กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?
aeytomokaew
7) รักเมื่อวันวานที่ยังมีเธอเคียงข้าง 2 NC 18+ ภาษา16
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
คำเตือน
ฟิคเรื่องนี้เกิดจากจินตาการและเจตนารมณ์ของไรเตอร์
ซึ่งมีการใช้ภาษา และเนื้อหาในเรื่องค่อนข้างแรง
รีดเดอร์ที่ต่ำกว่า 16 ปีโปรดใช้วิจารณาญาณใรการอ่านน่ะค่ะ
แล้วอย่าลืม เม้นติชม โหวตเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์หน่อย
ซึ่งมันเป็นผลอย่างยิ่งในการแต่งต่อของพี่
เพราะฉะนั้นอย่าทำให้พี่สาวคนนี้หมดอารมณ์ในการแต่งน่ะค่ะ
****
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันอยากคุยกับเธอ ”
“หึหึ..ฉลาดดีนี่...นายรู้ว่ายังไงฉันก็ไม่ออกไปคุยกับนาย นายก็เลยเข้ามาคุยกับฉันถึงในห้องแทน ”
“คืนนี้เธอออกไปหาลุงนั่น?”
ชายหนุ่มเอ่ยถาม มือแกร่งค่อยตระกองกอดแผ่นหลังงามก่อนจะเลื่อนไล้มือลงมาจรดที่เอวบาง
ดึงมันมาแนบชิดกายเขามากขึ้นจนแทบไม่มีช่องอากาศที่ไหลผ่าน ทรวงอกงดงามบดเบียดเข้าที่อก
แกร่งจนมันล้นออกด้านข้าง ใบหน้าสวยหวานขึ้นสีเลือด หลบสายตาคมดุคู่นั้น ที่จับจ้องเธอนิ่ง
สมองเริ่มสั่งการให้เธอรีบถอยห่างจากผู้ชายตรงหน้า เพราะตอนนี้เธอเสียเปรียบ และไม่แน่
ถ้าขืนอยู่ต่อแบบนี้ เธออาจเสีย.............ตัว !!! ให้เขาเป็นแน่
“เขาคือคนที่ฉันรัก”
“คนที่เธอรัก..หรือคนที่เธอจะรัก...มันต่างความหมายกันน่ะแก้ว”
“นายรู้ใจฉันอีกแล้วน่ะ โทโมะ....แล้วยังไงเมื่อนายมีผู้หญิงคนอื่นได้ฉันก็มีได้ เราเลิกกันแล้ว”
“เรายังไม่ได้เลิกกัน!!!...เธอยังไม่ได้บอกเลิกฉัน...ถ้าจะประชดกันด้วยวิธีนี้ขอเตือน ว่าอย่า!!!เพราะ
มันจะทำให้เธอเจ็บตัวอย่างนี้..แก้ว”
“นี่นาย..อ๊ะ !!”
แก้วจ้องมองใบหน้าหล่อที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ให้เธอนิ่ง มือบางเกาะเข้ากับไหล่กว้าง จิกเล็บลงไปบนแผ่น
หลังเนียน ดวงหน้าหวานเหยเก เมื่อถูกเขาจับเธอกระแทกร่างเข้าสู่ผนัง พร้อมกับสิ่งแปลกปลอมที่
ถูกกระแทกเข้ามาอย่างแรงจนมิดด้าม และลึกจนเธอรับรุ้สึกว่ามันเกือบเข้าไปถึงโพรงมดลูกของเธอ
ตอนนี้มันเริ่มขยายใหญ่พองขึ้นในช่องรักที่เล็กของเธอที่ตอดรัดมันจนคับแน่น หายใจแทบไม่ทั่ว
ท้อง
“นายมันมักมากและหื่นจริงๆ...พอได้แล้ว ...หยุด !!!”
