เพียงใจเราเคียงกัน

 
 
 
 
"อ่าว พี่ฟางวันนี้วันหยุดจะไปไหนแต่เช้าค่ะ" เฟย์ูผู้เป็นน้องน้องถามพี่สาว
 
 
"พี่ว่าจะไปบ้านป๊อปนะ แล้ววันนี้เฟย์ไปไหนหรือเปล่า" ถามผู้เป็นน้อง
 
 
"เฟย์จะไปทำงานที่ค้างต่อนิดห่อยนะค่ะ พี่ฟางพายายฟินไปด้วยซิค่ะ" บอกพี่สาว
 
 
"อะหะ เฟย์ไปทำงานเถอะ เดี๋ยวพี่พาน้องฟินไปด้วย"
 
 
"ค่ะ งั้นเฟย์ไปก่อนนะค่ะ" พูดบอกพี่สาว แล้วเดินตรงไปยังรถของตัวเองทันที
 
 
"อ่าว น้องฟิน ลงมาทานข้าวซิค่ะ เดี๋ยววันนี้ไปบ้านพี่ป๊อปกัน" บอกน้องสาวที่เดินงมาจากข้างบน
 
 
"เย้ เย้ ไปเที่ยวบ้านพี่ป๊อป พี่ป๊อปบอกว่ามีบ้านพี่ป๊อปมีห้องซ้อมดนตรีด้วย ฟินจะไปเล่นเปียโน"
 
 
"จ้า แต่ตอนนี้มาทานข้าวก่อน" ฟางยิ้มที่น้องสาวออกอาการดีใจออกนอกหน้า
 
 
"น้องฟิน ปะเดี๋ยวรถจะติด" บอกน้องสาวที่ทานข้าวเสร็จ สำรวจบ้านจนเรียบร้อย จึงขึ้นแท็กซี่ไป
 
 
ณ. บ้านจิระคุณ
 
 
"ปะ น้องฟินเข้าไปในบ้านพี่ป๊อปกัน"
 
 
"ค่ะ บ้านพี่ป๊อปสวยจังเลยนะค่ะ" ยิ้มให้น้องสาวก่อนเดินจูงมือกันเข้าไปในบ้าน
 
 
"สวัสดีค่ะ" ทั้งสองยกมือไหว้ผู้เป็นพ่อกับแม่ของป๊อปปี้
 
 
"อ่าว หนูฟาง น้องฟินมากันยังไงละลูก ทำไมไม่ให้ตาป๊อปไปรับละ" ผู้เป็นแม่ถาม
 
 
"มาแท็กซี่นะค่ะ ฟางเป็นคนบอกป๊อปเองละค่ะ ว่าจะมาเอ็งจะได้ไม่ต้องไปกลับหลายรอบนะค่ะ"
 
 
"ก็นั่นแหละตาป๊อปนี่แย่จริงๆเลย แล้วทานอะไรมาหรือยังละลูก" แม่ถามต่อ
 
 
"เรียบร้อยแล้วค่ะ แล้วป๊อปไปไหนละค่ะ"
 
 
"ฟาง มานานหรือยัง แล้วมายังไงครับ หวัดดีครับน้องฟิน" ทันทีที่เดินเข้ามาเห็นฟางในห้องรับแขกก็ทักแฟนสาว แล้วน้องของแฟนสาว
 
 
"สวัสดีค่ะพี่ป๊อป" น้องฟินทักป๊อป
 
 
"มาเมื่อกี้นี่เอง" ฟางตอบ
 
 
"ตาป๊อป ทำไมให้หนูฟางนั่งแท็กซี่มาห๊ะ" แม่ดุป๊อป
 
 
"อ่าว ทำไมฟางไม่บอกป๊อป ป๊อปนึกว่าให้เฟย์มาส่งซะอีก ทีหลังอย่านั่งมากันแค่สองคนนะ ป๊อปเป็นห่วง"
 
