Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

ไม่นานนักโทโมะก็เดินออกมาจากห้องน้ำในมือถือทิชชูเช็ดไปที่เสื้อปอยๆแล้วนั่งลง
 
 
โทโมะ  : อิ่มรึยัง
 
แก้ว  :  ถ้าบอกว่ายังหล่ะโทโมะจะเลี้ยงต่อไหม
 
โทโมะ  :  เอางั้นก็ได้นะไหนๆแล้วกินให้พุงแตกไปเลย
 
แก้ว  :  แต่ว่าไม่เป็นไรอิ่มพอดีเลยแฮ่ๆ
 
โทโมะ :  งั้นไปเดินย่อยกันหน่อยไหมกินแล้วนอนมีหวังอ้วนเป็นหมูแน่
 
 
 
ชิส์ๆ ฉันก็กินๆนอนๆมาตั้งนานแล้วน้าไม่เห็นเป็นไรเลยอ่า ความจริงยังไม่อิ่มสักเท่าไหร่เลย
 
นะเนี่ยจะกินอีกก็ยังไหวแต่ว่าพอดีกว่าเดี๋ยวจะพุงแตกอย่างที่โทโมะว่า55 ไปเดินเล่นซื้อ
 
อะไรบ้างดีกว่าพักนี้ไม่ได้ช๊อปนานแล้วซะด้วยซิ ฉันพาตัวเองเดินเข้ามาในร้านนาฬิกาไม่ได้
 
สนใจมองโทโมะเท่าไหร่นักเพราะนาฬิกาตรงหน้ามันล่อตาล่อใจเอามากๆเลย นานแค่ไหนแล้ว
 
นะที่ไม่ได้ซื้อมัน ก็ตั้งแต่ที่แม่ไม่อยู่ก็ต้องประหยัดขึ้นขืนใช้เยอะเหมือนแต่ก่อนมีหวังกินแกลบ
 
แน่ ว่าแต่เอ๊ะฉันบอกทุกคนไปรึยังว่าแม่ไม่อยู่แอบไปหาพ่อที่อังกฤษหลายวันแล้ว ก็เลยไม่มีใคร
 
ว่าเรื่องทรงผมทรงใหม่ของฉันไง อิอิ พักเรื่องผมไว้ก่อนตอนนี้สายตาฉันกำลังจับจ้องไปที่
 
นาฬิกาสายหนังสีดำหน้าปัดสี่เหลี่ยมนั้นอยู่อยากได้ชะมัด
 
 
 
โทโมะ  :  นี่ๆจะกินนาฬิกาแล้วนะนั้น
 
 
เสียงโทโมะเรียกให้ฉันละสายตาออกมาจากนาฬิกาเรือนสวย แหมๆถ้าฉันกินได้ก็คงกินไปนาน
 
แล้วและพนักงานจ้องฉันยังกับอะไรฉันไม่ขโมยหรอกน่า คนอย่างแก้วใจมีศักดิ์ศรีพอ แต่ถ้าคุณ
 
เผลอของหายอย่าว่ากันนะ :) ไม่ได้ขโมยแค่หยิบไปไม่บอกก็เท่านั้น อ๊ะอะฉันอำเล่นทุกคนอย่า
 
เชื่อความคิดบ้าๆของแก้วใจนะ
 
 
 
แก้ว  :  คนอะไรกินนาฬิกาได้หล่ะ
 
โทโมะ  :  ไม่แน่แก้วอาจจะไม่อิ่มเลยจะกินไง
 
แก้ว  :  ^^ถ้สในลำใสมีอะไรที่ย่อยพลาสติกได้ฉันก็จะกิน ง่ำๆ
 
โทโมะ :  555อยากได้เหรอเห็นจ้องนานเป็นพิเศษ
 
 
 
ถามมาได้ถ้าไม่อยากได้ฉันคงไม่จ้องมันแทบจะกลืนกินขนาดนี้หรอก ฉันพยักหน้าใส่แบบเด็ก
 
อยากได้ของมากๆตาโทโมะไม่รอช้าส่งยิ้มกระชากใจส่งกลับมาแทนความหมายว่าเค้าจะซื้อให้
 
อันนนี้ฉันก็คึดเองอีกโฮ๊ะๆ
 
 
 
