ยัยตัวร้ายขอขโมยหัวใจนายเย็นชา

tomo talk

ตอนนี้ผมกำลังรอแก้วอยู่หน้าห้องICU เมื่อไหร่หมอจะออกมาเนี่ย

ตึกๆๆ

"ไอ้โมะแก้วเป็นไงวะ/พี่โมะแก้วเป็นไง"ป็อปกับฟางซึ่งมาอย่างรีบเร่ง รีบมาถามผม

"ไม่รู้ว่ะ หมอยังไม่ออกมาเลย"

"แล้วทำไมแก้วโดนรถชนคะ"ผมรู้สึกจุกกับคำถามนี้ น้ำตาผมค่อยๆไหล

"พะ..พี่ผิดเอง พี่ไม่ยอมดูแลแก้วให้ดีๆ"

"พี่เล่าซิคะ เกิดอะไรขึ้น"

"พี่เก็บของที่แก้วทำเละเทะเต็มไปหมด พอดูอีกทีแก้วก็ไปไหนไม่รู้ ตามหาทั่วบ้านก็ไม่เจอ

พอออกมานอกบ้านเจอแก้วอยู่กลางถนน แล้วรถก็ขับมาชน ไอ้ป็อปแกจะทำอะไรฉันก็ได้

ฆ่าฉันก็ได้ ที่ฉันทำผิดสัญญา"

"ฉันไม่ฆ่าแกหรอก เพราะถึงฆ่าแกก็ไม่มีอะไรดีขึ้นไอ้โมะ แค่แกรู้สึกเสียใจก็โอเคแล้ว"

"พี่โมะ หมอออกมาแล้ว"ไหนๆ

"หมอครับ แก้วเป็นยังไงบ้าง"

"ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายอย่างปฏิหารครับ แล้วร่างกายก็ฟื้นตัวเร็วมาก จนแทบเหมือนไม่ได้โดนอะไรเลย ส่วนสมองที่กระทบกระเทือนก็หายเป็นปกติแล้วครับ"

"จริงหรอครับหมอ"

"จริงครับ หมอขอตัวก่อนนะครับ"
"ครับๆ"ผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกที่แก้วรอดมาได้ แต่ก็เสียใจ
ในคราวเดียวกัน เพราะผมต้องไม่ยุ่งกับเธอแล้ว ไม่งั้นผมอาจจะตกหลุมรักเธอ ความรู้สึกสองอย่างมันปนเปกันไปมาจนไม่รู้ว่าตัวเองรู้สึกอะไรกันแน่
poppy talk
ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจมาก ที่แก้วเป็นเหมือนเดิม ตอนนี้ผมกับฟางมาเยี่ยมแก้วที่ห้องพักผู้ป่วย ส่วนไอ้โมะไปไหนไม่รู้ ตอนนี้แก้วก็รู้สึกตัวแล้ว แก้วฟื้นมาอย่างปฏิหาร
"แก้วเป็นไงบ้าง"
"แก้วโอเคค่ะ แต่ยังเจ็บอยู่นิดหน่อย"
"แก้วเป็นคนเดิมแล้วใช่ไหม"
"ก็ยังเป็นเพื่อนฟางเหมือนเดิมนะ ทำไมอะ"
"กวนอย่างนี้ หายชัว"
"แล้วพี่โมะล่ะ"
"ไม่รู้สิ ไปไหนไม่รู้"
แอ๊ด!
kaew talk
เอ๊ะ เสียงเปิดประตูนั่นไงพี่โมะมาแล้ว แต่มีผู้หญิงควงมาด้วย ภาพนี้มันบาดตาบาดใจ
จนฉันกลั้นน้ำตาแทบไม่อยู่
"อ้าวพี่โมะมาพอดีเลย นั่นใครอะ"
"สวัสดีจ๊ะน้องฟาง พี่พิมไงจ๊ะ"ผู้หญิงคนนั้นตอบแทนพี่โมะ
"พี่พิม แล้วมาฐานะอะไรคะ"ฟางเปลี่ยนน้ำเสียงจากสดใสเป็นเฉยชาทันที
"ก็แฟนสิจ๊ะ จะให้เป็นอะไรล่ะ"
"ป่าวหรอกค่ะ แค่ถาม แล้วมาทำไม"ฉันมองดูบทสนทนาที่แอบร้ายใส่กัน
น้ำตาก็ไหลไป พี่โมะไม่หันมามองฉันด้วยซ้ำ มีแต่พี่ป็อปเข้ามาปลอบฉัน
"มาดูว่าน้องแก้วตายยัง เอ้ย หายรึยัง พี่เป็นห่วง"
"ขอบคุณที่ห่วง แต่ไม่ต้อง ไม่ได้ขอ"
"งั้นโมะเราไปกันเถอะค่ะ"
"ครับ"ออกไปแล้ว เค้าทั้งคู่ออกไปแล้ว ฉันก็ปลดปล่อยความเศร้าทันที
"ฮือๆๆๆ"ฟางรีบเข้ามาดูฉัน
"แก้ว ไม่เป็นไรนะ"
"มะ..ไม่เป็นไรฟาง ฮือ"
"ปล่อยมาแก้ว ปล่อยมาให้หมด ความรู้สึกอัดอั้นตันใจที่มี"
"พี่ป็อป ฮือๆๆ "ฉันโผกอดพี่โมะ
"แก้ว โมะมันรักแก้ว ตอนแก้วความจำเสื่อมมันดูแลแก้วตลอดนะ"
"พี่ป็อป ฮึก..พี่อย่าหลอกให้แก้วดีใจเลย แก้วรู้ความสัมพันธ์ของเราไปกันไม่รอดอยู่แล้ว
ไม่สิ เราไม่ได้เป็นอะไรกันต่างหาก พี่น้องยังไม่ใช่เลย แล้วจะเป็นอะไรกันได้ พี่เค้าก็มีแฟนแล้ว เอามาเปิดตัวถึงที่เลย แก้วมันแค่เด็กขี้อิจฉา พี่อย่าหลอกเด็กขี้อิจฉาคนนี้ให้ดีใจ ให้มันเจ็บซะมั้ง
จะได้รู้สึกว่าที่คิดเป็นไปไม่ได้ ไปอิจฉาแล้วจะเจ็บกลับมา จะได้ไม่อิจฉาอีก..ฮือๆๆ"
"งั้นร้องให้หมด ร้องออกมาให้หมดแก้ว"

