นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)

ตอนที่ 4

ณ โรงอาหาร โต๊ะริมสุด โทโมะกับแก้วนั่งกินข้าวด้วยกันอยู่นั้น สายตาแทบทั้ง โรงอาหาร ที่ไม่มีใครเลย ที่จะไม่หันมาให้ความสนใจกับโต๊ะ ที่โทโมะกับแก้วนั่งอยู่ แล้วซุบซิบกันไปต่างๆ นาๆ

“  นี่นายไม่อึดอัดบ้างหรอ ฉันเหนล๊ะอยากจะฟีคิกสักรอบ ” แก้วพูดด้วยความเบื่อหน่ายกับสายตารอบข้าง

“  .... ” เงียบ *- -

“ นายพูดหน่อยดิ จะทำหน้าเครียดไปไหนห๊ะ หน้านายเบื่อโลกมากๆ แต่เวลานายยิ้มน๊ะ บอกตามตรงโลกนี้โครต สดใสเลยอ่ะ >< แต่นายทำหน้างี๊ ฉันรู้สึกอยากตายชะมัด เฮ้ออ อ~ ” แก้วพูดพลางถอนหายใจ

“ เธอไม่เปนฉันไม่รู้หรอก ว่าความเจบปวดมันเปนยังไง ”

“ อ้าวว ว! พูดแค่นี่ทำเปน *- - ”

“ เหอะ ”

“  นายเปนโลกทางประสาทป่าวอ่ะ ให้ฉันพาไปตรวจมั้ย เหนแล้วมันอึดอัดชะมัด ”

“ ฉันก็เปนคนปกติ เหมือนเธอนั่นอหละน่า ”

“ เอ๊ๆๆๆ ยังไง 555+ นายนี่ก็น่ารักดี ” คำพูดนี้ทำเอาโทโมะทำตัวไม่ถูก

“ ว่าไงนะ ”

“ ฉันบอกว่านายน่ารักดี ถ้านายยิ้มเก่งบ่อยๆน๊ะ อ๊ายย ย  >///< ฉันจีบนายแน่ๆ แต่นายทำหน้าไร้อารมณ์โลกนี้มันช่างรันทดเหลือเกิน เอาเถอะๆ กินข้าวดีกว่าอร่อยชะมัด ” คำพูดเพียงเท่านี้โทโมะก็เริ่มจะใจสั่นเพราะแก้วไปแล้วล่ะ ><

“ ไหนว่ามากินกับฉันแล้วมันจืดชืดไง ”

“ 55555 แต่นายพูดกับฉันมันก็หายจืดแล้วล่ะ คิคิ ” การพูดคุยของทั้ง 2 ทำเอาสาวๆ อิจฉาไม่น้อยเพราะรู้กันดีว่าโทโมะไม่เคยพูดเยอะขนาดนี้ และสายตาที่มองแก้วมันไม่ต่างกับตอน ที่โทโมะจีบกับเกลใหม่ๆ เลย แต่ก็เริ่มมีบางส่วนที่หันมาเชียร์คู่นี้ เพราะความติดตลกขอลแก้ว และเปนกันเองด้วย กับทุกคน แต่ก็มีพวกที่อยู่ฝั่งหวายที่คอยตามระรานคนที่ยุ่งกับโทโมะตลอด และพวกเกล ที่หมันไส้แก้วเปนกิจวัตรอยู่แล้ว

ณ ดาดฟ้า ร.ร. ชั้น 8

Kaew talk

อยู่กับแก้วก่อนนะ 55 ตอนนี้ไหนๆ ก็ไม่ได้เรียน เพื่อนๆ ฉันก็มัวแต่ไปสนใจผู้ชาย  เฮ้ยๆ ไม่ได้ว่านะเดี๋ยวเอาไปฟ้อง เฟย์ กับ ฟาง แก้วก็ซวยสิ อิอิ แก้วเลยขอโทโมะ ปนอ้อนวอนพาไปที่สงบๆ จนมาจบที่ดาด เหมือนจะพากันมาฆ่าตัวตาย แต่ก็นะ โทโมะก็เปนผู้ชายที่น่ารักมากๆ คนนึงแหละ แต่เขาไปเจอเรื่องอะไรมาแก้วไม่รู้หรอก แต่แก้วจะดีกับเขามากกว่านี้      ถ้าเมื่อเช้าไม่เกิดเรื่อง แต่แก้วก็ไม่ได้ติดใจเอาความอะไรล๊ะ ถือว่าขอโทษโดยการพามาด่านฟ้า                                   <เปนคำของโทษที่เยี่ยมมากคะ>

“ นี่ยัยบ้า จะไปยืนติดอะไรขนาดนั้น ตกไปทำไง ” เสียงโทโมะตะโกนมาพร้อมดึงตัวฉันไป แทบปลิวแน่ะ คนไรฟระ แรงเยอะเปนบ้าเลย ให้ตายสิ่

“ เบาๆ หน่อยก็ได้ -.,- ”

“ นั่งสิ ” โทโมะเดินไปนั่งใต้กันสาดที่ยื่นมาพอบังแดด ราวประมาณเมตรกว่าๆ แล้วเอามือตบที่นั่งข้างๆ

“  นอนได้มั้ยเนี่ย -O- ” ง่วงเปนบ้า ฉันบอกโทโมะ แต่ก็นะจะให้ฉันนอนบนพื้นแข็งๆ ก็ยังไงอยู่

“  เรื่องของเธอ ” โห โครตจะมีน้ำใจ

“ Friend มั้ยๆ น้ำใจอ่ะ ” > ความจิงก็ไม่อยาก Friend หรอก 55 Fan ดีกว่าเน๊อะๆ 55555

“ อะไรของเธออีกเนี่ย ”

“ นายรู้มั้ยพื้นมันแข็งแค่ไหน T^T ” ฉันพยายามทำหน้าบ๊องสุดๆ นายนี่เข้าใจอะไรยากจิง *- -

“ เกี่ยวไรกับฉัน ”

“ แมนมากกกกกกกกกก ”

“ อย่าประชด จะนอนตัก จะพิงไหล่ ฉัน ก็นอนไปดิ ไม่ได้ว่าไรนี่ ” พูดแล้วทำไมต้องหันหน้าหนีด้วยฟระ *- - ( เขาเขินเธออยู่นั่นแหละยัยบ้า ! )

“ LOVE YOU SO MUSH ” ฉันพูดพร้อมพิงไหล่ทันที ก็นะนอนตักมันยังไงๆ ไม่รู้ดิ zZ <แล้วก็ไปเฝ้าพระอินทร์

Kaew finish talk

เอาไปเท่านี้ก่อนนะ งาน ร.ร. เยอะมากๆ จะสอบแล้ว ><