กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?
aeytomokaew
8) เมื่อทุกอย่างต่างพร้อมใจกันเปลี่ยนไป....
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะกลับมา เผื่อวันพรุ่งนี้เธอจะเปลี่ยนใจ
เสียงบอกรักวันวานดังก้องในโสตประสาท น้ำตาเม็ดโตค่อยๆรื้นที่หางตาอีกครั้ง ภาพทุกอย่างดับ
วูบพร้อมกับเสียงริงโทนสายเรียกเข้าโทรศัพท์ดังอยู่ด้านนอก โทโมะลืมตาขึ้นก่อนที่จะชำระร่างกาย
อีกครั้งลุกขึ้นออกมาจากห้องน้ำ เดินมาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
“ว่าไงเขื่อน...ฉันหรอ....อยู่บ้าน.....พรุ่งนี้ว่ะ แล้วสาวๆเพียบมั้ยว่ะ.....เออ กูไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ
เรื่องเยอะน่ะมึง....”
ตุบ! เมื่อวางสายชายหนุ่มก็เขวี้ยงโทรศัพท์บนเตียงอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินไปหยิบชุดออกมา
จากตุ้เสื้อผ้าแล้วรีบแต่งตัว
อีกด้านหนึ่ง ที่ผับของเขื่อน ชายหนุ่มยิ้มพอใจหลังจากวางสายจากเพื่อนรัก ดวงตาเรียวจ้องมอง
ภาพคู่รักต่างวัยด้านล่างที่กำลังนั่งคุยกันอย่างออกรสกับเพื่อนในกลุ่มของแฟนสาว อย่างนึกสนุก
“พามาเหยียบจมูกกันถึงถิ่นเลยน่ะ หึหึ งานนี้สนุกแน่เบบี๋ น้องๆมานี่หน่อย”
เขื่อนผละสายตาจากภาพตรงหน้าก่อนจะหันเรียกสาวสวยโคโยตี้อันดับ 1ของผับ เดินมาหาหาเขา
“มีอะไรให้อะตอมรับใช้ค่ะคุณเขื่อน”
“เดี๋ยวโทโมะเพื่อนฉันจะมา ไปต้อนรับหน่อย อ้อ เห็นโต๊ะนั่นมั้ย”
“เห็นค่ะ...เพื่อนๆของคุณเขื่อนและดาราหนุ่มพระเอกชื่อดังที่ลีลาแสนจะเร่าร้อน ...ไม่นึกว่าจะเจอกัน
อีกครั้ง”
สาวสวยนามว่าอะตอมเอ่ยยิ้มเยาะ มองภาพคนด้านล่าง ดวงตาเรียวจ้องมองชายหนุ่มที่อายุ
นามเยอะที่สุดในโต๊ะตาลุกวาว
“หึหึ...รู้แล้วสิน่ะต้องทำยังไง ”
เขื่อนยิ้ม ก้มลงหอมแก้มสาวสวยอย่างเอาใจ เรียกแก้มสวยขึ้นสีระเรื่อ ก่อนจะพยักหน้ารับแล้วเดินลง
ไปด้านล่างเพื่อรอโทโมะเข้ามา
ที่โต๊ะ แก้วกำลังเพลิดเพลินคุยกับหนุ่มรุ่นพี่อย่างออกรส อาจจะมีเอียงอายเล็กน้อยเมื่อถูกเพื่อนๆ
แซว หญิงสาวละความสนใจจากหวานใจ ปล่อยให้เขาสนทนากับหวายที่ดูเหมือนทั้งคู่จะเข้ากันได้
ดี เมื่อคุยปรึกษากันเรื่องานและเรื่องเรียน ที่หวายเป็นรุ่นน้องมหาลัยที่ดาราหนุ่มรุ่นพี่จบมา
แก้วหันหน้าไปมองเพื่อนรัก ฟางและเฟย์ ฟางกำลังนั่งคุยกับป็อปปี้แฟนหนุ่มสุดรักที่หวานจน
เลี่ยน เมื่อมองทั้งคู่ทำให้แก้วถึงนิ่งเงียบนึกถึงวันเก่าๆ ครั้งนี้คู่ฟางและเธอเคยเป็นคู่ที่แฟนคลับ
จิ้นฮอตเคียงข้างกันมา แต่ตอนนี้ คงเหลือแต่คู่เดียวเท่านั้น คงไม่มีแล้วสิน่ะ วันเก่าๆที่เราเคยสร้าง
รอยยิ้มให้กับแฟนคลับ คิดแล้วก็อดรู้สึกผิดไม่ได้ เพราะแฟนคลับของเธอและเขาคงรู้สึกผิดหวัง
เป็นอย่างมากที่เธอกับเขาเลิกกัน แก้วสะบัดหน้าไล่ความคิด ก่อนจะจ้องมองไปอย่างเฟย์ที่กำลัง
จ้องมองมาที่เธอด้วยแววตาเธอรุ้สึกร้อนๆหนาวๆ
“เฟย์...เธอมีอะไรจะคุยกับฉันรึเปล่า?”
