Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

ไม่นานนักโทโมะก็เดินออกมาจากห้องน้ำในมือถือทิชชูเช็ดไปที่เสื้อปอยๆแล้วนั่งลง

 

 

โทโมะ  : อิ่มรึยัง

 

แก้ว  :  ถ้าบอกว่ายังหล่ะโทโมะจะเลี้ยงต่อไหม

 

โทโมะ  :  เอางั้นก็ได้นะไหนๆแล้วกินให้พุงแตกไปเลย

 

แก้ว  :  แต่ว่าไม่เป็นไรอิ่มพอดีเลยแฮ่ๆ

 

โทโมะ :  งั้นไปเดินย่อยกันหน่อยไหมกินแล้วนอนมีหวังอ้วนเป็นหมูแน่

 

 

 

ชิส์ๆ ฉันก็กินๆนอนๆมาตั้งนานแล้วน้าไม่เห็นเป็นไรเลยอ่า ความจริงยังไม่อิ่มสักเท่าไหร่เลย

 

นะเนี่ยจะกินอีกก็ยังไหวแต่ว่าพอดีกว่าเดี๋ยวจะพุงแตกอย่างที่โทโมะว่า55 ไปเดินเล่นซื้อ

 

อะไรบ้างดีกว่าพักนี้ไม่ได้ช๊อปนานแล้วซะด้วยซิ ฉันพาตัวเองเดินเข้ามาในร้านนาฬิกาไม่ได้

 

สนใจมองโทโมะเท่าไหร่นักเพราะนาฬิกาตรงหน้ามันล่อตาล่อใจเอามากๆเลย นานแค่ไหนแล้ว

 

นะที่ไม่ได้ซื้อมัน ก็ตั้งแต่ที่แม่ไม่อยู่ก็ต้องประหยัดขึ้นขืนใช้เยอะเหมือนแต่ก่อนมีหวังกินแกลบ

 

แน่ ว่าแต่เอ๊ะฉันบอกทุกคนไปรึยังว่าแม่ไม่อยู่แอบไปหาพ่อที่อังกฤษหลายวันแล้ว ก็เลยไม่มีใคร

 

ว่าเรื่องทรงผมทรงใหม่ของฉันไง อิอิ พักเรื่องผมไว้ก่อนตอนนี้สายตาฉันกำลังจับจ้องไปที่

 

นาฬิกาสายหนังสีดำหน้าปัดสี่เหลี่ยมนั้นอยู่อยากได้ชะมัด

 

 

 

โทโมะ  :  นี่ๆจะกินนาฬิกาแล้วนะนั้น

 

 

เสียงโทโมะเรียกให้ฉันละสายตาออกมาจากนาฬิกาเรือนสวย แหมๆถ้าฉันกินได้ก็คงกินไปนาน

 

แล้วและพนักงานจ้องฉันยังกับอะไรฉันไม่ขโมยหรอกน่า คนอย่างแก้วใจมีศักดิ์ศรีพอ แต่ถ้าคุณ

 

เผลอของหายอย่าว่ากันนะ :) ไม่ได้ขโมยแค่หยิบไปไม่บอกก็เท่านั้น อ๊ะอะฉันอำเล่นทุกคนอย่า

 

เชื่อความคิดบ้าๆของแก้วใจนะ

 

 

 

แก้ว  :  คนอะไรกินนาฬิกาได้หล่ะ

 

โทโมะ  :  ไม่แน่แก้วอาจจะไม่อิ่มเลยจะกินไง

 

แก้ว  :  ^^ถ้สในลำใสมีอะไรที่ย่อยพลาสติกได้ฉันก็จะกิน ง่ำๆ

 

โทโมะ :  555อยากได้เหรอเห็นจ้องนานเป็นพิเศษ

 

 

 

ถามมาได้ถ้าไม่อยากได้ฉันคงไม่จ้องมันแทบจะกลืนกินขนาดนี้หรอก ฉันพยักหน้าใส่แบบเด็ก

 

อยากได้ของมากๆตาโทโมะไม่รอช้าส่งยิ้มกระชากใจส่งกลับมาแทนความหมายว่าเค้าจะซื้อให้

 

อันนนี้ฉันก็คึดเองอีกโฮ๊ะๆ

 

 

 