 
"ค่ะรู้แล้ว ว่าแต่ ปูเป้ละป๊อป"
 
 
"อ่อ วิ่งเล่นที่สนามอ่า"
 
 
"น้องฟิน ไปเล่นกับน้องปูเป้ที่สนามมั้ย" ฟางหันมาถามน้องสาว ที่น่าจะอายุมากกว่าปู้เป้ไม่มากเท่าไหร่
 
 
"ใครเหรอค่ะพี่ฟาง"
 
 
"เอ่อ..คือ" ป๊อปอึกอัก โดยที่น้องฟินมองหน้า
 
 
"คือ เป้นลูกบุญธรรมพี่ป๊อปนะ ช่วยเล่นกับน้องหน่อยได้ไหมค่ะ" ฟางบอกกับน้องฟิน
 
 
"ได้ซิค่ะ พี่ฟางพาฟินไปหน่อยได้ไหมค่ะ"
 
 
"เอาซิจ๊ะ ป๊อปปูเป้อยู่ไหนนะ"
 
 
"เดี๋ยวป๊อปพาไปละกัน"
 
 
"ฟางไปข้างนอกก่อนนะค่ะ คุณพ่อคุณแม่" บอกผู้ใหญ่สองท่าน
 
 
"จ้า เล่นกันให้สนุกนะ"
 
 
สนามหญ้าหน้าบ้าน
 
 
"ปูเป้ ดูซิใครมาหาหนูเอ่ย" ปูเป้ที่หันมาเจอฟางก็หุบยิ้มลง
 
 
"มาทำไมอีก บอกว่าอย่ามายุ่งกับป๊าไง" ปูเป้พูดกับฟาง
 
 
"ปูเป้ ทำไมพูดแบบนี้ ขอโทษน้าฟางเดี๋ยวนี้เลยนะ"
 
 
"ไม่เป็นไรป๊อป แกยังเด็ก"
 
 
"ไม่ได้หรอกฟาง ยิ่งเด็กก็ยิ่งต้องรู้ ว่าไม่ควรทำแบบนี้กับผู้ใหญ่" ป๊อปดุปูเป้
 
 
"ใช่ซิ ปูเป้ไม่ใช่ลูกของป๊านี่ ป๊าจะมารักทำไมละ" วิ่งร้องไห้หายไป
 
 
"ยายปูเป้ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ"
 
 
"ป๊อป ใจเย็นๆซิ แกยังเด็ก"
 
 
"พี่ฟาง ฟินไปหาปูเป้ก่อนนะค่ะ" น้องฟินเขย่าชายเสื้อฟางแล้ววิ่งออกไป ฟางที่มองตามน้องสาวงงๆ แต่ก็ไม่ได้ปฎิเสธอะไร
 
 
ฟิน ... ปูเป้
 
 
"เธอทำไมว่าพี่สาวเราแบบนั้น" ฟินที่วิ่งตามมา ถามปูเป้
 
 
"เธอเป็นใคร มาที่นี่ทำไม อย่ามาแย่งป๊าไปน้า เธอเป็นลูกน้าฟางเหรอ" ปูเป้ถามฟิน
 
 
"เราไม่ได้แย่งพี่ป๊อปหรอก เราก็รักพี่ฟางมากเหมือนกัน" ฟินที่บอกอย่างจริงจัง
 
 
"แล้วมาบอกทำไม พาน้าฟางกลับบ้านไปซิ" ปูเป้บอกฟิน
 
 
"เราพากลับแน่ ถ้าเธอไปขอโทษพี่สาวเรา" ฟินบอกปูเป้
 
 
"ทำไม เราไม่ขอโทษ เราไม่ผิด น้าฟางจะแย่งป๊าเราไป"
 
 
"เธอเป็นเด็กดื้อ พี่ป๊อปจะมาแย่งพี่ฟางไปจากเรากับพี่เฟย์ เรายังไม่เคยว่าพี่ป๊อปเลยซักคำ" ฟินที่ทนไม่ไหวพูดบ้าง
 