แก้ว  :  ยิ้มแบบนี้จะซื้อให้ใช่ไหม
 
โทโมะ  :  เปล่า
 
 
 
 
แง๊วฉันคิดไปเองอีกแล้วอ่า ก็มันอยากได้นิไอ้เราก็นึกว่าจะใจดีโธ่ที่ไหนได้งงชะมัด จะว่าโทโมะ
 
ก็ไม่ถูกเค้าโดนค่าไอติมไปหลายแล้วไม่เป็นไรดูๆไว้ก่อนแม่กลับมาเมื่อไหร่ค่อยมาซื้อก็ได้(มั๋ง)
 
 
 
แก้ว  :  โทโมะงก
 
โทโมะ  :  อะไรอ่า ว่าแต่อยากได้จริงเหรอ
 
แก้ม  :  อืม...นะนะซื้อให้หน่อย
 
 
 
ฉันก็ยังไม่หมดหวังถึงแม้ในใจลึกๆก็เกรงใจแต่ว่าด้านได้อายอดใช้ไหมหล่ะ
 
 
โทโมะ  :  งั้นเลือกมาสองเรือน
 
แก้ว  :  ฉันเอาเรือนเดียวซื้อไปทำไมสองเรือนเปลืองเงิน
 
โทโมะ  :  เอาเหอะน่าเลือกมา
 
แก้ว  :  จะเอาไว้ใส่คู่กับฉันเหรอ
 
โทโมะ  :  เปล่า เอาไว้ให้บัดดี้ไง
 
 
ที่แท้ก็แอบซื้อไปให้ยัยจินนี่ นางฟ้าบัดดี้ของเค้านี่เองฉันเลือกที่เป็นสายหนังให้ตัวเองแล้วเลือกที่
 
เป็นเลดเงาๆวิ๊งๆหวานๆอีกเรือน โทโมะมีหน้าที่แค่จ่ายเงินจากนั้นเราก็ไปกันต่อที่ร้านขายขนม
 
ฮ่าฮ่าอิ่มจังเลยกินของฟรีเนี่ย~
 
 
โทโมะ  :  ทำไมยังไม่อิ่มเหรอไง
 
แก้ว  :  อิ่มแล้วแต่ว่ามาซื้อของฝาก
 
โทโมะ  : ฝากใครเหรอ
 
แก้ว  :  ฟางไง รายนั้นโดนเพื่อนของโทโมะแกล้งอะสอนมากจนยัยฟางไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย
 
โทโมะ  :  ไอ้บอสก็อย่างงี้แหละน่า
 
แก้ว  : อย่างงี้เรียกเข้าข้างพวกเดียวกันนี่นา
 
โทโมะ  :  โอเคๆงั้นอยากซื้ออะไรก็ซื้อแต่ถ้าหอบกลับไม่หมดไม่ช่วยนะ
 
แก้ว  :  พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ฮ่าฮ่า
 
 
 
ฉันพูดจบรีบเดินไปดูขนม ว๊าวววมันละลานตาน่าหม่ำไปซะทุกอย่างเลยฉันหยิบเอาหยิบเอาจน
 
ล้นมือไปหมด
 
 
แก้ว  :  โทโมะช่วยถือหน่อย
 
โทโมะ  :  บอกไปแล้วว่าจะไม่ช่วยนะ แก้วดื้อเองถือไปเลย
 
แก้ว  :  โห้ยยยโทโมะอะแต่นี้ก็ไม่ช่วย ได้ไม่ช่วยแก้วถือเองก็ได้เชอะ
 
 
ฉันทำหน้ามุยใส่โทโมะไปแต่แอบเห็นนะว่าเค้ายิ้มประหลาดๆนั้นกลับมาอีกแล้วแต่ฉันก็ไม่สน
 
หรอกเดินจ้ำอ้าวกลับไปที่รถก่อน ดูสิเค้าใจร้ายจริงๆไม่ช่วยฉันถืออะไรสักอย่างเลย
 
 
แก้ว  :  โอ้ยยยเหนื่อย โทโมะเร็วกลับบ้านจะมืดแล้ว
 
โทโมะ  : บอกแล้วอย่าซื้อเยอะ
 
 
เค้าเดินมาที่หลังพร้อมกันบ่นๆเหมือนตาแก่ไม่มีผิดยังไม่ทันแก่เลยบ่นซะแล้ว ใครได้เป็นสามี
 
