Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♥ KAEWJAI PART♥~
 
อ่าห๊ะ~วันนี้แล้วซีนะที่ฉันจะได้เรียนกับเฟย์ฟาง เย้ๆพวกเราจะได้กลับมาเรียนด้วยกัน
 
เอ๊ะ...ไม่ใช่เรียนด้วยกันซิต้องพูกว่าเรียนกับเพื่อนใหม่ด้วยกันต่างหากหล่ะ555ไปดีกว่า
 
ได้เวลาแหละ แก้วใจจะไปโรงเรียนหล่ะน้า เฮือกวันนี้โทโมะไม่มารับฉันเลยต้องเดินไป
 
โรงเรียนเองตามระเบียบสงสัยจะตื่นสายอะรายนั้น แต่จะไปพูดถึงโทโมะทำไมนักหนา
 
เนี่ยเนอะ~
 
 
 
 
 
 
•••KMZ HI SCHOOL•••
 
 
“O___O”
 
 
อ๊ากกกก...มองฉันทำไมไอ้ผู้ชายสายตาหื่นอ๊ากว๊ากมันมองฉันมองเหมือนจะกินแล้วช่วย
 
ด้วย!!!แงๆ><ตั้งแต่ฉันเดินเข้าโรงเรียนมาก็ต้องเจอกับสายตาประหลาพวกนี้ จะมอง
 
ทำไมกันนักนะไม่เข้าใจ
 
 
พิชชี่  :  สวัสดีครับ...
 
 
นายคนหนึ่งเดินเข้ามาทักฉัน แล้วนายมาทักเพื่อ??
 
 
แก้ว  :  สวัสดีคะ
 
 
ยอมรับเลยที่พูดไปหน่ะแค่ตามมารยาทเท่านั้นเองไม่ได้มีอะไรไปมากกว่านั้นเลย นี่ฉัน
 
ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยนะที่ผู้ชายเหล่านั้นมองด้วยสายตาแบบเนี่ยอ่ามันสยองมากกว่า บรื๊ออ
 
กลัว
 
 
พิชชี่  : ผมพิชชี่นะ คุณหล่ะครับ
 
 
แก้ว  :  แก้ว
 
 
พิชชี่  :  ยินดีที่ได้รู้จักนะครับแก้ว
 
 
นายนั่นยืนมือมาจะจับ ฉันก็ค่อยๆเอื้อมมือไปจะทักทายแต่จู่ๆนายนั่นก็ชักมือกลับแล้ว
 
วิ่งออกไปเลย@__@งงซิคะมาทักแล้วก็ไปอะไรหว่า
 
 
โทโมะ  :  แก้ว...มาทำอะไรตรงนี้
 
 
แก้ว  :  ก็พึ่งมาถึงไงพอดีมีคนทักแต่ว่าไปแล้วหล่ะ
 
 
โทโมะ  :  เหรอ...เดี๋ยวนี้มีหนุ่มนะเนี่ย
 
 
แก้ว  :  หนุ่มอะไรเล่าฉันไม่รู้จักเค้าสักหน่อย
 
 
โทโมะ  :  หรอออออ
 
 
ลากเสียงยาวๆแล้วขยี้ลงมาที่ผมสั้นของฉัน ยิ้มอ่อนโยนแล้วจูงมือฉันเดินไปจากตรงนั้น
 
แปลกนะเมื่อตอนที่โทโมะยังไม่มาสายตาหลายคู่มองฉันแปลกๆแต่พอเค้ามาปรากฏตัว
 
สายตาพวกนั้นก็หายไปเลยอะ
 
 
แก้ว  :  เพื่อนนายไปไหนหมดอ่า
 
 
โทโมะ  :  ไม่รู้สิ แล้วเพื่อนเธออะ
 
 
แก้ว  :  นี่ไง
 
 
ฉันจิ้มไปที่หน้าเค้า คนบ้าอะไรแก้มนิ่มชะมัดเลย
 
 
โทโมะ  :  ตอนเช้าล้างมือรึยังเดี๋ยวฉันเป็นสิว
 
 
แก้ว  :  บ้าฉันไม่สกปรกขนาดนั้นหรอกน่า แต่ถ้าเป็นสิวก็ดีนายจะหมดหล่อสาวๆก็เลิก
 
เรียกนายว่าเจ้าชายแล้ว555:P
 
 
ฉันทำหน้าล้อเลียนโทโมะแล้วเดินขึ้นไปบนห้องเรียนกะว่าจะโดดเข้าแถวซะหน่อย
 
 
เคนตะ  :  ไอ้เจ้าชาย...
 
