รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

       “ น้องแก้วครับ”  เสียงชายหนุ่มเอ่ยเรียกทำให้หญิงสาวหันมามอง
      “ พี่เคนตะ ลงมาเมื่อไรค่ะ” แก้วถามเพราะเคนตะเป็นเพื่อนของป๊อบปี้  แต่ชอบไปช่วยเหลือเด็กๆ ที่อยู่บนเขาบนดอย 
       “ เมื่อเช้านี้เอง  ลงมาซื้อของและอาหารนะ”
      “ ช่วงนี้ยุ่งๆ เลยไม่ได้ขึ้นไปหาพวกเด็กๆ เลย” ฉันบอก  เพราะฉันเคยไปช่วยสร้างโรงเรียนและสอนหนังสือให้เด็กบนดอยอยู่เป็นอาทิตย์
      “ เด็กๆ คิดถึงแก้วรู้ไหม”
      “ แก้วก็คิดถึงเด็กๆ เหมือนกันค่ะ”  ทั้งสองคุยกันแล้วเดินเข้ามาในรีสอร์ท  แก้วพาเคนตะไปหาป๊อบปี้ที่ห้องทำงาน
 ก๊อก ก๊อก ก๊อก
      “ เชิญครับ”
      “ พี่ป๊อบ ดูสิใครมา” แก้วเดินนำเข้ามาในห้อง  และเคนตะก็เดินตามเข้ามา
      “ ไอ้เคน มาได้ไงว่ะ” ป๊อบปี้เดินมากอดเพื่อนรัก 
      “ มาซื้อของ แล้วแกล่ะเมื่อไรจะมีลูกสักที” ผมแซวเพื่อนหนุ่ม  ป๊อบปี้ลากเพื่อนหนุ่มมานั่งที่โซฟาที่โทโมะนั่งอยู่
      “ แก้ว พี่ไม่อยู่สามเดือนทิ้งพี่เหรอ” เคนตะถามหญิงสาวแล้วมองไปยังชายหนุ่ม
      “ ใช่ ก็พี่หายไปตั้งสามเดือน แก้วก็ต้องหาคนใหม่สิ” ฉันรับคำก่อนจะหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม  โทโมะดูงงกับสองคนนี้
      “ พอแล้วยัยแก้ว ดูสิไอ้โมะมันงงใหญ่แล้ว” ป๊อบปี้มองหน้าเพื่อนตัวเองก่อนจะแนะนำให้เคนตะรู้จัก
      “ นี่โทโมะเพื่อนข้าเพิ่งมาจากกรุงเทพฯ ส่วนนี้ไอ้เคนตะ” ป๊อบปี้บอก
      “ กิ๊กน้องแก้วครับ” เคนตะยิ้มทะเล้นมาให้
      “ ไม่ได้กิ๊กนะ แก้วไม่อยากมีกิ๊กเป็นลิง”
      “ เดี๋ยวเถอะยัยตัวแสบ ” เคนตะชี้หน้าหญิงสาว   ทั้งหมดนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ   ก่อนจะแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง
 
 
      “ พี่เคนจะไปกลับเมื่อไรอ่ะ” ฉันถามชายหนุ่มเมื่อเดินมายังร้านค้าขายของฝากที่ตอนนี้เสร็จไปเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นแล้ว
      “ ยังไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเหรอ”
      “ อีกสามวันก็จะเปิดร้านนี้แล้วไง แก้วอยากให้พี่มานะ”
    “ อยากให้มาก็จะมาดีป่ะ” เคนตะบอกแล้วลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู  แล้วเคนตะก็ขอตัวกลับไป  แก้วเดินเข้ามาในรีสอร์ทเพื่อช่วยงาน  
           โทโมะที่ไม่มีอะไรทำเดินเข้ามาเห็นหญิงสาวกำลังขนแฟ้มออกมาจากเคาร์เตอร์ ประชาสัมพันธ์ก็เข้าเดินมาหา
      “ เดี๋ยวพี่ช่วย” โทโมะรับแฟ้มจากหญิงสาวมาถือก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานที่อยู่ไม่ไกล
      “ ขอบคุณค่ะ”
      “ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม” โทโมะถามหญิงสาว
      “ แก้วไม่รู้ว่าพี่ทำอันไหนได้ พี่ลองดูแล้วกัน” ฉันบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม  โทโมะเปิดแฟ้มดูก่อนจะแบ่งมานั่งทำที่โต๊ะกลางห้อง
 เสียงมือถือโทโมะดังขึ้น
        “ ว่าไงครับแม่”        
        ( ลูกอยู่ไหนนะ แล้วผู้หญิงที่เดินอยู่กับลูกนะใคร) มารดาเอ่ยถามลูกชาย
        “ ใครครับแม่ ที่ไหน ไม่มี”
     ( ไปหาหนังสือพิมพ์วันนี้อ่านซะ  แล้วโทรกลับมาหาแม่ด้วย)  แต่โทโมะต้องเข้าใจเมื่อป๊อบปี้เดินเข้ามาให้ห้องพร้อมหนังสือพิมพ์ในมือ
        ‘ ลูกชายนักธุรกิจโรงแรมชื่อดัง กำลังเดินเล่นในตลาดเมืองเชียงใหม่ กับหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนนึง แบบสนิท  ไม่รู้ว่าจะใช่หวานใจตัวจริงหรือเปล่า’
       “ นี่มันอะไรว่ะไอ้โมะ ยัยแก้ว” ผมถามทั้งคู่ที่นั่งทำงานอยู่ในห้อง
       “ อะไรเหรอพี่ป๊อบ” แก้วเดินเข้ามาดูเพราะยังไม่เห็นข่าว 
       “ ไม่มีอะไรหรอก แค่ออกไปช่วยแก้วซื้อของแล้วแวะกินข้าวเช้าที่ตลาดเอง” โทโมะบอกเพื่อนหนุ่ม  แก้วมองแล้วพยักหน้าให้
        “ อีกอย่างพี่บอกแก้วไม่ใช่เหรอว่าพี่โทโมะเขา..” ป๊อบปี้รีบเอามือมาปิดปากน้องสาวไว้  เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าแก้วก็รู้เรื่องที่อกหัก
        “ อะไรว่ะไอ้ป๊อบ” โทโมะถามด้วยความสงสัย
        “ เปล่า เดี๋ยวข้าขอตัวยัยแก้วแป๊บนึงนะ” ป๊อบปี้พูดจบก็ลากน้องสาวออกมาจากห้องทำงานทันที
 
           +++ อัพแล้วเม้นให้ด้วยนะจร้า +++