พิสูจน์รัก นายบ้านไร่

"อืม"  ป็อปปี้ลืมตาขึ้นเมื่อรับรู้ได้ถึงแสงอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามมา
 
หันไปมองหาหญิงสาวที่นอนอยู่บนเตียงโดยอัตโนมัติ 
 
"ฟาง"  ร้องเรียกเมื่อไม่เห็นเธอ นอนอยู่บนเตียงอย่างทุกวัน รีบลุกจากโซฟาที่เขานอนอยู่
 
"ฟาง ..ฟาง อยู่ไหนเนี้ย"  เดินไปเคาะประตูห้องน้ำที่ปิดอยู่ พลางร้องถาม
 
"ฟาง อยู่ข้างในรึเปล่า"  ฟางเปิดประตูออกมาตามเสียงเรียก
 
"ป็อป ไอ้นนี่มันใส่ยังไงอ่ะ"  ชูเสื้อชัน้ในให้ชายหนุ่มดูด้วยใบหน้างงงวย
 
"เฮ้ย"  ป็อปปี้ร้องออกมาอย่างตกใจกับของที่เธอชูให้เขาดู
 
"ใส่ยังไงอ่ะ"  
 
ฟางเอามาทาบตัวเองที่ยังอยู่ในชุดคนไข้ แต่กลับด้านที่คนปกติเขาใส่กัน
 
'เวรแล้วไง'  ป็อปปี้คิดอย่างหนักใจ เพราะเขาเป็นผู้ชายจะไปรู้ได้ไงว่า ปกติเขาใส่กันยัง เคยแต่ถอดซะด้วย
 
"เฮ้ย อย่าถอดนะ" รีบร้องห้ามทันที ที่เห็นฟางทำท่าจะถอดชุดคนไข้ออกเพื่อลองใส่เสื้อชั้นใน
 
"เดี๋ยว ฉันไปเรียกพี่พยาบาลมาให้"
 
โผล่หน้าออกไปเรียกพยาบาลสาวที่อยู่หน้าห้อง ใหมาช้วยฟางแต่งตัว ซึ่งวันนี้ฟางยอมให้พี่พยาบาลเข้าใก้ลโดย
 
ไม่มีอาการหวาดหลัวอย่างทุกวัน อาจเป็นเพราะวันนี้เธออารมณ์ดี ที่จะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วก็เป็นได้
 
"เสด็จแล้วค่ะ"  ฟางเดินมาหาป็อปปี้ที่กำลังเก็บของ ด้วยสีหน้าอารมณ์ดี
 
"ฟางใส่เป็นแล้วนะ เดี๋ยวฟางใส่ให้ดูเอาป่ะ"
 
"ไม่ต้อง"  ห้ามเสียงดันลั่น
 
"ขอบคุณค่ะพี่พยาบาล" 
 
"ค่ะ"  
 
ป็อปปี้มองฟางอย่างแปลกใจที่เธอคุยกับพี่พยาบาลท่าทางปกติ
 
"นี่ฟาง ไม่กลัวพี่เขาแล้วเหรอ" อดถามอย่างสงสัยไม่ได้
 
"หึไม่อ่ะ พี่เขาไม่ได้ถือเข็มแล้ว ฟางไม่กลัวหรอก"
 
'ที่แท้ก็กลัวเข็มฉีดยา ซินะ'
 
"อืม"
 
ฟางลงมือช่วยป็อปปี้เก็บของส่วนที่มีเพียงไม่กี่ชิ้น ยังดีว่าชายหนุ่มให้แม่บ้านทำความสะอาดชุดที่เธอใส่ในวันเกิด
 
เหตุเรียบร้อยแล้ว ไม่งั้นคงต้องใส่ชุดคนไข้กลับไปที่ไร่ เป็นแน่
 
"เสด็จแล้วค่ะป็อป"  คว้าตุ๊กตากระต่ายที่หมวดกั้งเอามาฝากขึ้นกอด
 
ป็อปปี้จูงมือบางให้ออกจากห้อง ไปหานายสนที่สตาร์รถรออยู่แล้ว ที่ด้านหน้าโรงพยาบาล
 
"มีของเท่านี้เหรอครับนาย"
 