แก้ว  :  ยิ้มแบบนี้จะซื้อให้ใช่ไหม

 

โทโมะ  :  เปล่า

 

 

 

 

แง๊วฉันคิดไปเองอีกแล้วอ่า ก็มันอยากได้นิไอ้เราก็นึกว่าจะใจดีโธ่ที่ไหนได้งงชะมัด จะว่าโทโมะ

 

ก็ไม่ถูกเค้าโดนค่าไอติมไปหลายแล้วไม่เป็นไรดูๆไว้ก่อนแม่กลับมาเมื่อไหร่ค่อยมาซื้อก็ได้(มั๋ง)

 

 

 

แก้ว  :  โทโมะงก

 

โทโมะ  :  อะไรอ่า ว่าแต่อยากได้จริงเหรอ

 

แก้ม  :  อืม...นะนะซื้อให้หน่อย

 

 

 

ฉันก็ยังไม่หมดหวังถึงแม้ในใจลึกๆก็เกรงใจแต่ว่าด้านได้อายอดใช้ไหมหล่ะ

 

 

โทโมะ  :  งั้นเลือกมาสองเรือน

 

แก้ว  :  ฉันเอาเรือนเดียวซื้อไปทำไมสองเรือนเปลืองเงิน

 

โทโมะ  :  เอาเหอะน่าเลือกมา

 

แก้ว  :  จะเอาไว้ใส่คู่กับฉันเหรอ

 

โทโมะ  :  เปล่า เอาไว้ให้บัดดี้ไง

 

 

ที่แท้ก็แอบซื้อไปให้ยัยจินนี่ นางฟ้าบัดดี้ของเค้านี่เองฉันเลือกที่เป็นสายหนังให้ตัวเองแล้วเลือกที่

 

เป็นเลดเงาๆวิ๊งๆหวานๆอีกเรือน โทโมะมีหน้าที่แค่จ่ายเงินจากนั้นเราก็ไปกันต่อที่ร้านขายขนม

 

ฮ่าฮ่าอิ่มจังเลยกินของฟรีเนี่ย~

 

 

โทโมะ  :  ทำไมยังไม่อิ่มเหรอไง

 

แก้ว  :  อิ่มแล้วแต่ว่ามาซื้อของฝาก

 

โทโมะ  : ฝากใครเหรอ

 

แก้ว  :  ฟางไง รายนั้นโดนเพื่อนของโทโมะแกล้งอะสอนมากจนยัยฟางไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย

 

โทโมะ  :  ไอ้บอสก็อย่างงี้แหละน่า

 

แก้ว  : อย่างงี้เรียกเข้าข้างพวกเดียวกันนี่นา

 

โทโมะ  :  โอเคๆงั้นอยากซื้ออะไรก็ซื้อแต่ถ้าหอบกลับไม่หมดไม่ช่วยนะ

 

แก้ว  :  พูดแล้วห้ามคืนคำนะ ฮ่าฮ่า

 

 

 

ฉันพูดจบรีบเดินไปดูขนม ว๊าวววมันละลานตาน่าหม่ำไปซะทุกอย่างเลยฉันหยิบเอาหยิบเอาจน

 

ล้นมือไปหมด

 

 

แก้ว  :  โทโมะช่วยถือหน่อย

 

โทโมะ  :  บอกไปแล้วว่าจะไม่ช่วยนะ แก้วดื้อเองถือไปเลย

 

แก้ว  :  โห้ยยยโทโมะอะแต่นี้ก็ไม่ช่วย ได้ไม่ช่วยแก้วถือเองก็ได้เชอะ

 

 

ฉันทำหน้ามุยใส่โทโมะไปแต่แอบเห็นนะว่าเค้ายิ้มประหลาดๆนั้นกลับมาอีกแล้วแต่ฉันก็ไม่สน

 

หรอกเดินจ้ำอ้าวกลับไปที่รถก่อน ดูสิเค้าใจร้ายจริงๆไม่ช่วยฉันถืออะไรสักอย่างเลย

 

 

แก้ว  :  โอ้ยยยเหนื่อย โทโมะเร็วกลับบ้านจะมืดแล้ว

 

โทโมะ  : บอกแล้วอย่าซื้อเยอะ

 

 

