จำไว้...... ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของนาย
7.9
4) nc
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความตอนที่ 4 (NC)
ที่โซฟาในห้องโถง
สี่สาวคุยกันมาจน
“เค้กรู้จักคนที่ชื่อแก้วไหมจ๊ะ” พิมถาม
“แก้ว?” สาวน้อยทวนคำ
“ไม่เคยค่ะ” สาวน้อยตอบ
“อ๊ะ ไม่มีไรจ๊ะนี่ก็ดึกแล้ว พวกพี่กลับก่อนนะ” สามสาวลา
ในรถสามสาว
“แปลกจังทำไมทุกคนบอกว่าไม่มีคนชื่อแก้ว”จินนี่สงสัย
“นั่นดิ”ขนมจีนเสริม
“ฉันว่ากลับก่อน แล้วพรุ่งนี้ว่ากันใหม่”จินนี่พูด
“อือ”พิมตอบ
ห้องทำงานโทโมะ
“ใครมานะ เห็นลงไปนานเลย” ชายหนุ่มพูดแต่ยังจ้องหน้าจอคอมอยู่
“พี่พิม จินนี่ และพี่ขนมจีนค่ะ”สาวน้อยตอบ
“มาทำไม”ชายหนุ่มถามต่อ
“ไม่ทราบค่ะ”สาวน้อยบอก
“งั้นเค้กกลับนะค่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มตอบ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
“เชิญ”
“เจ้านายครับเธอไม่ยอมทานข้าว แถมยังบอกว่าต่อให้ตายก็ไม่ยอมกินครับ”ชายร่างบึกบึนบอก
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเอง”ชายหนุ่มบอกก่อนจะลุกเดินไปยังห้องตน
ณ ห้องโทโมะ
กึก
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวที่นั่งกอดเข่าอยู่ในห้องก็เงยหน้าขึ้นมาดู
“นาย!”ท่าทางตกใจ
“ใช่ ฉันเอง”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาหญิงสาว พร้อมถือจานข้าว
“อ๊ะ กินซะ”
“ไม่ ฉันไม่กิน”
“หึ ได้ไม่กินก็ได้ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”วางจานข้าว
“ทำไม นายจะทำไมฉัน”
“ทำอะไรน่ะหรอ จะทำให้เธอเหนื่อยจนหิวข้าวไงล่ะ”
ชายหนุ่มไม่รอช้า เดินเข้าหาหญิงสาวทันที แล้วจับมือของหญิงสาวพาดไว้ แล้วค่อยๆระดมจูบที่หน้าและไซร้มาจนหน้าอกอย่างกระหาย ชายหนุ่มดึงเสื้อของหญิงสาวจนขาดหมด เผยให้ห็นอกขาวๆและยอดดอกอันสวยงาม ชายหนุ่มค่อยๆๆดูดดื่มยอดดอกอย่างเมามัน
“ฮื่อออออ ปล่อย ปล่อยฉันนะ”หญิงสาวร้องครวญคราง
แต่ชายหนุ่มไม่ฟัง และคงดำเนินการต่อ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
ที่โซฟาในห้องโถง
สี่สาวคุยกันมาจน
“เค้กรู้จักคนที่ชื่อแก้วไหมจ๊ะ” พิมถาม
“แก้ว?” สาวน้อยทวนคำ
“ไม่เคยค่ะ” สาวน้อยตอบ
“อ๊ะ ไม่มีไรจ๊ะนี่ก็ดึกแล้ว พวกพี่กลับก่อนนะ” สามสาวลา
ในรถสามสาว
“แปลกจังทำไมทุกคนบอกว่าไม่มีคนชื่อแก้ว”จินนี่สงสัย
“นั่นดิ”ขนมจีนเสริม
“ฉันว่ากลับก่อน แล้วพรุ่งนี้ว่ากันใหม่”จินนี่พูด
“อือ”พิมตอบ
ห้องทำงานโทโมะ
“ใครมานะ เห็นลงไปนานเลย” ชายหนุ่มพูดแต่ยังจ้องหน้าจอคอมอยู่
“พี่พิม จินนี่ และพี่ขนมจีนค่ะ”สาวน้อยตอบ
“มาทำไม”ชายหนุ่มถามต่อ
“ไม่ทราบค่ะ”สาวน้อยบอก
“งั้นเค้กกลับนะค่ะ”
“อืม” ชายหนุ่มตอบ
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
“เชิญ”
“เจ้านายครับเธอไม่ยอมทานข้าว แถมยังบอกว่าต่อให้ตายก็ไม่ยอมกินครับ”ชายร่างบึกบึนบอก
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเอง”ชายหนุ่มบอกก่อนจะลุกเดินไปยังห้องตน
ณ ห้องโทโมะ
กึก
ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวที่นั่งกอดเข่าอยู่ในห้องก็เงยหน้าขึ้นมาดู
“นาย!”ท่าทางตกใจ
“ใช่ ฉันเอง”
ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาหญิงสาว พร้อมถือจานข้าว
“อ๊ะ กินซะ”
“ไม่ ฉันไม่กิน”
“หึ ได้ไม่กินก็ได้ แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือน”วางจานข้าว
“ทำไม นายจะทำไมฉัน”
“ทำอะไรน่ะหรอ จะทำให้เธอเหนื่อยจนหิวข้าวไงล่ะ”
ชายหนุ่มไม่รอช้า เดินเข้าหาหญิงสาวทันที แล้วจับมือของหญิงสาวพาดไว้ แล้วค่อยๆระดมจูบที่หน้าและไซร้มาจนหน้าอกอย่างกระหาย ชายหนุ่มดึงเสื้อของหญิงสาวจนขาดหมด เผยให้ห็นอกขาวๆและยอดดอกอันสวยงาม ชายหนุ่มค่อยๆๆดูดดื่มยอดดอกอย่างเมามัน
“ฮื่อออออ ปล่อย ปล่อยฉันนะ”หญิงสาวร้องครวญคราง
แต่ชายหนุ่มไม่ฟัง และคงดำเนินการต่อ
๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