ซวยแย่ ได้ความหล่อแต่ขี้บ่น55 ฉันเค้ามานั่งในรถที่แอร์เย็นช่ำกำลังดีอุณหภูมิแบบนี้...หนังท้อง
 
ตึงหนังตาหย่อนเคยได้ยินกันไหมหัวเอนถึงพนักพิงเปลือกตาฉันก็ปิดทั้นที มันทั้งสบายทั้งอิ่ม
 
อย่างงี้ไม่อดใจนอนไม่ไหวแล้ว
 
 
 
 
 
~♥ END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
 
~♥ TOMO PART♥~
 
 
พอกินอิ่มนั่งรถมาได้ไม่ทันเท่าไหร่ก็หลับปุ๋ยเป็นเด็กๆไปได้ ผมกำลังแอบมองเธออยู่อย่าแอบไป
 
 
บอกเธอหล่ะคนอะไรยิ่งดูยิ่งเหมือนเด็ก ทั้งนิสัยท่าทางนั้นอีกหล่ะเพราะคิดถึงแต่คนอื่นไม่นึกถึง
 
ตัวเองเลยปล่อยให้หอบซะให้เข็ดไม่รู้ไปเอาเรียวเอาแรงมาจากไหนข้าวของตั้งหลายอย่างเธอเล่น
 
ถือคนเดียวมาจนหมดได้
 
 
 
โทโมะ  :  ถึงบ้านแล้วนะแก้วตื่นเร็ว
 
 
 
ผมเรียกแก้วที่หลับอย่างสบายอยู่เมื่อรถจอดสนิทอยู่หน้ารัวบ้านที่ภายในตัวบ้านยังคงปิดมือสนิท
 
ไม่มีไฟเปิดสักดวงก็เพราะว่าบ้านหลังเบ่อเริ่มนั้นตอนนี้มีเธออยู่เพียงคนเดียวไงหล่ะ แต่คนถูก
 
เรียกก็ยังขี้เซ้า ผมเลยต้องออกแรงเขย่าแรงๆ
 
 
 
แครก~
 
เสียงของหล่นออกมาจากกระเป๋านักเรียนของผมเอง มันหล่นไปอยู่แถวๆเท้า ก้มลงไปเก็บดูมัน
 
เป็นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กสีเทาพอเปิดออกก็พบว่าของที่อยู่ข้างในกลับเล็กจิ๋วพอดู มันเป็นจิวสีดำรูป
 
ไม้กางเขน ทุกคนคงรู้ใช่ไหมว่าใครเป็นคนเอามันมาใส่ไม่ต้องบอกผมก็รู้บัดดี้ของผมไม่เนียน
 
เลยจริงๆ ละสายตาจากจิวมองไปยังใบหน้าเนียนใสเธอนี่จริงๆมองทีไหร่ผมยิ้มออกทุกครั้งเลย
 
จิวมีสองข้างผมเลือกที่จะใส่ไว้กับหูของตัวเองข้างหนึ่งแล้วเก็บอีกหนึ่งข้างคืนกล่องสีเทานั่นไป
 
 
 
 
แก้ว  :  ฮ้าววว~
 
 
คงจะนอนจนอิ่มแล้วละซิเนี่ยถึงตื่นได้
 
 
แก้ว  :  ถึงไหนแล้วอะโทโมะ
 
 
โทโมะ  :  ถึงบ้านแล้วนะรีบเข้าบ้านแล้วล๊อกประตูซะนะมันมืดแล้ว
 
 
แก้ว  :  อืมๆคะคุณตา ขอบคุณนะสำหรับของทุกอย่างวันนี้สนุกมากๆเลย~
 
 
น้ำเสียงทีเล่นทีจริงพูกก่อนที่จะหยิบของที่วางอยู่เบาะหลังแล้วลงจากรถไป เธอเดินเข้าไปแล้วล๊
 
อกประตูรัวด้านนอกแล้วโบกมือบ๊ายบายผมก่อนจะหอบของพะรุงพะรังเข้าบ้านไป
 
 
 
