ยัยน่ารัก หวานใจ....นายผู้กำกับขาโหด♥

ตอน 23 ‘สืบหาความจริง’

 

                “ฟาง เธอแน่ใจนะเรื่องที่แม่เลี้ยงใส่ความแม่เธอ”

 

                “นายหมายความว่ายังไง ป็อปปี้”

 

ฟางหันมาถามแฟนหนุ่มเสียงขุ่น ไม่พอใจที่ชายหนุ่มถามเหมือนไม่เชื่อในความจริงที่เธอเล่าให้เขาฟัง

 

ป็อปปี้สัมผัสได้ถึงความขุ่นเคืองในน้ำเสียงของหญิงสาว ดึงหญิงสาวเข้ามากอด เกยใบหน้าไว้กับบ่าบอบบางของ

 

อีกฝ่าย ก่อนจะพูดออกมา

 

               “ไม่ใช่ ฉันกำลังคิดว่า ถ้าเราหาหลังฐานเรื่องที่แม่เธอโดนใส่ความได้ บางทีพ่อเธออาจจะเข้าใจในตัว

 

เธอกับแม่มากขึ้นตั้งหาก”

 

                “นายพูดจริงรึเปล่า ป็อปปี้” ถามชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงดีใจ

 

นั้นซิ ถ้าเธอกระชากหน้ากากยัยดาราได้ พ่อจะต้องเข้าใจแม่ บางทีครอบครัวเธออาจจะกลับมาเป็นครอบครัวอีก

 

ครั้งก็ได้

 

                “จริงซิ แต่ฉันไม่มั้นใจว่าจะสำเร็จรึเปล่านะ”

 

                 “ฉันขอโทษนะที่ขึ้นเสียงใส่นาย”

 

                 “หืม...งั้นขอเป็นจูบปลอบใจแล้วกัน”

 

ไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยตกลง จับร่างบางให้หันมาเผชิญหน้า ก่อนจะจับท้ายทอยของหญิงสาวไว้ กดจูปลงมาที่กลีบ

 

ปากนุ่มของร่างบาง เกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กอย่างหยอกล้อ

 

                  “อือ...” ส่งเสียงประท้วงชายหนุ่ม ที่ดุจะขอจูบปลอบใจมากเกินไป

 

ป็อปปี้ยอมถอนจูบออกมา แต่ยังไม่วายขอตอดเล็กตอดน้อยด้วยการกดจมูกโด่งของตัวเองลงบนพวงแก้มนิ่มของ

 

หญิงสาวเป็นการปิดท้าย

 

 

 

 

 

 

 

                 “ไงค่ะคุณลูกฟาง กลับบ้านเป็นกับเขาด้วยเหรอ”

 

ทันทีที่เห็นหน้าลูกเลี้ยงเธอก็จัดการปรี่เข้ามาหาเรื่องจิกกัด

 

                “ก็แล้วเห็นว่าไงล่ะ”

 

                “ทำเป็นหยิ่งไปเถอะแก ซักวันแกก็จะกระเด็นออกจากบ้านนี้ไปเหมือนแม่แก”

 

ฟางกำมือแน่นกับประโยคยั่วโมโหของอีกฝ่าย สูดหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะเงยหน้าจ้องหน้าอีกฝ่าย

 

                “หึ เพราะเธอก็คงจะวางแผนเขี่ยฉันออกไปจากบ้านเหมือนเดิมใช่มั้ยล่ะ เหมือนที่เธอสร้างเรื่องว่าแม่

 

ฉันมีชู้ไงหล่ะ”

 

                “ใช่ เพราะยังไง พ่อเธอก็ต้องเชื่อฉันมากกว่าลูกของผู้หญิงน่าเบื่อพรรค์นั้น วันยังค่ำ”

 

                “แล้วไง คราวนี้จะสร้างเรื่องว่าฉันหนีตามดาราคนไหนดีหล่ะ เอ้ หรือจะเป็น

 

นายภาคเด็กใหม่ของเธอดี”

 

ยิ้มสะใจไปกับสีหน้าตกใจของอีกฝ่าย ที่ดูจะตกตะลึงที่เธอรู้เรื่องคาวๆของตัวเองเข้า

 

ฟางโน้มหน้าเข้าไปใก้ล

 

                “ระวังไว้ให้ดีนะ บางทีนายภาคอาจจะชอบฉันมากกว่ายัยแก่อย่างเธอก็ได้ ฮ่าๆ”

 

หัวเราะเสียงใส ก่อนจะเดินหนีคนที่ดูจะข่มความโกรธไว้ไม่อยู่ แทบอยากจะเข้ามาบีบคอเธอให้รู้แล้วรู้รอดไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

                 “เหมือนที่นายบอกจริงๆด้วย ยัยนั้นแทบอยากจะโผเข้ามาบีบคอฉันด้วยซ้ำ”

 