 
"ก็เรา มีแค่ป๊านี่นา แม่เราก็ไม่รักเรา เราไม่อยากให้ใครมาแย่งป๊าไป" ปูเป้เถียงขึ้น
 
 
"แต่เราไม่มีพ่อกับแม่ พี่ฟางเลี้ยงเรามา เราก็ไม่อยากให้ใครมาแย่ง ถ้าคนนั้นไม่ใช่คนที่รักพี่ฟาง เหมือนพี่ป๊อป" ฟินบอกไปแบบเหลืออด
 
 
"อะไรนะ เธอไม่มีพ่อแม่เหรอ"
 
 
"ใช่ พ่อแม่เราตายตั้งแต่เราเด็กๆ พี่ฟางเลี้ยงเรามา แล้วเราก็ไม่อยากให้เธอมาว่าพี่สาวเราด้วย"
 
 
"........................" ปูเป้ที่เงียบเพราะรู้สึกสับสน
 
 
"พี่ป๊อปคงเสียใจ ถ้าเธอเป็นเด็กดื้อ" ฟินพูดแล้วกำลังจะเดินออกไป
 
 
"ดะ เดี๋ยว ไปด้วย แล้ว พี่ชื่ออะไร" ถามฟิน
 
 
"อ่อ เราชื่อฟิน เป็นน้องพี่ฟางแล้วเธอละ" ฟินที่แนะนำตัวเองถามบ้าง
 
 
"เราชื่อปูเป้ ลูกปะป๊า พี่ฟินพาปูเป้ไปขอโทษน้าฟางหน่อยได้ไหมค่ะ ปูเป้สัญญากับป๊าไว้แล้วว่าจะเป็นเด็กดี แต่ปูเป้เป้นเด็กดื้อ" พูดแล้วร้องไห้
 
 
"ก็ไปหาพี่ฟาง แล้วขอโทษซิ ทุกครั้งที่เราทำผิด เราก็ขอโทษพี่ฟางก็หายโกรธเรา พี่ฟางใจดีจะตายไป" ฟินบอก
 
 
แล้วทั้งคู่ก็เดินจูงมือกันออกไป
 
 
"น้องฟิน/ยายปูเป้" ป๊อปกับฟางที่ตกใจ ที่เด็กสองคนนี้เดินจูงมือกันเดินมา
 
 
"อ่ะ พามาแล้วบอกซิ" ฟินบอกปูเป้
 
 
"ฮึกๆ ฮือ น้าฟาง ปูเป้ขอโทษ" ปูเป้ที่ร้องไห้แล้วพูด
 
 
"โถ ปูเป้ น้าฟางไม่โกรธหนูหรอก วันนี้น้าฟางซื้อเค้กมาด้วยนะ ไม่ร้องนะค่ะ น้องฟินพาน้องไปกินเค้กซิค่ะ" บอกน้องสาว
 
 
จูงมือกันเดินเข้าบ้านไป แล้ววันนั้นทั้งวันฟินก็เล่นกับปูเป้อย่างสนุกสนาน พอถึงตอนเย็น
 
"ฟาง ป๊อปไปส่งนะครับ"
 
"ปูเป้ไปด้วย ปูเป้อยากไปเที่ยวบ้านพี่ฟิน" ปูเป้บอกขึ้น
 
"นะค่ะพี่ฟาง ให้ปูเป้ไปเที่ยวบ้านเรานะค่ะ" ฟินที่ช่วยปูเป้ขออณุญาติ
 
"เอาซิจ๊ะ" ฟางตอบไป
 
"เย้ พี่ฟาง/น้าฟาง ใจดีที่สุดเลย" ฟินกับปูเป้พูดพร้อมกัน
 
แล้วเรื่องก็ดีขึ้นเรื่อยๆตามลำดับ ป๊อปปี้พาปูเป้มาเที่ยวหาฟิน แทบทุกวัน ทำให้ตอนนี้ ปู้เปเลือกโกรธ เกลียดฟางไปแล้ว
 
