No name ความรักครั้งนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

แอ๊ด~

 

 

แก้ว     : ทำอะไรหัดอายฟ้าอยาดินซะบ้างนะ!!

 

 

หญิงสาวเปิดเข้ามาในห้องพักของน้องสาวต่างมารดา

 

 

โทโมะ : มาทำไม

 

 

แก้ว     : คุณยังมีหน้ามาถามอีกว่ามาทำไม คุณเป็นสามีฉันนะรู้หน้าที่หน่อยซิไม่ใช่มายืนลูบคลำกันอยู่ได้ ก่อน

 

แต่งฉันยอมแต่นี้แต่งงานแล้วก็ควรจบๆกันไปซะที

 

 

พิม       : โทโมะขา~คุณกลับไปเถอะนะอย่าให้พิมรู้สึกผิดไปกว่านี้เลย เรื่องของเรามันควรจบสักที

 

 

พิมไม่น้อยหน้าแสแสร่งบีบน้ำตาเต็มที

 

 

 

‘ยังไงฉันก็ไม่ปล่อยเค้าให้เธอง่ายๆหรอกนะยัยแก้ว’

 

โทโมะ   : ไม่จบนะพิม พิมไม่ได้ทำอะไรผิดคนที่ผิดไม่ใช่พิม

 

 

พิม       : แต่ตอนนี้พิมก็เป็นส่วนเกินอยู่ดี

 

 

แก้ว     : รู้ก็ดี ชีวิตคู่เค้าไม่มีที่ว่างไว้ให้ส่วนเกินอย่างเธออยู่หรอกนะพิม

 

 

โทโมะ   : แก้ว!!เธอนิสัยแย่จริงๆ ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้

 

 

แก้ว     : ถ้าไม่คิดหรือคิดไม่ถึงก็ควรคิดได้แล้วเพราะว่าฉันก็เป็นของฉันแบบนี้มานานแล้ว

 

 

พิม       : โทโมะกลับไปกับแก้วเถอะคะ ไม่ต้องห่วงพิม

 

 

โทโมะ   : แต่พิมครับ...

 

 

แก้ว     : ไม่ต้องแต่หรอกคะที่รัก เค้าไล่แล้วเรากลับไปงานเรากันดีกว่าเนอะ

 

 

คล้องแขนไว้ที่แขนชายหนุ่มแล้วออกแรงดึงให้ออกไปด้วยกัน

 

 

 

บนรถ

 

 

โทโมะ   :นี่ผมไม่เข้าใจคุณเลยจริงๆทำไมต้องมาวุ้นวายกับชีวิตผมนัก

 

 

แก้ว     : นั่นเรื่องส่วนตัวของฉันไม่จำเป็นต้องบอกคุณ

 

 

โทโมะ : แต่เราจดทะเบียนแล้ว เป็นเหมือนคนๆเดียวกันผมก็ควรที่จะรู้บ้างว่าทำไมคุณถึงได้มาวุ้นวายกับผม

 

 

แก้ว     :ฉันถือว่าสิทธิที่จะบอกรึไม่บอกคุณมันอยู่ที่ฉันถ้าฉันไม่เต็มใจบอกฉันก็จะไม่บอก

 

 

โทโมะ   : คุณจะมากเกินไปแล้วนะ

 

 

แก้ว     : แล้วยังไงหล่ะ

 

 

โทโมะ   : นี่ผมคุยดีๆนะ

 

 

แก้ว     : คุยดีหรือว่าแสแสร้งเหมือนแฟนคุณ

 

 

โทโมะ : ผมเกลียดคุณ!!

 

 

แก้ว     : .....

 

 

‘เอ่อสิ...ถ้าเลือกได้ใครๆก็พากันเกียจฉันแต่คุณรู้ไม๊ยัยพิมนะร้ายกว่าฉันเป็นร้อยเท่า!!’