 
~♥ END TOMO PART♥~
 
 
 
 
 
~♥ KAEWJAI PART♥~
 
แก้ว  :  ฮ้าวววววว
 
 
ฉันบิดขี้เกียจในมือเต็มไปด้วยของมากมายฉันวางมันลงกับพื้นแล้วทุ่มตัวลงบนที่นอนนิ่มติด
 
สปริง มันง่วงมากเลยอ่าฉันกะว่าจะไปบ้านฟางสักหน่อยแต่ว่าเปลี่ยนใจแล้วนอนอยู่บ้านดีกว่า
 
เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเอาขนมไปให้ที่โรงเรียน
 
 
 
 
Kaewjai♥♥~…อิ่มม๊ากไอติมฟรี…
        ฟางวันนี้ไม่ได้เอาขนมไปให้นะแต่ซื้อมาแล้ว
 
        พรุ่งไปให้ที่โรงเรียนแล้วกันเนอะ
 
     Good night Na ka :)
 
 
 
Fang_Tn’○_○…เบื่อแล้วอยากนอน…
 
        Ping
 
     Ping
 
     Ping
 
 
อ่าฉันบีบีไปมันปิ๊งแล้วยัยฟางอ่านแล้วแต่เอ๊ะทำไมไม่ตอบเลยสงสัยคงกำลังยุ่งๆอยูเห็นหัวบีบีก็
 
พอจะรู้ว่าป่านนี้ติวเตอร์ป๊อปปี้คงยังสอนไม่เลิกแน่ๆ ฮ่าฮ่าฉันโชคดีงั้นวันนี้นอนก่อนดีกว่าอิอิ
 
 
 
 
ครอกแครก~
 
 
อ้าววกล่องอะไรหล่นลงมาจากกระเป๋าเป้ฉัน
 
 
แก้ว  :  O_o
 
 
ฉันจะไม่ตาลุกวาวถ้าไอ้เจ้ากล่องนั่นมันไม่ใช่กล่องสีเทาที่ฉันแอบใส่ไว้ให้โทโมะมันกลับมาอยู่
 
ในเป้ฉันได้ไง ตอนนี้หายง่วงไปชั่วขณะหนึ่งแทบจะคลานลงจากเตียงเพื่อไปหยิบมันมา
 
 
.......บัดดี้เรามาใส่กันคนละข้างนะ เห็นอยู่ว่าเธอก็เจาะหู...Tomo’
 
 
อ๊ากกกเค้ารู้ว่าเป็นฉันแงๆไม่เอาอะคนอื่นเค้ายังเป็นปริศนากันอยู่เลยทำไมเค้ารู้ว่าเป็นฉัน โทโมะ
 
บ้าอย่ามาฉลาดนักได้ไหม (โทโมฉลาดรึว่าแก้วใจทำให้โทโมะรู้เองกันแน่--*) ง่ารู้ก็รู้ไปตราบ
 
ใดที่เค้ายังแกล้งไม่รู้ฉันก็จะทำเป็นว่าไม่รู้ไปด้วยดีกว่า ฮ่าฮ่าสนุกดีพึลึกแต่ว่าเค้ารู้ว่าเค้าเป็นบัดดี้
 
ฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าบัดดี้ฉันเป็นใครอ่านี่มันก็สองวันมาแล้วอีกสามวันก็จะเฉลยกันแล้วง่าฉันโง่
 
อ่า~ทู๊กคนตามหาบัดดี้ให้ฉันที แต่ตอนนี้ขอแก้วใจไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนน้าบ๊ายบาย~Zz…
 
 
 
 
 
 
~♥ END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
……………………………………………………….
 
 
อัพแล้วคะตอนนี้มันเอิ่มจะเรียกว่าไม่มีอะไรคืบหน้าจริงๆเลยเนอะฮ่าฮ่า ยังมีคนอ่านอยู่ไหมยังมี
 
อยู่เหอะนะ(ไรเตอร์บ้าไปแล้ว) ช่วงนี้การบ้านเยอะมากมายเลยคะหวังว่าไม่ลืมกันนะคะ รอเม้น
 
คะ(เม้นมาก็จะอัพ)
 
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