Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♠ FANG PART ♠~

 

ป๊อปปี้  :  ไม่ใช่วิธีนี้ ทำใหม่สิ

 

ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้มเมื่อฉันทำแบบทดสอบผิดซ้ำกันเป็นรอบที่สาม ก็ใครมันจะไปทำถูกเค้าเล่นไม่สอนอะไรเลยอ่า

 

ไม่เรียนจะทำถูกได้ไงหล่ะ:’(

 

 

ป๊อปปี้  :  โจทย์ง่ายๆแค่นี้ทำไมทำไม่ได้

 

 

ฟาง  :  นายก็สอนฉันสิ นายเป็นครูฉันนะ --*

 

 

ป๊อปปี้  :  ไม่สอนจนกว่าเธอจะทำถูก

 

 

ฟาง  :  อย่าดุนักเซ่ฉันทำไม่เป็น นี้มันเรื่องที่จะต้องเรียนปีหน้านะฉันไม่เคยเรียนจะทำเป็นได้ไงหล่ะ

 

 

ฉันเผลออารมณ์ร้อนใส่เค้าบาง

 

 

ป๊อปปี้  :  เอ่ะอ่ะอะไรก็โวยวาย

 

 

ฟาง  :  อะไรเหล่าก็ฉันทำไม่เป็นนินายก็สอนเซ่

 

 

ไม่ไหวฉันปรอทแตกไปแล้วก็ดูเค้าสิฉันเรียนกับเค้าเหมือนเป็นนักโทษเลย นี้ฉันจ้างเค้านะไม่ได้ขอให้เค้ามาสอน

 

ฟรีๆบ้าที่สุด!!

 

 

ป๊อปปี้  :  ไม่ต้องพูดเลยทำไปนะทำให้หมดเลยเดี๋ยวมา

 

 

พูดแล้วหยิบกระเป๋าเป้แล้วเดินออกไปเฉยเลย อะไรกันเนี่ยฉันไปทำอะไรให้เค้านักนะดุเป็นบ้าเลยทีกับคนอื่นไม่

 

เห็นเป็นแบบนี้เลย แล้วดูมาพาลสั่งการบ้านฉันอีกรู้อะไรไหมที่เค้าบอกว่าแบบฝึกหัดเนี่ยมันกี่ข้อ มัน50ข้อเชี่ยวนะ

 

ฉันจะไปทำอย่างไงเสร็จเล่าโธ่เอ๋ย~วันนี้ไม่ไหวเป็นลมดีกว่า@__@

 

 

 

~♠ END FANG PART ♠~

 

 

 

 

~♠ POPPY PART ♠~

 

 

ยัยนั่นจะไปรู้อะไร เฮ้ย!! ได้แต่ทำตัวน่ารักไปวันๆถ้าผมเกิดทำอะไรอย่างที่ใจคิดขึ้นมาเธอจะยอมรับไหมน้า(ใคร

 

จะยอมก็บอสเล่นไปการบ้านเต้าตั้งหลายข้ออ่า~) ก็ทำเยอะจะไดเก่งไงผมไม่กล้าสอนเธอหรอกยิ่งใกล้ชิดเท่า

 

ไหร่หัวใจมันเริ่มเต้นแปลกอ่าๆ รึว่าจะเดินกลับดูเธอดีนะ

 

 

ป๊อปปี้  :  ขี้เซ้าจริงๆแทนทีจะรีบทำมานอนอยู่ได้

 

 

ผมเดินไปใกล้แล้วฉุดมือฟางเพื่อให้เธอนั่ง

 

 

ฟาง  :  ฉันทำไมเป็น

 

 

ป๊อปปี้  :  สอนก็ได้มา

 

 

ฟาง  :  ช่ายนายต้องสอนเพราะนายเป็นครูฉัน

 

 

ป๊อปปี้  :  เด็กนักเรียนเอาแต่ใจ

 

 

ฟาง  :  ฉันน่ารักเอาแต่ใจตรงไหนเนี่ย

 

 

ป๊อปปี้ : พอแล้วมาเรียนกันดีกว่าจะได้ทำเป็นไง

 

