No name ความรักครั้งนี้ไม่มีชื่อเรื่อง

‘พี่บอกแล้วถ้ามันไม่จำเป็นพี่ก็จะไม่ปิดบัง’

 

 

เรื่องนี้สำหรับใครๆอาจมองว่าเป็นเรื่องเล็กๆแต่สำหรับเค้ามันไม่ใช่ เค้ารู้ดีว่าผู้หญิงอย่าง

 

พิมทำอะไรบ้าๆได้อีกมากมาย พิมนิสัยรุนแรงท่าลองได้แค้นแล้วกัดไม่ปล่อย ผิดกับ

 

หญิงสาวผู้เป็นที่รักของเค้าถึงแม้เธอจะเคียดแค้นแต่ยังไงความแค้นก็สู้ความอ่อนโยนที่มี

 

มาตั้งแต่เกิดของเธอไม่ได้ ถ้าเทียบกันพิมยังคงอันตรายกว่าแก้วหลายเท่านัก  นี่ถ้าบอก

 

ไปเชื่อได้เลยว่าเธอต้องไปถามพิมให้รู้เรื่องแน่ๆว่าเธอไปทำอะไรพิมถึงแท้งได้ แล้วถ้า

 

ปล่อยไปไม่เท่ากับปล่อยเนื้อให้เข้าปากเสือรึไงกัน??

 

 

 

แก้ว  : ไปนานจังเลยนะ

 

โทโมะ  : หาไม่เจอพี่ก็เลยออกไปซื้อมาให้ใหม่ไง

 

แก้ว  :  ไม่ดื่มวันเดียวคงไม่เป็นไรมั๋งคะ

 

โทโมะ  :  แค่พี่ไปซื้อก็ไม่ลำบากนิครับ มาดื่มนมหน่อยนะ

 

 

ช้อนร่างบางที่นอนอยู่ให้ลุกขึ้นมาจิบนมอุ่นๆ  นี้แปดเดือนกว่าแล้วหญิงสาวยังไม่ดูอุ้ย

 

อ้ายเหมือนคนเป็นแม่เลย เค้ากลัวว่าลูกจะตัวเล็กเหมือนหญิงสาว กลัวว่าลูกจะไม่

 

แข็งแรง ยิ่งตอนที่ท้องหญิงสาวเอาแต่ร้องไห้กลัวไปต่างๆนาๆว่าลูกจะจิตใจห่อเหี่ยวไปด้วย

 

 

โทโมะ  :  ตัวเล็กต้องอยู่กับพี่ไปนานๆนะรู้ไหม

 

แก้ว  :  คะอยู่นานๆ ถ้าแก้วไม่เป็นอะไรไปซะก่อน

 

โทโมะ  :  พี่อยู่ทั้งคนไม่ปล่อยให้ตัวเล็กเป็นอะไรไปง่ายๆหรอกนะ

 

แก้ว  :  คะ

 

 

 

ครื้น~

 

 

เสียงมือถือที่วางอยู่บนโต๊ะตั้งโคมไฟสั่นขึ้นชายหนุ่มเอื้อมไปรับก็ต้องทำหน้ามุ่ยกลับมา

 

เพราะคนที่โทรมาคือเลขาของเค้าเองและจะเป็นเรื่องอะไรไม่ได้นอกจากงาน

 

 

แก้ว  :  มีอะไรรึเปล่าคะ

 

โทโมะ  :  ไม่มีครับพี่แค่ต้องเข้าไปเซนเอกสารที่กองเท่าภูเขา

 

แก้ว  :  ไปเถอะคะหลายคนคงรอคำอนุมัติอยู่

 

โทโมะ  :  ไล่พี่อีกแล้วนะ

 

แก้ว  :  ไม่ได้ไล่นิคะเดี๋ยวกลับบ้านมาก็เจอกันไงคะ

 

 

พูดหว่านล้อมจนชายหนุ่มยอมที่จะแวบออกไปเซนเอกสารที่ว่านั่นจนได้

 

 

โทโมะ  : นอนพักอยู่บ้านอย่าไปไหนนะ หรือไม่จะไปไหนโทรบอกพี่ก่อนแล้วพี่จะบอกว่าอณุญาติให้ไปไหม