 
โทโมะ  :   อะไร
 
 
หันไปขายรับมนุษย์ลิงที่กึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้ามา
 
 
เคนตะ  :  แฮ๊ก~ไอ้พวกบ้านั่นมาตามหาอยู่อะ
 
 
โทโมะ  :  ตามหาทำไมมีอะไรเหรอ
 
 
เคนตะ  :  ถ้าฉันรู้ก็คงไม่ต้องมาตามแกหรอกน่า
 
 
โทโมะ  :  ใช่จริง ถ้าลิงรู้ลิงก็คงไม่ต้องมาตามเจ้าชาย^^งั้นเดี๋ยวไปและกัน
 
 
ฉันหล่ะงงกับลิงและเจ้าชายบ้าๆนั่นจัง ใครมันตั้งว่ะฉายาบ้าๆพวกนี้*_*
 
 
โทโมะ  :  แก้วไปด้วยกันไหม
 
 
แก้ว  :  ไม่อะพวกนายอาจมีเรื่องลับที่ต้องคุยกันฉันไม่ไปดีกว่า
 
 
โทโมะ  :  ฉันไม่มีความลับกับเพื่อนนะ
 
 
แก้ว  :  ไม่ดีกว่าเดี๋ยวฉันขอไปนอนอยู่บนห้องรอล่ะกันนายไปเหอะ
 
 
โทโมะ  :  อืมๆระวังนะเดี๋ยวกรรมการขึ้นมาเห็นจะโดนตัดคะแนนเอาได้
 
 
แก้ว  :  เพื่อนฉันก็กรรมการนักเรียนเพราะฉะนั้นไม่กลัว:P
 
 
โทโมะ  :  จ๊าแม่คนเก่งไปแล้วนะเจอกันคาบแรก
 
 
แก้ว  :  แล้วเจอกัน
 
 
โทโมะเดินออกไปแล้วฉันรีบกดส่งข้อความบอกเฟย์ฟางว่าฉันจะรออยู่บนห้องเรียนเลย
 
แต่ว่าฟางขอมาอยู่ด้วยเพราะเฟย์ต้องไปต้อนเด็กมาสาย
 
 
ฟาง  :  เราต้องอยู่ห้องนี้เหรอ
 
 
แก้ว  :  ใช่ๆห้องนี้หล่ะ
 
 
ฟาง  :  แก้วมีอะไรให้ช่วยอะ ได้ไหม
 
 
แก้ว  :  มาสิมีอะไรรึเปล่า
 
 
ฟางรีบยกกระเป๋ามาวางตรงหน้าแล้วล้วงชีทที่เป็นกระดาษสีขาวปึกหนึ่งออกมา
 
 
แก้ว  :  อะไรเนี่ย@__@
 
 
แค่เห็นตัวเลขฉันก็งงแล้ว
 
 
ฟาง  :  ช่วยฉันทำหน่อยซิต้องส่งเย็นนี้แล้ว
 
 
แก้ว  :  ส่งใครอ่า
 
 
ฟาง  :  ติวเตอร์
 
 
แก้ว  :  ห๊าo_oติวเตอร์แกสั่งการบ้านเยอะขนาดนี้เลยเหรอ
 
 
ฟาง  :  เดี๋ยวก็ได้เจอเพราะติวเตอร์ฉันเรียนอยู่ที่นี้
 
 
แก้ว  :  ใครๆคนไหนขอดูหน้าหน่อยไอ้เด็กเรียนคนไหนมันกล้าสั่งการบ้านเพื่อนฉัน
 
เยอะแยะ
 
 
ฟาง  :  อืมๆเดี๋ยวบอกแต่ว่าตอนนี้ช่วยฉันก่อน
 
 
ถึงแม้ว่าหน้าตาฉันจะไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่แต่ว่าฉันก็ทำได้นะสอบไม่เคยตกเลย ฉัยแบ่ง
 
จากฟางมาครึ่งหนึ่งเริ่ม คิด ขีด เขียน ลงไปมันยากชะมัดเลยอ่า บางข้องงแต่บ้างขอก็พอ
 
ทำได้ ฉันหน่ะพอรอดแต่ฟางนี่สิทำไม่ได้เลยใครๆก็รู้ว่าฟางหน่ะอ่อนเลขเป็นที่สุดแล้วนี้
 
ยังไม่ได้เรียนก็คงทำไม่ได้
 
 
ปัง!!
 
