เพียงใจเราเคียงกัน

 
 
 
       แล้วฉันกับคุณแม่ของป๊อปเราก็ช่วยกันเลือกชุดแต่งงาน แล้วของจุ๊กจิกต่างๆที่จะมาใช้ในงานเสร็จ
 
 
"ขอบคุณแม่มากนะค่ะ งั้นฟางไปรอป๊อปที่ห้องก่อนนะค่ะ" 
 
 
"จ้า ฟางเย็นนี้อย่าลืมให้ตาป๊อปไปอยู่เป็นเพื่อนนะลูก แม่เป็นห่วง"
 
 
"ค่ะ คุณแม่" ฉันตอบรับแล้วเดินออกจากห้องคุณแม่ตรงไปยังห้องป๊อป
 
 
"แหม๋ๆๆๆ ขี้ประจบนี่เอง ถึงจับผุ้ชายได้" ไม่ใช่ใคร เสียงหวายนี่เอง ที่ทักฉัน ก่อนฉันจะเดินไปถึงห้องป๊อป
 
 
"คุณพิมพ์ คุณกลับไปทำงานก่อนเลยค่ะ เดี๋ยวฟางตามไป" บอกเลขาป๊อป
 
 
"แต่...."
 
 
"ไม่เป็นไรค่ะ เค้าทำอะไรฟางไม่ได้กรอกค่ะ" ฉันบอกพิมพ์
 
 
"ค่ะ แล้วถ้าบอสมา จะให้บอกว่าอยู่ไหนค่ะ"
 
 
"ถ้าป๊อปมา ก็มาบอกฟางก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฟางไปหาเองค่ะ" ฉันบอกพิมพ์ แล้วหันมาหาหวาย
 
 
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
 
 
"เปล่า ก็แค่อย่านึกนะ ว่าแม่ป๊อปจะเอ็นดูเธอเป็นคนเดียวนะ" หวายบอกฉัน แล้วเดินชนไหล่ฉันเข้าไปหาแม่ป๊อป
 
 
ฉันส่ายหัวนิดๆ กับการกระทำหวาย แล้วเดินกลับห้องป๊อปไป
 
 
"อ่าว คุณฟาง หวายทำอะไรคุณหรือเปล่า" พิมพ์ที่เห็นฉันเดินมาก็ถาม
 
 
"ป่าวหรอกค่ะ" ฉันตอบแล้วยิ้มให้พิมพ์ ก่อนจะเดินเข้าห้องป๊อปไป ฉันนั่งอ่านอะไรไปเรื่อยๆ แล้วก้มีคนเดินเข้าห้องมา
 
 
"อ่าว หนูฟางป๊อปยังประชุมไม่เสร็จเหรอลูก" คุณแม่ป๊อปกับหวายเดินเข้ามา
 
 
"ยังค่ะคุณแม่" ฉันตอบแล้วยิ้้มให้ท่าน
 
 
"เออ หวายนี่ว่าที่ลูกสะไภ้ป้า ชื่อฟาง ฟนูฟาง นี่หวายเพื่อนตาป๊อปนะลูก" คุณแม่แนะนำ
 
 
"เอ่อ ว่าที่ลูกสะไภ้ เหรอค่ะ" หวายพูดขึ้น
 
 
"จ้า อ่าวนี่ตาป๊อปยังไม่บอกเหรอ ว่าเดือนหน้าจะแต่งงานกับหนุฟางอ่า"
 
 
"อ่อ ยังนะค่ะ ป๊อปคงไม่ค่อยอยากให้หวายรู้เท่าไหร่" หวายทำหน้าแสยะใส่ฉัน เหมือนว่าเธอไม่สนว่าฉันเป็นอะไรกับป๊อป
 
 
"ป๊อปบอกแต่คนสนิทๆนะค่ะ ส่วนคนห่างๆป๊อปจะรอบอกทีหลังนะค่ะ" ฉันตอบหน้าเรียบๆไป แต่ก็แอบจิ๊กไป
 
 
"อืม หิวหรือยังละลุก ตาป๊อปคงยังประชุมอีกนาน ไปหาอะไรทานกับแม่ก่อนมั้ย" แม่ป๊อปถามฉัน
 
 
"คุณแม่หิวเหรอค่ะ ฟางไปทานเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะ" ฉันบอกแล้วเดินไปหาคุณแม่
 
 
"ฟางงงงง" ทันทีที่ประตูเปิดก็มีเสียงเรียกฉันดังขึ้น
 
 
"อ่าว ตาป๊อปประชุมเสร็จแล้วเหรอ แล้วพ่อเราละ"
 
 
"อ่าวแม่ มาอยุ่นี่ได้ไงเนี่ย พ่อกำลังตามมานะครับ"
 
 
"ก็มาหาหนูฟาง กลัวหิวเลยจะชวนไปหาอะไรกินนะ"
 
 
"ก็ดีครับ ป๊อปหิวพอดี เดี๋ยวรอคุณพ่อก่อนนะครับ" ป๊อปเดินเอาเอกสารไปเก็บ ฉันกับแม่นั่งรอที่โซฟา แต่หวายยืนทำไม ฉันไม่เข้าใจ
 