poppy talk
ตอนนี้แก้วร้องไห้จนหลับไปแล้ว ผมสงสารแก้วมาก ทำไมไอ้โมะทำกับแก้วอย่างนี้เนี่ย
"พี่ป็อป ฟางถามอะไรหน่อยสิ"
"มีอะไรหรอฟาง"
"ทำไมแก้วมันถึงรักพี่โมะขนาดนี้"หึ ต้นเหตุหน่ะหรอ ก็ผมไง ผมผิดเอง
"ก็เพราะว่าตั้งแต่เด็กจนโต แก้วเหมือนคนที่ไม่มีใครรักเลย พ่อแม่ญาติพี่น้อง
ให้ความสนใจแต่พี่ เพราะเป็นลูกชายคนโตและหลานชายคนโต เป็นผู้สืบทอดมรดก
ส่วนแก้วเป็นคนน้องคนเล็ก แถมยังเป็นผู้หญิงอีก เลยไม่มีใครให้ความสนใจ
พ่อกับแม่ก็แสดงออกเหมือนไม่รัก เหมือนไม่ใช่ลูก มีอะไรพี่ได้ตลอด แก้วไม่เคยได้
มีสิทธิแค่ได้ใช้นามสกุล กับมีที่อยู่ที่กิน ส่งเสียเรียน ให้เงินใช้แค่นั้น แววตาแก้วเต็มไปด้วยความอิจฉา แต่ก็ไม่เคยทำอะไรเพราะรักพี่แค่อิจฉาที่พี่ได้รับความรักจากพ่อแม่
พี่พยายามอยู่กับแก้วบ่อยๆแต่แม่ก็ขวางไม่ให้กว่าจะเจอกันทีก็ยาก จนเข้าเรียนถึงได้ใกล้ชิด แต่ก็เท่านั้นเพราะแก้วต้องอยู่กับสังคมที่เรียกว่าเพื่อนเยอะกว่า แต่ไม่มีใครคบกับแก้ว คิดว่าแก้วเป็นเด็กถูกทิ้ง มีแต่คนรังเกียจ พี่ก็สงสารแต่ทำไรไม่ได้ ได้แต่พาไอ้โมะเพื่อนสนิท มาเล่นกับแก้วบ่อยๆ อย่างน้อยจะได้รู้จักใครบ้าง นั่นคือสาเหตุที่แก้วรักโมะมากเพราะไม่มีใครสนใจเลย นอกจากพี่ อาจเพราะแก้วอยากได้ความรักจากคนอื่นมั้ง แต่ต่อมาก็มีฟางเป็นเพื่อน เพื่อนเพียงคนเดียวที่แก้วรักมาก"
"แก้ว"ฟางเรียกชื่อเพื่อนรักเสียงแผ่ว แววตาเต็มไปด้วยความสงสาร
"แล้วทำไมฟางไม่รู้ว่าพี่โมะรู้จักแก้ว"
"ก็ตอนเด็กโมะกับฟางไม่ได้อยู้ด้วยกันหนิ เธออยู่ต่างประเทศ"
"จริงด้วย"
"แล้วทำไมแม่แก้วก็เหมือนรักแก้วหนิ"
"หึ รักเงินที่จะได้มากกว่า พอโตมาก็จะจับแก้วหมั้นกับไอ้โมะ ลูกชายคนโตซึ่งได้มรดกเต็มๆ จึงสร้างภาพรักลูกหน่อย จะได้ดูเป็นคนน่าคบหา แล้วยังจับพี่หมั้นกับฟางเผื่อมรดกที่เหลือก็จะได้ถึงจะน้อยกว่า แต่ถ้ารวมกับแก้ว ก็ได้มรดกทั้งตระกูลฟางแล้ว"
"ไม่จริง ทำไมแม่พี่ป็อปร้ายจัง"
"ไม่ใช่แม่พี่ แม่เลี้ยงต่างหาก ความจริงก็ไม่ชอบพี่ แต่ต้องสร้างภาพจะได้รับส่วนแบ่งแทนคุณพอพี่มีตัง ส่วนแก้ว ไม่หวังเพราะไม่มีตังอะไร เลยปล่อยทิ้งอย่างนี้"
"ร้ายมาก ทำไมร้ายขนาดนี้"