กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย ?

 

 

 

          ริมฝีปากอวบอิ่มยิ้มกว้างทะเล่น ก่อนจะวางโทรศัพท์ลงในกระเป๋า  อมยิ้มจ้องมองรถที่มา

เทียบจอดไวเท่าความคิด สาวสวยเอื้อมมือไปเปิดประตูเข้าไปนั่งจ้องมองคนข้างๆอย่างหมั่นเขี้ยว

 

 

“ไว จังเลยน่ะค่ะ   รู้ใจดีนัก ว่าแก้วเลิกเมื่อไหร่”

 

 

“จริงๆแล้วมารอตั้งนานแล้วแหล่ะ หึหึ   แค่รอเด็กน้อยเดินออกมาจากบริษัทเท่านั้นเอง”

 

 

คนอายุมากกว่าเอ่ยอย่างยิ้มแย้ม ก่อนจะหันหน้าไปมองทางขับรถไปเรื่อยๆ

 

 

 

“วันนี้แก้วอยากไปเที่ยวผับ   พาไปหน่อยสิ”

 

 

“หือ...อายุไม่ถึงนี่เรา  เข้าไม่ได้น่ะ”

 

 

 

           คนตัวโตหันมาถามด้วยสีหน้างุนงง  แต่ก็อมยิ้มล้อเลียน เพราะรุ้ว่ายังไงเด็กดื้อตรงหน้าต้อง

ไม่ยอมกลับบ้านง่ายแน่ๆ

 

 

 

“ก็ไปผับของเพื่อนแก้วไง แก้วไปประจำแล้ว หุหุ   เราไปปาร์ตี้กันออกจะบ่อย   น่ะๆพาไปหน่อย”

 

 

 

             สาวน้อยตากลมเอ่ยออดอ้อนซึ่งลูกไม้ใจอ่อนของเธอก็ละลายความใจแข็งของเขาได้ทุก

ครั้ง   ชายหนุ่มพยักหน้าทำให้เจ้าตัวถึงกับร้องเย่เพราะดีใจ ที่จะได้พาแฟนไปอวดเพื่อนๆคงอิจฉา

กันแน่ๆ   ชายหนุ่มมมองท่าทีของแก้วก่อนจะหัวเราะในความไร้เดียงสาของเธอ

 

 

 

 

 “ เพราะน่ารักอย่างนี้สิ ทำให้พี่ถึงอยากจะหยุดที่เราน่ะ”

 

 

“หา...พี่ว่าอะไรน่ะแก้วไม่ค่อยได้ยิน”

 

 

“เปล่านี่   พี่จะบอกว่าเดี๋ยวเราหยุดแวะหาไรทานรองท้องก่อนมั้ย”

 

 

“นั่นมันแน่นอนอยุ่แล้ว   ไปเลยค่า”

 

 

 

 

โทโมะเมื่อกลับมาถึงบ้านก็อุ้มเจ้าดอลล่าร์เข้ามาในบ้าน รีบพามันไปหาเจ้าหมาน้อยฮันนี่ของตนเอง 

 

 

 

“ฮันนี่...ดูสิป๊าพาใครมาหา  ”

 

 

 

        ชายหนุ่มยิ้มเมื่อเจ้าดอลล่าร์กระโดดลงจากมือตนเองวิ่งไปหาสหายที่รักทันที   มือเรียวถอด

แว่นออก  เผยให้เห็นดวงตาที่แวววาวระรื่นมองดูเจ้าสุนัข 2 ตัวเล่นกันอย่างสนุกสนานอยุ่  เสียงกุกกัก

บนห้องทำให้ใบหน้าเรียวชะงัก  ริมฝีปากบางหุบยิ้ม  ก่อนที่แววตาสงสัยจะจ้องมองขึ้นไปด้านบน   

 ในใจเริ่มรู้สึกไม่ดี   ทำให้เขาต้องบังคับขาเรียวยาวก้าวขึ้นไปบนห้องอย่างรวดเร็ว   มือหนาเอื้อมไป

จับลูกบิดผลักประตูเข้าไปทันที

 

 

 

“ให้ตายสิ...”