 

หลังจากนั่นก็มีเพียงความเงียบเข้าปกคลุม จนรถมาจอดที่หน้างาน

 

 

 

แม่โทโมะ : อ้าวววตาโมะไปไหนมาแม่ตามหาให้วุ้น

 

 

ทักเมื่อเห็นลูกชายเดินมาพร้อมลูกสะใภ้

 

 

แก้ว     : พี่เค้าไปทำธุระข้างนอกมาหน่ะคะคุณแม่

 

 

โทโมะ : วุ้นวายที่สุด

 

 

กระแทกเสียงใส่หญิงสาวเบาๆแต่บังเอิญที่มันเบาไม่พอ

 

 

แม่โทโมะ : ตาโมะน้องเป็นห่วงแทบแย่เรานี้ก็ไปว่าน้องนะ ไปได้เวลาแล้วขึ้นไปขอบคุณแขกหน่อย

 

 

 

พิธีกร   : อ้าวเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาโน่นแล้วงั้นเชิญข้างบนเวทีเลยครับ

 

 

ชายหนุ่มจำต้องเดินควงหญิงสาวขึ้นไปบนเวที

 

 

พิธีกร   : เชิญเจ้าบ่าวเจ้าสาวกล่าวอะไรสักนิดนึ่งนะครับ

 

 

พีธีกรส่งไมค์ให้กับโทโมะ

 

 

โทโมะ : ก็ต้องขอบคุณทุกคนนะครับที่มาร่วมงานในวันนี้ ผมก็ไม่รู้จะพูดอะไรไปมากกว่านี้รู้สึกว่าเจ้าสาวคงอยาก

 

จะพูดอะไรมากกว่า

 

 

ขนาดบนเวทียังกล้าหักหน้าหญิงสาว หญิงสาวก็ยังคงความนิ่งเฉยมีเพียงใบหน้าที่ฉาบไปด้วยยิ้มหวานรับไมค์ต่อ

 

จากชายหนุ่ม

 

 

แก้ว     :แก้วก็ขอบคุณทุกคนเหมือนกันนะคะที่อุตสาห์มางานในวันนี้ แก้วดีใจที่เกิดมาในชีวิตนี้ได้มีโอกาสใช้

 

ชีวิตคู่กับคนที่เรารักถึงแม้ว่าความรักของแก้วที่เกิดขึ้นจะไม่ได้รับความยินยอมจากใครบ้างคนก็ตาม แต่แก้วก็เลือก

 

แล้วว่าชีวิตนี้จะขอฝากไว้กับเค้าผู้ชายที่แก้วมั่นใจว่าจะดูแลแก้วและลูกของเราไปจนวันสุดท้าย...โทโมะ

 

 

 

แป๊ะ แป๊ะ~

 

 

เสียงปรบมือดังสนั่นห้อง ชายหนุ่มหั้นมายิ้วเหยียดๆให้กับหญิงสาว

 

 

พนักงาน : เอ่อคุณแก้วครับมีคนฝากมาให้

 

 

สายตาทุกคู้ล้วนมองไปตามเสียงเรียก

 

 

ฮูววววว~

 

 

เสียงแขกในงานตางคุยกันถึงของที่มีใครคนใดคนหนึ่งฝากมา แก้วเดินลงไปรับของชิ้นนั้นมา

 

 

แม่โทโมะ : ใครเป็นคนเอามาเนี่ยห๊ะ เอามาได้ยังไงของไม่เป็นมงคลเอาออกไป

 

 

แม่ของชายหนุ่มพยายามจะเอาพวงหรีดไปทิ้ง แค่หญิงสาวดื้อดึงไม่ให้

 

 

แก้ว     : ไม่เป็นไรคะคุณแม่ คนเค้าอุตสาห์ซื้อมาให้เป็นของขวัญวันแต่งงานของแก้วกับพี่โมะ

 

 

 

ชายหนุ่มยินอยู่บนเวทีทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรปล่อยให้หญิงสาวแก้สถานะการข้างล่างเพียงคนเดียว

 

 

แม่โทโมะ : แม่ว่าเอาออกไปดีกว่านะลูก

 

 

แก้ว     : ไม่เป็นไรจริงๆคะ ดอกไม้จันทร์ความหมายดีนะคะคนให้คงหมายความว่าอยากให้แก้วกับพี่โมะรักกันไป

 

จนกว่าเราจะหมดลมหายใจหน่ะคะคุณแม่อย่าคิดมากเลยนะค๊ะ

 

การที่หญิงสาวพูดออกไปยิ่งทำให้แขกแครือชมในความฉลาดและน่ารักของเธอ ต่างพูดกันไปว่าถ้าลูกชายยังไม่มี

 

คู่ก็จะมาขอให้จีบหญิงสาวเพราะทั้งสวยทั้งเก่งแถมยังฉลาดอีกด้วย ถ้าเป็นเจ้าสาวคนอื่นคงน้ำตาแตกเพราะความ

 

ไม่มงคลของดอกไม้ชนิดนี้ไปเสียแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

.....................................................................

อัพแล้วนะค๊าาา

อ่านแล้วก็ฝากเม้นๆโหวดๆบ้างนะค๊ะ