นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)

ตอนที่ 5
Tomo talk
ผมโทโมะเองครับ มาอยู่กับผมบ้างนะ ก็อย่างที่รู้ว่าผมมันเยนชาขนาดไหน นั่นแหละ ผมก็ไม่ได้อยากเยนชา บ้าบอกับใครหลอก แต่ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จนวันนี้ได้พบกับแก้วตั้งแต่ประตู ร.ร. แล้ว มันดูแปลกนะ ที่เธอกล้าด่าผมแบบไม่แคร์ และไหนจะในห้อง เธอปัญญาอ่อนได้ตลอดเวลา มันดูมองแล้วผมอยากยิ้มอีกครั้ง แต่ก็เกบไว้ไประบายในขณะฟุบโต๊ะแทน จนอดไม่ไหวที่ต้องยิ้มให้เธอเหน เธอเปนคนน่ารักคนนึงเลยแหละ ไม่พอกล้าเถียงกลับเกลอีก ผมว่าถ้ายัยนี่ อยู่ใกล้ผมมากๆ คนไม่ปลอดภัยแล้วล่ะ ไหนอันตรายมันจะเกิดขึ้นเพราะผม ผมจะเปนคนดูแลเธอเอง เออ แบบเพื่อนนะๆ     ( โถ่ เฮียจ๋า เค้ารู้กันหมดแล้วว่าเฮียไม่คิดแค่เพื่อน )  แก้วหลังจากที่นอนพิงไหล่ผมอยู่ดีๆ มันเก้ กังๆ ผมเลยจัดการเอาหัวเธอมาหนุนตักไว้ แล้วผมก็นอนพิงกำแพงไป
 
ออดดดดดดดดด~ >3 ชม. ผ่านไป
 
นั่นแหละเสียงนี่ทำให้ผมสะดุ้งตื่น ร.ร. มันเลิกแล้วนี่ *- -
 
ไม่มีเธอก็ไม่อยากหายใจ ไม่มีแรงสั่งตัวเองเคลื่อนไหว~  >เสียงมือถือโทโมะ
 
“ ฮัลโหล ”
 
( เฮ้ย โมะ แกไปส่งแก้วกลับคอนโดเลยนะเว้ย ถามทางแก้วเอาเดี๋ยวฉันไปส่งฟางเอง แล้วเขื่อนมันจะไปส่งเฟย์ให้ )
 
“ อืม ”
 
ติ๊ด~      แล้วผมวางโทรศัพท์ ก็นะหน้าที่ผม นั่นแหละ
 
“ เฮ้ๆๆ เธอตื่นได้แล้ว ร.ร. เลิกแล้วนะ”
 
“  ตื่นแล้วๆ ” พอแก้วลืมตาก็สะดุ้ง สงสัยพึ่งรู้ว่านอนตักผมอยู่
 
“ คอนโดเธออยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปส่ง ป๊อบมันโทมาบอกเมื่อกี๊เดี๋ยวมันกับเขื่อนไปส่งเพื่อนเธอเอง ”
 
“  ไม่เปนไรเดี๋ยวฉันนั่งรถเมล์กลับก็ได้ ”
 
“ ยากโดนแบบกลางวันหรอห๊ะ ” ผมมองหน้าแก้วแล้วยิ้มออกมา ก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมแวลาคุยกับแก้วผมต้องยิ้ม ?
 
