เพียงใจเราเคียงกัน

 

 

 

       หลังจากที่ฉันกับป๊อปออกจากโรงพยาบาลมา ป๊อปก็ให้ฉันลาพักร้อน เพื่อเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวของเค้า

 

 

"ป๊อป ทานอะไรมาหรือยังค่ะ" ฉันถามป๊อปตอนเช้าตรู่ที่มาหาฉันที่บ้าน

 

 

"ทานมาพร้อมยายปูเป้แล้วครับ แล้วน้องฟินกับเฟย์ออกไปแล้วเหรอ"

 

 

"ค่ะ วันนี้ป๊อปมีอะไรหรือเปล่า ไม่ไปทำงานเหรอ"

 

 

"ไปครับ แต่มารับแฟนไปด้วย ไม่อยากไปคนเดียว คิดถึง"

 

 

"ได้ไงกัน ฟางลาพักร้อนมานะ ให้ไปทำงานด้วยได้ไง"

 

 

"ก็ไม่ได้ให้ไปทำงานนิครับ ให้ไปอยู่เฉยๆ ป๊อปคิดถึง อีกอย่างไม่อยากให้อยู่บ้านคนเดียวด้วย คดีมันยังไม่เสร็จ ป๊อปเป็นห่วง"

 

 

"เห้อ จริงๆเลยนะ งั้นรอฟางอาบน้ำแต่งตัวก่อนละกันนะค่ะ"

 

 

"ครับ " ผมนั่งรอฟางด้านล่าง ก็ดูรูปที่เธอถ่ายกับน้องๆไปเรื่อยๆ จนมาถึงรูปๆหนี่ง

 

 

"ใครกัน" ผมเปิดอัลบัมที่อยู่ล่างสุดดู มันเป็นรูปตอนฟางยังเป็นนักศึกษาอยู่ ฟางน่ารักสดใสไม่เคยเปลี่ยน

 

 

แต่รูปที่ผมเปิดมาเจอนี่ซิ มันทำให้ผมอารมณ์เสีย เป็นรูปคู่ของฟางกับผู้ชายคนนึง ผมดึงรูปนี้ออกมาดูจากอัลบัม

 

 

ก็มีข้อความใต้รูปภาพว่า

 

 

"ผมรักฟางนะ และจะรักตลอดไป"

 

 

เฮ้!! นี่มันแฟนผมนะ ผมคิดในใจก่อนจะเก็บรูปไว้ ปิดมันลงอย่างไม่พอใจ

 

 

"เสร็จแล้ว รอนานมั้ย" ฟางที่เดินลงมา ด้วยชุดเดรสสีหวาน เธอสวยมากจริงๆ

 

 

"ไม่นานหรอก"

 

 

หลังจากนั้นผมกับฟางก็ขับรถออกจากบ้านไป

 

 

"ป๊อป เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมเงียบๆละ" เป็นฟางที่ถามผมก่อน

 

 

"เปล่า ไม่เป็นอะไร" ถ้าผมบอกฟางว่าหึงรูป ฟางอาจจะว่าผมงี่เง่าก็ได้นะซิ

 

 

"แสดงว่าเป็น ชัวร์ ถ้าตอบมาแบบนี้อ่า" ฟางยังถามต่อ

 

 

"เอ่ อ เออ ไม่มีอะไรหรอกฟาง"

 

 

"แสดงว่ากำลังลังเลที่จะบอก เพราะเออซะขนาดนั้น ไหบอกว่าจะเล่าให้ฟังทุกเรื่องไง" ฟางจี้ผม

 

 

"ก็ไม่มีอะไรมาก แค่เห็นรุปฟางตอนเรียนถ่ายคู่กับผู้ชาย แล้วหลังภาพก็บอกรักกันแล้วมันจี๊ดนะ"

 

 

"โธ่ ป๊อปนะป๊อป แล้วทำไมไม่ถาม"

 

 

"ก็ป๊อปกลัวฟางว่างี่เง่านี่นา ที่ไปหึงรูปภาพอ่า"

 

 

"คนนั้นนะ เค้าแอบรักฟาง แต่ฟางไม่ได้รักเค้าหรอก" ฟางบอกผม

 

 

"แบบนี้ต้องเชิญมางานแต่งของเรา เค้าจะได้รู้ว่าฟางมีเจ้าของ" ผมเอื้อมมือไปจับมือฟางแล้วพูด

 

 

"เค้ามาไม่ได้หรอกป๊อป"

 

 

"ทำไมละฟาง"

 

 