เสียงหวานเอ่ยร้องห้ามเมื่อเขาเริ่มขยับแกนกายออกจนมันเกือบหลุดออก แล้วกระแทกอย่างแรง
เข้าไปใหม่ จนเธอร้องเสียงหลงด้วยความเสียวซ่านและเจ็บปวดออกมาอย่างห้ามไม่ได้
“เธอกล้าปฎิเสธฉันหรอ ว่าเธอไม่ได้รู้สึกดีเมื่อฉันเข้าไปอยู่ในตัวเธอแบบนี้...แล้วเธอจะส่ง
เสียงกระเส่า เร้าร้อนนี้ออกมาทำไม”
เสียงทุ้มเอ่ยกระซิบข้างหูหญิงสาว ก่อนที่จะขบกัดมันเบาๆ จนแก้วต้องเบี่ยงหน้าหลบ เมื่อเขา
กำลังละเลงลิ้นที่จุดอ่อนของเธอ
“ฉันเกลียดนาย..ไอ้ผีดิบหื่นกาม”
เสียงหวานแหบพร่าเอ่ย ใบหน้าหวานถูกมือแกร่งจับให้หันมาจ้องมองเขา คางมนต์ถูกบีบจนขึ้น
รอยแดง แต่เธอก็ไม่ส่งเสียงร้องแห่งความเจ็บปวดออกมา
“หึหึ..มันก็เลวทั้งคู่แหล่ะวะ....ฉันมีเซ็กส์กับผู้หญิงคนอื่นก็จริง แต่ฉันเป็นผู้ชาย ส่วนเธอเป็นผู้หญิง
ของฉันคนเดียว ไม่มีสิทธิ์ไปนอนกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน!!ซึ่งเป็นผัวคนแรกและคนเดียวของ
เธอ!!”
โทโมะกระแทกเสียง ก่อนจะก้มลงบดเบียดริมฝีปากงาม ลิ้นร้อนดุนดันเข้าไปในโพรงปากเล็กก่อน
จะเกี่ยวตวัดตอดรัดลิ้นนุ่มอย่างหิวกระหาย จนน้ำลายเลอะเปรอะเปื้อนรอบริมฝีปาก เขาก็จัดการตวัด
ลิ้นนุ่มของตนเองโลมเลียความหอมหวานจากริมฝีปากสาว
“ฉันจะยัดเยียด!...ย้ำ! ความเป็นผัว! ให้เธออีกครั้ง ก่อนไปหาพระเอกแก่นั่น..เผื่อเธอจะได้จำได้ ว่า
คนเป็นผัว!เมีย!กันเขาทำกันยังไง และเธออย่าหวังน่ะว่าเธอจะมีแรงเหลือไปใช้กับ ‘ชู้!!’”
“ต่ำ!!!..นะ...นายจะทำอะไร..อ๊าส์ ~”
มือแกร่งที่เอื้อมไปหยิบสบู่ แล้วชโลมไปทั่วกายสาว ลากมันผ่านลำคอระหง ทรวงอกอวบอิ่มบีบ
คลึงเคล้น แก้วบิดเร่าไปด้วยความเสียวซ่าน ก้นงอนของเธอถูกจับแล้วหันหลังให้กับกายหนา สาย
เกินไปแล้ว ตอนนี้เธอเหมือนสาวน้อยที่ตกอับ ไม่มีทางหลีกหนีผีดิบจอมเจ้าเล่ห์ออกจากเขาได้ มือ
บางจับราวแขวนชุดแน่น เมื่อเขากระแทกแกนกายเข้ามาในโพรงรักอย่างแรง และแช่ไว้
“พร้อมรึยังที่รัก...”
โทโมะเอี้ยวตัวกระซิบที่ข้างหูแก้ว เสียงหายใจถี่รัว ทำให้เขารับรู้ว่าคนตรงหน้ากำลังร้อนระอุใน
กายสาว ที่กำลังตอดรัดความเป็นชายของเขาเป็นระยะ จนเขาแทบจะระเบิดออกมาแล้วตอนนี้ แต่ก็
ยังไม่เร่งรีบเพราะ เขาต้องการสั่งสอนคนตรงหน้าให้หลาบจำซะบ้าง
“จะทำอะไรก็รีบทำ....ก่อนที่พี่กิ่งจะกลับมา”
“หึหึ แล้วไง..คืนนี้ ถ้าฉันไม่พอใจก็อย่าหวังว่าเธอจะได้ออกไปจากห้องน้ำนี้”
“โลภ!!!”
