ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥
To_oNg0909
22) "ขออนุญาติ"
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่22 ‘ขอนุญาติ’
ไม่คิดว่าการทำตัวเป็นแม่สื่อให้คนอื่น มันจะกำลังทำให้เธอเดือดร้อน
ให้ตายเหอะ เธอไม่คิดว่าเฟย์จะลาก ป็อปปี้เข้ามาเกี่ยวในศึกรักครั้งนี้ด้วย แต่อย่างว่า เจ้าตัวคงฉุนจัดจริงๆ
ถึงได้ลากตานั้นให้ตามมาด้วยได้
สาวสวยก้าวออกจากลิฟต์ พลางมองหาร่างสูงของใครบางคนที่คาดว่าน่าจะดักรอเธออยู่ด้านล่าง ก่อนจะเหลือบไป
เห็นรถของป็อปปี้ที่จอดซุ่มอยู่ในเงามืดใต้ตึก
‘ก๊อกๆ’
ป็อปปี้ลืมตาขึ้นมามองคนที่เดินมาเคาะกระจกรถ ยอมเปิดล็อคให้เธอก้าวขึ้นมานั่งแต่โดยดี
“รอนานยัง”
“....”
ชายหนุ่มไม่ตอบ หากแต่เข้าเกียร์กระชากตัวรถออกจากคอนโดเพื่อนสนิท ขับตรงมาที่คอนโดของตัวเอง
เดินนำหญิงสาวที่นั่งเงียบมาตลอดทางเข้ามาด้านในของห้องพัก
อึ๋ย! น่ากลัวกว่าที่คิดอีกแฮะ นึกว่าจะโดนตานั้นตะคอกใส่ซะอีก แต่นี่กับเงียบสนิท แต่เขาเคยว่ากันว่า
พายุร้ายมักจะก่อตัวเวลาที่คลื่นลมสงบนะ
“ป็อป นายโกรธฉันหรือไง” รั้งแขนคนตัวโตให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับตัวเอง
“ฉันมีสิทธิ์?”คำตอบนิ่งๆของชายหนุ่ม ทำเอาเธอไปต่อไม่เป็น
ใช่ซิ เธอกับเขา เราไม่ได้เป็นอะไรกัน เธอไม่มีสิทธิ์ไปคาดหวังให้เขาโกรธหรือแม้แต่ หึง เธอซักหน่อย
“นั้นซิ ฉันลืมไป สำหรับนาย ฉันมันก็เป็นได้แค่คู่นอนซินะ” แค่นยิ้มสมเพชให้ตัวเอง
ทำไมเธอต้องทำตัวโง่ๆ เหมือนพวกนางเอกนิยายด้วยนะ น้อยใจก็ร้องไห้ เหอะ ผู้หญิงอย่างเธอไม่เคยต้อง
ง้องอนใครอยู่แล้ว
“เดี๋ยว เธอจะไปไหน”
“ไปหาคนที่ฉันพอจะมีสิทธิ์ในชีวิตเขาไง”
“ฉันไม่ให้ไป” ถึงน้ำเสียงจะไม่บ่งบอกว่าโกรธแต่แรงบีบที่ข้อมือเล็กของเธอนี่ซิ
“ทำไม ไหนนายว่านายไม่มีสิทธิ์ในตัวฉันไง?”