"เค้าจากเราไปแล้ว เค้ามาบอกฟางเพื่อที่จะลาไปรักษาโรคมะเร็งนะ แต่มันก็ไม่ทัน หลังจากนั้นเดือนนึงเค้าก็เสีย"

 

 

"ฟาง ป๊อปขอโทษนะ"

 

 

"ไม่เป็นไรหรอก ก็สัญญาแล้วนิ ว่าจะบอกกันทุกเรื่อง" ฟางจับมือผมตอบ

 

 

"แล้วฟางทำไมถึงไม่รักเค้าละ"

 

 

"ก็ตอนนั้นฟางมีคนที่ฟางแอบชอบอยู่แล้วนิ เลยปฎิเสธไป พอเค้าบอกว่าเป็นมะเร็ง ฟางก็ตกใจนะ แต่ความจริงก็

 

คือความจริง ฟางเลยให้กำลังใจเค้า แบบเพื่อนกันแทน เค้าก็โอเค" 

 

 

"แล้วฟางแอบชอบใครละ"

 

 

"ป๊อปอยากรู้จริงๆเหรอ"

 

 

"อืม ถึงมันจะเจ็บแต่ก็อยากรู้อ่า"

 

 

"ตอนนั้นฟางยังเรียนอยู่ เลยพักกับคุญหญิงป้านะ ไม่ได้แยกบ้านออกมา แล้ววันนึงก็มีสถาปนิกหนุ่มไฟแรงคนหนึ่ง

 

ไปออกแบบบ้านให้คุณหญิงป้าของฟาง ฟางเลยแอบปิ้งเค้า"

 

 

"เฮ้ย..บ้านคุณหญิงป้าฟาง ป๊อปเป็นคนออกแบบนี่นา"

 

 

"เหรอ ไม่จริงมั้ง(เสียงสูง)" ฟางล้อผม

 

 

"ว้ายๆ ว้ายๆ แอบชอบเค้าเหรอเนี่ย"

 

 

"ป๊อปมั่ว ใช่คนนี้หรือเปล่าก็ไม้รู้" แล้วเราสองคนก็หัวเราะกัน จนมาถึงบริษัท

 

 

"สวัสดีครับ" ร.ป.ภ. ทักผม ผมยิ้มกลับแล้วเดินเข้าไปในบริษัท

 

 

"ป๊อปปี้" หวายที่เดินเเข้ามาทักผม เรียกชื่อผมที่เธอเรียกแบบนี้ เพราะผมกับเธอเป็นเพื่อนกัน คนอื่นจะเรียกผมบอสมีแต่หวายกับเขื่อนที่เรียกชื่อผม

 

 

 "อ่าวหวาย มีอะไรหรือเปล่า" ผมถามกลับ

 

 

"อ่อ เปล่านะ คุณฟางไม่ไปทำงานเหรอค่ะ" หวายหันมาทักฉันแล้วจิกตามองฉัน

 

 

"ไม่นะค่ะ พอดีลามาเตรียมงานแต่งงานนะค่ะ" ฉันบอกหวายแบบไม่ค่อยพอใจที่เธอจับแขนแฟนฉัน

 

 

"ห๊ะ แต่งงาน" หวายพูด

 

 

"อืม ป๊อปกะฟางจะแแต่งงานเดือนหน้านะ เชิญด้วยนะหวาย ถ้าไม่มีอะไร ป๊อปไปละนะ ปะฟาง"

 

 

"แกอ่ย่าคิดว่าฉันไม่กล้าแย่งนะ" หวายกระซิบที่หูฉันก่อนเดินตามป๊อปไป

 

 

"ก็แย่งให้ได้ละกัน" ฉันตอบแล้วยิ้มให้เธอ แต่หน้าหวายตอนนี้นี่ อึ้งมาก คงไม่คิดว่าฉันจะทำแบบนี้

 

แต่ขอโทษ นี่เค้าเป็นว่าที่สาีมีฉันนะ ฉันไม่ให้เธอหรอก

 

 

"อ่าวฟาง มาซิครับ ลิฟท์มาแล้ว" ป๊อปที่หันตัวกลับมาเรียกให้ฉันเดินไปหา แล้วโอบไหล่ฉันเดินเข้าลิฟท์ไป

 

 

"แหม ฮอตไปไหนเนี่ย" ฉันแซวป๊อป

 

 

"แล้วฮอตจริงปะละ มีคนมาแอบชอบตั้งแต่ออกแบบบ้านแล้วนิ" ป๊อปแซวฉันกลับ

 

 

"อย่าให้รู้ละกัน ว่าไปพลาดท่าเสียทีให้สาวๆที่จ้องอยู่อ่า"