 

แก้ว  : คะ

 

 

รับคำส่งๆไปก่อนที่ชายหนุ่มจะคว้าเสื้อที่พาดอยู่บนหัวเตียงมาใส่แล้วเดินไป หญิงสาว

 

ได้แต่นอนพลิกไปพลิกมาอยู่บนเตียงกว้าง วันๆให้นอนพักอย่างเดียวไม่ต้องทำอะไรเลย

 

หญิงสาวที่ไม่เคยอยู่นิ่งคงจะทำแบบนั้นนานๆไม่ได้ เมื่อความเบื่อเข้าครอบง่ำเธอก็รีบ

 

ลุกขึ้นแต่งตัวแล้วขับรถออกไปยังห้องเสื้อของเธอเอง...ไม่ได้ดูนานคงมีอะไรเปลื่ยน

 

แปลงไปเยอะพอดูเลยแหละ

 

 

 

 

ร้านKAEWJAI

 

 

ฟาง  :  แก้วกลับมาแล้วเหรอ

 

 

เห็นหน้าเพื่อนก็วิ่งเข้ามากอดกันก่อน

 

 

แก้ว  :  พึ่งมาจ๊ะที่ร้านเป็นไงบ้าง

 

ฟาง  :  ห่วงแต่ร้านนะเนี่ย ที่นี้ก็ดีลูกค้าเยอะขึ้นทุกวันเลย ว่าแต่เจ้าตัวเล็กในท้องหล่ะ

เป็นไงบ้าง

 

แก้ว  :  ก็สบายดีกินเยอะแยะทั้งวันเลย อีกไม่นานก็คงได้ออกมาเล่นกับฟางแล้วหล่ะ

 

 

ยิ้มน้อยๆมองไปที่หน้าท้องที่นูนออกมา แม้หญิงสาวใส่ชุดคลุมท้องอยู่แต่เธอก็ยังดูสวย

 

ไม่เคยเปลี่ยน ยิ่งดูจะทำให้น่ารักขึ้นเพราะชุดคลุมท้องที่สวมใส่อยู่เป็นกระโปร่ง

 

 

ฟาง  :  แล้วมาเนี่ยบอกคุณโทโมะรึยัง

 

แก้ว  : จุ๊ จุ๊ ไม่ได้บอกพี่เค้าหรอกขี้เกียจโดนบ่น เพราะถ้าบอกพี่เค้าต้องไม่ยอมให้มาแน่ๆ

 

ฟาง   : ก็เค้าเป็นห่วงไง

 

แก้ว  :  ห่วงทำไมแก้วดูแลตัวเองได้เมื่อก่อนก็ดูแลตัวเองมาตั้งนาน

 

ฟาง  :  แต่ตอนนี้แก้วเจ้าตัวเล็กอยู่นะ

 

แก้ว  :  ไม่เป็นไรมีฟางทั้งคนเนอะ

 

 

หญิงสาวพยักเพยิดหน้าใส่เพื่อนเมื่อเริ่มรู้ว่าจะเถียงยังไงก็คงไม่ขึ้น

 

 

พิม  :  นังแก้ว!!

 

 

เสียงแหลมๆดังมาจากที่ไกลๆแต่พอหญิงสาวหันหลังกลับไปก็พบว่าพิมอยู่ตรงหน้าแล้ว

พิมได่ทีปราดเข้าไปหาขว้าเข้าที่ต้นคอ

 

 

เพี้ย!!

 

 

เสียงดังมาจากแก้มนวลก้องไปทั่วทั้งร้านเป็นเพราะหญิงสาวไม่ทันได้ตั้งตัวจึงโดนฝ่ามือ

 

เรียวๆฟาดเข้าไปอย่างจังถึงกับชาไปทั้งแก้ม เมื่อยังตั้งตัวไม่ได้ก็ยิ่งโดนผลักล้มลงไป แต่

 

ยังดีที่ใช้มือดันพื้นไว้ก่อนไม่อย่างนั้นคงอัตรายกับลูกที่อยู่ในท้องแน่ๆ พิมไม่ยอมง่ายๆ

 

ตามลงมาคร่อมแล้วจะนั่งทับหญิงสาวสาวบริเวณท้องน้อย

 

ฟาง  :  แก้ว!!