“ฟาง เธอจะเลิกยั่วโมโหฉันได้หรือยัง”
“ใครว่าฉันยั่วโมโหนาย ฉัน- เอา- จริง” เน้นเสียงใส่หน้าชายหนุ่ม
“แล้วเธอจะเอาไง เป็นแฟนกันเอามั้ย”
จิ! นี่มันหน้าของผู้ชายที่กำลังขอผู้หญิงเป็นแฟนหรือไงกันนะ ตีหน้าตายขนาดนั้น
“ถ้านายไม่เต็มใจก็ไม่ต้อง” เธอแทบจะพ่นไฟใส่หน้าตานี่ได้อยู่แล้วนะ นายจะเลิกทำหน้าเหมือน
กำลังประชุมงบประมาณแห่งชาติได้หรือยัง นายป็อปปี้
จริงๆมันจะไปโทษตานั้นฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ เพราะเธอเองก็ทำเรื่องง่ายให้เป็นเรื่องยาก ด้วยการเล่นตัวไม่ยอมคบกับ
เขาง่ายๆ แต่จะให้เธอทำยังไงเหล่า ในเมื่อทุกอย่างมันยังยุ่งเยิงไม่เลิก ไหนจะพ่อเขาที่ไม่ยอมให้มีความสัมพันธ์
ในกองถ่าย สถานะภาพของเธอในวงการที่ต้องคงสถานะภาพว่าโสดอีก
ฟางสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เป็นการสงบสติอารมณ์ ก่อนจะนั่งลงพลางดึงชายหนุ่มให้นั่งลงข้างกัน
เพราะท่าทางวาระแห่งชาตินี้ คงต้องปราศัยกันอีกนาน
“โอเค แล้วนายจะทำยังไง ถ้าพ่อนายรู้ นายจะถอนตัวจากละครเรื่องนี้ ซึ่งฉันไม่ยอม แล้วถ้านักข่าวรู้
เราคงโดนด่าเปิง เพิ่งจะแหกหน้านักข่าวเรื่องข่าวโปรโมตนั้นไป ถ้าฉันมีข่าวกับผู้กำกับของเรื่อง คงสนุกล่ะงานนี้”
ป็อปปี้นิ่งคิดไปคำพูดของหญิงสาว ดูเหมือนเรื่องนี้ยังปัญหาให้เขาต้องแก้อีกเพียบ แต่การจะปล่อยเธอไปเขาก็
ยอมไม่ได้ จะทำมึนๆเหมือนที่ผ่านมา มันก็มีแต่เธอที่จะเสียเปรียบ
“รอให้ละครปิดกล้องไปก่อน แล้วเราค่อยมาคิดกันดีกว่ามั้ย? ถึงตอนนั้น นายกับฉันเราอาจจะไปแบบ
ทางใครทางมันแล้วก็ได้”
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่ ฟาง”
หญิงสาวแอบอมยิ้มกับคำพูดของชายหนุ่ม ที่ว่า เขาจะไม่มีทางปล่อยมือจากเธอไป
“เรื่องพ่อ ฉันจะเป็นคนพูดให้ท่านเข้าใจเอง ส่วนเรื่องนักข่าวถ้าพวกนั้นไม่ถามเราก็ไม่ต้องตอบก็
เท่ากับว่าเราไม่ได้โกหกใคร แล้วอีกอย่างฉันไม่อยากต้องมามีปัญหากับเธอเรื่องจินนี่หรือใครอื่นอีก”
“ชิ ก็เพราะนายมันชอบมั่วไม่ใช่หรือไง”
“เออน่า นั้นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ก็มั่วอยู่กับเธอคนเดียวนี่แหละ”
“ตาบ้า หยาบคายตลอด”
คำพูดติดตลกของป็อปปี้ดูจะทำให้หัวข้อเครียดๆผ่อนคลายไปได้มาก เฮ้อ หวังว่ามันคงไม่อะไรอีกนะ
คนสวยปวดหัว!!