 
"ฟาง พรุ่งนี้ป๊อปมารับนะครับ "
 
 
"ค่ะ แล้วป๊อปจะพาเธอไปรักษาเมื่อไหร่ละค่ะ" ฟางถามถึงเรื่องของแม่ปูเป้
 
 
"อืม ไม่รู้จินนี่จะยอมหรือเปล่า" ป๊อปที่ท่าทางหนักใจ
 
 
"หือ จินนี่เหรอ" ทำไมชื่อนี้คุ้นๆจัง
 
 
"ทำไมเหรอฟาง มีอะไรหรือเปล่า"
 
 
"เปล่าค่ะ ขับรถดีๆนะค่ะ ถึงบ้านแล้วโทรบอกฟางด้วยนะค่ะ" ฟางบอกป๊อปก่อนเดินเข้บ้านไป
 
 
ณ.โรงพยาบาล 
 
 
หลังจากที่ป๊อปมาส่งฟาง ป๊อปก็ไปทำงานของตัวเอง
 
 
"หมอฟางค่ะ คนไข้มารอพบค่ะ"
 
 
"หือ วันนี้มีนัดเหรอค่ะ"
 
 
"ป่าวค่ะ ก็คนเดิมที่มารอหมอนะค่ะ"
 
 
"อ่อ งั้นให้ไปรอฟางที่ห้องเลย เดี๋ยวฟางตามไป" ฟางที่บอกพยาบาลสาว แล้วเดินไปเอาเอกสารไปที่ห้องของตัวเอง
 
"อ่าวคุณนั่นเอง วันนี้ว่างมาทำแบบทดสอบเหรอค่ะ"
 
 
"ค่ะ วันนี้จินนี่ว่างค่ะ" หือ จินนี่เหรอ ชื่อนี้จริงๆด้วย แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง ฟางคิดในใจ
 
 
" วันนี้เป็นไงบ้างค่ะ ไปทำกิจกรรมมา สบายใจขึ้นมั้ยค่ะ" ฟางถามเธอ
 
 
"ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น สามีฉันก็ยังมีเมียน้อยเหมือนเดิม แถมหอบลูกหนีไปอีก" หือ ไม่หรอกน่า อาจจะบังเอิญ (ฟางคิดในใจ)
 
 
"อ่อ หมอเห็นใจนะค่ะ" พูดกับคนไข้แล้วหันไปหาบททดสอบ
 
 
"แล้วหมอละค่ะ ความรักช่วงนี้เป็นไงบ้าง" เธอถามฉันอีกแล้ว เรื่องนี้อีกแล้ว ทุกครั้งเลย หรือว่า......(ฟางคิด)
 
 
"คุณจินนี่ คุณมาที่นี่เพื่อให้หมอรักษา หรือคุณอยากมาเพื่อถามเรื่องหมอกับแฟนกันแน่ค่ะ" ถามกลับไป
 
 
"หึหึ แล้วหมอคิดว่ายังไงละค่ะ " จินนี่ตอบกลับ
 
 
"คุณคือ แม่ของปูเป้" ฟางถาม
 
 
"ใช่ เก่งนี่ แต่ที่มาเนี่ย ขอเตือนว่าเดี๋ยวป๊อปก็จะทำกับเธอแบบที่กับฉันและลูก เธอช่วยเห็นใจครอบครัวเราหน่อยเหอะ" จินนี่พยายามกล่อมฟาง
 
 
"คุณกับป๊อปปี้เป็นอะไรกันเหรอค่ะ"
 
 
"คุณถามทำไม" จินนี่ถามกลับ
 
 
"ถ้าคุณสามารถบอกฉันได้ ฉันอาจจะคืนป๊อปให้คุณ" ฟางพูดออกไป
 
 
"ฉันเป็นเมียป๊อป ส่วนยายปูเป้คือลุกของฉันกับเค้า"
 