 

ดึงพิมไว้ได้ทันก่อนที่จะนั่งลงบนตัวเพื่อนสาว

 

แก้ว  :  เธอเป็นบ้าอะไรเนี่ย!!

 

ตวาดดังลั่นเมื่อลุกขึ้นมายืนด้วยท่าทางทุลักทุเลพอควร

 

พิม  :  ก็ตามมาฆ่าลูกแกไง!!

 

สบัดสลุดจากฟางก็เดินมาหาหญิงสาว คราวนี้มีโอกาสได้ตั้งตัวก็ดันไหล่พิมไว้

 

แก้ว  :  จะมาฆ่าลูกฉันทำไมเธอบ้าไปแล้วเหรอลูกฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วยถ้าโกรธฉันก็มา

ทำฉัน

 

พิม  : ฉันเกลียดแกทั้งแม่ทั้งลูก แกทำให้ลูกฉันตาย!!

 

แก้ว  :  อะไรกัน

 

 

พูดด้วยสีหน้าตกใจเธอไปทำอะไร เปล่าเลยเธอยังไม่ทันรู้เรื่องด้วยซ้ำจู่ๆก็โดนกล่าวหา

 

ดูท่าทางแล้วพิมคงไม่ยอมง่ายๆแน่

 

พิม  :  แก!!ฆ่าลูกฉัน

 

แก้ว  :  ฉันไม่ได้ทำ

 

พิม  :  ทำ แกฆ่าลูกฉัน!!

 

แก้ว  :  ฉันไม่ได้ทำ

 

 

ด้วยความที่คิดมากว่าเธอไปทำอะไรใครตอนไหนทำให้พิมได้จังหวะขว้าคอหญิงสาวไว้

 

แล้วล๊อกไว้แน่นใช้มืออีกข้างที่เหลือบีบไปที่ท้องน้อยของหญิงสาว

 

 

ฟาง  :  ใครก็ได้มาทางนี้ทีเร็ว...พิมเธอทำอะไร!!

 

ปากก็ร้องเรียกคนมาช่วยแล้วก็เข้ามาจะช่วยเพื่อน

 

 

พิม  :  อย่าเข้ามานะถ้าเข้ามาฉันจะบีบจนนังแก้วมันแท้งไปเลยคอยดู

 

 

ท่าทางเอาจริงของพิมทำให้ฟางแทบไม่กล้าขยับขาได้แต่ล้วงมือไปในกระเป๋าเพื่อจะโทร

บอกแฟนหนุ่ม

 

 

แก้ว  :  ปล่อยฉัน!!

 

พิม  :  ไม่!!ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อลูกแกตายไปแล้วเท่านั้น!

 

แก้ว  :  บ้าไปแล้วเหรอไงห๊ะ

 

พิม  :  ไม่บ้า ถ้าไม่มีแกฉันก็ต้องได้อยู่สุขสบาย และถ้าไม่มีแกไอ้เด็กในท้องของฉันก็ต้องมีพ่อชื่อโทโมะ!!

 

แก้ว  :  พี่เขื่อนก็รักเธอเค้าก็ยินดีเลี้ยงดูเธอนิ

 

พิม  :  แต่ฉันไม่ต้องการไม่ต้องการทั้งมันและลูกของมันด้วยฉันเลยฆ่ามันไปแล้วไงห๊ะห๊า

 

แก้ว  :  เธอฆ่าใครเธอฆ่าใครพิม!!

 

พิม  :  ฉันก็ฆ่ามันทั้งพ่อทั้งลูกนั่นแหละ และรายตอไปก็ลูกแกไง พอลูกแกตายโทโมะก็

จะหมดรักแกแวเค้าก็จะกลับมาหาฉัน

 

แก้ว  :  อย่ามาคิดอะไรตื้นๆนะพิมเธอฆ่าคนได้ยังไง เธอมีสิทธิอะไรไปฆ่าคนอื่น โทษมันถึงติดคุกเชี่ยวนะ

 

พิม  :  คุกอะไรฉันไม่กลัว หึเพราะคนตายพูดไม่ได้

 

 