เค้าเดินมาที่หลังพร้อมกันบ่นๆเหมือนตาแก่ไม่มีผิดยังไม่ทันแก่เลยบ่นซะแล้ว ใครได้เป็นสามี

 

ซวยแย่ ได้ความหล่อแต่ขี้บ่น55 ฉันเค้ามานั่งในรถที่แอร์เย็นช่ำกำลังดีอุณหภูมิแบบนี้...หนังท้อง

 

ตึงหนังตาหย่อนเคยได้ยินกันไหมหัวเอนถึงพนักพิงเปลือกตาฉันก็ปิดทั้นที มันทั้งสบายทั้งอิ่ม

 

อย่างงี้ไม่อดใจนอนไม่ไหวแล้ว

 

 

 

 

 

~♥ END KAEWJAI PART♥~

 

 

 

 

~♥ TOMO PART♥~

 

 

พอกินอิ่มนั่งรถมาได้ไม่ทันเท่าไหร่ก็หลับปุ๋ยเป็นเด็กๆไปได้ ผมกำลังแอบมองเธออยู่อย่าแอบไป

 

 

บอกเธอหล่ะคนอะไรยิ่งดูยิ่งเหมือนเด็ก ทั้งนิสัยท่าทางนั้นอีกหล่ะเพราะคิดถึงแต่คนอื่นไม่นึกถึง

 

ตัวเองเลยปล่อยให้หอบซะให้เข็ดไม่รู้ไปเอาเรียวเอาแรงมาจากไหนข้าวของตั้งหลายอย่างเธอเล่น

 

ถือคนเดียวมาจนหมดได้

 

 

 

โทโมะ  :  ถึงบ้านแล้วนะแก้วตื่นเร็ว

 

 

 

ผมเรียกแก้วที่หลับอย่างสบายอยู่เมื่อรถจอดสนิทอยู่หน้ารัวบ้านที่ภายในตัวบ้านยังคงปิดมือสนิท

 

ไม่มีไฟเปิดสักดวงก็เพราะว่าบ้านหลังเบ่อเริ่มนั้นตอนนี้มีเธออยู่เพียงคนเดียวไงหล่ะ แต่คนถูก

 

เรียกก็ยังขี้เซ้า ผมเลยต้องออกแรงเขย่าแรงๆ

 

 

 

แครก~

 

เสียงของหล่นออกมาจากกระเป๋านักเรียนของผมเอง มันหล่นไปอยู่แถวๆเท้า ก้มลงไปเก็บดูมัน

 

เป็นกล่องสี่เหลี่ยมเล็กสีเทาพอเปิดออกก็พบว่าของที่อยู่ข้างในกลับเล็กจิ๋วพอดู มันเป็นจิวสีดำรูป

 

ไม้กางเขน ทุกคนคงรู้ใช่ไหมว่าใครเป็นคนเอามันมาใส่ไม่ต้องบอกผมก็รู้บัดดี้ของผมไม่เนียน

 

เลยจริงๆ ละสายตาจากจิวมองไปยังใบหน้าเนียนใสเธอนี่จริงๆมองทีไหร่ผมยิ้มออกทุกครั้งเลย

 

จิวมีสองข้างผมเลือกที่จะใส่ไว้กับหูของตัวเองข้างหนึ่งแล้วเก็บอีกหนึ่งข้างคืนกล่องสีเทานั่นไป

 

 

 

 

แก้ว  :  ฮ้าววว~

 

 

คงจะนอนจนอิ่มแล้วละซิเนี่ยถึงตื่นได้

 

 

แก้ว  :  ถึงไหนแล้วอะโทโมะ

 

 

โทโมะ  :  ถึงบ้านแล้วนะรีบเข้าบ้านแล้วล๊อกประตูซะนะมันมืดแล้ว

 

 

แก้ว  :  อืมๆคะคุณตา ขอบคุณนะสำหรับของทุกอย่างวันนี้สนุกมากๆเลย~

 

 

น้ำเสียงทีเล่นทีจริงพูกก่อนที่จะหยิบของที่วางอยู่เบาะหลังแล้วลงจากรถไป เธอเดินเข้าไปแล้วล๊

 

อกประตูรัวด้านนอกแล้วโบกมือบ๊ายบายผมก่อนจะหอบของพะรุงพะรังเข้าบ้านไป

 

