รู้ไว้ซะ...ฉันไม่เต็มใจรักนาย!!

ตอนที่ 30ในที่สุดฉันก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย แต่ ของที่ไปชอปมานี่สิ หนักชะมัด “ นี่ พวกเธอจะไปเหมาของให้หมดห้างเลยรึไงหะ ” มาถึงก็บ่นเลย นายเป็นคนให้ไปซื้อเองนี่ “ เลือกของนานหน่อย แก้วมันเรื่องมาก ”“ อะไร แกนั่นแหละ ”“ เงียบเลย ทั้ง2คน ”“ แก้ว วันนี้แกนอนห้องเดิมนะ ^_^ ”“ ToT ”2 วันผ่านไป ไวจริงๆน่าเบื่อจริงๆ ต้องไปทำงานที่โรงแรมกับโทโมะเนี่ย ไปทำงานยังไม่เท่าไร ต้องใส่ชุดที่ไปซื้อกันมาวันนั้นอีก แก้วอยากตายTT“ แก้ว เมื่อไรแกจะไปอาบน้ำสักทีวะ ”“ ก็พี่แกอาบอยู่นิ เพิ่ง 8 โมงเอง จะรีบไปไหน ”“ อ๋อ แล้วตอนกลางวันจะไปทานข้าวที่ไหนล่ะ ” เออ นั่นสิ ไปทานข้าวตรงไหนดี“ แถวๆนั้นแหละมั้ง แล้วแกไม่มีงานหรือไง ” “ มี ตอน10โมงเช้านู่น ” “ ทำไมอาบน้ำนานจัง ครึ่งชั่วโมงแล้วอ่ะ ”“ เออ แต่งตัวเสร็จแล้ว มาแต่งหน้าด้วยนะ ” แต่งหน้า !! อีกแล้ว“ อือ ”“ ฉันมีเครื่องสำอางอยู่ชุดนึง ไม่ได้ใช้ ยกให้เลย ”“ หมดอายุป้ะเนี่ย มายกให้ง่ายๆอย่างงี้ ”“ บ้า ฉันไม่ได้ใช้ชุดนี้ต่างหาก ”“ ฉันแต่งหน้าไม่เป็น ” “ เดี๋ยวสอน ”“ ขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะ หวายเลือกชุดให้มั่งดิ ” “ ได้ๆ ” “ ชุดนี้นะแก้ว ”“ อื้ม ” มันเป็นเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงสีน้ำตาลเข้ม“ พี่โทโมะ เสร็จยัง!! ” หวายตะโกนเรียก หลับในห้องน้ำหรือเปล่า“ เสร็จแล้ว ” อ้าว อยู่ในห้องแต่งตัวนี่ มันต่อจากห้องน้ำอ่ะ“ อ่ะ ชุด ”30 นาทีต่อมา “ เรียบร้อยแล้ว ” ดีนะ ที่บอกทันว่าไม่ต้องแต่งเยอะมาก แค่ทาแป้ง ทาปากนิดหน่อย ไม่งั้นเป็นงิ้วแน่เลย“ ไปแล้วน้า ” ต้องไปรถนายโทโมะอีก“ แก้ววววว แกลืม ” “ ลืมอะไร ”“ กระเป๋า ” เออ ใช่ ไม่มีกระเป๋าก็ไม่มีเงินอีก “ ขอบใจ ” ฉันหันไปพูดกับหวายแล้วขึ้นรถ ยังดี ที่รองเท้าคู่นี้ไม่สูงมากอึดอัดชะมัด นั่งรถมาไม่คิดจะพูดอะไรสักคำ นั่งลำบากจริงๆ กระโปรงก็สั้น นี่ฉันต้องทำงานที่นี่ แต่งตัวแบบนี้ ตลอดเลยใช่มั้ย