น้ำเสียงที่เริ่มแสดงอาการโรคจิตทำให้หญิงสาวกลัวจับขั่วหัวใจ พิมฆ่าเขื่อนแล้วจริงๆ

 

เหรอ เธอฆ่าลูกตัวเองได้ลงคอเชี่ยวเหรอแทบไม่อยากเชื่อผู้หญิงตัวเล็กๆจะใจคอ

 

โหดเหี้ยมได้เพียงนี้ มองไปยังฟางที่ยืนตัวสั่นทันทีที่ได้ฟังเรื่องที่พิมเล่าฟางได้แต่ร้องเ

 

 

เรียกบอกให้พิมปล่อยเพื่อนเธอแต่ก็ไม่เป็นผล พิมล้วงเข้าไปหยิบขวดอะไรสักอย่าง

 

ออกมา

 

 

แก้ว  :  อะไร

 

พิม  :  กินซะ!!ฆ่าลูกด้วยน้ำมือตัวเองเหมือนฉันไง

 

 

ยัดเยียดยาขับเลือดให้เข้าปากของหญิงสาว เธอยังคงดิ้นสู้สุดแรงเกิดจนยาที่เป็นน้ำหกใส่

 

ชุดคลุมท้อง แต่ก็ไม่วายที่นี้พิมยกมาเป็นขวกบังคับจะให้หญิงสาวดื่มให้ได้

 

 

พิม  :  กินเข้าไป ถ้าแกไม่กินฉันจะทุบลูกแกจนตายคามือไปเลย

 

แก้ว  :  พิมเธอฟังฉันนะตั้งสติที่เธอทำมันบาปนะ แค่ฆ่าลูกตัวเองมันก็บาปแล้วเค้าจะ

 

เสียใจแค่ไหนที่เธอไม่รักเค้าเธอไปทำเค้าไมเค้าเป็นลูกเธอนะ พิมเธอไม่รักลูกบ้างเลย

เหรอ

 

 

เธอเชื่อว่ายังไงคนเป็นแม่ทุกคนยอมต้องรักลูก เลยเลือกที่จะใช้ไม้อ่อนเข้าสู่ตอนนี้พิม

 

เริ่มน้ำตาซึ้มแต่สักพักเธอก็กลับมาน่ากลัวอีกครั้ง

 

 

พิม  :  ฉันรักมันแต่มันไม่รักฉัน!!มันเกิดมาเพื่อทำให้ชีวิตฉันพังฉันพังเพราะมันเพราะฉะนั้นมันสมควรตาย

 

แก้ว  :  พิม~เธอเลือดเย็นมากไปแล้วนะ

 

พิม  :  ใช่ฉันเลือดเย็น กินเข้าเซ่

 

 

บีบปากหญิงสาวเพื่อกรอกยาขับเลือด

 

 

ฟาง  :  แก้วอย่ากินนะ รออีกเดี๋ยวพี่ป๊อปกับคุณโทโมะกำลังมาอย่ายอมกินเข้าไปนะ

 

 

เมื่อแอบโทรไปบอกแฟนหนุ่มเรียบร้อยก็ตะโกนบอกหญิงสาว

 

 

แก้ว  :  แค่ก แค่ก แฮ๊ก...

 

 

ไม่ทันแล้วเธอโดนจับยานั่นกรอกเข้าปากไปแล้วแต่คงเข้าไปได้ไม่มากเธอพยายามจะ

 

คายมันออกทั้งสำลักทั้งระคายคอตอนนี้หน้าตาซีดเซียวไปหมด

 

 

พิม  :  เป็นไงรู้สึกดีไหมอีกไม่นานลูกแกก็ต้องตาย ห๊ะห๊า

 

 

พิมหัวเราะสะใจอย่างบ้าคลั่งก่อนจะตะปบเค้าที่คอแล้วออกแรงบีบ

 

 

แก้ว  :  อะแค่ก...พะพิมแค่ก แฮ่ก~

 

 

คนที่ยืนมุ่งกันอยู่ถึงกับตกใจสุดขีดที่พิมบีบคอหญิงสาวไม่มีใครกล้าเข้าไปทั้งนั้น นี้หล่ะที่เค้าเรียกว่าไทยมุง มุงอย่างเดียวไม่ช่วยอะไรเลยยืนดูผู้หญิงตัวเล็กๆที่กำลังท้องอยู่โดนบีบคอ

 

 

โทโมะ  :  ตัวเล็ก!!!!