“ กรี๊ดดดดดดด ด! นายยิ้มด้วยยอ่ะ เขินๆ น่ารักเปนบ้าเลย ยิ้มบ่อยๆ จะดีมากที่รัก 555+ ” *- -ที่รักหรอ
 
“ อะไร ใครที่รัก ”
 
“ 55 ลืมๆ ขอโทดค่ะ (-/ \-) ”
 
“ ยัยสติไม่เตม ไปได้แล้ว 4 โมงกว่าแล้วนะ ”
 
“  เร็ว เป็นบ้า ป่ะๆ ฉันไปเอากระเป๋าอยู่นะ ”
 
Tomo finish talk
 
ณ เกรด 11 ห้อง D
 
“ เฮ้ยยยยยยย ย! ” แก้วร้องเสียงดังเมื่อเหนสภาพกระเป๋าใบแพงของตัวเอง ที่มีรอยกรีดเตมไปหมด แล้วมีจดหมายทิ้งไว้ว่า  “ แค่นี้เบาะๆ ที่เธอมายุ่งกับโทโมะ ” โทโมะอ่านและพูดขึ้น
 
“  เวรกรรมอะไรฉันว๊ะเนี่ย อย่าให้รู้นะใครทำ จะกระตืบให้ตายเลย ฮึ่ยๆ ”
 
“ …. ” โทโมะรู้อยู่แล้วว่าใครที่ชอบตามระราน ก็รุ่นพี่ที่ชื่อ หวาย นั่นเอง 
 
“ นี่นาย จะยืนทื่อีกนานมั้ย ” แก้วตะโกนเรียกโทโมะหลังจากเอากระเป๋าไปทิ้งขยะมาแล้ว
 
“ โทดที ”
 
ณ บนรถของโทโมะ > กว่าจะรอดพ้นฝูงชนหน้าประตูมาได้ก็แทบตาย โชคดีที่ฟิล์มรถหนา เลยไม่มีใครมองเหนว่าแก้วนั่งมาด้วยแต่ แต่บางส่วนก็รู้ตอนที่แก้วขึ้นรถมากลับโทโมะและปล่อยข่าวจนได้
 
บนรถ~ เสียงเพลงคลาสสิคเปิดเบาๆ
 
“ บอกทางด้วยนะ ”
 
“ อ่าา ”
 
“ แล้วเธอจะอยู่ใกล้ฉันอีกหรอ โดนขนาดนี้ ”
 
“ นายคอยดูนะ ต่อไปนี้ฉันจะตัวติดนายตลอดเลย ”
 
“ มันอันตราย ”
 
“ เคยกลัวม๊ะ ^^ ฉันจะได้รู้สักทีใครกันมันกล้าทำกลับฉันแบบนี้ ”
 
“  งั้นก็ตัวติดให้ได้ตลอดละกัน เธอเผลอเมื่อไร ยัยนั่นไม่เอาเธอไว้แน่ ”
 
“ นายรู้หรอว่าเปนใครอ่ะ ”
 
“ รู้ ”
 
“ แล้วทำไมไม่บอกฉันอ๊ะ ”
 
“ อยากให้เธอรู้เองมากว่า ” >ความเปนจิง อยากอยู่ใกล้ม๊า ก็บอกมาเถอะป๊า 555+
 
“ ชิ! ” แล้วแก้วก็บอกทางไปเรื่อยๆ แต่น้ำเสียงติดงอลโทโมะอยู่ตลอดเวลา โทโมะก็แอบยิ้มกับความน่ารักของแก้ว
 
ณ คอนโด TKr ช้น 7
 
“ จอดดด ด! ตรงนี้แหละใกล้ประตู ”
 
“ เดี๋ยวๆ เอารถไปจอดก่อน ”
 
“ จอดไม จอดเพื่อไร”
 
“ ก็ไปห้องเธอไง ”
 
“ ใครอนุญาติว๊ะ ”
 
“ เพื่อนเธอนั่นแหละ บอกให้มารอไอ่ป๊อบกับเขื่อนที่ นี่! ”
 
“  ยัยเฟย์ ฟางจะเอาผู้ชายบุกห้องหรอไงฟระ ”
 
“ รถจอดแล้ว ไปได้แล้ว บ่นอยู่นั่นแหละ ”
 
“  โดนด่าอีกตู เออเซ่! แก้วมันผิดตลอดอ่ะ ”
 
เหนื่อยๆ เราแต่งด้วยความเร่งรีบ ไปล๊ะ ไปอ่านหนังสือสอบ ^^