รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK
7)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้วไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆ จึงขออนุญาตแม่ของชายหนุ่มไปช่วยงานที่โรงแรม แม่ของโทโมะเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งหนึ่งในกรุงเทพ
“ พี่โทโมะไปโรงแรมกันค่ะ” ฉันเอ่ยชวนชายหนุ่มที่กำลังยืนแต่งตัวอยู่ โทโมะหันมามองหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มให้
“ คิดอะไรกับพี่เปล่าเนี่ย ถึงชวนพี่ไปโรงแรม” คำพูดของชายหนุ่มทำให้แก้วหน้าแดงขึ้นมา
“ บ้าเหรอพี่ แก้วแค่เบื่อที่จะอยู่บ้านนะ เลยอยากไปช่วยงานที่โรงแรม” ฉันบอกก่อนจะเดินมานั่งรอชายหนุ่มที่โซฟาในห้องนอน
“ ไปสิ” โทโมะบอกแล้วจับมือหญิงสาวเดินลงมาข้างล่าง ก่อนที่ทั้งสองจะมายังโรงแรม โทโมะพาหญิงสาวมายังห้องทำงานของตัวเอง โดยมารดาของเขาได้จัดโต๊ะทำงานอีกชุดหนึ่งไว้ในห้องของลูกชาย
“ แล้วให้แก้วทำงานอะไรอ่ะ” ฉันถามเมื่อโทโมะพาฉันมานั่งที่โต๊ะทำงาน
“ ชวนพิมพ์สรุปประชุมให้พี่หน่อย” โทโมะบอกแล้วเอาแฟ้มมาให้หญิงสาว แก้วรับมาก่อนจะเปิดโน๊ตบุ๊คบนโต๊ะ แล้วอ่านรายงานการประชุมก่อนจะลงมือพิมพ์ โทโมะเดินออกไปข้างนอกก่อนจะกลับมาพร้อมชาของตัวเอง และน้ำส้มกับคุ๊กกี้สำหรับหญิงสาว
“ พี่เอาน้ำส้มกับคุ๊กกี้มาให้” โทโมะบอกแล้ววางแก้วน้ำส้มกับจานคุ๊กกี้ลงบนโต๊ะของหญิงสาว
“ ขอบคุณค่ะ แต่แก้วไปเอาเองได้” ฉันบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม
“ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวพี่ไปทำงานก่อนนะ” โทโมะยิ้มให้ก่อนจะเดินกลับมาทำงานที่โต๊ะของตัวเอง ตลอดเวลาการทำงานผมแอบมองหน้าหญิงสาวที่พิมพ์งานสลับกับดื่มน้ำแล้วทานคุกกี้อย่างสนใจ แก้วเป็นหญิงสาวที่ดูห้าวนิดๆ แต่ก็มีความหวานและน่ารักอยู่ในตัว เธอเป็นคนมีเสน่าห์ ใครๆ ที่อยู่ใกล้ก็สามารถยิ้มออกมาได้กับความน่ารักและความเก่งของเธอ ทั้งสองทำงานจนกระทั่งถึงเที่ยงแก้วยังไม่ละสายตาจากโน๊ตบุ๊คตรงหน้า
“ ไปทานข้าวแล้วค่อยมาทำต่อดีกว่า” โทโมะเดินมายืนข้างๆ หญิงสาว
“ ก็ได้ค่ะ ” แก้วบอกก่อนจะเซฟงานที่ทำไว้ แล้วปิดโน๊ตบุ๊คลง แล้วเดินออกไปพร้อมชายหนุ่ม
“ โมะขา ไปทานข้าวกันค่ะ พิมหิวแล้ว” พิมเมื่อเห็นโทโมะเดินออกมาจากลิฟท์ก็รีบเขามาเกาะแขนชายหนุ่มไว้ แก้วที่เดินมาข้างๆ ทำให้เซออกไปยืนห่างกว่าเดิม
“ ขอโทษนะครับ พอดีผมต้องไปทานกับแฟนผม” โทโมะแกะมาหญิงสาวออกและเดินมาจับมือแก้วที่ยืนอยู่เดินเข้าห้องอาหารไป พิมไม่ละลดเดินเข้ามาร่วมวงด้วย
“ ขอนั่งด้วยคนนะค่ะ” พิมบอกแล้วนั่งลงข้างชายหนุ่ม แก้วไม่อยากจะมอง เลยก้มหน้าดูเมนูในมือ
“ น้องแก้วจะกินอะไรดีครับ” โทโมะเอ่อถามหญิงสาวที่นั่งตรงข้าม
“ เหมือนพี่ก็ได้ค่ะ แก้วทานอะไรก็ได้” แก้วบอกแล้วมองออกไปรอบๆ ห้องอาหาร
“ เดี๋ยวพิมสั่งให้ดีกว่านะค่ะ” พิมเอ่ยอาสา
“ ไม่ต้อง” โทโมะบอกตัดอย่างไร้เยื่อใย ก่อนจะเรียกพนักงานมาสั่ง
“ ขอสปาเก็ตตี้ขี้เมาทะเลสอง น้ำส้มปั่นให้คุณผู้หญิงและชาเขียว” โทโมะสั่งแค่ของตัวเองและหญิงสาว
“ แล้วพิมล่ะค่ะ โมะไม่สั่งให้พิมเหรอค่ะ”
“ คุณอยากทานอะไรก็สั่งสิ” โทโมะบอกแล้วลุกเดินมานั่งข้างหญิงสาวแทน พิมไม่พอใจสะบัดตัวลุกออกไป
+++ อัพแล้วเม้นแสดงความคิดเห็นด้วยนะ ขอบคุณจร้า+++
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