นายสนมองฟางที่ยืนกอดตุ๊กตาอยู่เพียงตัวเดียว  ทำให้ป็อปปี้นนึกขึ้นได้ว่าร่างบางยังไม่มี ของใช้ส่วยตัวเลยซัก
 
ชิ้น จะให้ใช่ร่วมกับน้องสาวทั้งคู่ของเขาก็คงจะไม่ได้เพราะ ฟางลูบร่างเล็กกว่า เฟย์แก้วมาก
 
"คงต้องพาไปซื้อ"
 
"เอ่อ นายจะซื้อให้เธอเองเหรอครับ"  นายสนถามอย่างไม่แน่ใจ
 
"โทรตามเฟย์ กับแก้วมาแล้วกัน"
 
กดโทรศัพท์หาน้องสาวทันที
 
"ฮัลโหล พี่ป็อปว่าไงค่ะ"
 
"แก้ว มาช่วยเลือกซื้อเสื้อผ้าให้ฟางหน่อย"
 
"ได้ค่ะ เด๋ยวแก้วให้เฟย์ไปด้วย"
 
"อืม พี่ไปรอที่ห้าง...นะค่ะ"
 
กดวางก่อนจะดึงร่างบางให้ขึ้นไปนั่งบนรถ บอกนายสนให้ขับไปยังสถานที่ นัดกับน้องสาวไว้
 
ณ ห้าง....
 
"สนนายจะไปไหน ก็ไปเถอะเดี๋ยวฉันพาฟางไปเอง"
 
"ครับ"
 
ป็อปปี้พาฟางมานั่งรอ สองสาวที่ร้านกาแฟบรรยาศดี ก่อนจะสั่งขนมหวานให้คนตรงหน้า ที่ดูจะตื่นเต้น
 
กับบรรยากาศรอบๆตัว  มองนาฬิกา ก่อนจะกดโทรตามแก้วที่มาช้า
 
"อยู่ไหนแล้วแก้ว"
 
"แก้วขอโทษค่ะพีป็อป พอดีโมะยังเคลียร์งานไม่เสด็จอ่ะ อีกแปปเดียงค่ะ"
 
แก้วรีบอธิบายสาเหตุให้พี่ชายฟังทันที
 
"เออๆ รีบมาๆแล้วกัน"  กดวางสายจากน้องสาวคนโต ก่อนที่จะกดโทรหา เฟย์เป็นรายต่อไป
 
"เฟย์ เราอยู่ไหนแล้ว"
 
"ใก้ลแล้วพี่ป็อป แต่เขื่อนอ่ะดิ ขับรถเหยีบตะปูยางแตกอ่ะ นี่เฟย์รอช่างมาเปลี่ยนยางอีก"
 
"อ้าว แล้วจะอีกนานมั้ย พี่รอเรานานแล้วนะ"
 
"พี่ก็เลือกให้ฟางไปพลางๆก่อนซิ"
 
"เฮ้ย พี่เป็นผู้ชายนะ"
 
'แล้วฉัน จะตามพวกแกมาทำไมว่ะเนี้ย ท่าทางจะต้องพึ่งตัวเองล่งานนี้'
 
"เออ รีบมาให้ไวด้วย"
 
"ค่ะพี่ชาย"  วางสายจากเฟย์ เงยหน้าขึ้นมองฟางที่กินเลอะเป็นเด็กๆ จนเขาอดยิ้มออกมาไม่ได้
 
"เลอะหมดแล้ว"
 
ไล้นิ้งโป้ง เช็ดคราบที่เปื้อนริมฝีปากบางออกเบาๆ  'แล้วทำไมเราต้องใจเต้นด้วยว่ะ'
 
"โอ๊ะ..."
 
"เป็นอะไรฟาง"  ถามอย่างตกใจ ที่เห็นเธอยกมือขึ้นกุมหน้าอกท่าทางแปลกๆ
 
"ทำไม ฟางรู้สึกใจเต้นตตึก เหมือนจะระเบิดเลยอ่ะ"  ถามป็อปปี้อย่างไม่เข้าใจ
 
ส่วยชายหนุ่มได้แต่ หน้าแดงไปกับการเผยความรู้สึดออกมา เพราะความไร้เดียงสาของเธอ
 
"เอ่อ ..."
 
