ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

fang talkพระเจ้าช่วย! พอฉันรู้ความจริงจากปากพี่ป็อปเท่านั้นแหละ อยากจะไปบอกพ่อกับแม่ตอนนี้เลยจริงๆ คนอะไรเนี่ย นางมารชัดๆ ถ้าพ่อกับแม่รู้นะ แม่(เลี้ยง)พี่ป็อปกับแก้ว ไม่อยู่ดีแน่ "พี่ป็อป แล้วทำไมพี่ไม่บอกพ่อพี่ไปอะ""เหอะ บอกจนไม่อยากบอกแล้ว""ทำไมอะ""บอกทีไรมีเรื่องทุกที ครั้งล่าสุดเนี่ยพี่กับแก้วโดนขังในห้องนอนเพราะแม่(เลี้ยง)เป่าหูพ่อ ว่าเราขี้โกหกเอาอะไรไม่รู้มาพูด พ่อก็เออออตาม""งั้นเดี๋ยวคราวนี้ฟางจะไปบอกพ่อกับแม่ฟางเอง พวกท่านต้องเชื่อฟางแน่ เพราะฟางเป็นลูกท่านไม่ใช่ยัยแม่เลี้ยงนั่น""อย่าหวังเลยฟาง""อ้าว ทำไมอีกเนี่ย""แม่พี่ต้องมีแผนอะไรเอาตัวรอดได้เสมอแหละ เพราะเรื่องเอาไปบอกคนอื่นเนี่ยพี่ลองมาแล้ว""แล้วแม่พี่เอาตัวรอดยังไงอะ""ก็โกหกพกลมขึ้นมายังไงไม่รู้ คนเกิดเชื่อด้วย เลยกลายเป็นว่าพี่กับแก้วผิด แต่พี่ไม่โดนด้วยหรอกอย่างว่าพี่มันทายาทสมบัติ แต่แก้วก็โดนเต็มๆอยากช่วยแต่ก็ช่วยไม่ได้ พี่มันแย่จังเลยช่วยน้องตัวเองไม่ได้""ไม่หรอกพี่ป็อป พี่น่ะเป็นพี่ที่ดีมากเลย""เราไปดูแก้วกันเถอะ""ค่ะ"3วันต่อมาฉันพาแก้วกลับมาที่บ้านแก้ว เพราะแก้วออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว และก็แน่นอนพี่โทโมะไม่มาตามคาด แก้วดูจะเศร้านิดหน่อยแค่นิดหน่อย แต่ตอนนี้ก็ไม่ได้มีความสุขอยู่แล้ว จะเศร้าน้อยเศร้ามากก็เศร้าอยู่ดี"แก้วลงจากรถได้แล้ว ถึงแล้วนะ""จ๊ะ ฟาง""อ้าว แก้วกลับมาแล้วหรอลูก"เหอะ คุณแม่(เลี้ยง)แก้วตีหน้าซื่อเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนคือความรู้สึก ฉันรู้หมดแล้ว"แม่มาได้ไง""ก็แม่ได้ข่าวว่าแก้วป่วย แม่เลยบินมาจากต่างประเทศเพราะเป็นห่วงจ๊ะ""แล้วทำไมไม่มาเยื่ยมแก้วที่โรงพยาบาลเลยคะแม่""ก็แม่พึ่งมาถึง พอจะไปหาแก้วก็มาพอดีเลย"ฉันรู้แล้ว ว่าแม่แก้วเนี่ยโกหกพกลมเก่งขนาดไหน"คุณแม่คะ หนูขออะไรหน่อยได้ไหม""อะไรจ๊ะหนูฟาง""อย่ามาตีหน้าซื่อแถวนี้ หนูไม่โง่แล้วค่ะ""หมายความว่าไงจ๊ะฟาง""ถ้าภาษาชาวบ้านคืออย่ามาตอแหลแถวนี้ หนูรู้ทุกอย่างแล้วแม่เลี้ยงใจร้าย"ฉันเริ่มโมโหจนเผลอด่าออกไป ดูท่าแม่แก้วจะอึ้งมาก"หึ ก็ดี ฉันก็ขี้เกียจเล่นเป็นคุณแม่ที่แสนดีแล้ว นังแก้วมานี่"หน้ามือเป็นหลังตีน เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว"มะ..ไม่ไปค่ะแม่""เอ๊ะ เดี๋ยวนี้ไม่เชื่อฟังฉันหรอ"เพี๊ยะๆๆ!นางมารตบแก้วอย่างแรงหลายรอบ จนแก้วแดงมากถึงช้ำ และมุมปากมีเลือดออก "จำไว้แกอย่ามาดื้อกับฉัน"เสร็จแล้วนางมารบ้าก็จับแขนแก้วอย่างแรงแล้วลากให้เข้าบ้าน แก้วตามไม่ทันจึงล้มลงกองกับพื้น"นี่ นังแก้วอย่ามาสำออยลุกขึ้นเดี๋ยวนี้"นางมารบีบแขนแก้วแรงขึ้น"โอ้ย แม่แก้วเจ็บ"ฉันได้แต่ยืนอึ้งกับเหตุการณ์ที่เห็น"นี่แม่เลี้ยงอย่ายุ่งกับแก้วนะ"พี่ป็อปปี้เริ่มโมโหขึ้นมา"ถ้าฉันยุ่งแล้วแกจะทำไม""ผมจะบอกพ่อ""โถ โถ่ แล้วแกคิดว่าพ่อหน้าโง่ของแกจะเชื่อใคร ฉันหรือแก""แล้วท่าพ่อแม่ฟางล่ะ จะเชื่อใครคะนางมาร""แกคิดว่าพ่อแม่แกจะเชื่อลูกสาวตัวเองสินะ แกคิดผิดแล้ว เค้าต้องเชื่อชั้นอย่างแน่นอนเพราะฉัน..""หน้าด้าน ขี้โกหก ตอแหล บัดซบ""ไอ้ป็อปปี้นี่แกด่าฉันหรอ""ถ้าไม่แม่ แล้วจะหมาตัวไหนล่ะ""แกได้เห็นดีกับฉันแน่""ผมไม่กลัว""แล้วถ้าฉันทำกับน้องแกล่ะ""อย่ายุ่งกับแก้วนะนางมาร""ก็ได้ แต่มีข้อแม้""อะไร""แกห้ามเอาเรื่องฉันไปบอกพ่อแม่แกตกลงไหม""ตกลง แต่ฉันก็มีข้อแม้""อะไร""แกห้ามยุ่งกับแก้วอีก""ก็ได้"
ยิปปี้ ย้าฮู้ อัพนิยายเสร็จแล้ว ไรเตอร์ว่าจะแต่งฉากปะทะอารมณ์แต่ตอนแต่งกำลังเฮฮาปาตี้ร้องเพลงเต้นรำกับน้อง มันก็เลยออกมาตลกอะยังไงก็ช่วยติดตามอ่านเม้นโหวตด้วยนะคะ