                 “เธอต้องระวังไว้นะฟาง ดาราคงไม่ปล่อยให้เธอเข้าใก้ลภาคได้ง่ายๆ” ป็อปปี้เตื่อนหญิงสาวเสียง

เครียด

 

ที่จริงแล้วเขาไม่ได้หว่งเรื่องดาราจะกันท่าไม่ให้ฟางทำตามแผนหรอกแต่เขากลัวว่าไอ้หมอนนั้นมันจะฉวยโอกาส

 

กับเธอซะมากกว่า เพราะถ้าเป็นแบบนั้น เขาก็คงไม่เอามันไว้เหมือนกัน

 

                 “ฉันมีนายอยู่แล้ว จะกลัวอะไร พรุ่งนี้เจอกันที่เดิมนะค่ะ...ฝันดีค่ะป็อปปี้”

 

หยดคำหวานกับคนปลายสาย ก่อนจะคิดทบทวนถึงแผนการณ์ที่เขาและเธอช่วยกันล่อให้ยัยผู้หญิงหน้าด้านนั้นไป

 

ติดกับ งานนี้เธอไม่รอดแน่ยัยดารา

 

 

 

 

 

 

 

 

                 “ภาคคะ คุณออกมาหาฉันแบบนี้แฟนคุณไม่ว่าอะไรเหรอค่ะ” ถามเสียงหวานกับดาราหนุ่มหน้าใหม่

 

ที่เธอให้พี่เอน่าไปตามสืบมาจนได้ว่า ยัยดาราเลี้ยงต้อยอยู่

 

                 “ผมยังไม่มีแฟนนิครับ ใครจะมาได้”

 

ฟางแอบเบ้หน้าไปกับเสน่ห์ของอีกฝ่ายที่พยายามโปรยให้เธอหลงกล แต่ฝันไปเถอะย่ะ นายป็อปปี้มีดีกว่านาย

 

เยอะฟางเหลือบมองสัญญาณที่ป็อปปี้ส่งมาว่า เป้าหมายของเธอมาถึงแล้ว

 

ลุกจากที่นั่งของตัวเองเข้าไปกระแซะอีกฝ่าย จนแทบจะหลอมรวมเป็นร่างเดียวกัน อ๊ะ เหมือนเธอจะลืมอะไรไปรึ

 

เปล่านะ ==

 

                “ภาค!”

 

เด็กหนุ่มมองหน้าดาราที่จ้องมองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อเธอกับเขาหวาดๆ ต่างจากฟาง ที่ลอยหน้าลอยตา

 

เยาะเย้ยแม่เลี้ยงอย่างซะใจกับอาการเต้นเป็นเจ้าเข้าของเธอ

 

               “ใครกันค่ะภาค แม่คุณหรือไง”

 

                “เอ่อ...” เด็กหนุ่มได้แต่กัดปากด้วยความเครียด ไม่รู้จะทำยังไงกับสถาณ์การตรงหน้าดี

 

                “คุณเคลียร์กับ แม่ คุณไปแล้วกันนะค่ะ ฟางกลับก่อนแล้วกัน”

 

เน้นเสียงหนักตรงคำว่าแม่ราวกับว่าจะเน้นย้ำที่อีกฝ่ายมีอายุมากกว่าฝ่ายชายหลายปี แกล้งยืนริมฝีปากเข้าไปใก้ล

 

ใบหูของเด็กหนุ่ม ส่งสายตาเย้ยอีกคนที่ยืนสั่นอยู่

 

                “บายค่ะ”

 

ทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ให้ยัยดารา แล้วเธอก็ชิ่งเดินมานั่งลงข้างกายชายหนุ่มที่ตามมาเฝ้าสังเกตุการณ์

 

                “นายเป็นอะไรไปป็อปปี้”  เอ่ยถามออกมาเพราะใบหน้าหล่อของอีกคนนิ่งสนิทจนเธอชักหวั่นใจ ว่า

 

เขาอาจจะเป็นคนล่มแผนซะเอง

 

อ๊ะ แต่เมื่อกี้ที่เธอลุกไปนั่งเก้าอีเก้าอี้เดียวกับนายภาค แล้วไหนจะที่เธอยืนหน้าเข้าไปใก้ลนั้นอีก โอ้ ตานี่เห็น

 

แน่นๆ

 

               “ป็อป นายโกรธฉันเหรอ” ป็อปปี้ปรายตามองหญิงสาวข้างกาย กัดฟันข่มความรู้สึกที่อยากจะดึงเธอ

 

เข้ามาจูบสั่งสอนโทษฐานที่เล่นละครเนียเกินไป

 

                “นี่ ฉันก็แค่ทำไปตามแผนเองนะ” ทำปากยื่นไปกับความขี้หึงของชายหนุ่มที่เธอแอบยิ้มดีใจไปแล้ว

 

                “หึ ฉันคิดบัญชีเธอย้อนหลังแน่ ฟาง เตรียมตัวไว้ได้เลย” กระซิบขู่อีกคน

 