"เอ่อ คุณป้าค่ะ เรื่องที่หวายขอละค่ะ"
 
 
"อ่อ ป้าลืมไปเลย ได้ซิจ๊ะ ตาป๊อป หวายโดนโรคจิตกวนนะ จะขอไปอยู่บ้านเราซักพักนะ" คุณแม่หันไปบอกป๊อป
 
 
"ตามใจแม่เลยครับ ถ้ามันอันตรายก็ไปอยู่บ้านป๊อปก่อนก็ได้" หวายที่ได้ยินป๊อปพูดก็เบ้ปากใส่ฉัน
 
 
"คุยอะไรกัน ตาป๊อปวันนี้ทำไมพรีเซนต์งานเปะเลยละ ลูกค้าพอใจมาก งานเสร็จเร้วด้วย" พ่อที่เดินเข้ามาชมป๊อป
 
 
"สวัสดีค่ะคุณพ่อ" ฉันสวัสดีท่าน
 
 
"อ่อ พ่อรู้แล้วว่าทำไมตาป๊อปรีบ" พ่อพูดยิ้มๆมองหน้าฟาง
 
 
"นี่คุณค่ะ เดี๋ยวหวายจะย้ายไปพักบ้านเราซักพักนะค่ะ โดนโรคจิตกวนนะค่ะ" แม่ป๊อปบอกพ่อ
 
 
"อ่าวเหรอ ก็ดียายปูเป้จะได้มีเพื่อนเพิ่ม" พ่อบอก
 
 
"ใช่จะได้ไม่เหงาด้วย เดี๋ยวคืนนี้ตาป๊อปก็ย้ายไปอยู่บ้านหนูฟางแล้ว" แม่พูดจบ หวายก็หน้าถอดสีทันที
 
 
"ฟางครับ เดี๋ยวบ่ายนี้ไปช่วยป๊อปเก็บของที่บ้านหน่อยนะครับ" ป๊อปบอกฉัน
 
 
"อ่าวแล้วตอนบ่ายไม่ทำงานเหรอค่ะ"
 
 
"พ่อให้หยุด เป็นกรณีพิเศษเองละ เห็นพรีเซนต์งานดี แล้วอีกอย่างมันอยากไปจนตัวสั่นแล้วเนี่ย" พ่อแซวป๊อป
 
 
"เอ่อ แล้วป๊อปไปอยู่ทำไมละค่ะ" หวายที่จู่ๆถามขึ้น ทุกคนมองหน้าแปลกใจ
 
 
"อ่อ หวายหมายความว่า ยังไม่ได้แต่งงานไปค่ะ ไปอยุ่แล้วพ่อแม่ฟางไม่ว่าเหรอค่ะ"
 
 
"อ่อ จริงๆป้าชวนหนูฟางมาอยู่ที่บ้านนะ แต่หนูฟางปฎิเสธเพราะห่วงน้องสาว ตาป๊อปเลยอาสาไปเองจ้า"
 
 
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เราไปหาอะไรกินกันดีกว่านะพ่อว่า หนูฟางพึ่งออกมาจากโรงพยาบาลใหม่ ยังไม่ค่อยแข็งแรง"
 
 
"พ่ออ่า ป๊อปก็เพิ่งออกมานะ รักฟางมากกว่าป๊อปอีกนะ" ป๊อปทำหน้างอเป็นเด็ก
 
 
"หรือแกจะให้พ่อไม่รักหนูฟาง จะได้ไม่ไปขอให้ ดีมั้ย"
 
 
"โอ๋ๆๆๆ พ่อป๊อปล้อเล่น พ่อไปขอฟางให้ป๊อปด้วยนะครับ"
 
 
"5555 เอ่อ ชวนตาเขื่อนไปด้วยดีกว่า จะได้พาหนูเฟย์มากินด้วย ตาป๊อปโทรชวนซิ อ่อ หวายก้อย่าลืมไปพักละ"
 
 
ตอนนี้ หน้าหวายถอดสีมาก แน่ละต่อให้พยายามเท่าไหร่ป๊อปก็เหมือนยิ่งห่างออกไป
 
 
"แก อย่าคิดว่าแต่งไปแล้ว ฉันจะแย่งเค้าไม่ได้นะ" หวายกระซิบฉันก่อนที่จะเดินตามทุกคนออกห้องไป
 
 
"ใช่ เพราะเธอไม่สามารถแย่งป๊อปไปได้ตั้งแต่ต้นแล้วไง" ฉันบอกหวายแล้วเดินไป ฉันไม่อยากสนใจคนประเภทนี้เท่าไหร่ รู้สึกไม่อยากเจอด้วยซ้ำ 
 
 
"หน้าบูดอีกแ้ล้ว ใครทำอะไรเหรอครับ" ป๊อปถามฉันหลังจากเรานั่งรถออกมาเพื่อขับไปร้านอาหาร
 
 
"ป๊อป เป็นอะไรกับหวาย"
 