“ตกลงว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของฉันได้มั้ย”
ฟางสบตาคมของอีกฝ่ายอย่างค้นหาแววตาล้อเล่นกับประโยคที่เขาเอ่ยออกมา เธอพบแค่ความจริงใจที่เขาส่งมา
ให้เท่านั้น
“ได้ฉันจะเป็นผู้หญิงของนาย”
ป็อปปี้ยิ้มกว้างก่อนจะดึงหญิงสาวเข้ามาใก้ล ประทับจูบหวานลงที่ริมฝีปากบางของหญิงสาว รั้งให้ฟางขึ้นมานั่งบน
หน้าตักตัวเอง พลางกอดเอวบางเอาไว้แน่น
“ว่าเธอไปทำอะไรกับไอ้เขื่อนมา”
แอบย่นคอให้กับน้ำเสียงติดจะโหดๆของป็อปปี้
“ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย ก็แค่เสนอตัวช่วยเขื่อนเรื่องเฟย์เท่านั้นแหละ”
“ให้มันจริง”
“จริงดิ”
“ฟาง พรุ่งเราไปหาพ่อเธอกัน”
“ห๊ะ...ไปทำไม ไม่เอา”
“ยัยบ้า ฉันคบกับลูกสาวท่านก็ต้องไปบอกกล่าวให้รู้ซิ ไม่เอาน่าอย่าดื้อซิ ท่านต้องเข้าใจเรา”
ป็อปปี้มองแววตาว้าวุ่นใจของอีกฝ่ายก็พอจะรู้ว่าเธอหวั่นใจเรื่องอะไร
“ฉันมั่นใจว่าเราจะต้องผ่านมันไปได้ เชื่อฉันซิ”
“อืม ฉันเชื่อนาย”
วันต่อมาป็อปปี้ขับรถมาจอดหน้าบ้านฟาง ก่อนจะกดโทรออกบอกให้เธอรู้ตัวว่าเขามาถึงแล้ว
“ป็อป...”
“มันต้องผ่านไปได้ด้วยดี” ป็อปปี้ลูบหัวหญิงสาวอย่างปลอบโยน พลางจับจูงให้เธอเดินเข้าบ้านไป
พร้อมกับเข้า
“สวัสดีครับ คุณพ่อ”
ป็อปปี้ยกมือไหว้ผู้สูงวัยเรียก พ่อ อย่างสนิทปาก
“คุณ มีอะไรรึเปล่า”
“ครับ ผมมีเรื่องอยากเรียนให้ทราบ”
ชายสูงวัยวางหนังสือพิมพ์ในมือลง พยักหน้าให้ทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าง ฟางได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาของคน
เป็นพ่อที่มองจ้องมาที่มือของเขาและเธอที่กุมกันอยู่
“ว่าไป”
“คือ ผมกับฟางเราคบกันอยู่ เลยอยากเรียนให้คุณพ่อทราบและอยากจะให้คุณพ่ออนุญาติให้เราสองคน
คบกันด้วยครับ”
ชายสูงวัยนิ่งไปอึกใจ ก่อนจะยอมเปิดปากพูดออกมา
“หึ แกจะทำอะไรก็เรื่องของแก ฉันไม่อยากเข้าไปยุ่ง แต่อย่าทำให้ฉันขายหน้าก็แล้วกัน”
ฟางกัดปากข่มความเสียใจเอาไว้ เงยหน้าขึ้นสบตาคนเป็นพ่อ
“ค่ะ ฟางคงไม่ทำอะไรเหมือนภรรยาพ่ออยู่แล้ว ไม่ต้องหว่งหรอกค่ะ”
“ฟาง”
“ยัยฟาง แกนี่มัน...”