หญิงสาวกระแทกเสียงอย่างโมโหจะหันหน้ามาเผชิญ แต่ถูกเขารั้งเอว ให้หันหลังเหมือนเดิม รอย
ยิ้มแสนร้ายผุดบนใบหน้าของโทโมะก่อนที่เขา จะเริ่มขยับแกนกายออก แล้วกระแทกลงไปอย่างแรง
ครั้งนี้เขาไม่แกล้งเธออีกให้เสียเวลา เพราะตอนนี้เขาก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
“อึ๊...อ๊ะ~..อ๊ะๆ”
แก้วเผยเสียงร้องไม่เป็นภาษา เมื่อริเริ่มบทรัก สวาทอันร้อนแรง ดุจเพลิงไฟที่เริ่มชุกโชก พร้อมที่
จะกระชากกายเธอให้หลุดออกเป็นชิ้นได้ทุกเมื่อ
มือบางเอื้อมไปจับคายไม้เพื่อยันตัวเองที่สั่นไหวเอนไปข้างหน้า ไม่ให้โดนฝาผนัง แต่ดีที่เขารั้ง
เอวเธอไว้ เสียงน้ำก๊อกที่ถูกเปิดไหลดังแข่งกับบทรักคันโยกที่กำลังเดินหน้าอย่างรวดเร็วราวกับ
ไม่มีทีท่าจะจอด มีแต่พุ่งชน เพื่อให้พังอย่างเดียว
“อ๊ะ...พะ..พี่..โมะ..แก้วเจ็บ..อ๊ะๆ”
“อืม...ทนหน่อยน่ะแก้วใจ...รู้มั้ยเสียงร้องของเธอทำให้ฉันแทบคลั่ง..เธอเร่าร้อนกว่ามิยาบิซะอีก”
“ไอ้บ้า...ฉันไม่ใช่นางเอกหนังโป๊น่ะ..อึ๊..อ๊าส์”
สาวสวยหน้าบึ้งไม่พอใจ แต่เธอก็หยุดอารมณ์โกรธได้แค่นั้น เมื่อตอนนี้เขาเริ่มพาเธอไปใกล้ถึง
จุดเสียวซ่าน ที่เธอแทบจะร้องกรี๊ดออกมา ความเร็วถี่รัว เข้าไปเสียดสีจุดกระสันจนเธอแทบหยุด
หายใจ
ไม่มีบทพูดเล็ดลอดออกมาตั้งแต่นั้น โทโมะจับหญิงสาวให้หันหน้ามา ก่อนจะก้มลงฝังจมูกและริม
ฝีปากดูดดุนความหอมที่ทรวงอกทั้งคู่ ขาเรียวยาวก้าวถอยหลังก่อนจะนั่งลงบนโถส้วม โดยจับร่างงด
งามนั่งบนตัวเขา
ดวงตาเรียวคมดุจเหยี่ยวจ้องมองดวงหน้าสวยหวานที่หลบตาเขาด้วยความอาย ชายหนุ่มยิ้มเยาะ
ก่อนจะจับหน้าแก้วให้หันหน้ามามองเขา ดวงตากลมโตสบนิ่ง
“ใช่..เธอไม่ใช่นางเอกหนังโป๊”
“…..”
“แต่เธอเป็นมากกว่านั้น”
“อะไร...ผู้หญิงมากรัก แอบไปมีชู้เพราะแฟนทิ้งงั้นหรอ”
“อืม...”
“งั้นก็ปล่อย ...ฉันจะไปหาพี่ป้อง”
แก้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงงอนง้อ ไม่รู้ทำไม เธอถึงแพ้ผู้ชายตรงหน้านี่ แพ้ไปทุกอย่าง แล้วเธอก็
กลัวว่าสักวันเธออาจจะแพ้ใจตัวเองอีกครั้ง เธอไม่น่าเลย ไม่น่าเข้าไปยุ่งวุ่นวายกับผีดิบอย่างเขา
เลย ยอมให้เขาทำเจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพราะคำว่ารักคำเดียวถึงรั้งเธออยู่
ฉันจะอดทนนายได้ถึงเมื่อไหร่น่ะ โทโมะ
“ที่เป็นมากกว่านั้น เพราะเธอเป็นเมียฉัน...เธอเป็นคนที่ฉันรัก...ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัวหาเงินทางแผ่น
แบบนั้น ...เราสื่อสารกันด้วยความรักของกันและกัน ”
“พี่โทโมะ~”
แก้วเรียกชื่อเขาอย่างแผ่วเบา มองหน้าหล่อตรงหน้านิ่ง เขาพูดอะไรออกมา ต้องการอะไร ในเมื่อ
เขากับเธอก็เดินมาถึงทางตัน และเขาก็เป็นคนบอกเลิกเธอ แล้วเขาต้องการอะไรกันแน่ ต้องการล้อ
