รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

      “ ไปไหนกันจ๊ะเด็กๆ”
      “ ผมจะพาน้องไปทานข้าวแล้วก็พาเที่ยวครับ” โทโมะบอกกับมารดา
      “ หนูขออนุญาตินะค่ะคุณแม่”
      “ ตามสบายเลยจ๊ะ ดูแลน้องดีๆ ล่ะ” โทโมะพาแก้วมาทานข้าวที่ร้านอาหารที่ตัวเองชอบมาทานคนเดียว เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ
       “ สวัสดีครับพี่โทโมะ วันนี้พาใครมาด้วยครับเนี่ย” พนักงานหนุ่มเอ่ยถามอย่างสนิท เพราะเป็นลูกค้าประจำ
       “ แฟนพี่เอง” โทโมะบอกแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้หญิงสาว
       “ อ๋อ คนที่เป็นข่าวใช่ไหมพี่ น่ารักนะครับ”
       “ อืม ไปเอาอาหารมาให้พี่ไป เหมือนเดิม” ผมไล่พนักงานออกไป
       “ พี่มาที่นี้บ่อยเหรอ”
       “ ใช่ พี่ชอบมาร้านนี้คนเดียว เวลาเบื่อๆ เซ็งๆ นะ”
       “ อ๋อ บรรยากาศดีนะค่ะ”
       “ ใช่ บรรยากาศดี และอาหารก็อร่อย” โทโมะบอกพร้อมพนักงานเอาอาหารออกมาเสริฟ์พอดี
       “ พี่เป็นคนแรกเลยนะครับที่พี่โทโมะพามาร้านนี้”
       “ คะ” แก้วทำหน้างง
       “ ออกไปไกลๆ เลย พี่จะกินข้าว” โทโมะไล่พนักงานหนุ่มออกไปก่อนจะตักอาหารให้หญิงสาว  แก้วมองชายหนุ่มพร้อมยิ้มให้ 
 
 
 
          หลังจากที่ทั้งคู่ทานอาหารเสร็จแล้วโทโมะพาหญิงสาวมายังห้างสรรพสินค้าที่ตัวเองชอบมาเดินเล่นอยู่เป็นประจำ
      “ อยากได้อะไรไหม พี่ซื้อให้” ผมถามหญิงสาว
      “ ไม่รู้สิ แก้วไม่เคยซื้อของแพงๆ แบบนี้”
      “ ทำไมล่ะ ผู้หญิงต้องใช้ของสวยๆ มีราคาไม่ใช้เหรอ” ผมถามเพราะเวลาผมมากับพิม เธอชอบให้ผมซื้อเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าของแบรน์เนมให้
      “ ไม่จำเป็นหรอกค่ะ ของธรรมดามันก็ใส่ได้ สวยเหมือนกัน อีกอย่างแก้วว่ามันสิ้นเปลืองเปล่า” ฉันบอกแล้วเดินดูของไปทั่วๆ    ฉันหยุดมองกระเป๋าสะพายใบใหญ่สีดำ  มันสวยมากเลย แต่คงแพง
       “ ชอบเหรอ” ผมถามหญิงสาว
      “ ค่ะ แก้วว่ามันใบใหญ่ และสามารถใช้ได้นาน”
      “ หมายความว่าไง”
       “ ก็เวลาแก้วจะซื้อของที่มันแพงสักชิ้นหนึ่ง ก็จะดูว่าเราใช้มันบ่อยแค่ไหน ไม่ใช่ซื้อมากจนไม่มีที่เก็บ และใช่น้อย มันเปลืองค่ะ”
       “ เข้าไปดูสิ ถ้าชอบพี่ซื้อให้”
       “ ไม่ดีกว่า” ฉันบอกแต่โทโมะกลับลากเข้าไปดู  พนักงานเดินมาต้อนรับอย่างดี  โทโมะบอกพร้อมขอดูกระเป๋าใบที่หญิงสาวมองอยู่ 
       “ ใบนี้เพิ่งมาใหม่เลยนะค่ะ สวยมากๆ มีแค่ใบเดียวค่ะ” พนักงานสาวเอ่ยบอกกับชายหนุ่ม
       “ ชอบไหม”
       “ ค่ะ สวยดี”
       “ เอาใบนี้ครับ” โทโมะบอกพร้อมส่งบัตรเครดิตให้ด้วย 
       “ พี่โทโมะ แก้วไม่เอานะ” ฉันบอกชายหนุ่มอย่างเกรงใจ
       “ เธอไม่เอา งั้นฉันเอาเองล่ะกัน” พิมที่ยืนมองอยู่นานเลยเดินเข้ามาหา
       “ ไม่ได้ พี่ซื้อให้แก้วก็ต้องเป็นของแก้วสิ” โทโมะบอกหญิงสาวที่เดินเข้ามาใหม่
       “ แต่พี่โมะก็เคยซื้อให้พิมนะค่ะ”
       “ แต่ตอนนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว แก้วคือคนที่พี่รักและจะแต่งงานด้วย” โทโมะบอกพร้อมโอบเอวหญิงสาวไว้เพื่อไม่ให้เธอเป็นอันตราย  พิมมองมายังแก้วด้วยความโกรธ เกลียด
       “ ได้แล้วค่ะ” พนักงานยื่นถุงให้ โทโมะรีบคว้ามาก่อนที่พิมจะแย่งไป
       “ ขอบคุณครับ ไปแก้ว” โทโมะบอกแล้วเดินโอบหญิงสาวออกจากร้านไป ปล่อยให้พิมมองตามอย่างโกรธแค้น
        “ เอ่อ.เขาจะไม่โกรธพี่เหรอ” ฉันถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ
        “ ไม่หรอก เราเลิกกันแล้ว พี่เป็นพวกเจ็บแล้วจำ” โทโมะบอกอย่างเย็นชา จนหญิงสาวรับรู้ได้
        “ ปล่อยแก้วก่อนได้ไหม” ฉันบอกเมื่อโทโมะยังโอบเอวฉันไว้อยู่
        “ ยัง ก็เราเป็นแฟนกันนิ”
        “ หลอกๆ ไม่ใช่เหรอ”
        “ ถ้าพี่จริงจังล่ะ”
        “ แก้วไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร” ฉันบอกแล้วเดินหนีไป โทโมะเดินตามหญิงสาวมาด้วยรอยยิ้ม
        “ ไปกินติมกัน” ผมเดินมาทันหญิงสาวแล้วจับมือพาเดินไปยังร้านไอติมทันที แก้วพยายามจะสะบัดมือออก แต่ชายหนุ่มกับจับไว้แน่นกว่าเดิม
 
 
                   +++ อัพแล้ว เม้นแสดงความคิดเห็นหน่อยนะ +++