                 “จริงๆก็เต็มใจนะ” กระซิบตอบกลับมาอย่างยั่วยวน

 

                 “พูดงี้ ไปเปิดห้องกันเลยดีกว่า” ทำท่าจะฉุดมือฟางไปเปิดห้องตามที่ว่าจริงๆ จนฟางต้องตีมือ

 

                  “ไม่ได้ พ่อฉันยังไม่มาเลย”

 

แผนขั้นสุดท้ายของเธอก็คืด การที่หลอกให้พ่อมาเห็นฉากที่ยัยหน้าด้านนั้นอยู่กับชายชู้ ก่อนที่เธอจะปรากฎตัว

 

ออกไปแบบสวยๆ เท่านี้ พ่อก็จะได้รู้ความจริงทั้งหมดเสียที

 

                  “นั้นไง เธอคุมอารมณ์ตัวเองให้ได้ก็แล้วกัน อย่าลืมว่าถ้าเธอทำอะไรดารา คนที่พังคือเธอ”

 

ฟางพยักหน้าเข้าใจ เพราะเกมส์ในวันนี้เธอจพลาดไม่ได้ มันเป็นโอกาสเดียวของเธอ ไม่งั้นเธอจะไม่มีวันเข้าใก้ล

 

พ่อตัวเองได้อีกเลย

 

ฟางเฝ้ามองเหตุการณืที่พ่อเธอเข้ามาเห็นภาพที่ดาราเข้าไปซบอกนายภาคก่อนจะจูบกันหนุบหนับ

 

ได้เวลาเปิดตัวแล้วซินะ

 

                   “พ่อค่ะ” ฟางโผล่เข้ามาผยุงร่างที่กำลังซวนเซของคนเป็นพ่อได้ทัน

 

                   “นังฟาง แก แก! แกวางแผนเรื่องนี้ใช่มั้ย”  ดาราตะโกนชี้หน้าลูกเลี้ยงอย่างโกรธจัดที่ตัวเองตกลง

 

มาในหลุมพรางของหญิงสาวเข้าจังเบ่อเร่อ

 

                    “เปล่าซะหน่อย เธอมันไม่รู้จักพอเองตั้งหากดารา เธอทำทุกอย่างก็เพื่อตัวเอง ไม่เคยสนใจว่า

 

ใครจะต้องเป็นยังไงจากการกระทำของเธอ”

 

                     “คุณค่ะฉัน...”

 

                     “ออกไปจากบ้านฉันซะ อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าเธออีก” ชายวัยกลางคนพูดเสียงเข้มก่อนจะเดิน

 

ออกจากตรงนั้นไปตามแรงพยุงของลูกสาวและป็อปปี้

 

 

 

 

                    “ฟางว่าพ่อทานยาก่อนเถอะค่ะ ถ้าความดันขึ้นมันจะไม่ดี” ส่งยาให้คนเป็นพ่อที่มองหน้าเธอแบบ

 

ละอายใจ

 

                    “ฟาง...พ่อ...พ่อขอโทษนะลูก”

 

เพียงเท่านั้นก็เหมือนสลายหายไปในอากาศ หญิงสาวโผเข้ากอดคนเป็นพ่อแน่นพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา

 

หลังจากสงบสติอารมณืได้แล้ว ฟางก็เอาเทปบันทึกเสียงที่เธอหลอกให้ดาราพูดเรื่องที่ใส่ร้ายแม่เธอออกมาให้พ่อ

 

ได้ฟังความจริง

 

                    “แม่เขายังรอพ่ออยู่นะค่ะ”

 

                   “พ่อจะไปตามแม่เขาเอง เราจะกลับมาเป็นครอบครัวนะลูกนะ”

 

                    “ค่ะ” ยิ้มให้คนเป็นพ่อทั้งน้ำตา เท่านี้จริงๆที่เธออยากได้ แค่คำว่าครอบครัว 

 

 

 

                  “ขอบคุณนายมากนะ ที่ช่วยไม่งั้นฉันคง...” น้ำใสๆหยดลงมาก่อนที่เธอจะทันได้เอ่ยจนจบประโยค

 

ป็อปปี้ดึงหญิงสาวเข้ามากอดปลอบ

 

                  “ฉันทำทุกอย่างก็เพื่อเธอนะฟาง”

 

                  “อืมฉันรู้” ซุกหน้าลงกับอกกว้างยิ้มออกมาได้อย่างสบายใจ

 

เธอเลือกที่จะรักคนไม่ผิดจริงๆซินะ...

 

ToP   ♥ “จริงๆก็เต็มใจนะ” BYFANG

 

♪♫  ^_________________________^  ♪♫

เครียล์แล้วคุณพ่อกับฟางของเรา แอบสะใจเล็กกับคุณแม่เลี้ยง ฮึ : (

ดูเหมือนหนูฟางของเราจะเลิมติดเชื้อหื่นมาซะแล้วซิ อิอิ

เจอกันตอนหน้าคร้า ^+++^