นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)

ณ ห้อง 9999

แก๊กกกก ก! แอดดด ด >นี่คือเสียงเปิดประตู *- -

“ ยังไม่กลับมากันอีกหรอเนี่ย ร้อนๆๆๆ ” แก้วพูดพร้อมเปิดแอร์ 20 องศา

“ 6 โมงแล้วนิ่ ไอ่ป๊อบกับเขื่อนไปไหนของมันว๊ะ ” แล้วก็เดินมานั่งข้างแก้ว

“ มานั่งข้างฉันทำไมเนี่ย ที่มีตั้งเยอะแยะ *- - ” แก้วพูดทั้งขนมเตมปาก

“ นั่งไม่ได้หรอ ” พร้อมส่งสายตาบ๊องแบ๊วที่น่ารักเกินคำบรรยายทำเอาแก้วหน้าแดง

“  -///-  ”

“  เปนไรเนี่ย แอร์เธอก็เยนแล้วนี่ทำไมหน้าแดงจัง ” โทโมะรู้ดีว่าแก้วเขินก็ยังจะแซวเล่น

“ เฮ้ย มายุ่งไรกับหน้าฉันเล่า ” แก้วตอบพลางหันหน้าหนี

“ เธอเขินฉันหรอ ” โทโมะพูดแล้วเอาหน้าไปใกล้แก้วเรื่อยๆ ทำเอาแก้วตกใจแบบหงาย หนีจนติดพนักพิงไปเตม แต่โทโมะก็แกล้งแก้วไม่หยุด

“  นี่นายๆ พอเลยๆ เล่นไรบ้าๆ เนี่ยฟ๊ะ ”

“ ฉันไม่ได้บ้านะ เธอต่างหากที่บ้า ” แล้วขยับมาหาแก้วจนปลายจมูกชนกัน แล้วเอาแขนกันไว้ด้านข้าง เพื่อไม่ให้แก้วหนี ในความคิดโทโมะกลับไม่ใช่เรื่องล้อเล่นซะแล้ว เมื่อสายตานั้นแสดงความจิงจังออกมา แก้วหัวใจเต้นรัวๆ พอกับโทโมะ หัวใจเต้นแข่งกัน ดังอย่างไม่มีใครยอมแพ้

“  พอเลยๆ ฉันไม่ตลกกะนายเลยสักนิด ”

“ ใครว่าฉันตลกล่ะ ”

“ ฉันนี่แหละว่า ถอยออกไปเลยๆ ไปไกลๆ เลย จะมาหื่นอะไรเนี่ย ”

“ เธอยังบอกฉันเปนใบ้อยู่เลย ฉันไม่ได้โดนตัดลิ้นนะ ”

“ ก็นายมันใบ้จิงๆ นี่ ”

“ แล้วเธอจะได้รู้ว่าฉันก็มีลิ้นพูดได้เหมือนกัน ”

“ ก็นายพูดกับฉันอยู่ไง รู้แล้วๆๆๆๆ อ๊ากกกกก ก >< ” แก้วเขินจนไม่รู้เอาหน้าไปมุดไว้ไหน เพราะขยับแม้แต่นิดปากได้ชน กับปากของโทโมะแน่ๆ

“ ไม่เชื่อ ”

“ เชื่อเถ๊อะะะ ะ ”

“ เก่งนักไม่ใช่หรอ ไง๊ไม่ปากดีล๊ะล่ะ”

“  หุบปากไปเลย แล้วถอยไปห่างๆ ด้วย ไม่งั้นฉันไม่คุยกับนายแล้วนะ ”

“ แล้วทำไมฉันต้องแคร์ ที่เธอไม่คุยกับฉัน? ” เออนั่นดิ ทำไมต้องแคร์ว๊ะ < แก้วคิดในใจ

“ นายอย่าหื่นดิ ไหนชาวบ้านเขาล่ำลือนายมันคนไร้ หัวใจไม่ใช่หรอ นายมันเยนชา แล้วทำไมนายอยู่กับชั้นทำไมมันกลับกันเนี่ย อ๊ากกกกกก ก >< ”

“ เพราะเธอไม่เหมือนคนอื่นละมั้ง ”  โทโมะว่าพลางมองตาแก้วอย่างลึกซึ้ง สายตาแก้วที่มองกลับ กับหวั่นไหว สุดๆ มันยากที่จะหยุดการเคลื่อนใบหน้าเข้าหากัน แล้วก็....ริมฝีปากแนบติดกันลิ้นของโทโมะสอดเข้าไปในช่องปากของแก้ว       แก้วอดไม่ไหวจนต้องจูบตอบ โทโมะมอบความอ่อนโยนให้แก้ว สัมผัสที่ร้อนแรงทำเอาแก้วแทบหายใจไม่ออก  ลมหายใจอุ่นๆ เริ่มไซร์ไปที่ซอกคอขาวๆ จนมีรอยแดงเตมไปหมด จนมือของโทโมะเริ่มอยู่ไม่สุก ควานเข้าไปในเสื้อของแก้ว จนแก้วรู้สึกตัวต้องรีบผละออก

“ เอ่อออ อ ... >///< ” แก้วไม่รู้จะพูดอะไรอายจนหน้าแดงจัดไปแล้ว ทั้งที่ในห้องอากาศเยนเชียบ

“ ….. ” โทโมะก็ยังคงไม่พูดอะไร เพราะพูดไม่ออกเหมือนกัน

ตึกตักๆๆๆ ~ เสียงหัวใจเต่งแข่งกันรัวไปเรื่อยๆ

กริ๊งงง ~ <เสียงกริ่งห้อง

“ เอ่อ สงสัยจะมากันแล้วฉันเปิดประตูก่อนนะ”

“ อืม ”

แกรกก ก

“ ฉันกลับมาแล้วเพื่อนสาวว ว >< ” เฟย์เข้ามาพร้อมถุงอาหารเตมมือ

“ 1 ทุ่มกว่านี่นะ ฉันยังไม่ได้กินข้าวเลยนะเฟ้ย ”

“  ฟางก็กลับมาแล้วววว ว~ ”

“ *- - ซื้ออะไรมาเยอะแยะเนี่ย ”

“  ซื้ออาหารมาเพื่อมิตรภาพที่ดีของเราไงคร๊าฟ 555+ ” เสียงเขื่อนดังมาแต่ไกล แล้วเดินเข้ามาพร้อมป๊อบปี้ แล้วก็เข้าไปนั่งคุยกับโทโมะกัน

“ เฟย์ กับฟาง ขอตัวไปจัดอาหารก่อนนะ ” แก้วไม่รู้จะทำไรเลยเดินไปนั่งโซฟา ที่ตรงข้ามกับโทโมะ

“  นี่แก้ว ววววววววววว ” เขื่อนวิ่งเข้ามาพร้อมนั่งข้างแก้ว

 -----------------------------------------------------------------------------------------------

555+ บ้าๆ บอๆ ไปทำงานละ ฟิ้ววววว ว~ ฝันดี ทุกคน ><