แก้วทนไม่ไหวด้วยสายตาที่ดูจะไม่ค่อยแฮปปี้ของเพื่อนสาวเท่าไหร่ เลยเอ่ยถามออกไป
“เธอมีความสุขรึเปล่าแก้ว”
ในที่สุดเฟย์ก็พูดออกมา แต่คำถามที่ถามเธอดูเหมือนจะไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไหร่ แก้วยิ้มกว้างให้
ก่อนจะเอ่ยตอบอย่างไม่ลังเลใจซึ่งสร้างรอยยิ้มเหยียดแก่เฟย์ได้ไม่น้อย
“แน่นอน ฉันมีความสุขมากๆตอนนี้”
“หึหึ...หรอ เหลือเชื่อจัง”
“เธอต้องการรุ้แค่นี้จริงๆหรอเฟย์”
แก้วรุกต่อ ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจพวกเธอสองคนเลย เฟย์หันมามองหน้าแก้วก่อนจะเลิก
คิ้วยิ้มเยาะพอใจ
“เธอว่า..น้ำพริกถ้วยเก่านี่พอกลับไปกินแล้วอร่อยมั้ย”
“เอ๋ ?.....อ้อ สำหรับฉัน...ถ้ากลับไปกินรสชาติคงไม่อร่อยเหมือนเดิมมั้ง ลองได้เททิ้งแล้ว ฉันไม่มี
วันกลับไปเก็บมันมากินอีก เธอถามทำไม”
“เปล๊า!...ฉันแค่ขอความเห็น ไม่มีอะไรหรอก เอ๊ะ นั่นโทโมะนี่ ”
เมื่อได้ยินชื่อคนรักเก่าแก้วถึงกับผงะรีบหันกลับไปมองด้านหลัง โทโมะจริงด้วย เขากำลังเดิน
หยอกล้อมากับสาวสวยร่างXที่นุ่งน้อยห่มสั้น นมแทบทะลักออกมาให้กินแล้ว หญิงสาวขมวดคิ้ว
อย่างไม่พอใจ เมื่อเฟย์เรียกคนที่ไม่ต้องการเจอหน้ามานั่งที่โต๊ะ
“โทโมะ ทางนี้.....ไปหิ้วมาจากไหนอีกเนี่ย เพลาๆบ้างก็ได้มั้งสาวๆน่ะ”
เฟย์เอ่ยแซว โทโมะกอดเอวอะตอมนั่งลงติดกับเฟย์ ชายหนุ่มยังคงสวมแว่นตาดำตามเคย แก้ว
จ้องมองคนที่นั่งตรงกันข้าม ก่อนจะสะบัดหน้าหนี จะหันมาคุยกับดาราหนุ่มรุ่นพี่แต่ดูเหมือนเธอคงจะ
ไม่มีโอกาส เพราะนอกจากหวายแล้ว ฟางก็มาร่วมสนทนาเพิ่มด้วยอีกคน จนเธอไม่กล้าขัดจังหวะ
แก้วทำหน้างอหันหน้ามาทางเดิม นั่งดื่มเงียบๆ
“ไอ้โมะ ได้ข่าวว่าแกจะไปถ่ายแบบชุดว่ายน้ำกับแก้วมันหรอว่ะ”
ป็อปปี้เริ่มหัวข้อสนทนา คำว่าชุดว่ายน้ำ ทำให้ทุกคนถึงกับชะงัก รวมถึงดาราหนุ่มรุ่นพี่ที่หยุด
คุยหันหน้ามามองทางแก้ว ก่อนจะลอบกลืนน้ำลายอีกที เมื่อหันไปเห็นคนเคยรู้จักกำลังนั่งลูบคลำกับ
หนุ่มรุ่นน้องอย่างโทโมะ
“ไม่ใช่ชุดว่ายน้ำสักหน่อย ป็อปก็..ชุดธรรมดานี่แหล่ะรับซัมเมอร์”
“เพื่อนๆนี่อะตอม อะตอมนี่เพื่อนของโมะ รู้จักกันไว้สิ”
“ไม่ต้องทำความรุ้จักแล้วค่ะโมะขา...อะตอมรู้จักพวกเขาดีโดยเฉพาะ...”