 
"แล้วคุณทำไมไม่บอกกับฉันตั้งแต่แรกละค่ะว่าต้องการอะไร แกล้งมาหาหมอทำไม" ฟางถามต่อ
 
 
"ก็ ไม่คิดว่าป๊อปจะแต่งงานกับแกนะซิ" จินนี่โวยวายขึ้นมา
 
 
"แสดงว่า คุณกับป๊อปไม่เคยแต่งงานกัน แล้วป๊อปก็บอกคุณเรื่องของฉัน" ฟางที่พยายามยั่วให้จินนี่หลุดความลับออกมาให้ได้ พยายามพูดต่อ
 
 
"แก แต่ยังไง ยายปูเป้ก็คือลูกของฉันกับป๊อป เธอควรจะสงสารเด็กบ้าง"
 
 
"คุณไม่รู้เหรอค่ะ ว่าไม่ใช่ลูกแท้ๆ เพราะวันที่ปูเป้ไม่สบายป๊อปแอบตรวจดีเอ็นเอ" ฟางโกหกจินนี่ไป หวังได้เบาะแสเพิ่ม
 
 
"ไม่จริง ยายปูเป้ไม่เคยเข้าโรงพยาบาล"
 
 
"เสียใจค่ะ เมื่อวานเธอสลบไป ฉันเป็นคนพามากับป๊อปเองค่ะ" ยังโกหกต่อไป
 
 
"แก หายไปซะ ก่อนที่จะไม่มีลมหายใจ" จินนี่ขู่ฟาง
 
 
"แสดงว่าคุณนอกใจป๊อปเหรอค่ะ"
 
 
"ฉันบอกให้หยุดไงละ ฉันรักป๊อปปี้ ฉันไม่มีทางนอกใจเค้า"
 
 
"แต่ป๊อปเล่าเรื่องอดีตให้ฉันฟังหมดแล้วนะค่ะ รวมถึงที่คุณทำเกินข้อตกลงด้วย"
 
 
"แก แก ฉันโดนข่มขืน แล้วเธอไม่คิดจะสงสารคนไม่มีอนาคตบ้างเหรอฟาง" จินนี่ที่เห็นว่าขู่ไม่สำเร็จเลยเปลี่ยนมาขอความเห็นใจ
 
 
"โอเค ฉันจะช่วยคุณจับคนร้ายมาลงโทษละกันนะค่ะ" ฟางที่เห็นว่าจินนี่กำลังหลุด เลยพยายามกล่อมต่อไป
 
 
"ไม่ ไม่ต้องจับมันมาลงโทษ ขอแค่ให้ป๊อปคืนกับฉันก็พอ" จินนี่บอกกับฟาง
 
 
"ก็ได้ค่ะ ฉันจะเลิกยุ่งกับป๊อป แต่คุณต้องให้ฉันตามตัวคนร้ายนะค่ะ"
 
 
"ไม่ เรื่องมันนานแล้ว แล้วไปแล้ว ฉันไม่อยากรื้อ"
 
 
"คุณก็จำได้เรื่องในอดีตแล้วนี่ค่ะ หายความจำเสื่อมแล้วเหรอค่ะ แสดงว่าป๊อปโกหกฉันนะซิ ว่าคุณจำเรื่องราวที่โหดร้ายไม่ได้ จำได้แค่ป๊อปคือแฟนคุณนะ ป๊อปนี่แย่จริงๆเลยนะค่ะ"
 
 
"ใช่ ป๊อปเค้าโกหกเธอ ยังไงก็ช่วยออกไปจากชีวิตเราด้วย แล้วไม่ต้องคิดที่จะรือฟื้นเรื่องในอดีตละ เพราะคนรู้มากมักจะตายเร็ว" จินนี่ขู่ฟาง แล้วเดินออกไป
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
มาดูกันว่าป๊อปกับฟางจะทำยังไงต่อไป