"ฮู้ หายแล้ว"
 
"ป็อปว่า ไปกันเถอะ"  เรียกพนักงานมาคิดเงินก่อนจะจูงมือฟาง เดินไปแผนกเสื้อผ้าทันที
 
ณ แผนกเสื้อผ้าสตรี
 
"สวัสดีค่ะ คุณภาณุ"  พนักงานขายทักป็อปปี้อย่างรู้ว่าเขาเป้นใคร
 
"ครับ"
 
"มีอะไรให้ทางเรา รับใช้ค่ะ"
 
"ช่วยเลือกเสื้อผ้าให้ คุณคนนี้ด้วยครับ"
 
หันไปทางฟาง ที่ดูจะถูกใจกับ บรรดาเสื้อผ้ามากมาย  'ท่าทางเธอคงจะชอบแต่งตัวซินะ'
 
ป็อปปี้คิดอย่างขำๆ เพราะฟางปล่อยมือจากเขา ก่อนจะวิ่งเข้าไปเลือกเสื้อผ้าอย่างสนุกสนาน แทน
 
"ป็อป ชุดนี้สวยอ่ะ ฟางชอบ"
 
หยิบชุดดีไซด์สวยมาอวดป็อปปี้ ที่ยืนรออยู่
 
"คุณน้อง ตาถึงมากค่ะ ตัวนี้เป็นคอเลชั่นใหม่เลยนะค่ะ"   พนักงานรีบสนับสนุนทันที
 
"ป็อปค่ะ ฟางอยากได้ ซื้อให้ฟางนะค่ะ"  ส่งสายตาออดอ้อนป็อปปี้ทันที
 
"อืม เอาตัวนี้ แล้วก็เลือกชุดอยู่บ้านให้ซัก 7-8ชุดนะครับ"
 
'ฟอด'
 
"ขอบคุณค่ะ "  ฟางหอมแก้มเป็นการขอบคุณด้วยความเคยชิน ป็อปปี้ได้แต่ยิ้มออกมาเพราะความถูกใจ
 
"นี่ ฟางห้ามไปทำแบบนี้กับใครนะ"
 
พูดขึ้นอย่างหวงๆ เพราะตอนนี้ ดูเธอจะไม่มีอาการหวาดกลัวผู้คนเหมือนก่อน 
 
"ค่ะ"
 
ยิ้มหวานให้ป้อปปี้ ก่อนจะหันกลับไปเลือกชุดนอนลายกระต่าย ส่งให้พนักงานที่มองมาที่ทั้งคู่ยิ้มๆ เพราะไม่เคย
 
เห็น คุณภาณุยอมให้หญิงสาวคนไหน หอมแก้มเขากลางห้างมาก่อน
 
'ท่าทาง คุณผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนพิเศษ คุณภาณุถึงได้ยอม แถมยังหวงด้วย'
 
"พอเถอะฟาง"  เอ่ยห้ามคนที่ดูจะเพลิดเพลินไปกับ การเลือกจนลืมเวลา
 
"แหะๆ พอแล้วค่ะ"
 
"ให้คนส่งไปที่ไร่ เลยนะครับ"
 
สั่งพนักงานหลังจากที่คิดเงินเรียบร้อยแล้ว
 
"ฟางอยากได้อะไรอีกมั้ย"  เอ่ยถามคนที่เกาะแขาเขาอยู่
 
น้องต่าย ค่ะ ป้อปซื้อให้ฟางหน่อนน้า"  ออดอ้อนราวกับเด็กเล็ก จนป้อปปี้ยอมใจอ่อน
 
"ครับๆ ต้องลงไปอีกชั้นซินะ"
 
พาฟางเดินไปทางบันไดเลื่อน กำลังจะก้าวเท้าลงไปแต่ก็โดนใครบางคน สวมกอดจากด้วยหลังซะก่อน
 
"ป็อปค่ะ"
^______________________________________________________________________^
โอ๊ะโอ๋ ใครที่มาทักเฮีย ของเรากันนะ
ตืดตามตอนต่อไปนะจร้า
อาจสั้นไปหน่อย แต่ตอนหน้ามาแบบจุใจ แน่นแนค่ะ
เจอกันตอนหน้าจร้า ^^