 
ป๊อปปี้  :  ใครบอกว่าให้เธอให้เพื่อนช่วยทำ
 
 
ฟาง  :  ก็ฉันทำไม่เป็น นายโหดร้ายอะ~
 
 
น้ำเสียงหวานโอดครวญผิดกับอีกคนที่พูดด้วยน้ำเสียงเข้มจนกลายเป็นดุดัน
 
 
ป๊อปปี้  :  ทำไมไม่ลองอ่านหนังสือแล้วทำดู
 
 
ฟาง  :  ลองแล้วมันไม่ได้ นายอะไม่สอนฉัน
 
 
ป๊อปปี้  :  นี่มันนอกเวลาสอนฉันนิ
 
 
ฟาง  :  งั้นฉันก็ให้เพื่อนช่วยได้
 
 
ป๊อปปี้  :  ไม่ได้ แล้วเธอจะทำเป็นได้ยังไง
 
 
ฟาง  :  อยากให้ทำเป็นก็สอนสิ
 
 
ป๊อปปี้  :  สอนใช่ไหมได้ งั้นนับแต่นี้ฉันจะสอนเธอทั้งวันเพราะฉะนั้นในคาบเรียน
 
กรุณามานั่งข้างๆด้วย
 
 
จับแขนฟางที่นั่งอยู่ให้ลุกขึ้นแล้วพูดใส่หน้าก่อนจะเดินออกไป คนอะไรมาเร็วไปเร็ว
 
อย่างนี้ ไม่น่าเลยหน้าตาดูใจดีจะตายเหมือนหมี แต่ทำไมถึงโหดร้ายกับฟางอย่างนี้นะ
 
 
ฟาง  :  นี่หล่ะติวเตอร์ฉัน เป็นไง
 
 
แก้ว  :  ดุมากเลยอะ ฟางทนเรียนไปได้ไง
 
 
ฟาง  :  พ่อจ้างมาแล้วฉันต้องเรียนแล้วถ้าจบกลางภาคแรกฉันได้เกรดไม่ดีขึ้นพ่อยังบอก
 
อีกนะว่าจะจ้างเค้ามาเป็นพี่เลี้ยงฉันเลย
 
 
แก้ว  :  โอ้วววแกตายคากองโจทย์แหงๆเลย
 
 
ฟาง  :  นั่นซิ แต่ก็ช่างเถอะเรามานั่งเล่นเกมกันดีกว่า
 
 
แก้ว  :  ไม่ทำแล้วเหรอการบ้านหน่ะ
 
 
ฟาง  :  เค้าบอกว่าไม่ให้ใครช่วยฉันทำไม่เป็นก็ไม่ทำเดี๋ยวเค้าก็สอนเองแหละน่า
 
 
ฟางก็เป็นซะอย่างเนี่ยเธอยิ้มได้ทุกเวลาจริงๆทั้งๆที่เมื่อกี้พึ่งโดนดุมาแท้ๆ ฟางยิ้มเก่ง
 
น่ารักไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไรก็ไม่ค่อยเก็บยมาคิดสักเท่าไหร่คิดได้เป็นพักๆก็กลับมา
 
อารมณ์ดีอีกแล้ว การที่ได้ติวเตอร์เป็นผู้ชายคนเมื่อกี้อาจทำให้ฟางมีนิสัยจริงจังขึ้นมาบ้าง
 
ก็ได้ แต่งว่าตอนนี้ฉันต้องมานั่งฟันผลไม้แข่งกับเธฮบนไอเพดซะแล้ว~
 
 
+
 
+
 
+
 
 
ห้องเรียน
 
 
*^*//%^^)(*&&*_*#$^%
 
 
คาบแรกที่นักเรียนหญิงและชายต้องมาเรียนรวมกันมันช่าววุ่งวายแสนสาหัดจริงๆฟาง
 
ต้องไปนั่งเรียนกับติวเตอร์คนนั้นจริงๆด้วยตอนนี้ยังเฟย์ก็ยังไม่มาฉันเลยต้องนั่งคนเดียว
 
ไปก่อน
 
 
ฟุ่บ~
 
โทโมะ  :  นั่งด้วยยนะ
 
 
แก้ว  :  แต่เพื่อนฉัน...
 
 
โทโมะ  :  ฉันก็เพื่อนไง
 
 
แก้ว  :  อะ...เอางั้นก็ได้นั่งก็นั่ง~
 
 
โทโมะ  :  อย่าทำหน้าแบบนั้นเดี๋ยวฉันเคลิ้ม
 
 
งงเคลิ้มอะไรกัน
 
เขื่อน  :  เฮ้ย~ไอ้เจ้าชายนั่งกับสาวที่ไหนว่ะ ทิ้งกันเลยนะ
 
 
โทโมะ  :  เพื่อน...แก้วนี้ไอ้พ่อบ้านที่เคยบอกไว้ไง
 
 
เขื่อน  :  ยินดีที่ได้รู้จักครับแก้ว...ไม่เห็นจะเซ็กซี่เลยว่ะไอ้เจ้าชาย
 
 
โทโมะ  :  เออนะ...ไปหาที่นั่งเลยฉันมีเพื่อนนั่งแล้ว
 
 
เขื่อน  :  ว่าแย่จังไม่มีใครรักไปหาคนนั่งด้วยดีกว่าลัลล้า~
 
 
ฉันยังไม่ได้พูดกับเค้าเลย นายนั่นก็เดินลัลล้าออกไปสะก่อนแล้ว และตอนนี้เฟย์ก็เดินเข้า
 
มาแล้วด้วยแหละ
 
 
เฟย์  :  ฉันนั่งกับใครเนี่ย
 
 
ไล่สายตาไปทั่วทั้งห้องตอนนี้มีที่เดียวที่ว่างอยู่
 
 
เขื่อน  :  นี่ไงนั่งด้วยกันไหม
 
 
เฟย์  :  ไม่
 
 
เขื่อน  :  ทำมาเสียงแข็งเดี๋ยวบอกให้คุณปู่มาหลอกเลยนิ
 
 
เฟย์  :  หยุดพาดพิงเลยนะเดี๋ยวคืนนี้ก็เจอดีหรอก
 
 
เขื่อน  :  ท่านไม่รู้จักฉันไปบ้านฉันไม่ถูกหรอกแต่ว่าถ้าไปบ้านเธอไม่แน่นะ55
 
 
เฟย์  :  เงียบปากเลยนะไอ้เด็กไม่เรียบร้อย
 
 
ไม่ทันที่จะพูดอะไรไปมากกว่านี้เฟย์ก็โดนจับลากไปนั่งที่โต๊ะเดียวกันกับนายหน้ายาว
 
นั่น แต่กว่าจะลากไปได้ต้องยื้อกันอยู่นานพอควรถ้าเฟย์ไม่หมดแรงไปสะก่อนมีหวังได้
 
ดูมวยคู่เอกแน่ๆ
 
 
เขื่อน  :  มาๆจับครับจับ
 
 
หนุ่มน้อยหน้ายาวคนนั้นเดินเอากล่องสี่เหลืยมใบเล็กถือเดินวนรอบห้องเดินไปเขย่าไป
 
ด้วยเหมือนว่าในกล่องต้องมีอะไรสักอย่าง
 
 
โทโมะ  :  เล่นอะไรว่ะพ่อบ้าน
 
 
เขื่อน  :  อ้าววววไม่รู้อะไรสะแล้วเราก็เล่นบัดดี้กันไงจะได้ทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่
 
อย่างลึกซึ้งไง
 
 
ป๊อปปี้  :  เล่นบ้าๆไร้สาระน่า ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ
 
 
เขื่อน  :  อ๊ะอ่ะไม่ได้บอสแกต้องเล่นมา
 
 
พูดคุยกับเพื่อนเสร็จเค้าก็เดินไปกลางห้อง
 
 
เขื่อน  :  สวัสดีครับทั้งเพื่อนใหม่เพื่อนเก่าผมพ่อบ้านนะครับ~เราจะเล่นบัดดี้กัน เดี๋ยว
 
ผมจะเดินไปให้จับใครได้บัดดี้เป็นใครต้องดูแลบัดดี้ไปตลอดหนึ่งสัปดาห์โดยห้ามบอก
 
ว่าคนไหนคือบัดดี้ของเรา คือหมายถึงว่าห้ามใครรู้ว่าบัดดี้เราเป็นใครนะครับห้ามให้รู้
 
เด็ดขาดเลยแล้วเราจะมาเฉลยกันตอนสิ้นสัปดาห์แล้วก็อย่าลืมซื้อของชิ้นสุดท้ายไว้ให้
 
บัดดี้กันด้วยหล่ะ เรามาจับกันดีกว่า
 
 
อธิบายร่ายยาวจนจบแล้วเดินตรงมาหาเฟย์ยืนกล่องให้จับคนแรก
 
 
เขื่อน  :  ไหนๆฉันก็รู้จักเธอคนเดียวมาจับก่อนเลยและกัน
 
 
เฟย์  :  เพี้ยง!!ขออย่าให้ได้บัดดี้เป็น...
 
