No name ความรักครั้งนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

'หยามกันมากไปหน่อยไม๊ยัยพิม'

 

 

ก๊อกก ก๊อกก ก๊อกก

 

หณิงสาวดระแทกรองเท้าส้นสูงลงบนพื้นห้องเสียงดังเพื่อเตือนให้ทั้งคู่รู้ว่าให้ห้องมีเธออยู่ด้วย

 

แก้ว  : แหมมีความสุขกันดีจังนะคะ อย่างนี้เรียกทิ้งทวนรึเปล่าคะคุณหนูพิม

 

หญิงสาวเดินเข้ามาแทรกตัวนั่งลงบนตักของชายหนุ่มแล้วกระแทกร่างบางที่นั่งอยู่ก่อนออกไป

 

พิม  : แก้ว!!ทำไมเป็นเธอ

 

แก้ว  : ทำไมหล่ะเป็นฉันไม่ได้รึไง

 

พิม  : โมะอย่าบอกพิมนะว่าผู้หญิงมารยาที่เล่าคือยัยนี่

 

โทโมะ  : ครับคนนี้แหละ

 

ชายหนุ่มพยายามจะพลักหญิงสาวออกให้พ้นตัว แต่หญิงสาวกลับใช่ข้อศอกทั้งสองเกี่ยวคอชายหนุ่มเอาไว้

 

แก้ว  : วันนี้ว่าไงจ๊ะ จะมาช่วยฉันเลือกของชำร่วยให้ฉันเหรอ

 

พิม  : ก็ประมาณนั้นแหละ แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยนะถ้าเธอคิดจะแย่งของฉัน มันไม่ง่าย!!

 

แก้ว  : มันไม่ง่าย แต่มันก็ไม่ยากหรอกใช่ไม๊คะีที่รัก

 

โน้มคอชายหนุ่มลงมาแล้วจรดริมฝีปากบริเวณลำคอของชายหนุ่ม

 

พิม  : นี่แก!!

 

แก้ว  : นี่พนักงานไปไหนกันหมดคะ ฉันกับสามีจะเลือกของชำร่วย

 

เมื่อเหลือบไปเห็นพนักงานที่ยืนกล้าๆกลัวๆอยู่หน้าประตูก็ส่งเสียงเรียก หญิงสาวยังคงไม่ยอมลงจากตักชายหนุ่ม

นั่งเลือกของชำร่วยไปรื่อยๆจนเจอชิ้นหนึ่งที่ถูกใจ

 

แก้ว  : พี่โมะว่าอันนี้สวยไม๊คะ

 

ยื้ยแบบให้ชายหนุ่มดู

 

โทโมะ  : ฉันจะไปรู้เหรอ รีบเลือกแล้วก็ลงจากตัดฉันสักทีหนัก

 

แก้ว  : พูดจาไม่เพราะเลยนะคพี่โมะเดี๋ยวคืนนี้ไม่ให้รางวัลเลยนะ

 

พิม : รางวัลบ้าอะไรของเธอ

 

แก้ว  : แล้วรางวัลอะไรกันหล่ะที่คนเป็นภรรยยาเค้าให้สามีหน่ะ

 

พูดยั่วพิมแล้วส่งแบบที่เลือกให้กับพนักงาน

 

พนักงาน  : คะเราไปเลือกชุดแต่งงานกันต่อเลยดีกว่านะคะ

 

ทั้งสามเดินตามพนักงานไป

 

โทโมะ  : พิมเลือกให้โทโมะหน่อยซิครับ

 

เสียงทุ้มหวานออดอ้อนแฟนสาว โดยไม่สนใจคนที่กำลังเลือกชุดเจ้าสาวเลยแม้แต่น้อย

 

แก้ว  : แหมพี่โมะก็ ไม่ต้องให้ถึงมือพิมหรอกคะ พี่คะเอาชุดนี้คะ

 

นิ้วชี้ไปยังชุดแต่งงานคู่ที่เป็นคอนเซปอยู่แล้ว

 

พนักงาน  : ลองใส่ก่อนไม๊คะ

 

แก้ว  : ไใ่เป็นไรคะ แก้วกับพี่โมะหุ่นมาตราฐานอยู่แล้วคงไม่ต้องลอง

 

พนักงาน  : อ่อคะ งั้นเราไปถ่ายรูปกันเลยดีกว่านะคะ

 

แก้ว  : คะ

 

ชายหนุ่มต้องจำใจเดินเดินตามไปด้วยท่าทางเบื่อหน่าย

 