 

 

 

     เสียงเนือยเอื้อนเอ่ยมาจากริมฝีปากบางของเขา  ก่อนที่สายตาเย็นชาจะถูกส่งทอดไปยังผู้บุกรุก

ห้องของเขา   โทโมะเดินไปนั่งที่เตียงจ้องมองเรือนร่างขาวโพลนของสาวสวยที่อยู่ในผ้าเช็ดตัวผืน

เดียว   ใบหน้าสวยน่ารักจ้องมองมายังโทโมะด้วยแววตายั่วยง หญิงสาวตรงมาหาเขานั่งลงบนตักของ

โทโมะและจูบลงบนซอกคอขาวของชายหนุ่ม

 

 

 

“อื้อ...พิมออกไปน่ะ   ผมไม่มีอารมณ์”

 

 

“ทำไมหล่ะค่ะ....พิมคิดถึงโมะ  ใจจะขาดอยุ่แล้ว”

 

 

 

      เสียงหวานเอ่ยมือบางของหญิงสาวค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของโทโมะออกทีละเม็ด มือเล็กลาก

ผ่านสอดเข้าไปในสาบเสื้อวางบนแผ่นอกแกร่งลูบไล้เพื่อปลุกอารมณ์เพศ  ลิ้นสีสวยแตะลงบนลำคอ

ขาวก่อนจะจูบซับขบคอชายหนุ่มจนขึ้นรอยปื้นแดง ก่อนที่นิ้วเรียวจะหยอกล้อกับติ่งสีชมพูอันเล็กเพื่อ

สร้างความเสียวซ่าน  โทโมะจ้องมองด้วยสีหน้าเอือมระอา แต่ก็ไม่ปฎิเสธหรือขัดขืนเมื่อร่างของตน

ถูกคนบนร่างผลักลงนอนราบกับเตียง  พร้อมกับร่างของพิมที่ขึ้นคร่อมตัวของเขาและบรรเลงเล้าโลม

เขาต่อไป

 

 

 

“รู้มั้ยค่ะ  ว่าพิมอยากกินโมะเหลือเกิน คิดถึงเสียงครางของเราสองคนท่ามกลางสายฝนที่เทกระหน่ำ”

 

 

 

     พิมเงยหน้าขึ้นมาจับจ้องใบหน้าของโทโมะอย่างยิ้มเยาะ   ขณะที่มือของเธอกำลังบรรจงปลด

สายเอวและกางเกงเขาออกให้พ้นทางจนแหลือเพียงแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียว  มือบางลูบวนไปที่ส่วน

ความเป็นชายก่อนจะล้วงเข้าไปข้างในและลูบคลำเพื่อแกล้งยั่วคนตรงหน้า

 

 

 

“อ๊ะ....อย่าแกล้งกันสิพิม....ผมยังไม่ได้คิดบัญชีที่เธอบังอาจเข้ามาในบ้านของผมโดย

ไม่ได้รับอนุญาติ”

 

 

 

 

        โทโมะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนือยเช่นเดิม  จ้องมองใบหน้าสวยอย่างไร้การแสดงอารมณ์ใดๆ 

 มือหนายกขึ้นจับมือบางที่กำลังแกล้งเขาให้หยุดลง

 

 

 

 

“ก็ลงโทษพิมสิค่ะ...จะหนักหรือเบาพิมก็ยอมรับเสมอ   พิมมาเพื่อสิ่งนี้อยู่แล้ว”

 

 

“หึหึ...ผู้ชายของเธอคงให้เธอกินไม่อิ่มหล่ะสิ...ถึงหน้าด้าน!!มาเรียกร้องผมถึงที่นี่”

 

 

      ถ้อยคำเสียดสีถ้าหากสาวๆคนใดได้ฟังแล้วอาจจะโกรธและตบหน้าชายคนนั้นสักฉาดสองฉาด  

แต่สำหรับพิม เธอกลับยิ้มระรื่นเป็นทองไม่รุ้ร้อนหนำซ้ำยังลงโทษคนใต้ร่างด้วยการจูบแรงที่ริมฝีปาก

บาง  สอดลิ้นเล็กเข้าไปตวัดรัดลิ้นนุ่มมือเรียวบางรีบถอดกางเกงที่เหลือให้พ้นทาง ก่อนที่ตัวเองจะขึ้น

คร่อมสอดใส่แกนกายของโทโมะเข้าไปในกายเธออย่างรวดเร็วโดยไม่ให้โทโมะตั้งตัว

 

 

 