อะตอมเอ่ยพร้อมส่งยิ้มหวานให้คนอื่นๆ แต่สายตากำลังจับจ้องไปที่พระเอกหนุ่มราวกับจะกลืนกิน
แก้วขมวดคิ้ว ก่อนจะหันไปมองหน้าหนุ่มรุ่นพี่ที่มีท่าทีร้อนรนและพยายามเบี่ยงประเด็นหันไปคุยกับ
หวานและฟางต่อ
“ใครค่ะ”
เฟย์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอยากรุ้ และพอรุ้แกวจึงอยากแกล้งสักหน่อย
“โดยเฉพาะคนที่เคยเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ค่ะ....โมะค่ะ รออะตอมตรงนี้ก่อนน่ะ อะตอมขอไปทำ
งานก่อน ”
“ง่ะ ที่รัก ผมพึ่งมาเองน่ะ จะไม่บริการผมหน่อยหรอ”
แหว่ะ ... อยากจะอ๊วก แก้วใจคิดใจใจอย่างหมั่นไส้ ก่อนจะหยิบน้ำส้มขึ้นมาดื่มทำเป็นไม่รุ้ไม่ชี้
“ใจเย็นสิค่ะ....เดี๋ยวคืนนี้อะตอมจะนวดให้โมะเอง รับรองว่าโมะจะติดใจเหมือนที่ใครบางคนติดใจ!!!
แน่ค่ะ ”
เสียงหวานของสาวเจ้าเอ่ยเสียงดังซึ่งทำให้ใครบางคน ณ ที่นี้ ดูเหมือนจะร้อนรุ่มใจ เป็นได้
แล้วหญิงสาวก้มลงจูบปากโทโมะ
“มัดจำน่ะค่ะ ”
แล้วก็เดินออกไปทำงาน โทโมะกระตุกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหยิบเตกีล่าสีสดขึ้นมาดื่มย้อมใจ ดวงตา
เรียวภายใต้แว่นดำจ้องมองสาวสวยตรงหน้าที่มีท่าทีไม่พอใจ ดวงตาสั่นระรื่นมีแววขบขันแม้จะไม่
แสดงออกมาทางสีหน้าก็ตาม แต่เขาก็พอใจไม่น้อยที่เห็นแฟนเก่ามีท่าทีหึงหวง
“โทโมะเป็นไงบ้างช่วงนี้ สบายดีมั้ย...ฉันเป็นห่วงนายแทบแย่ นึกว่านายจะทำอะไรบ้าๆหลังจากที่
ไม่มาให้เห็นหน้าเป็นเดือนๆ”
“ฉันยังไม่ตาย!! หรอกเฟย์ ขอบใจน่ะที่เป็นห่วง ”
โทโมะเอ่ยเสียงนุ่มยิ้มหวานให้กับเฟย์ โดยหญิงสาวก็ยิ้มส่งสายตายหวานหยดย้อยกลับมาให้
“ก็เราเพื่อนกันนี่น่า...”
“เราเคยเป็นมากกว่าเพื่อนนี่”
คำพูดของโทโมะทำให้เฟย์ถึงกับซ่อนรอยยิ้มไว้ไม่อยู่ เมื่อโทโมะจำวันเก่าๆของเขาและเธอได้
แต่มันก็ทำให้อีกคนถึงกับหน้าขึ้นสีหยิบเครื่องดื่มแก้วอื่นมาดับอารมณ์
“นี่นาย...จำเรื่องของ...เรา ได้อีกหรอ”
“อืม...ฉันไม่เคยลืมเรื่องของเราหรอก แล้วอยากกลับมาเป็นมากกว่าเพื่อนมั้ยหล่ะ”
“ไอ้โมะมันเคยลืมคนรักเก่าๆมันเมื่อไหร่เล่าเฟย์...”
ป็อปปี้เอ่ยเสริม ก่อนจะยิ้มระรื่น ผิดจากแววตาเมื่อกี้ ชักยังไงแล้วสิ
“ความทรงจำดีๆที่มีกับมัน มันไม่ลืมหรอก ถ้าจากกันแบบดีๆน่ะ เว้นแต่ว่าคนรักคนนั้นทำให้มันเจ็บ
เจียนตาย ผู้หญิงคนนั้นคงโชคร้ายหน่อย เพราะไอ้โมะมันจะเกลียดเข้ากระดูกดำ!! เรียกง่ายๆ ถ้า
ตายจะไม่ไปเผาผี”
“พี่ป้องค่ะ...แก้วขอไปเข้าห้องน้ำก่อนน่ะค่ะ”
“ครับ...รีบไปรีบมาน่ะ พี่ว่ามันดึกแล้ว แก้วควรกลับบ้านได้แล้ว”
“ค่ะ แล้วแก้วจะรีบกลับ!!”
****อัพแล้วน่ะค่ะ ไปก่อนน่ะค่ะ ฝันดีจ้รา รีดเดอร์ที่รักทุกคน****
สปอยก่อนจาก อิอิ ตอนหน้าอาจมีวาบหวิวนิดๆ
“รู้มั้ยแก้ว...ฉันคิดว่าน้ำพริกถ้วยเก่าน่ะอร่อยกว่าเดิมอีกน่ะ ทั้งเผ็ด !เร่าร้อน!และก็มันส์!กว่าที่เคยกินมา”
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