 

 

"ทำไมละ จะทิ้งป๊อปเหรอ อย่านะ" ป๊อปทำหน้าแบ้ว

 

 

"ใครบอกว่าจะเลิก เลิกพวกเธอก็มีความสุขซิ จะจับทำหมันต่างหากละ"

 

 

"เฮ้ย!! ฟาง โหดอ่า" ป๊อปพูดแล้วเอามือกุมเป้าตัวเองไว้

 

 

"5555 ให้มันรู้ซะบ้าง ว่าอย่ามาใช้มุขจับผู้ชายกับฟาง เพราะถ้าป๊อปยังรักฟางอยู่ ฟางจะไม่ยอมยกให้เด็ดขาด"

 

 

"โหดอ่า "

 

 

"ยกเว้นก็แต่ ป๊อปไม่รักฟางแล้ว"

 

 

"เสียใจ เพราะมันจะไม่มีวันนั้น อิอิ" ป๊อปทำหน้าทะเล้นใส่ฉัน

 

 

"แต่ถ้าป๊อปมีกิ๊ก ฟางก็จะมีบ้าง" ฉันทำหน้าทะเล้นใส่ป๊อป

 

 

"ฟาง" ป๊อปเรียกชื่อฉันหน้ามุ่ยเลย

 

 

"ถ้าไม่อยากโดนก็อย่ามีซิค่ะ อิอิ" แล้วฉันก็เดินนำป๊อปออกลิฟท์ไป

 

 

"ฟางงง " ผมรีบวิ่งตามไปกอดฟางจากด้านหลัง

 

 

"ป๊อป บ้า อายเค้าไหมเนี่ย คนมองเต็มเลย" ฟางตีแขนผม

 

 

"แบร " ผมแลบลิ้นใส่ฟาง แลยเปล่ยนมาเดินจูงมือเธอแทน

 

 

"เอ่อ สวัสดีค่ะบอส"

 

 

"สวัสดีครับ นี่ฟางแฟนผม ผมว่าคุณน่าจะรู้จักแล้วนะ"

 

 

"อ่อ สวัสดีค่ะ คุณฟาง" พิมพ์ ที่ยกมือไหว้ฉันแบบไม่เต้มใจ

 

 

"บอสค่ะ เช้านี้มีประชุมค่ะ" เธอยื่นเอกสารให้ป๊อป

 

 

"อืม" ป๊อปรับแล้วพาฉันเดินเข้าห้องไป

 

 

"ฟาง เดี๋ยวรอป๊อปอยู่นี่นะ อยากได้อะไรก็สั่งพิมพ์ได้เลย ถ้าเบื่อๆจะเดินไปหาคุณแม่ที่ห้องใหญ่ฝั่งนุ้นได้นะ"

 

เพราะคุณแม่จะไม่เข้าประชุมด้วย ในที่ประชุมจะมีแค่คุณพ่อ ผม กับกรรมการคนอื่นๆ

 

 

"ค่ะ ป๊อปไปทำงานเถอะ ไม่ต้องห่วงฟางค่ะ"

 

 

"ครับ ฟอด ฟอด จุ๊บ ขอกำลังใจนะครับ" ป๊อปแอบหอมแก้ม แล้วก็จุ๊บฉันก่อนออกห้องไป

 

 

"คุณพิมพ์ ดูแลแฟนผมดีๆนะ"  ผมบอกเลขาแล้วก็ไปประชุม

 

 

"อ่า น้ำ" พิมพที่เอาน้ำมาให้ฉันพูดกับฉันเปลี่ยนไปทันทีที่ป๊อปไม่อยู่

 

 

"ขอบใจ" ฉันตอบเบาๆ

 

 

"งานการไม่ทำ มาตามจับผุ้ชายอยู่ได้" 

 

 

"ก็ว่าจะย้ายมาเป็นเลขาส่วนตัวให้ป๊อปอยู่เหมือนกันนะ" ฉันพูดแล้วยิ้ม

 

 

"ไม่ได้นะ"

 

 

"ทำไม กลัวตกงานเหรอ" ฉันถามกลับ

 

 

"ป่าว แค่ แค่..."