 

 

วิ่งแหวดกลุ่มคนมากมายเข้ามาแล้วจับพิมเหวี่ยงออกไป ป๊อปปี้ที่มาด้วยรีบรั่งพิมไว้แล้ว

 

โทรศัพท์เรียกตำรวจมาเอาตัวไปพิมโดนข้อหาพยายามฆ่าเธอพลัดเขื่อนตกลงมาจาก

 

คอนโดชั้น4แต่โชคยังดีที่เขื่อนไม่เป็นอะไรมาก

 

 

ฟลึ่บ~

 

 

หญิงสาวถึงกับยืนไม่อยู่ล้มลงไปอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม

 

 

โทโมะ  :  ทำไม...พี่บอกทำไมไม่ฟัง ออกไปไหนทำไมไม่บอกพี่สักคำถ้าเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะทำยังไง

 

 

เป็นห่วงก็เป็นห่วง โกรธก็โกรธ อารมณ์นี้ถ้าไม่รักหญิงสาวป่านนี้คงบีบจนแหลกคามือ

 

ไปแล้วคนอะไรช่างดื้อนักรู้ว่าเป็นห่วงก็ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย แต่พอเห็นใบหน้า

 

หวานที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาก็โกรธไม่ลง สงสารจับใจ

 

 

แก้ว  :  ฮึก~แก้วขอโทษ ฮืออออ

 

โทโมะ  :  ไม่เป็นไรนะตัวเล็ก ไม่มีอะไรแล้ว

 

แก้ว  :  ฮือ ฮือลูก ลูกของเรา

 

โทโมะ  :  ทำไมลูกเราทำไมตัวเล็ก

 

 

เขย่าไหล่หญิงสาวเบาๆเร่งถามว่าเกิดอะไรขึ้น

 

 

ฟาง  :  พิมจับแก้วให้ดื่มยาขับเลือด

 

 

ฟางที่พึ่งเดินออกมาจากกลุ่มตำรวจที่ยืนรับตัวพิมพร้อมกับสอบปากคำพยานอยู่ พูดไป

 

ทำให้หน้าของชายหนุ่มซีดเผือดลงไป หญิงสาวได้แต่สะอื้นไห้

 

 

แก้ว  :  แก้วผิดเอง แก้วไม่ดีเพราะแก้วเพราะแก้วฮืออออ~

 

 

เธอไม่รู้ว่าลูกที่อยู่ในท้องตอนนี้จะเป็นอย่างไรบ้างเธอพยายามแล้วที่จะไม่กลืนยานั่นลง

 

ไปแต่มันก็ยังกลืนลงไปจนได้ ความรู้สึกปวดหนึบที่ช่องคลอดเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย

 

หญิงสาวปวดจนตัวง้อทรุดลงไป

 

 

โทโมะ  :  ตัวเล็กเป็นอะไร!!

 

ฟาง  :  คุณโทโมะฟางว่าพาแก้วไปโรงพยาบาลดีกว่าคะ

 

 

น้ำคล่ำที่ไหลลงมาตามเรียวขาทำให้ยิ่งตกใจไปใหญ่ อุ้มร่างบางขึ้นมาแล้วเดินเร็สไปที่

 

รถโดยมีฟางวิ่งตามไปติด

 

 

แก้ว  :  โอ๊ยยย

 

 

ยาขับเลือดเริ่มออกฤทธิ์แล้วหญิงสาวปวดไปหนึบๆไปทั่วทั้งท้องน้อยน้ำคล่ำไหล

 

ออกมาอย่างมากมายจนน่าตกใจ

 

+

 

+

 

+

 

มาอัพให้แล้วนะคะขอทาด้วยที่ไม่ได้มาอัพสะนาน ข้อตลลงเราเหมือนเดิมเนอะถ้าเม้นเยอะก็อัพเยอะ โหวดเยอะก็มาอัพเร็วคะ  ฝากด้วยนะคะ

 

รักลีดเดอร์ที่สุดจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