     แม้เธอจะเล้าโลมเขาต่อไปก็ไร้ประโยชน์  เพราะคำตอบที่เธอได้รับกลับมาแน่ๆคือความเฉยชา

หญิงสาวกดแช่อยู่อย่างนั้น  ก่อนที่จะปลดผ้าเช็ดตัวทิ้งให้พ้นทาง   เผยเรือนร่างทรวดทรงที่งดงาม

ปรากฎต่อสายตาของชายหนุ่ม     โทโมะมองอย่างยิ้มเยาะ จ้องมองใบหน้างดงามที่กำลังหลับตา

เคลิ้มและขยับสะโพกเธอขึ้นลงอย่างรวดเร็ว 

 

 

 

 

“อื้อ...อ๊ะๆๆ..อ๊าส์  โมะ ..อ๊ะๆ”

 

 

 

 

     ให้ตายสิ  เขารุ้สึกสมเพชผู้หญิงตรงหน้ามากมาย   แม้เขาจะไม่ตอบโต้หรือเคลิ้มไปกับอารมณ์

ร่วมเพศกับเธอแม้แต่น้อย  แต่เธอก็ยังจะมีความสุขและเริงร่าต่อไปอย่างหน้าไม่อาย   สำหรับเขา

ผู้หญิงตรงหน้าก็เหมือนผู้หญิงโรคจิตคนหนึ่ง  ถ้าจะประเมินค่า  ก็คงไม่เหลือค่าพอให้เขาสนใจอีกต่อ

ไป

 

 

 

 

“...เหอะ..อื้อ...ฉันเชื่อเธอเลยจริงๆพิม  ...เธอช่างโสโครกเสียจริงๆ”

 

 

 

“อื้อ..อ๊าส์...ถ้าฉันสนใจความรู้สึกคนอื่น...ฉันก็จะไม่ได้สิ่งที่ฉันต้องการ  อ๊ะ”

 

 

 

 

       เสียงหวานเอ่ย เรียวปากยิ้มหวานให้เขา จ้องมองใบหน้าหล่อที่มองเธอด้วยแววตาเยาะเย้ย 

 และเธอก็หลับตาเคลิ้มเสียวซ่านเข้าสุ่โลกของตัวเองอีกครั้ง  ก่อนที่เธอจะเพิ่มความเร็วกระแทก

สะโพกกลืนกินแกนกายของโทโมะถี่หยิบขึ้นเรื่อยๆ มือบางทั้งสองข้างค้ำยันลงบนเตียงกว้าง 

 ก่อนจะเพิ่มความเร็วและแรงจนเตียงสั่นไหวไปข้างหน้าด้วยแรงคันโยก  โทโมะหลับตากล้ำกลืน  

ปล่อยให้คนบนร่างมอบความสุขให้เขา(เช่นกัน)อย่างไม่รุ้จักเหน็ดเหนื่อย 

 

 

 

 

       เวลาผ่านไปร่วมชั่วโมง เสียงหอบหายใจของหญิงสาวบนร่างที่ซบใบหน้าลงบนหน้าอกของ

เขา   โทโมะยิ้มเย้ยยัน  ก่อนที่จะผลักร่างพิมออกไปจากตัวอย่างรังเกียจ   ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน  

คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายด้านล่าง  ก่อนจะเดินไปหยิบของที่ลิ้นชักที่หัวเตียง  และน้ำ  โทโมะเดินถือ

เม็ดยา 2 เม็ดและน้ำยื่นลงตรงหน้าให้พิม

 

 

 

 

 

“หึหึ..คุณนี่ไม่ไว้ใจฉันหรือโทโมะ”

 

 

 

 

 

     พิมเอ่ยเสียงหวาน ลุกขึ้นนั่งทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่าโดยไม่รุ้สึกอายหยิบยาในมือหนาขึ้นมากิน

อย่างที่ปฎิเสธไม่ได้  แม้ใจจริงเธอไม่อยากกินก็ตาม   พร้อมกับน้ำมาดื่มตามไปจนหมดแก้ว

 

 

 

 

“ฉันไม่ใว้ใจ  จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างเธอ!!”