 

^%%$##@@$$%^%&*&())^^$$%#@@^&%$#&()%#%$$#$#$&**(*%$#%^*

 

(^&%$$##()&^#!@%*(%$#$*

 

 

 

ฟาง  :  โอ้ยยยยฉันมึน@__@ไม่ไหวแล้ว

 

 

ป๊อปปี้  :  อะไรกันนี่แค่เริ่มต้นนิดเดียวเองนะ

 

 

ฟาง  :  ไว้มาต่อเย็นพรุ่งนี้ได้ไหมอ่านี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ

 

 

ป๊อปปี้  :  แต่ฉันเลิกสอนตอนสามทุ่มตรงนะ

 

 

ฟาง  :  นิดเดียวเองนี่อีก20นาทีก็สามทุ่มแล้ว เลิกเรียนเถอะนะไปกินเค้กกันฉันทำเค้กไว้เมื่อวานกินไหม

 

 

ฟางเดินไปที่ห้องครัวโดยไม่ฟังผมตอบสักคำว่ากินหรือเปล่า

 

 

ฟาง  :  มาป้อนๆน่ะ

 

 

พูดไปก็ตักเค้กมาจ่อที่ปากผม น่ารักเกินไปแล้วนะ

 

 

ป๊อปปี้  :  ไม่กิน ฉันไปดีกว่า

 

 

พูดจบก็เดินออกมาเลยแต่ไม่ลืมตะโกนกลับไปว่า

 

 

ป๊อปปี้  :  อย่าลืมการบ้านนะ

 

 

ให้ตายบซิถ้าผมขืนอยู่กินเจ้าเค้กบ้านั่นด้วยต้องควบคุมตัวเองไม่อยู่แน่ๆแค่นี้หัวใจก็เต้นราวกับกลองชุดแล้วหล่ะ

 

คืนนี้คงนอนฝันดีไปอีกคืนซินะ หึ...เลขาของบอส♥

 

 

 

~♠ END POPPY PART ♠~

 

 

 

 

 

 

 

~♥ KAEWJAI PART♥~

 

 

โอ้เย้ โอ้เย้ โอ้โอ้เย่~

 

 

ว๊าววววันนี้ฉันดีไวดีเฮะ เลยมาโรงเรียนตั้งแต่ไก่โห มาเช้านี้ก็ดีนะอากาศสดชื่น

 

 

โทโมะ  :  แก้ว...

 

 

เสียงเรียกดังมาแต่ไกล

 

 

แก้ว  :  อ้าวโทโมะมาโรงเรียนเช้าดีนะ

 

 

โทโมะ  : ปกติฉันมาไม่เช้าหรอกพอดีขับรถไปบ้านเธอแล้วแม่เธอบอกว่าเธอออกมาแล้วก็เลยมาไง

 

 

แก้ว  :  อ้าววแล้วไปบ้านฉันทำไมอ่า

 

 

โทโมะ  :  ไปรับไงสงสารเห็นเดินต้อยๆทุกวัน

 

 

แก้ว  :  ฉันออกกำลังกายไง

 

 

โทโมะ  :  เดี๋ยวก็กล้ามเนื้อขาขึ้นเป็นก้อนไม่สวยกันพอดี

 

 

แก้ว  :  OoOห๊าจริงเหรอ แย่แล้วงั้นขาฉันก็...

 

 

ฉันก้มลงมองขาตัวเองจับๆดูแต่ตอนนี้มันก็เล็กอยู่นิคงยังไม่เป็นไรที่หลังฉันต้องหัดขับรถแล้ว ไม่เอานะขนาดน่อง

 

 

เรียวๆยังไม่มีคนมองถ้าน่องเกิดใหญ่ขึ้นมาฉันไม่ขึ้นคานไปเลยเหรอ

 

 

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่า

 

 

โทโมะหัวเราะเสียงดัวแล้วขยี้หัวฉันจนผมยาวๆฟู่ฟ่องไปหมด

 

 