 
เขื่อน  :  เป็นใครเหรอคุณผู้หญิงคนแรก~
 
 
เฟย์  : ไอ้พ่อบ้านหน้ากบ!!เลิกเรียกแบบนั้นนะ
 
 
ล้วงเข้าไปแล้วจับออกมากก่อนจะชี้นิ้วเรียวไปยังหน้านายพ่อบ้านนั่น นี่หน่ะเหรอ
 
พ่อบ้านที่โทโมะว่าหล่อนะเนี่ยแต่ว่าติดเจ้าชู้ไปหน่อย ตอนนี้ทุกคนก็จับกันครบ
 
หมดแล้วรวมไปถึงฉันด้วย ทุกคนกำลังแกะของใครของมันไม่มีใครยอมแสดงสีหน้า
 
อะไรทั้งสิ้นเว้นก็แต่...
 
 
โทโมะ  :  เย่ๆ><
 
 
อาการดีใจออกนอกหน้าของโทโมะเรียกให้คนทั้งห้องมอง
 
 
จินนี่  :  เป็นอะไรรึเปล่าโทโมะ
 
 
ป๊อปปี้  :  เธอ...ไม่รู้หรือไงว่าที่นี้ฉันไอ้เจ้าชายแล้วก็พ่อบ้านทุกคนมีชื่อแล้วไม่
 
จำเป็นต้องมาเรียกชื่อจริงๆของพวกเรา
 
 
จินนี่  :  ทำไมเหรอฉันเรียกว่าโทโมะไม่ได้เหรอ
 
 
ป๊อปปี้  :  เรียกได้แต่เธอจะไม่ได้รับการคุ้มครองจากไอ้เจ้าชายมันหรอกนะเพราะถ้าเกิด
 
พวกผู้หญิงที่คลั่งมันเกิดได้ยินขึ้นมาเธออาจจะไม่เหลือความสวยบนใบหน้าก็ได้
 
 
จินนี่ที่เหมือนเข้าใจแล้วเงียบลงไปอย่าทันที จินนี่เข้าใจไม่ได้หมายความว่าฉันจะเข้าใจ
 
นิฉันยังงงอยู่เลยนั่นแปลว่าฉันก็เรียกโทโมะว่าโทโมะไม่ได้แล้วซิ
 
 
โทโมะ  :  เอาเถอะน่าบอสช่างๆเถอะ
 
 
ป๊อปปี้  :  ฉันก็แค่เตือนเท่านั้น
 
 
บอสมองขว้างๆมาทางฉันแต่เอ๊ะจะว่ามองจินนี่ก็ไม่ใช่ค้ามองไปทางฟางซะมากกว่านะ
 
นั่น แต่นั้นไม่ใช่ประเด็นสำหรับฉันต้องดูก่อนว่าฉันได้ใครเป็นบัดดี้คอยดูแลไม่เท่าไหร่
 
หรอกนะแต่ว่าพออ่านชื่อแล้วเกิดเป็นผู้ชายที่ฉันไม่รู้จักขึ้นมาจะหาถูกไหมเนี่ยวว่าใคร
 
ถ้าไปถามตรงๆว่าใครชื่อนี้มีหวังบัดดี้ฉันแตกพอดี ลุ้นๆฉันคลี่ม้วนกระดาษออกมาแล้ว
 
กวาดสายตาไล่ไปตามตัวหนังสืออย่างรวดเร็ว
 
 
 
แล้วคนที่เป็นบัดดี้ของฉันก็คือ...........................
 
~♥END KAEWJAI PART♥~
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
...................................................................................................................................................................................
 
อัพแล้วนะคะอ่านแล้วก็ช่วยกันเม้นๆๆๆๆๆโหวดด้วยนะแล้วตอนน่าจะตามมาในไม่ช้าค๊า
 
 
ตอนนี้ไม่มีอะไรเลยเนอะ5555ต้องเป็นเพราะอาการเจ็บแขนค้างอยู่แหงๆ555
 
 
รักลีดเดอร์นะคะจ๊วฟฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