ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

fang talk

"แก้วลุกขึ้นๆ"ฉันค่อยๆพยุงแก้วขึ้น

"เจ็บไหมแก้ว"

"นิดหน่อย"

"อย่ามาตอแหล"

"แกนั่นแหละตอแหลคนเดียว คนอื่นไม่เป็นหรอก"

"ยัยฟางแกกล้าด่าฉันหรอ"

"อย่าว่าแต่ด่า ตบยังได้เลย"

"กรี๊ดดด"หนวกหูจริงๆ

"ฟาง พาแก้วไปขึ้นรถก่อน"

"ค่ะ"

poppy talk

"นี่แกจะไปไหน"

"ไปจากนรกขุมนี้"

"แต่ฉันไม่ให้แกไป"

"ยุ่ง"

"กรี๊ด แกไอ้ป็อป"

"เรียกทำไม ยังจำชื่อตัวเองได้"

"แกกล้าพูดอย่างนี้กับฉันหรอ"คิดว่ากล้าไหมล่ะ

"ไม่กล้าคงไม่พูด"

"แก..ฉันจะบอกพ่อแก"

"บอกไปเลย ชาติหน้าเจอกัน"

"กรี๊ดดด"กรี๊ดส่งเชียว

บนรถ

"เราจะไปไหนกันอะ"

"นั่นสิ ไปไหนดี"ยังไม่ได้คิดเลย

"ไปบ้านฟางก่อนไหม"

"ดีสิ แก้วจะได้ไปทำแผล"

"ไปไหมแก้ว"

"เอ่อ..."

"พี่โมะไม่อยู่หรอก"

"อืม ไปสิ"

"งั้นพี่รบกวนหน่อยนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ เต็มใจ"

บ้าน(โทโมะ+ฟาง)

"มาๆแก้ว ถึงแล้ว"

"อืม จ๊ะ"

"เดินไหวป่าว"

"ฮิฮิ พี่ป็อปก็ถามแปลก ต้องไหวสิ"

"อ้าว เป็นห่วงน้องผิดตรงไหน"

"ผิดตรงมันเว่อร์ไป"

"ไม่เห็นเว่อร์เลยฟางหนิ อิจฉาล่ะสิ"

"ไม่ได้อิจฉาซักหน่อย"

"จริงอะ"
fang talk

"จริงสิ"

"แน่นะ"

"แน่สิ"

"งั้นขึ้นห้องกันนะ"

"เอาสิ เอ้ย ไม่ใช่ๆ"เล่นซะเคลิ้มเลย

"ไม่สน ฟางตอบตกลงแล้ว"

"อะแฮ่มๆ เพื่อนหนู พี่อย่ามาทะลึ่ง"ใช่ๆเพื่อนรัก

"ขอโทษครับ แต่เพื่อนแก้วยอมเองนะ"

"ไม่จริงนะแก้ว"

"แต่ถ้าเพื่อนยอมเอง ก็ตามสบายเลยพี่"หง่ะ ยัยเพื่อนบ้า

"งั้นห้องฟางอยู่ไหน"

"ชั้นสองขวาสุด"แก้ว ทีหลังฉันจะไม่พาแกมาบ้านแล้วT^T

"งั้นเราไปกันเถอะ"

"ทะลึ่ง! พอๆทำแผลก่อนแก้ว"

"โอ้ย ฟางเบาๆสิ"

"ฟางว่าฟางทำเบาแล้วนะ"

"เบาตรงไหน มาๆฉันทำเอง"เชอะ ทำไปเลย

"อย่างพี่เนี่ยนะจะเบากว่าฉัน"ไม่เชื่อหรอก

"เสร๊จแล้ว"เสร็จเร็วจังเละแน่ๆ

"แก้วเจ็บมากเลยใช่ไหม เดี๋ยวฉันทำให้ใหม่นะ"

"ไม่เป็นไร ฉันไม่เจ็บเลย พี่ป็อปทำเบากว่าฟางอีก"

"จริงอะ"

"จริง"คงทำมั่วล่ะสิ

"ไหนฟางขอดูหน่อย"เฮ้ย เรียบร้อยกว่าฉันอีก

"555 อึ้งล่ะสิ"

"เรียบร้อยเว่อร์อะ"

"ก็พี่ทำให้พี่บ่อย เลยชิน"
 
"หมายความว่า.."

"อืม แก้วโดนบ่อยมาก"

"แก้วทนได้ไง"

"ทนได้สิ แค่ฉันมีแม่ก็เพียงพอแล้ว"

"ยังไหรอแก้ว"

"เค้าใจดีมาก ถึงเค้าจะทำฉันยังไง อย่างน้อยเค้าก็ให้ฉันเรียกแม่ โดยที่เค้ายอมให้เรียก"

"งั้นหรอ แก้วไปนอนพักก่อนไหม"

"อืม ก็ดีเหมือนกัน"

"พี่ป็อป มีคำสารภาพไหม"

"สารภาพอะไรฟาง"

"พี่ป็อป ฟางรู้นะ คนอย่างนางมารไม่ยอมหรอกถ้าเรียกอย่างนั้น"

"เฮ้อ! ก็ได้ๆยอมสารภาพแล้ว"

"ว่ามาเลยค่ะ"

"พี่จ้างยัยนั่นเดือนละแสน เพื่อให้เธอยอม"ฮะ เสียดายเงินอ่า ฟางเป็นแม่ให้ก็ได้ขอเดือนละหมื่นพอ

"แล้วพี่ไปเอาเงินมาจากไหน"

"ก็พอมีเก็บบ้างแหละ"พอหรอ มันมากสุดๆเลย

"แล้วถ้าตังหมดอะ"

"ไม่หรอก เดี๋ยวก็เจอแล้ว"
"เจออะไรอะ"
"เจอกับโลกแห่งความเป็นจริง หึ"
"หมายความว่าไง"
"อ้าว แก้วลงมาแล้วหรอ^o^"เปลี่ยนเรื่องเฉยเลย-0-
"ค่ะ หลับสบายมากเลย"
"งั้นพี่ขอไปกินขนมแปปนึงนะ"
"เผื่อน้องด้วยล่ะ"
"ครับๆได้เลย"

"แก้ว"
"อะไร"
"ฉันรู้นะ เธอไม่ได้มีความสุข"
"ไม่จริง >U<"
"เธออย่าหลอกฉันเลยแก้ว แววตาเธอมันบอกว่าเธอเศร้า"
"งั้นหรอ แต่อย่างน้อยพี่ป็อปก็ยังไม่รู้"
"ใครว่าล่ะ พี่เค้ารู้แค่ไม่พูด เพราะอยากให้เธอยิ้มต่อไปถึงจะฝืน"
"มาทำไม"สะ..เสียงนี้มัน

โอเคอัพแล้วนะคับ อย่างอนกันเลย ตามที่สัญญากับบางคน
ส่วนรีดเดอร์ทุกคนจ๋า(0-0 )( 0-0) อยู่ไหนมาอ่าน มาเม้นที
เดี๋ยวไรเตอร์(ขี้น้อยใจ)ไม่อัพนะ แต่ยังไงก็รักรีดเดอร์ค่ะ