ช่างภาพ  : เจ้าบ่างโอบเจ้าสาวแน่นอีกนิดครับ ใช่ครับเจ้าสาวโน้มคอเจ้าบ่าวลงมาอีกหน่อยครับ อ่าโอเค

 

หญิงสาวเห้นสายตาพิมที่มองมาอย่าอาฆาต ในระหว่างที่ช่างภาพกำลังกดถ่ายเธอโน้มคอชายหนุ่มลงมาต่ำจนปา

อุ่นประทับพอดีกับริมฝีปากบางสวย

 

แชะ ~

 

ช่างภาพ  : สวยมากครับ แหมหวานกันดีจังนะตรับ

 

ยังคงมีการถ่ายภาพกันอีกหลายเซต จนวลาล่วงเลยไปถึงสามทุ่มตร

 

ช่างภาพ  : โอเครับเสร็จแล้ว        

 

ช่างภาพกล่าวขึ้นเมื่อภาพสุดท้ายถูกบันทึก หญิงสาวรีบเดินเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินขึ้นรถตนเองขับออก

ไปโดยไม่สนใจว่าชายหนุ่มนั้นจะไปกับใคร ทำิะไรต่อ                                                                                                                                                                                                    

 

งานเลี้ยง

 

19.00

 

แม้หน้างานเลี้ยงฉลองจะราบรื่นไปด้วยดี แต่เบื้องหลังยังชุยลมุนวุ้นวายไปหมด

 

แม่โทโมะ  : เจ้าบ่างไปไหน

 

พนักงาน  : ไม่ทราบคะ เมื่อสักครู่ไปดูที่ห้องก็ไม่มีนะคะ

 

แก้ว  : เกิดอะไรขึ้นคะคุณแม่

 

แม่โทโมะ  : ไม่มีอะไรหรอกคะลูก

 

หญิงสาวอยู่ในชุดราตรีที่เป็นเกาะอกสั้นมีริบบิ้นสีขาวผูกไว้รอบเอว ดูแล้วสวยเรียบๆแต่ก้มีแอบเซ็กซี่เล็กๆตรงที่เนิน

อกอวบอิ่มแทบจะล้นทะลักออกมานอกเกาะอยู่ร่อมร่อ

 

แก้ว  : พี่เค้าไม่อยู่เหรอคะ

 

แม่ของชายหนุ่มอำอึ้งไม่ยอมตอบ

 

แก้ว  : คุณแม่คะ...บอกแก้วเถอะคะพี่เค้าไม่อย่ใช่ไม๊คะ

 

แม่ของชายหนุ่มได้แต่พยักหน้าน้อยๆ หญืงสาวทำหน้าเศร้าเดินไปยังห้องแต่งตัวของชายหนุ่มแล้วหยิบไอโฟนสี

ขาวขึ้นมาดู

 

'พิมสียใจ...ใจจะขาดอยู่แล้วรู้ไหมคะโทโมะไม่อยากมีชิวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว'

 

ข้อความยังคงโชว์อยู่ที่หน้าจอคงเป็นเพราะคนอ่าน อ่านแล้วรีบร้อนออกไปจนลืมปิด วางคืนที่ไว้แม่ชายหนุ่มรีบเข้ามาดู

 

แม่โทโมะ  : หนูแก้ว

 

แก้ว  : ไม่เป็นไรหรอกคะคุณแม่แก้วทนได้ งั้นเดี๋ยวแก้วมานะคะ

 

ปากบอกว่าทนได้แต่สีหน้าที่ถ่ายทอดออกมาแสดงว่าเธอเสียใจ แม่ของชายหนุ่มห็นแล้วก็ยิ่งสงสาร ผิดกับตอนนี้

ในใจหญิงสาวร้อนรุมจนทนไม่ได้เดินไวๆงมาที่รถคันโปรดของตัวเองขับออกไปด้วยควมเร็ว

 

'ถ้าคิดจะเอาการฆ่าตัวตายมาทำงานฉันล่ม เธอคิดผิดแล้วหล่ะเพราะฉันไม่ยอมแน่ๆ!!'

 

 

 

 

.........................................................................................................................

อัพแล้วนะค๊ะ

ยังมีคนอ่านอยู่ไมีน้าถ้ามีก็เม้นกะโหวดให้บ้างนะคะ

 

อยากอ่ายอีกก็เม้นๆโหวดเยอะนะคะเดี๋ยวจะมาอัพให้อีก