รักครั้งใหม่ หัวใจบอกว่าคือเธอ TK

8.8

เขียนโดย tumm

วันที่ 27 กันยายน พ.ศ. 2554 เวลา 18.16 น.

  30 ตอน
  570 วิจารณ์
  69.25K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

       “ น้องแก้วครับ”  เสียงชายหนุ่มเอ่ยเรียกทำให้หญิงสาวหันมามอง

      “ พี่เคนตะ ลงมาเมื่อไรค่ะ” แก้วถามเพราะเคนตะเป็นเพื่อนของป๊อบปี้  แต่ชอบไปช่วยเหลือเด็กๆ ที่อยู่บนเขาบนดอย 

       “ เมื่อเช้านี้เอง  ลงมาซื้อของและอาหารนะ”

      “ ช่วงนี้ยุ่งๆ เลยไม่ได้ขึ้นไปหาพวกเด็กๆ เลย” ฉันบอก  เพราะฉันเคยไปช่วยสร้างโรงเรียนและสอนหนังสือให้เด็กบนดอยอยู่เป็นอาทิตย์

      “ เด็กๆ คิดถึงแก้วรู้ไหม”

      “ แก้วก็คิดถึงเด็กๆ เหมือนกันค่ะ”  ทั้งสองคุยกันแล้วเดินเข้ามาในรีสอร์ท  แก้วพาเคนตะไปหาป๊อบปี้ที่ห้องทำงาน

 ก๊อก ก๊อก ก๊อก

      “ เชิญครับ”

      “ พี่ป๊อบ ดูสิใครมา” แก้วเดินนำเข้ามาในห้อง  และเคนตะก็เดินตามเข้ามา

      “ ไอ้เคน มาได้ไงว่ะ” ป๊อบปี้เดินมากอดเพื่อนรัก 

      “ มาซื้อของ แล้วแกล่ะเมื่อไรจะมีลูกสักที” ผมแซวเพื่อนหนุ่ม  ป๊อบปี้ลากเพื่อนหนุ่มมานั่งที่โซฟาที่โทโมะนั่งอยู่

      “ แก้ว พี่ไม่อยู่สามเดือนทิ้งพี่เหรอ” เคนตะถามหญิงสาวแล้วมองไปยังชายหนุ่ม

      “ ใช่ ก็พี่หายไปตั้งสามเดือน แก้วก็ต้องหาคนใหม่สิ” ฉันรับคำก่อนจะหันมายิ้มให้ชายหนุ่ม  โทโมะดูงงกับสองคนนี้

      “ พอแล้วยัยแก้ว ดูสิไอ้โมะมันงงใหญ่แล้ว” ป๊อบปี้มองหน้าเพื่อนตัวเองก่อนจะแนะนำให้เคนตะรู้จัก

      “ นี่โทโมะเพื่อนข้าเพิ่งมาจากกรุงเทพฯ ส่วนนี้ไอ้เคนตะ” ป๊อบปี้บอก

      “ กิ๊กน้องแก้วครับ” เคนตะยิ้มทะเล้นมาให้

      “ ไม่ได้กิ๊กนะ แก้วไม่อยากมีกิ๊กเป็นลิง”

      “ เดี๋ยวเถอะยัยตัวแสบ ” เคนตะชี้หน้าหญิงสาว   ทั้งหมดนั่งคุยกันไปเรื่อยๆ   ก่อนจะแยกย้ายไปทำงานของตัวเอง

 

 

      “ พี่เคนจะไปกลับเมื่อไรอ่ะ” ฉันถามชายหนุ่มเมื่อเดินมายังร้านค้าขายของฝากที่ตอนนี้เสร็จไปเกือบเก้าสิบเปอร์เซ็นแล้ว

      “ ยังไม่รู้เหมือนกัน ทำไมเหรอ”

      “ อีกสามวันก็จะเปิดร้านนี้แล้วไง แก้วอยากให้พี่มานะ”

    “ อยากให้มาก็จะมาดีป่ะ” เคนตะบอกแล้วลูบหัวหญิงสาวอย่างเอ็นดู  แล้วเคนตะก็ขอตัวกลับไป  แก้วเดินเข้ามาในรีสอร์ทเพื่อช่วยงาน  

           โทโมะที่ไม่มีอะไรทำเดินเข้ามาเห็นหญิงสาวกำลังขนแฟ้มออกมาจากเคาร์เตอร์ ประชาสัมพันธ์ก็เข้าเดินมาหา

      “ เดี๋ยวพี่ช่วย” โทโมะรับแฟ้มจากหญิงสาวมาถือก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานที่อยู่ไม่ไกล

      “ ขอบคุณค่ะ”

      “ มีอะไรให้พี่ช่วยไหม” โทโมะถามหญิงสาว

      “ แก้วไม่รู้ว่าพี่ทำอันไหนได้ พี่ลองดูแล้วกัน” ฉันบอกแล้วยิ้มให้ชายหนุ่ม  โทโมะเปิดแฟ้มดูก่อนจะแบ่งมานั่งทำที่โต๊ะกลางห้อง

 เสียงมือถือโทโมะดังขึ้น

        “ ว่าไงครับแม่”        

        ( ลูกอยู่ไหนนะ แล้วผู้หญิงที่เดินอยู่กับลูกนะใคร) มารดาเอ่ยถามลูกชาย

        “ ใครครับแม่ ที่ไหน ไม่มี”

     ( ไปหาหนังสือพิมพ์วันนี้อ่านซะ  แล้วโทรกลับมาหาแม่ด้วย)  แต่โทโมะต้องเข้าใจเมื่อป๊อบปี้เดินเข้ามาให้ห้องพร้อมหนังสือพิมพ์ในมือ

        ‘ ลูกชายนักธุรกิจโรงแรมชื่อดัง กำลังเดินเล่นในตลาดเมืองเชียงใหม่ กับหญิงสาวหน้าตาน่ารักคนนึง แบบสนิท  ไม่รู้ว่าจะใช่หวานใจตัวจริงหรือเปล่า’

       “ นี่มันอะไรว่ะไอ้โมะ ยัยแก้ว” ผมถามทั้งคู่ที่นั่งทำงานอยู่ในห้อง

       “ อะไรเหรอพี่ป๊อบ” แก้วเดินเข้ามาดูเพราะยังไม่เห็นข่าว 

       “ ไม่มีอะไรหรอก แค่ออกไปช่วยแก้วซื้อของแล้วแวะกินข้าวเช้าที่ตลาดเอง” โทโมะบอกเพื่อนหนุ่ม  แก้วมองแล้วพยักหน้าให้

        “ อีกอย่างพี่บอกแก้วไม่ใช่เหรอว่าพี่โทโมะเขา..” ป๊อบปี้รีบเอามือมาปิดปากน้องสาวไว้  เพราะไม่อยากให้เพื่อนรู้ว่าแก้วก็รู้เรื่องที่อกหัก

        “ อะไรว่ะไอ้ป๊อบ” โทโมะถามด้วยความสงสัย

        “ เปล่า เดี๋ยวข้าขอตัวยัยแก้วแป๊บนึงนะ” ป๊อบปี้พูดจบก็ลากน้องสาวออกมาจากห้องทำงานทันที

 

           +++ อัพแล้วเม้นให้ด้วยนะจร้า +++

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา