Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♠ POPPY PART ♠~

 

 

ผมเห็นไอ้โมะมันเล่นกับแก้วแล้วก็อดมองหาฟางไม่ได้ เธอบอกว่าไปเข้าห้องน้ำแค่เดี๋ยวเดียวแต่นี้มัน

 

เลยมาเป็นสิบนาทีแล้วยังไม่เห็นวี่แววว่าจะมาเลย ใจหนึ่งก็อยากออกไปตาม แต่อีกใจก็รู้สึกว่าผมหวง

 

เธอมากจนออกนอกหน้านอกตารึเปล่า เรื่องที่ผมและฟางเคยรักกัน แต่เอ๊ะต้องเรียกว่าป๊อปปี้เลิฟถึงจะ

 

ถูกตอนนั้นจะเรียกว่ารักได้รึเปล่า?? ผมคงต้องรักษาระยะห่างเอาไว้ไม่ให้เธอรู้ ผมก็อยากจะรู้ว่าเธอจะ

 

จำผมได้เมื่อไหร่ หรือว่าวันที่เธอจะจำผมได้มันไม่มี...

 

 

10 นาทีถัดมา

 

 

ไม่ไหวแล้วผมว่าผมไปตามฟางดีกว่าไปห้องน้ำอะไรนานขนาดนี้แต่ก่อนที่ผมจะเดินออกจากห้องเรียน

 

ไปก็เดินไปตรงโต๊ะของแก้ว ถามเพื่อนเธอก่อนเผื่อว่าจะรู้ว่าฟางไปอยู่ที่ไหน ผมเลือกที่จะสะกิดเธอ

 

แทนการเรียก ผมก็เป็นอย่างนี้มาตั้งนานแล้วไม่ได้เย็นชาอย่างพระเอกนิยายเน่าๆนะแต่มันคือนิสัยไง

 

ผมมันก็คนประเภทพูดน้อยต่อยหนักอะไรนั้นหน่ะ ผมเลือกที่จะพูดสิ่งที่มีสาระมากกว่าก็เท่านั้น

 

 

 

แก้ว  : หะมีอะไรเหรอป๊อ...เอ้ยบอส

 

 

 

เธอจะหลุดเรียกชื่อผมออกมาแล้ว หึถึงเธอเรียกชื่อจริงของผมจนถูกสาวๆที่คลั่งผมรุมตบแต่เธอก็ยังคง

 

จะปลอดภัยแน่ๆเพราะอะไรหน่ะเหรอก็เพราะไอ้เจ้าชายตัวดีมันคงไม่ยอมให้เพื่อนผู้หญิงคนแรกของ

 

มันโดนรุมตบหรอก

 

 

ป๊อปปี้  : ฟางไปไหน

 

แก้ว  :  ถามตัวนายเองดีกว่าไหมเนี่ย ก็นั่งอยู่กับฟางแล้วมาถามฉัน ฉันจะรู้ไหมอ่า

 

ป๊อปปี้  :  ไม่รู้ก็บอกว่าไม่รู้ อย่ามายอกย้อน

 

แก้ว  :  โอเคฉันไม่รู้อะ แล้วนายถามทำไมอ่า@;@?

 

 

แก้วจ้องมาที่ผมเธอจะอะไรนักหนานะ เอ๊ะผมลืมสังเกตไปเธอทำผมทรงเดียวกับไอ้เจ้าชายมันเลยหนิ

 

แต่ก็ช่างเหอะ ผมไปตามหาฟางก่อนจะดีกว่า

 

 

ป๊อปปี้  :  ฉันไม่ได้มีหน้าที่มาตอบคำถามเธอ

 

แก้ว  :  - -*

 

โทโมะ  :  แก้วทำไมทำหน้าอย่างงั้น บอสมันก็นิสัยอย่างเงี่ยอย่าไปสนใจมาๆถ่ายรูปกันอีกรูปดีกว่า

 

แก้ว  :  ไม่อ้าวววแล้วนายหล่อกลบฉันหมดเลยฉันถ่ายด้วยแล้วหมอง

 

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าเธอก็สวย ไม่ๆหล่อมากกว่านะ :)

 

แก้ว  :  ฉันไม่อยากหล่อ

 

โทโมะ  :  ฉันอยากสวยใช่ไหม555 เอาหน้าคิดไรมากไม่สวยก็แค่โหนคาน

 

แก้ว  :  *-*

 

โทโมะ  :  >[]<ล้อเล่นน่า~

 

 

ผมคิดว่าผมควรไปจากตรงนี้เพราะยิ่งอยู่ยิ่งดูเหมือนไร้ตัวตนมากขึ้นทุกที  ผมเดินเลี่ยงออกมาทางประตู

 

หลังห้องและก็สวนกับไอ้พ่อบ้านที่มากับยัยกรรมการสุดโหดคนนั้น

 

 

เขื่อน  :  ไปไหนว่ะ

 

ป๊อปปี้  :  ไปหาสิ่งสำคัญ

 

เขื่อน  :  เอาอีกแล้วสำบัดสำนวน ไม่เข้าใจมีคำอธิบายไหม

 

ป๊อปปี้  :  ไม่มี

 

เขื่อน  :  ( _ _*)

 

เฟย์  :  ถึงนายจะเป็นตัวแทนแข่งขันวิชาการของโรงเรียนแต่ถ้านายโดดฉันก็ไม่เอานายไว้เหมือนกันนะ

 

ป๊อปปี้  :  ฉันไม่ใช่พวกประเภทสิ้นคิด

 

 

ผมไปดีกว่าขืนอยู่คุยด้วยต่อมีหวังได้เอามีดไล่ฟันกับยัยกรรมการโหดไม่เลือกนั้นแน่ๆ เคร่งครัดจนเข้า

 

เส้นเลือดเลยหรือไง ผมเป็นใครเรื่องการโดดเรียนไม่มีอยู่แล้ว ถ้าจะมาจ้องจับผิดผมเอาเวลาไปจับผิดไอ้

 

พ่อบ้านจะดีซะกว่ามันหน่ะโดดทุกครั้งที่มีโอกาส  ผมเดินออกมาเรื่อยๆจนถึงข้างโรงยิม มีใครบางคน

 

ยืนอยู่ตรงนั้น

 

 

 

 

~♠ END POPPY PART ♠~

 

 

 

 

~♠ FANG PART ♠~

 

 

ฟาง  :  เรื่องวิชาการคงจะไม่พ้นหนุ่มคนนี้ป๊อปปี้ ภาณุ        จิระคุณหรือบอสที่สาวๆหลายคนคลั่งไคล้

 

ปีๆนึ่งเค้าได้ทุนเรียนต่อต่างประเทศนับ10ๆทุน ทั้งหล่อทั้งเก่งครบเครื่องอย่างนี้ เหยี่ยวข่าวKMZของ

 

เราก็ไม่พลาดที่จะนำประวัติของเค้ามาให้สาวๆได้เรียนรู้กันเผื่อหนึ่งในนี้อาจจะได้เป็นเจ้าของหัวใจของ

 

บอสก็ได้...

 

 

Kmz  - แนะนำตัวหน่อยจ๊ะ

 

 

Poppy – ภาณุ จิระคุณ

 

Kmz – วันเกิดหล่ะ

 

Poppy – 27 มีนาคม

 

Kmz – นิสันส่วนตัวหล่ะเป็นยังไงบอกสาวๆหน่อยได้ไหม

 

Poppy – เชื่อว่าคงไม่มีใครว่าตัวเองไม่ดี เพราะฉะนั้นผมเป็นคนดี

 

Kmz – ชอบเล่นกีฬาไหม แล้วเล่นอะไรเป็นบ้าง

 

Poppy – บาสเก็ตบอล ฟุตบอล เทนนิส ว่ายน้ำ แบทมินตัน กอล์ฟ สรุปแล้วกันเป็นทุกอย่างขี้เกียจ

 

อธิบายมันคงยาวเปลืองกระดาษผมไม่อยากทำลายทรัพยากรโลกไปมากกว่านี้

 

Kmz – ความสามารถพิเศษที่มีอยู่หล่ะคะ

 

Poppy – เรียนได้ทั้งวัน เล่นกลอง กีต้าร์ เปียโน แซกโซโฟน

 

Kmz – โอโห้บอสของสาวๆนี้เก่งครบเครื่องจริง สุดท้ายอยากฝากอะไรถึงสาวๆบ้างไหมคะ

 

Poppy – ขอบคุณครับ แต่จะดีมากถ้าเลิกเอาของมาให้มันมากเกินไปผมไม่มีที่จะเก็บถ้าอยากให้แค่

 

คุกกี้ก็พอแล้ว (คุกกี้ของโปรดผม)

 

 

 

 ฉันยืนอ่านบทสัมภาษณ์ที่อยู่ในนิตยาสารของโรงเรียนที่บังเอิญเก็บได้ตรงทางเดินไปห้องน้ำไม่รู้ว่า

 

ใครทำหล่นเอาไว่ก็เลยลองเปิดๆดู ป๊อปปี้ชอบคุกกี้เหรอไม่น่าเชื่อหน้าตาอย่างเค้าน่าจะชอบกาแฟซะ

 

มากกว่า ว่าแต่ฉันมายืนอ่านประวัติติวเตอร์ฉันนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย อ่านเพลินลืมเวลาไปเลยห้องน้ำก็

 

ไม่ได้เข้ามั่วแต่ยืนอ่าน แต่ว่าตอนนี้รู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่เลยอ่า แต่ฉันยังไม่สนใจขอส่งข้อความ

 

ก่อนแป๊ปนึ่ง

 

 

 

กรอบ แกรบ~

 

 

ป๊อปปี้  : เธอมาทำอะไรแถวนี้

 

ฟาง  :  O_O

 

 

มาเงียบๆฉันตกใจหมดเลย ป๊อปปี้มาได้ยังไงเนี่ยฉันรีบซ่อนนิตยสารนั่นไว้ข้างหลังทันที

 

 

ป๊อปปี้  :  ไม่ได้ยินเหรอฉันถามว่ามาทำอะไรแถวนี้

 

ฟาง  :  กะก็มาเข้าห้องน้ำไงแฮๆ

 

ป๊อปปี้  :  ห้องน้ำอยู่ทางโน้น

 

 

เค้าพูดแล้วชี้มือไปทางห้องน้ำที่มันอยู่กันคนละทิศกับที่ฉันยืนเลย

 

 

ฟาง  :  ก็ฉันเดินอ้อมไงอยากออกกำลังกาย

 

 

เป็นการแก้ตัวที่แย่ที่สุดในรอบปี และแน่นอนว่าเค้าต้องรู้ทันฉันแต่แค่จะพูดรึเปล่าก็เท่านั้น

 

 

ฟาง  :  ป๊อปปี้มาทำอะไรหล่ะ

 

ป๊อปปี้  :  บอสไม่ใช่ป๊อปปี้เธออยากโดดผู้หญิงเป็นร้อยรุมกระทืบรึไง

 

 

ฉันรู้แล้วว่านายหล่อขอโทษบอสก็บอส

 

 

ฟาง  :  อืมๆบอสมาทำอะไรหล่ะ

 

ป๊อปปี้  :  มาเข้าห้องน้ำ

 

ฟาง  :  แล้วเดินมาทำไมทางนี้อ่ามันไม่ใช่ทางไปห้องน้ำนะ

 

ป๊อปปี้  :  ก็เห็นเธอยืนลับๆล่อๆอยู่ฉันก็เลยเดินเข้ามา

 

 

ฉันทำตัวน่าสงสัยขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย

 

 

ฟาง  :  ฉันจะกลับห้องแล้วไปด้วยกันไหม

 

ป๊อปปี้  :  เชิญเธอตามสบาย

 

 

เค้าพูดจบแล้วเดินหนีฉันไปทางห้องน้ำฉันก็เลยต้องเดินกลับแค่คนเดียว เมื่อยๆไม่รู้ว่าทำไมแค่อ่าน

 

ประวัติป๊อปปี้ฉันต้องเดินมาอ่านไกลถึงโรงยิม ฉันเดินห้าว วอดๆเข้าไปในห้องเรียน

 

 

ฟาง  :  O_O

 

แก้ว  :  เป็นอะไรฟางตาโตเชี่ยว แล้วไปไหนมา

 

 

ฉันกำลังอึ้งทำไมป๊อปปี้มาถึงห้องเร็วกว่าฉันเมื่อกี้เค้ายังไปห้องน้ำอยู่เลยแล้วทำไมตอนนี้มาอยู่บนห้อง

 

แล้วอ่า@__@ ฉันรีบทำสีหน้าให้หายงงเร็วที่สุดก่อนยจะเดินตรงไปที่โต๊ะแก้วกับโทโมะแทนที่จะ

 

เดินไปนั่งที่ของตัวเอง

 

 

ฟาง  :  ไปเข้าห้องน้ำมา

 

แก้ว  :  ไปทำอะไรที่ห้องน้ำตั้งนานนึกว่าไปแอบอาบน้ำ

 

ฟาง  :  บ้าน่าแก้ว ฉันแค่เดินอ้อมมันก็เลยช้า

 

เฟย์  :  แล้วเป็นไงฟางเจอเด็กโดดเรียนบ้างไหม

 

ฟาง  :  วันนี้ไม่มีหรอกเฟย์ แล้วอาจารย์ยังไม่มาอีกเหรอ

 

เฟย์  :  วันนี้คงไม่สอนแล้วมั๋งไม่เห็นมีใครมา

 

แก้ว  :  แสดงว่าเราก็กลับบ้านได้แล้วใช่ไหม

 

เฟย์  :  น่าจะประมาณนั้น

 

แก้ว  :  เย้ยูว์ฮูว์...

 

 

แก้วลุกขึ้นกระโดดดีใจก่อนจะมองไปที่โทโมะ

 

 

แก้ว  :  ใครที่ไหนสัญญาว่าจะเลี้ยงไอติมฉัน

 

โทโมะ  :  ใครสัญญาไว้เหรอแก้ว

 

แก้ว  :  โห้ยยยยก็นายไง นายบอกฉันเมื่อวันที่พาไปตัดผมอ่าว่าจะเลี้ยงแต่นายก็ลืม

 

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าจำแม่นจริงๆเลยนะปะไปเย็นนี้เลยไหม

 

แก้ว  :  ดีๆไปเลย เฟย์ฟางไปด้วยกันไหม

 

เฟย์  :  เสียใจฉันต้องอยู่จนโรงเรียนเลิก

 

 

ใช่ยัยเฟย์เป็นกรรมการต้องอยู่ดูแลความเรียบร้อยจนกว่าเด็กม.ต้นจะกลับบ้านหมด ไม่รู้ว่าเฟย์เป็น

 

กรรมการหรือว่ายามกันแน่

 

 

แก้ว  :  ฟางหล่ะไปไหม

 

ฟาง  :  ฉันมีเรียนอะคงไปไม่ได้แก้วกินเผื่อด้วยนะ

 

 

ฉันไปไหนไม่ได้อ่าต้องเรียนพิเศษกับป๊อปปี้แย่จริงๆไม่เข้าใจทำไมถึงโชคร้ายนักอ่า รึว่าฉันจะลองของ

 

ให้ป๊อปปี้เลิกสอนสักวันนึ่งอ่าเป็นความคิดที่ดีมากๆ ว่าแล้วฉันก็เดินกลับโต๊ะตัวเองไปหาป๊อปปี้

 

 

 

~♠ END FANG PART ♠~

 

 

 

 

 

~♠ POPPY PART ♠~

 

 

..............เห็นว่าบอสชอบคุกกี้เลยซื้อมาฝาก แต่คราวหน้ารับรองจะทำเองเลยนะ กินให้อร่อย...TT’

 

 

 

 

ผมอ่านขอความบนกล่องคุกกี้สี่เหลี่ยมรูปหมีพูว์ คงจะเป็นบัดดี้ของผมหล่ะมั๋งที่เอามาให้ ผมแค่ไปตาม

 

ฟางแป๊ปเดียวกลับมาไอ้คุกกี้กล่องนี้มันก็มาอยู่บนโต๊ะผมซะแล้ว ไม่นานหรอกผมจะต้องรู้ให้ได้ว่าเธอ

 

เป็นใคร...

 

 

ฟาง  :  ป๊อปปี้ฉันมีเรื่องจะบอก

 

 

ฟางนั่งลงสะกิดผมแล้วกระซิบเบาๆ

 

 

ป๊อปปี้  : บอส

 

ฟาง  :  อ่าขอโทษลืม บอสเย็นนี้เรางดเรียนพิเศษวันนึ่งได้ไหมฟางอยากไปเที่ยวอยากกินไอติมอ่า

 

ป๊อปปี้  :  เรียนคือเรียน

 

ฟาง  :  น่านะวันเดียวเองนะ

 

 

เธอทำหน้าอ้อน แต่ไม่ได้หรอกผมต้องใจแข็งเอาไว้ไม่งั้นจะได้ใจเอา

 

 

ป๊อปปี้  : เมื่อวานเธอทำแบบฝึกหัดไม่ได้สักขอ วันนี้ต้องเรียน

 

ฟาง  :  ไม่อ้าวววใจร้ายจังใจร้ายที่สุด

 

ป๊อปปี้  :  อย่าพูดคำนี้เพราะคนใจร้ายไม่ใช่ฉัน

 

ฟาง  :  อ่าป๊อปปี้ใจร้าย ใจร้ายกับฟาง

 

 

ทำไมเธอถึงติดเรียกชื่อผมจังนะทั้งๆที่ผมเองก็คอยย้ำอยู่ว่าอย่าเรียก...เธอพูดแบบเดิมๆอีกแล้วจุดอ่อน

 

ของผมอยู่ที่เธอเสมอเมื่อก่อนผมแพ้ทุกครั้งที่เธอพูดว่าผมใจร้าย ผมเคยใจร้ายกันเธอที่ไหนเล่า

 

 

ป๊อปปี้  :  เก็บของกลับบ้านไปเรียนกัน

 

 

เธอก้มลงเก็บของด้วยสายตาเศร้าราวกับเด็กถูกขัดใจ

 

 

ฟาง  :  ป๊อปปี้ใจร้ายกลับบ้านก็ได้

 

ป๊อปปี้  :  ไปรอข้างล่างเดี๋ยวเอารถไปรับ

 

 

ผมบอกเธอก่อนจะเก็บกล่องคุกกี้เข้ากระเป๋าเดินแยกไปเอารถเพื่อมารับเธอ

 

 

 

 

~♠ END POPPY PART ♠~

 

 

 

 

~♥ KAEWJAI PART♥~

 

 

ลัลล้าคะวันนี้โรงเรียนเลิกเร็วแถมได้กินไอติมฟรีอีก ฉันเดินออกมารอโทโมะหน้าโรงเรียน แล้วก็เจอ

 

ฟางที่ยืนอยู่ก่อนหน้า

 

 

แก้ว  :  หยุดเรียนสักวันไปกินอะไรอร่อยๆกันไม่ได้เลยเหรอ

 

ฟาง  :  ติวเตอร์ฉันไม่ยอมให้หยุด

 

แก้ว  :  ใจร้ายจัง ลองขอเค้าแล้วเหรอ

 

ฟาง  :  อืม...ลองแล้ว

 

 

ฟางทำหน้าเศร้าๆ ฉันก็รู้นะว่าฟางต้องเรียนแต่มันก็ต้องหย่อนๆกับเธอบ้าง เพราะเมื่อก่อนเธอจะติดร่า

 

เริ่งหน่อยๆชอบไปหาอะไรกินแต่พอช่วงหลังๆมานี้ตั้งแต่ที่พ่อเธอหาติวเตอร์ก็นายป๊อปปี้นั่นหล่ะ มา

 

ให้ฟางก็ดูเหงาๆไปถ้าเป็นฉันนะจะหนีไปเที่ยวทุกวันเลยห้ามดีนักโฮ๊ะๆ

 

 

ฟาง  :  แก้วฟางไปก่อนนะ ติวเตอร์มาแล้ว

 

แก้ว  :  เดี๋ยวฉันแวะเอาขนมไปฝากตอนมืดๆแล้วกัน

 

 

นี่คงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุดคือซื้อของไปฝาก จากนั้นฟางก็ขึ้นรถไปกับป๊อปปี้ ฉันยืนรอโทโมะอีกพัก

 

นึ่งเค้าก็มา

 

 

แก้ว  :  มาช้าจังโทโมะอู้

 

 

ฉันตะโกนใส่เมื่อโทโมะเดินออกมารับ ผู้หญิงแถบนั้นหันมามองฉันเป็นแถว อะจ๊ากกแก้วใจทำอะไร

 

ผิดเนี่ย

 

 

โทโมะ  :  ขึ้นรถไปไม่ต้องสนใจ

 

แก้ว  :  ผู้หญิงพวกนั่นเป็นอะไรอะ

 

โทโมะ  :  ไม่มีใครเป็นอะไรทั้งนั้นหรอกน่า อย่าสนใจเลยไปหาไอติมของเราดีกว่า

 

 

ฟังดูแปลกๆไหมไอติมของเรา ต้องพูดว่าของพวกเราซิถึงจะถูกฉันไม่ได้เป็นคนๆเดียวกับโทโมะนะพูด

 

มาได้ของเรา ของเราเค้าไว้ใช้กับเอ่อคนพิเศษใช่ไหม ><ฉันเพ้อเจ้อไปใหญ่แล้ว555

 

 

โทโมะ  :  ถึงแล้วลงซิ

 

แก้ว  :  ไวจังเร็วดี ป๊ะไปกินติม

 

โทโมะ  :  โตแล้วนะแก้ว

 

แก้ว  :  --*

 

 

โทโมะกำลังว่าฉันว่าทำตัวเป็นเด็กใช่ไหม ง่ะถึงฉันจะประสาทช้าแต่ก็รู้นะว่าเค้าหลอกด่าฉัน

 

 

โทโมะ  :  ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยนะทำหน้าแบบนั่นทำไม

 

แก้ว  :  แน่ใจว่าไม่ได้ว่า โกหกตกนรกนะ=///=

 

โทโมะ  :  โอเคยอมแล้วโทโมะผิดมาเลี้ยงไอ้ติมไถ่โทษกันดีกว่า

 

แก้ว  :  ดีที่สุด:)

 

 

ฉันเดินนำโทโมะเข้าไปยังร้านไอติม พอถึงร้านได้ฉันก็สั่งไม่ยั้งเลย

 

 

โทโมะ  :  สั่งขนาดนั้นจะกินไหวเหรอ^^++

 

แก้ว  :  สบายมาก^^แค่นี้เบาๆ

 

 

ฉันพูดแล้วตักไอศกรีมรสวนิลาเข้าปากนี้เป็นถ้วยที่ห้าแล้วที่ฉันกินไปในขณะที่โทโมะยังกินถ้วยแรก

 

ไม่หมด

 

 

โทโมะ  :  เห็นตัวเล็กๆอย่างงี้กินเก่งนะเนี่ย

 

แก้ว  :  ฉันไม่ได้ตัวเล็กนะฉันตัวใหญ่ต่างหาก

 

โทโมะ  :  อืม...แม่หมูน้อย:)

 

แก้ว  :  ใครหมู พูดให้สวยๆนะ-_-*

 

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าอย่าทำหน้าอย่างงั้นสิไม่เป็นแม่หมูก็เป็นลูกหมูแล้วกันเนอะ^O^

 

แก้ว  :  ก็ดีกว่าลูกลิงอะ55เพราะอย่างน้อยลูกหมูก็มีตัวสีชมพู

 

 

โทโมะอมยิ้มบาง เค้ายิ้มทำไมนะฉันทำอะไรโก๊ะๆอีกรึเปล่าเนี่ย ฉันก้มลงมองพลิกดูตัวเองว่ามีอะไรที่

 

ผิดปกติรึเปล่าแต่มันก็ไม่มีนิ

 

 

โทโมะ  :  หาอะไร

 

แก้ว  :  ก็โทโมะขำแสดงว่าฉันตลก

 

โทโมะ  :  เปล่าโทโมะแค่ยิ้มไม่ได้ขำนะลูกหมู...

 

แก้ว  :  พอเลยฉันไม่เอาฉายานี้นะไม่เอาอ่า><

 

โทโมะ  :  555โอเคอิ่มรึยัง

 

แก้ว  :  ยัง

 

โทโมะ  : O_O

 

 

ทำไมอ่าก็มันยังไม่อิ่มนิฉันไม่โกหหรอกนะไม่อิ่มก็บอกว่าไม่อิ่ม ฮ่าฮ่ถ้วยที่หกที่เป็รสตอว์เบอรี่กำลังจะ

 

เข้าท้องฉันไปอีกหนึ่งแล้วฉันหยิบผลสตอว์เบอร์รี่ที่ฝ่านบางๆติดกับใบเล็กมาเข้าปาก

 

โทโมะ  :  แก้วทำไมไม่เอาใบออกเดี๋ยวติดคอ

 

แก้ว  :  ไม่เป็นไรกินได้^o^

 

 

ฉันมั่วแต่พูดเลยไม่ทั้นเคี้ยงทั้งลูกทั้งใบสตอว์เบอร์เลยเลี้ยงลงคอไปแล้ว อ๊ากกก

 

อะแค่ก แฮ่กกก~

 

 

โทโมะ  :  บอกแล้วไงเห็นไหมจนได้ซินะ

 

แก้ว  :  อะแค่ก แค่ก=_=*

 

 

โทโมะเดินข้ามฝังมาที่ฉันแล้วเขยิบมาใกล้ๆเอามือมาลูบหลังฉันเบาๆ

 

โทโมะ  :  หายใจลึกๆนะค่อยๆกลืนลงไปอยาคายออกมาเดี๋ยวจะพันคอจนกลายเป็นอาเจียนเดี๋ยวสั่งน้ำ

 

มาให้

 

 

 

ถ้าโทโมะไม่บอกว่าถ้าคายแล้วมันจะพันคอ อีกไม่นานฉันคายมันออกมาจากลำคอแน่ๆเพราะมันจึก

 

กะดึ๊ยอะ เลยต้องกลืนลงไป

 

 

โทโมะ  :  น้องครับน้ำเปล่าที่นึ่ง

 

 

ไม่นานนักน้ำเปล่าก็ถูกป้อนใส่ปากฉัน นี่เค้าจะนั่งใกล้ฉันเกินไปแล้วนะออกห่างกว่านี้หน่อยไม่ได้

 

เหรอ

 

 

โทโมะ  :  แก้วเป็นไงบ้างดูซิหน้าซีดเลย

 

 

เขยิบเข้ามาใกล้มากกว่าเดิมอีก อย่าเข้ามานะ อย่าเข้ามา

 

 

ฟูดดดด~

 

 

โทโมะ  :  แก้วเล่นอะไรสกปรกหมดแล้ว #o#

 

 

ฉันไม่ได้เล่นก็บอกว่าอย่าเข้ามาก็ไม่ฟัง ฉันเขินเลยพ่นน้ำที่อยู่ในปากออกไปโดนโทโมะจังๆเลยทั้ง

 

หน้าใบหน้าอันหล่อเหลาและชุดนักเรียนของเค้า อ๊ากแก้วใจขอโทษแก้วใจไม่ได้ตั้งใจนะก็โทโมะมาทำ

 

ให้เขินทำไมหล่ะ

 

 

แก้ว  :  ขอโทษนะโทโมะ มันสำลักอะ-_-

 

 

ฉันรีบขว้าทิชชูมาเช็ดให้เค้า

 

 

โทโมะ  :  อ่าไม่เป็นไรเดี๋ยวไปล้างตัวในห้องน้ำแป๊ปอยู่นี้อย่าไปไหนนะ

 

 

แก้ว  :  ค๊าบบบบ^-^

 

 

โทโมะเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วและโอกาสทองของฉันก็มาถึงโฮ๊ะๆ ฉันแอบย่องไปเปิดกระเป๋านักเรียน

 

เค้าแล้วใส่กล่องอะไรบ้างอย่างลงไป

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.........................................................................................................

อัพแล้วนะคะลีดเดอร์อ่านแล้วเม้นให้กำลังใจไรเตอร์หน่อยจิ๊ค๊าบเค้าอยากได้เม้นเม้นเม้นอ่า><เม้นหน่อยน้า ถ้า

เม้นเยอะๆแล้วจะมาอัพ(ลีดเดอร์ใจร้ายไม่เม้นอ่าL)