 

 

 

~♥ END TOMO PART♥~

 

 

 

 

 

~♥ KAEWJAI PART♥~

 

แก้ว  :  ฮ้าวววววว

 

 

ฉันบิดขี้เกียจในมือเต็มไปด้วยของมากมายฉันวางมันลงกับพื้นแล้วทุ่มตัวลงบนที่นอนนิ่มติด

 

สปริง มันง่วงมากเลยอ่าฉันกะว่าจะไปบ้านฟางสักหน่อยแต่ว่าเปลี่ยนใจแล้วนอนอยู่บ้านดีกว่า

 

เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยเอาขนมไปให้ที่โรงเรียน

 

 

 

 

Kaewjai♥♥~…อิ่มม๊ากไอติมฟรี…

        ฟางวันนี้ไม่ได้เอาขนมไปให้นะแต่ซื้อมาแล้ว

 

        พรุ่งไปให้ที่โรงเรียนแล้วกันเนอะ

 

     Good night Na ka :)

 

 

 

Fang_Tn’○_○…เบื่อแล้วอยากนอน…

 

        Ping

 

     Ping

 

     Ping

 

 

อ่าฉันบีบีไปมันปิ๊งแล้วยัยฟางอ่านแล้วแต่เอ๊ะทำไมไม่ตอบเลยสงสัยคงกำลังยุ่งๆอยูเห็นหัวบีบีก็

 

พอจะรู้ว่าป่านนี้ติวเตอร์ป๊อปปี้คงยังสอนไม่เลิกแน่ๆ ฮ่าฮ่าฉันโชคดีงั้นวันนี้นอนก่อนดีกว่าอิอิ

 

 

 

 

ครอกแครก~

 

 

อ้าววกล่องอะไรหล่นลงมาจากกระเป๋าเป้ฉัน

 

 

แก้ว  :  O_o

 

 

ฉันจะไม่ตาลุกวาวถ้าไอ้เจ้ากล่องนั่นมันไม่ใช่กล่องสีเทาที่ฉันแอบใส่ไว้ให้โทโมะมันกลับมาอยู่

 

ในเป้ฉันได้ไง ตอนนี้หายง่วงไปชั่วขณะหนึ่งแทบจะคลานลงจากเตียงเพื่อไปหยิบมันมา

 

 

.......บัดดี้เรามาใส่กันคนละข้างนะ เห็นอยู่ว่าเธอก็เจาะหู...Tomo’

 

 

อ๊ากกกเค้ารู้ว่าเป็นฉันแงๆไม่เอาอะคนอื่นเค้ายังเป็นปริศนากันอยู่เลยทำไมเค้ารู้ว่าเป็นฉัน โทโมะ

 

บ้าอย่ามาฉลาดนักได้ไหม (โทโมฉลาดรึว่าแก้วใจทำให้โทโมะรู้เองกันแน่--*) ง่ารู้ก็รู้ไปตราบ

 

ใดที่เค้ายังแกล้งไม่รู้ฉันก็จะทำเป็นว่าไม่รู้ไปด้วยดีกว่า ฮ่าฮ่าสนุกดีพึลึกแต่ว่าเค้ารู้ว่าเค้าเป็นบัดดี้

 

ฉัน แต่ฉันไม่รู้ว่าบัดดี้ฉันเป็นใครอ่านี่มันก็สองวันมาแล้วอีกสามวันก็จะเฉลยกันแล้วง่าฉันโง่

 

อ่า~ทู๊กคนตามหาบัดดี้ให้ฉันที แต่ตอนนี้ขอแก้วใจไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนน้าบ๊ายบาย~Zz…

 

 

 

 

 

 

~♥ END KAEWJAI PART♥~

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

……………………………………………………….

 

 

อัพแล้วคะตอนนี้มันเอิ่มจะเรียกว่าไม่มีอะไรคืบหน้าจริงๆเลยเนอะฮ่าฮ่า ยังมีคนอ่านอยู่ไหมยังมี

 

อยู่เหอะนะ(ไรเตอร์บ้าไปแล้ว) ช่วงนี้การบ้านเยอะมากมายเลยคะหวังว่าไม่ลืมกันนะคะ รอเม้น

 

คะ(เม้นมาก็จะอัพ)

 

 

รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