 

 

 

“555+ ....ก็เพราะคุณเป็นแบบนี้  ฉันถึงรักคุณและคิดถึงคุณเสมอ”

 

 

 

 

     พิมลุกขึ้นจะกอดคนร่างสูงแต่ถูกเบี่ยงออกอย่างไม่ใยดี   สายตาเย็นชาที่ส่งมาให้เธอตอนนี้เริ่ม

แข็งกร้าวไม่พอใจ

 

 

 

 

“รีบเก็บเสื้อผ้า   แล้วไสหัวคุณไปดีกว่า ก่อนที่ผมจะโยนคุณออกไปจากหน้าต่างตอนนี้”

 

 

 

“โหดจังเลยที่รักก็.....เมื่อกี้ยังเคลิ้มกับเซ็กส์ที่ฉันมอบให้อยุ่น่ะ”

 

 

 

“เธอแน่ใจหรอว่าฉันอยากร่วมเพศกับเธอ...แต่เมื่อมีผีชะนีมาขอส่วนบุญถึงฉันไม่ให้!! มันก็ยังหน้า

ด้านเอา!! ออกไปซะ!!  แล้วไม่ต้องมาเหยียบที่นี่อีก จะบอกอะไรให้น่ะพิม   ...รู้มั้ยข้างในคุณเน่า

เฟะจนผมสะอิดสะเอียนเลยแหละ”

 

 

 

 

“กรี๊ดดดด....นี่โทโมะ แกด่าฉัน!!...”

 

 

 

 

พิมเอ่ยอย่างโมโห  ยกมือขึ้นหมายจะตบ  แต่ถูกเขาจับข้อมือไว้แล้วบีบแน่น

 

 

 

 

“ถ้าหิวนัก....ก็ลองขับรถไปที่สนามหลวงสิ  พวกนั้นน่ะสนองเธอได้อยู่แล้ว...ไปซะ!!  ก่อนที่ฉันจะ

หมดความอดทน”

 

 

 

 

“เหอะ...นายมันก็สุนัขอ่อนหัด   เพราะอ่อนยังนี้ไงนังแก้วมันถึงทิ้งไป”

 

 

 

เผียะ  !!

 

 

 

“นี่แกตบฉัน”

 

 

 

“ถ้าเธอยังอยุ่ตรงนี้  ผมจะทำมากกว่าตบ...หรือบางทีผมอาจจะจับคุณไปให้วินมอเตอร์ไซด์ท้ายซอย

สนองตัณหาคุณดีมั้ย..เผลอๆได้ผัวทีเดียว 20 กว่าคนแหน่ะ”

 

 

 

“กรี๊ดดดด....ฝากไว้ก่อนเถอะ   ฉันจะเอาคืนนายให้เจ็บกว่าร้อยเท่า”

 

 

 

พิมเอ่ยอย่างเคียดแค้น ก่อนจะวิ่งรวบเสื้อผ้าแล้ววิ่งออกไปจากห้องอย่างโกรธแค้น

 

 

 

“เหอะ...ถ้าคิดจะเล่นตลกกับฉันก็เชิญ เธอจะได้รู้ว่านรกมันไม่น่าอยุ่เหมือนที่เธอคิด !!!”

 

 

 

 

***โอ้ววว โมะเราแรงเว่อร์  รับได้มั้ยเนี่ย สงสัยจะผิดหวังที่ไม่ใช่แก้ว555+****

มีเรื่องชี้แจ้งหน่อยน่ะค่ะรีดเดอร์  เรื่องนี้คู่จิ้นมีแค่โมะแก้วคู่เดียวน่ะค่ะ

ส่วนใครที่จิ้นป็อปฟาง เขื่อนเฟย์  ก็ขออภัย ณ ที่นี้ด้วย

เพระฟาง กับ เฟย์เป็นหมากตัวสำคัญตัวเดินเรื่องของเรื่องนี้

ซึ่งทั้งสองสาวอาจจะมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับโมะโดยตรง

เพราะฉะนั้นใครที่จิ้นใครไว้ขอโทษงามๆตรงนี้น่ะค่ะ ถ้าหากทำให้ไม่พอใจ

ไม่ใช่แค่เฟย์ฟาง  รวมถึงผู้หญิงคนอื่นๆที่เกี่ยวข้องกับโมะด้วยน้า  หวังว่าคงไม่ว่ากัน

เพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องจริง  เป็นเพียงแค่จินตนาการของไรเตอร์ล้วนๆ 

ตอนหน้าจัดเต็มขวัญใจทีเค(มั้ง)  สปอยเบาๆ2 ตอนข้างหน้าเรทล้วนๆ