“พอแล้วฟาง” เสียงติดจะดุของป็อปปี้ทำให้ฟางยอมเงียบเสียงลงได้
“เธอออกไปรอฉันข้างนอกก่อน ฉันจะคุยกับพ่อเธอเอง” ฟางสบตากับป็อปปี้ ก่อนจะยอมเดินออกจาก
ห้องไป
“เหอะ ทำเป็นมาขออนุญาติ ปล่อยให้เขากินฟรีไปถึงไหนๆแล้ว”
ฟางจ้องหน้าแม่เลี้ยงตัวเองอย่างโมโหกับถ้อยคำที่อีกฝ่ายพูดออกมา
“อย่างน้อย ฉันก็ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกเป็นเมียน้อยใคร เหมือนเธอ อย่าคิดว่าไอ้หน้ากากที่เธอสวมมัน
จะติดแน่นอยู่ได้ตลอดไป ซักวันฉันจะกระชากให้คนทั้งโลกมันได้รู้ว่า ตัวตนของเธอมันเป็นยังไง ดารา”
“แม่จะรอวันนั้นนะ คุณลูกฟาง”
ฟางเม้มปากมองตามหลังของคนที่ได้ชื่อว่าแม่เลี้ยงไปอย่างแค้นๆ
ซักวันมันจะต้องเป็นวันของฉัน นังฟาง ขนาดแม่แกฉันยังเขี่ยทิ้งมาได้ แค่แก ฉันจะทำให้แกซมซานออกจากบ้านนี้
ไปให้ได้
ดารากำมือแน่น คนอย่างเธอถ้าเดินหน้าแล้วไม่มีวันถอยหลังเด็ดขาด ไม่ว่าสิ่งนั้นจะต้องแลกมาด้วยอะไรก็ตาม!!
“คุณยังมีอะไรอยากคุยกับผม”
ลับร่างลูกสาว ชายสูงวัยก็ถามชายหนุ่มทันที
“ผมทราบว่าเรื่องของท่านกับฟาง ผมไม่ควรก้าวก่าย แต่บางทีคุณพ่อคิดบ้างมั้ยครับ ว่าอาจมีอะไร
มากกว่าที่เห็น ฟางไม่ใช่คนกร้าวร้าว ผมว่าเรื่องนี้คุณพ่อน่าจะรู้ดี อาจจะมีอะไรที่ทำให้เธอทำตัวหรือแสดงออกมา
แบบนั้น”
“คุณอยากจะพูดอะไรกันแน่ คุณภาณุ”
“สิ่งที่เราเห็นอาจไม่ใช่ความจริงทั้งหมด”
ชายสูงวัยสบตาคนอ่อนกว่านิ่ง
“ผมจะดูแลฟางให้ดีที่สุด ขอบคุณที่คุณพ่ออนุญาติให้เราคบกันครับ”
ป็อปปี้ยกมือไหว้คุณพ่อฟาง พลางลุกขึ้นยืน เดินไปที่ประตู
“ยัยฟางเจ็บมามากเพราะผม หวังว่าคุณคงไม่ทำให้แกเจ็บอีก”
“ครับ”
ป็อปปี้สัมผัสได้ถึงความรู้สึกผิดของชายสุงวัยในน้ำเสียงที่เขาเอ่ยออกมา อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าพ่อรู้คู่นี้ยังมีเยื่อใยต่อ
กัน พ่อกับลูกมันเป็นความสัมพันธิ์ที่ไม่มีวันตัดขาด เขาเชื่อเช่นนั้น
ToP ♥ “ตกลงว่าเธอจะเป็นผู้หญิงของฉันได้มั้ย”& “เออน่า นั้นมันเมื่อก่อน ตอนนี้ก็มั่วอยู่กับเธอคน
เดียวนี่แหละ” (อั้นนี้ชอบโดยส่วนตัว ฮ่าๆ) BY POPPY
♪♫ ^_________________________^ ♪♫
อัพแล้วจร้า อัพเพราะเด็กน้อยตาดำๆไปทวงไว้ในทวิต ฮ่าๆ ใก้ลแล้วๆใก้ลจบแล้วครับพี่น้อง ไม่ต้องถามถึงเรื่องใหม่เพราะมันยังไม่จบซักเรื่อง ฮ่าๆ เอาน่าใจเย็นๆ ซักพักใหญ่ๆ(ใหญ่มากกกกกกกกก)
ใครเกลียดแม่เลี้ยงฟางเหมือนเราบ้างงงงงง เขียนเองยังอยากโบกซักทีเองเลยอ่ะ :(
เจอกันตอนหน้าคร้า ^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