 
"ก็เพื่อนธรรมดานี่ครับ ทำไมเหรอครับ"
 
 
"ป่าว แล้วถ้าเธอชอบป๊อปละ"
 
 
"ฟาง ป๊อปรักฟาง ฟางเชื่อป๊อปนะ" ป๊อปยื่นมือมาจับมือฉัน
 
 
"ฟางรู้ ฟางเชื่อใจป๊อป ฟางแค่อยากรู้ ว่าหวายนะเชื่อใจได้ไหมต่างหาก"
 
 
"อ่าว แล้วป๊อปจะรู้ไหมเนี่ย"
 
 
"ไม่รู้ละ ป๊อปต้องจัดการให้ได้ อย่าให้มีใครมาร้องไห้ขอความเห็นใจจากฟาง กรณีท้องกะสามีฟางละกัน"
 
 
"ฟาง เป็นอะไหรือเปล่าครับ หึหึ กลัวป๊อปโดนข่มขืนเหรอ" 
 
 
"ป่าว กลัวว่าถ้าไม่หวังดี คนที่จะแย่ ยายปูเป้ต่างหาก ฟางรู้นะว่าป๊อปเป็นคนแบบไหน ฟางไม่ได้โง่ที่จะคิดอะไรไม่ออกหรอก"
 
 
"ทำไม ฟางถึงคิดยังงั้นละครับ"
 
 
"ก็ ป๊อปบอกปูเป้หรือยัง ว่าฟางจะเป็นอะไรต่อจากนี้ เค้าจะรับได้หรือเปล่า ถ้าจู่ๆมีแม่ใหม่โผล่มาอีกคนละ"
 
 
"ก็จริง ถึงจะกลัวจินนี่ แต่ยังไงเธอก็คือแม่ลูกกัน"
 
 
"ใช่ ทุกวันนี้เรายังไม่กล้าบอกเลย ว่าจินนี่ไปไหน ฟางว่า เอาปุเป้มาอยู่กับเราที่บ้านดีมั้ยค่ะ"
 
 
"ฟาง ขอบคุณนะที่ให้โอกาสป๊อป "
 
 
"ฟางก็ต้องขอบคุณป๊อปเหมือนกัน ที่ให้โอกาสฟาง แล้วเรื่องคดีละค่ะ เป็นยังไงบ้าง"
 
 
"ก็ จินนี่โดนส่งไปสถานบำบัดนะ ส่วนทีเจ เส้นมันใหญ่ รอดไปได้"
 
 
"ป๊อปก็ระวังตัวด้วยนะค่ะ พวกนี้มันไว้ใจไม่ได้"
 
 
"ครับ ฟางถ้าแต่งงานกันเสร็จ ป๊อปอยากให้ฟางออกจากงาน"
 
 
"ทำไมละค่ะ"
 
 
"ก็ ป๊อปเป็นห่วง อีกอย่างจะได้เลี้ยงลูกเราไง"
 
 
"ป๊อปบ้า ฟางอยากทำงานนี้ค่ะ ฟางอยากรักษา บำบัดคนไข้ แล้วอีกอย่างคนเรามันต้องหัดดูแลตัวเอง เป็นสัญชาติญาณทั่วไปของสัตว์ หรือมนุษย์ค่ะป๊อป"
 
 
"เฮ้อ ว่าแล้วฟางต้องเซย์โน ตามใจครับ "
 
 
"ขอบคุณที่เข้าใจฟางนะค่ะ เออ ป๊อปพื้นที่ข้างบ้านนะค่ะ ป๊อปจะออกแบบต่อเติมบ้านได้นะ เผื่อทำห้องเพิ่ม"
 
 
"ป๊อปว่าจะถามฟางพอดี เพราะเราแต่งงานก็ต้องย้ายเข้าบ้าน เผื่อห้องลูกเราไง อิอิ"
 
 
"เฮ้อ.... คนอะไรไม่รู้ เข้าเรื่องนั้นตลอดเลยนะ" แล้วเราก็มาถึงร้านอาหาร
 
 
"พี่ฟางงงง" ยายเฟย์ที่เขื่อนไปรับมาวิ่งเข้ามาหาฉัน
 
 
"ไงเรา ยิ้มมาเชียวนะ ปะไปข้างในเถอะ พ่อกับแม่ป๊อปรอแล้ว"
 
 
เราก็เดินเข้าร้านอาหารมาแล้วก็สั่งอาหารทานกัน พูดคุยอย่างสนุกสนาน 
 
ตอนกลับ
 
 
"ไอ้ป๊อป ปาร์ตี้สละโสดคืนไหนวะ "เขื่อนถามผม
 
 
"เมื่อไหร่ก็ได้ นัดเพื่อนๆได้เลย แต่งงานนี้ขอพาหวานใจไปด้วยละกัน" ป๊อปโอบฉัน
 
 
"เออ ตามใจเมิงเถอะ"
 
 
แล้วเราก็แยกย้าย ฉันก็มาช่วยป๊อปเก็บของที่บ้านป๊อป