 

 

"แค่อะไร ใช่แค่กลัวไม่ได้ใกล้ป๊อป กลัวไม่ได้จับเหมือนกันเหรอ"

 

 

"นี่เธอ กล้าดียังไงมาว่าฉัน"

 

 

"แล้วเธอละ กล้าดียังไงมาว่าฉัน"

 

 

"ห๊ะ นางฟางแก"

 

 

"หยุดนะ เพราะฉันจะฟ้องป๊อป แล้วจะให้เค้าไล่เธอออก ถ้าเธอกล้าทำ"

 

 

"อ้ายยย" แล้วเธอก็สะบัดตูดหนีไป

 

 

"เฮ้อ ดีนะที่ฉันไม่ใช่นางเอก ที่จะมานั่งร้องไห้โดนรังแกอ่า" ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเดินออกห้องไป

 

 

"ไปซะได้ก็ดี" พิมพ์พุดแล้วเบ้ปากใส่ฉัน

 

 

"บอกบอสเธอด้วยนะ ว่าฉันไปหาคุณแม่" แล้วฉันก็เดินไปห้องคุณแม่ป๊อป

 

 

"ขอ อนุญาติค่ะ ดิฉันฟาง มาพบ.... ค่ะ"

 

 

"ค่ะซักครู่นะค่ะ" เธอยกโทรศัพท์โทรไปด้านในก่อนวางสายแล้วหันมาบอกฉันว่า

 

 

"เชิญด้านในเลยค่ะ"

 

 

"ขอบคุณค่ะ"

 

 

"หนูฟางหายดีแล้วเหรอลุก หมดเรื่องร้ายซักทีนะ" แม่ป๊อปเค้ามากอดฉันแล้วพูดขึ้น

 

 

"สวัสดีค่ะคุณแม่ ฟางหายดีแล้วค่ะ ส่วนเรื่องนั้นฟางขอโทษนะค่ะ ที่ไม่ได้ปรึกษาแม่ก่อน"

 

 

"ไม่เป็นไรลูก หนูหายดีแม่ก็ดีใจแล้วละ ว่าแต่บ้านมีแต่ผู้หญิง แม่เป็นห่วงให้เจ้าป๊อปไปอยุ่เป็นเพื่อนมั้ย"

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ ป๊อปก็มีงานทำเยอะอยู่แล้ว เหนื่อยเปล่าๆค่ะ"

 

 

"ไม่ได้นะ ให้ตาป๊อปไปอยู่เถอะ ไหนก็จะแต่งกันแล้ว แม่เป็นห่วงจริงๆ"

 

 

"ค่ะ งั้นก็แล้วแต่คุณแม่เห็นสมควรค่ะ"

 

 

"แล้วเรื่องชุดกับการ์ดละลูก เลือกได้หรือยัง"

 

 

"อ่อ ไปดูมาแล้วค่ะกำลังจะเลือก แต่ฟางลืมไว้ห้องป๊อป เดี๋ยวฟางไปเอามาให้คุณแม่ดูนะค่ะ"

 

 

"ไม่ต้องหรอกลูก ให้เลขาตาปีอปเอามาให้ก็ได้" คุณแม่พูดเสร็จก็กดโทรศัพท์

 

 

"เออ นี่คุณพิมพ์ เข้าไปห้องของตามป๊อปเอาแบบชุดแต่งงานกับการ์ดแต่งงานของหนูฟางมาให้ฉันที่ห้องหน่อย"

 

 

PIM SAY

 

 

"ห๊ะ แต่งงาน นี่เราแห้วแล้วใช่มั้ยเนี่ย" พูดแล้วหยิบหนังสือเดินไปห้องแม่ป๊อปปี้

 

 

"ขออนุญาติค่ะ นี่ค่ะ" พิมพ์ยื่นให้

 

 

"เออนี่ ยังไม่ต้องกลับนะ อยู่ดูแลหนูฟางด้วย เดี๋ยวตอนกลับคอยถือหนังสือกลับด้วย หนูฟางเพิ่งออกจาโรงพยาบาลมา ไม่อยากให้ถือของหนัก"

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ พิมพ์มีงานก็ไปทำเถอะ" ฉันหันไปบอกพิมพ์

 

 

"ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวบอสดุว่าไม่ดูแลคุณ" พิมพ์บอกฉัน แต่หน้าเธอบ่งบอกถึงความจริงใจ ฉันเลยยิ้มให้เธอ

 

 

"งั้นก็ตามใจละกัน "

 

 

ดูๆไปคุณฟางก็ไม่ได้ร้ายกาจอะไร ไม่เหมือนที่คนเค้าพูดกันเลย ว่าใช้มารยาจับบอส

 

 

เหมือนจะเป็นหวายมากกว่า ที่ใช้มารยาจับบอส อิอิ คุณฟางเธอดูจริงใจ เป็นคนตรงๆดีออก

 

 

แบบนี้ก็ยังยอมรับที่มาเป็นแฟนได้มากกว่าคนที่ชื่อจินนี่ กับยายหวายอีก