เล่นเธออีกรึไง
“อาจเป็นคนไม่ดี แต่เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรักและเธอคนเดียวเท่านั้นที่ต้องมาเป็นแม่ของลูกฉัน
แก้ว..มาต่อกันเถอะที่รัก ถ้าทำให้ฉันพอใจฉันจะปล่อยเธอไป”
เมื่อเห็นสาวงามทำหน้างง เขาจึงก้มลงจูบริมฝีปากงามทันที กลัวว่าจะหมดอารมณ์ซะก่อน ลิ้น
ร้อนดูดดุนลิ้นนุ่มมือแกร่งลากผ่านแผ่นหลัง ก่อนจะเลื่อนมากอบกุมทรวงอกอิ่ม บีบเคล้นอย่างมันส์
มือ คราวนี้ดูเหมือนว่าเธอจะตอบรับบทรักเขาอย่างร้อนแรงขึ้น
2มือบางยกขึ้นลูบไล้แผงอกแกร่งกำยำของเขา ก่อนจะเลื่อนมาคล้องคอเขามาแนบสนิท
สะโพกกลมกลึงเริ่มขยับขึ้นลงอย่างอัตโนมัติโดยไม่รอคำสั่งของเขา โดยบทรักบทนี้เธอเป็นคนคุม
เกมส์ แกนกายของทั้งสองเริ่มเคลื่อนไหวด้วยจังหวะเดียวกัน เสียงผิวเนื้อที่กระทบและเสียงครวญ
ครางของทั้งสองคนดังลั่นไปทั่วห้อง
“ อ๊า~~ อ๊า~~” เสียงครางหวานไม่เป็นภาษาเล็ดลอดออมาจากริมฝีปากบางของแก้ว เมื่อร่าง
แกร่งข้างล่างกระแทกสวนเธออย่างแรงเป็นระยะเริ่มเพิ่มดีกรีความเร็วและแรงขึ้นตามอารมณ์ความ
ต้องการที่พุ่งสูงขึ้น จนเธอตามไม่ทัน มือบางกอดร่างเขาแน่น
“โท...โมะ.. ฉันไม่ไหวแล้ว...กรี๊ดดดด”
แก้วส่งเสียงกรีดร้องดังลั่น พร้อมกระแทกร่างตนเองจนโพรงสวาทกลืนกินแกนกายใหญ่จนมิด
ด้าม น้ำรักข้นขาวฉีดพุ่งเข้าไปในโพรงรัก จนมันล้นไหลออกมาด้านนอกเปียกหน้าขาของคนทั้งคู่
แก้วและโทโมะหายใจหอบ ร่างงดงามกระตุกตามแรงอัดฉีดของน้ำรักของเขาที่ปล่อยเข้ามากาย
เธอ ดวงสวยซบลงบนแผงอกลมหายใจอุ่นคลอเคลียอยู่ที่ลำคอ เนียนของเขา
“พี่โมะ...”
“อือ....มีไร..จะกินต่อหรอ”
“ไม่กินแล้ว อิ่มจนจุกมากก....พี่โมะ..แก้วรักพี่น่ะค่ะ รักพี่ที่สุดในโลกเลย”
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ
เสียงบอกรักวันวานดังก้องในโสตประสาท น้ำตาเม็ดโตค่อยๆรื้นที่หางตาอีกครั้ง ภาพทุกอย่างดับ
วูบพร้อมกับเสียงริงโทนสายเรียกเข้าโทรศัพท์ดังอยู่ด้านนอก โทโมะลืมตาขึ้นก่อนที่จะชำระร่างกาย
อีกครั้งลุกขึ้นออกมาจากห้องน้ำ เดินมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูดวงตาเรียวจ้องมองด้วยแววตาฉงน
***อัพแค่นี้ก่อนน่ะ ไรเตอร์ไม่ว่างจริงๆๆ ***
ส่วนฟิคของรีดเดอร์ที่รักทุกคนที่อัพแล้ว
ไรเตอร์จะตามไปเก็บทีหลังน่ะจ้ะ ขอให้ว่างก่อนน่ะ
ฝันดี จุ๊บๆๆๆ สปอยเบาๆก่อนจาก
“เธอว่า..น้ำพริกถ้วยเก่านี่พอกลับไปกินแล้วอร่อยมั้ย”
“เอ๋ ?.....อ้อ สำหรับฉัน...ถ้ากลับไปกินรสชาติคงไม่อร่อยเหมือนเดิมมั้ง ลองได้เททิ้งแล้ว
ฉันไม่มีวันกลับไปเก็บมันมากินอีก เธอถามทำไม”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