TT“ เป็นไร ” ยอมพูดแล้วเว้ย“ เปล่า ” “ ก็เห็นนั่งบิดไปบิดมาอยู่อ่ะ ” เห็นอีก“ ไม่ได้เป็นไรนี่ ” “ โต๊ะเธออยู่ในห้องเดียวกับฉันนะ ”“ หรอ ” คิดว่าจะต้องมีโต๊ะยัยพิมมี่อยู่แถวนั้นด้วยแน่ๆ “ แล้วฉันต้องทำงานอะไรมั่งอ่ะ ”“ แบบที่เลขาทั่วไปเค้าทำกันน่ะ ” จะไปรู้มั้ย ว่าเค้าทำอะไร“ แล้วทำอะไรล่ะ ”“ ก็ มี บลาๆๆๆๆ ... ” เยอะจัง ทำไมพ่อต้องให้ฉันมาทำงานที่นี่ด้วยยยยยย“ หยุด ! ” “ ถามจริง นายไม่ปวดหัวบ้างเหรอ ฉันแค่ฟังงานพวกนี้ก็จะเป็นลมแล้ว ”“ ชินแล้ว ” สั่งอย่างเดียวล่ะสิ หึ“ อีกไกลมั้ย ” รู้สึกว่า นั่งรถมาเป็น20นาทีแล้ว“ อีกประมาณ10นาที มั้ง ไม่รู้ ไม่เคยจับเวลา ” จะมั้งทำไม “ อ๋อๆ ข้ามสะพานข้างหน้า แล้วก็เลยไปอีก 2 ป้ายรถเมล์ เลี้ยวซ้าย ถึง ” คราวนี้ละเอียดเลยถึงแล้ว“ หวัดดีค่ะ โทโมะ ” ใคร“ หวัดดีครับพิม ” ยัยนี่อีกแล้ว น่าเบื่อ“ อ้าว แก้ว หวัดดีค่ะ ”“ ดีค่ะ ” “ มัวยืนเอ๋ออยู่ทำไม ขึ้นไปสิ ” “ แล้วฉันจะไปรู้มั้ยว่ามันอยู่ตรงไหน ! ” ฉันตะโกนใส่หน้าโทโมะ“ ลืมๆ งั้นเธอขึ้นไปพร้อมพิมเลยก็ได้ ฉันจะไปซื้อกาแฟก่อน ” กาแฟที่บ้านมีไม่รู้จักกิน “ ก็ได้ๆ ”“ พิมครับ ฝากด้วยนะครับ ”“ ได้ค่ะ ไปค่ะแก้ว ” พิมหันมาพูดกับฉันด้วยเสียงหว๊านหวาน เต็มใจพูดหรอนั่น“ ^^ ”“ ไม่น่าเชื่อนะ ว่าคนอย่างเธอจะแต่งตัวแบบนี้ด้วย ” พิมพูดหลังจากเข้ามาในลิฟท์ ซึ่งตอนนี้มีเพียงฉันกับพิม“ ไม่อยากแต่งเท่าไรหรอก จำใจแต่ง ” จำใจพูดกับเธอด้วยล่ะ“ ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับเธอเลยนะ 2 เรื่องแล้ว หึ ” “ รีบๆคิดเข้านะ ก่อนจะมาอีกเรื่อง ฮ่าๆๆ ” ติ๊งงงงงลิฟท์มาพอดี“ ตามมา ”“ รู้แล้วน่า ” อยากจะถีบยัยนี่ให้ตกบันไจริงๆ เดินเชิดอยู่ได้ เชอะ ! “ อ่ะ นี่โต๊ะเธอ ” ห้องใหญ่ดีนะ แต่ทำไมห้องนี้มี 3 โต๊ะ โทโมะ ฉัน แล้วอีกโต๊ะของใคร“ นี่โต๊ะใครอ่ะ ”“ โต๊ะฉันเอง ” โต๊ะโทโมะอยู่กลางห้อง ของฉันอยู่ติดพนังข้างขวาของโทโมะ หันหน้าไปหาโทโมะอีก ส่วนพิม อยู่ทางซ้าย ใครมันจัดห้องวะไม่มีอะไรทำอ่ะ ยัยพิมเอาแต่นั่งแต่งหน้าอยู่ได้ น่าเบื่อ ยังสวยไม่พออีกหรอ“ นี่ เมื่อไรจะเลิกแต่งหน้าสักที ! ”“ เรื่องของฉัน ! ” ฉันก็ไม่อยากยุ่งนักหรอก แต่มันรำคาญตาโว้ย !! คาดว่ายัยพิมจะเลิกแต่งหน้าก็ต่อเมื่อโทโมะมาแน่ๆ~ ก็เพราะฉันหลงทางหลงอยู่กลางใจของเธอ อยู่ไหนก็ใกล้เธอเพราะว่าใจเธอกวางใหญ่ ~ ไอ้กระเป๋าบ้านี่ก็เปิดยากจริงๆ เดี๋ยวฉันรับสายไม่ทันนะแก KAEW : ฮัลโลZEE : ดีครับ น้องแก้วใช่มั้ย KAEW : มีไรเหรอพี่ซีZEE : พี่มีเรื่องรบกวนนิดนึงน่ะ คือว่า วันนี้พี่จะต้องไป งานนิทรรศการที่เชียงราย2วัน แม่บ้านกลับต่างจังหวัด แล้วน้องชายพี่จะมาที่บ้าน ก็เลยจะฝากกุญแจน้องแก้วไว้น่ะKAEW : อ๋อ ได้ๆพี่ซี แล้วเค้าจะมาวันไหนล่ะ ZEE : พรุ่งนี้ พี่ส่งที่อยู่บ้านพี่ไปให้เค้าทางอีเมลน่ะ บ้านแก้วเลขที่ 7 ใช่มั้ย พี่บอกไปแล้วKAEW : ใช่ๆ แล้วผู้หญิงหรือผู้ชายZEE : ผู้ชายครับอ้าว โทโมะมาแล้วนี่ คุยเพลิน มองหาอะไรวะ จ้องอยู่ได้KAEW : มองอะไร !ZEE : อะไรครับอุ้ย ลืมตัวอีกแล้ว KAEW : เปล่าๆพี่ซี แฮ่ๆ พี่เอากุญแจไปฝากไว้ที่บ้านแก้วก่อนเลยนะ ฝากกับแม่บ้านก่อนZEE : ได้ๆ บายครับ KAEW : บายแล้วน้องพี่ซีชื่ออะไร จะไปรู้มั้ยเนี่ย ลืมถามได้ไง .................................ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวก็เจอเอง “ คุยกับไอทอมนี่อีกแล้ว ” รู้ได้ไง“ อย่ายุ่ง ! ” “ แล้วมีงานอะไรมั้ย ” อยู่ เฉยไม่ได้ค่ะ“ อยู่ในแฟ้มเนี่ย ”“ เอามาดิ ”“ ก็เดินมาหยิบเองสิ ”หยิบเองก็ได้ เป็นปึกเลย 20แผ่นได้ “ แล้วต้องทำอะไรมั่ง ”“ ก็ พิมงานอันนี้ลงคอมแล้วบลาๆๆๆ ”“ เยอะ วันนี้จะเสร็จมั้ยเนี่ยยยยย ”“ แต่เธอต้องทำให้เสร็จภายในวันนี้ ฮ่าๆๆ ” แกล้งกันชัดๆ“ ถ้าไม่เสร็จ ” “ ไม่ต้องกลับบ้านไง ฮ่าๆ ”“ ไอ้บ้าเอ๊ย เอาไปทำครึ่งนึง ไม่งั้นฉันจะบอกพ่อนาย ว่านายใช้ฉันทำงาน แล้วนายก็จะโดนเรียกตัวไปสั่งสอน ฮ่าๆๆ ” หัวเราะทีหลังดังกว่าคิดยากอ่า พิมแล้วยังต้องเอาไปคำนวณอีก ฉันไม่เก่งคณิตศาสตร์ !!!!! อยากตะโกนดังๆ ว่าฉันขี้เกียจ !!!!!!