แก้ว  :  อ่านายอย่าเล่นฟมฉันฟู่หมดแล้ว

 

 

โทโมะ  :  โอโห...หวงผมน่าดูนะเนี่ยว่าแต่ไม่ได้สระมากี่วันแล้วผมเหนียวเชี่ยว

 

 

O_Oเค้ารู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้สระผม

 

 

แก้ว  :  ToT

 

 

โทโมะ  :  ฉันเดานะวาไม่ต่ำกว่า3วันแน่ๆเลย

 

 

เค้าเดาถูกแป๊งเลยฉันไม่ได้สระมา3วันแล้วอ่า ก็มันขี้เกียจนิน่า--*

 

 

โทโมะ  :  ฉันเดาถูกใช่ม๊า

 

 

แก้ว  :  ไม่จริงหรอกนายมั่ว

 

 

โทโมะ :  อย่ามาหลอกฉันน่า

 

 

แก้ว  :  อืมๆไม่ได้สระมา3วันแล้ว

 

 

โทโมะ  :  น่านไงหล่ะบอกแล้วว่ายังไม่ได้สระแหงๆ

 

 

ก็แล้วไงฉันยังไม่ได้สระไหนว่าเป็นเพื่อนกันไง เพื่อนก็ต้องรับได้ซิ

 

 

โทโมะ  :  ฉันว่าถ้าเธอไม่ชอบสระผมก็ไปตัดสั้นๆดีกว่าดูแลก็ง่าย

 

 

แก้ว  :  ก็ฉันชอบผมยาวนี่น้า

 

 

โทโมะ  :  งั้นก็สระบ่อยๆสิ

 

 

อ่าไม่เข้าใจแล้วทำไมต้องมาพูดเกี่ยวกับการสระผมของฉันเนี่ยห๊ะ

 

 

เคนตะ  :  เฮ่ย!! ไอ้เจ้าชาย

 

 

เพื่อนร่วมห้องที่หน้าตาเหมือนๆลิงเดินเข้ามาแล้วก็เรียกชื่ออะไรแปลกๆออกมา

 

 

โทโมะ  :  ว่าไง

 

 

เคนตะ  :  นึกไงว่ะมาเช้าเนี่ยปกติแกมาสายจะตายแล้วถ้ามาสายแกก็จะโดนสาวๆล้อมรอบ555

 

 

โทโมะ  :  วันนี้ตื่นเช้าก็เลยมาเร็มแกหล่ะเดินมามีอะไร

 

 

เคนตะ  :  มีข่าวจะมาบอก

 

 

โทโมะ  :  ข่าวดีหรือข่าวร้ายว่ะ

 

 

เคนตะ  :  ไม่ร฿สำหรับแกดีหรือร้ายแต่สำหรับผู้ชายทั้งโรงเรียนถือว่ามันเป็นข่าวดี

 

 

โทโมะ  :  ว่ามาอย่าร่ำไร

 

 

เคนตะ  :  โรงเรียนสั่งรวมสองฝั่งเป็นฝั่งเดียวกันแล้ว

 

 

โทโมะ  :  ไหนว่ารอครบเดือนหนึ่งก่อนไงที่แค่2อาทิตย์หน่อยๆเองนะ

 

 

เคยตะ  :  ไม่รู้ว้อยเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เป็นต้นไปโรงเรียนเราจะกลายเป็นสหศึกษาแล้ว

 

 

โทโมะ  :  เร็วดีเฮะ

 

 

อ๊ากกก><ดีใจพรุ่งนี้ฉันจะได้เจอยัยฟาง เฟย์แล้วฮ่าฮ่าคิดถึงจังเลย

 

 

เคนตะ  :  มาบอกแค่เนี่ยแหละไปแล้วนะเจ้าชายแล้วเจอกันพรุ่งนี้

 

 

ฮ๊ะ เจ้าชาย!!งงคะเจ้าชายอะไรใคร?โทโมะเป็นเจ้าชายเหรองง^^

 

 

โทโมะ  :  แก้ว~พรุ่งนี้เพื่อนๆก็จะมาอยู่กับเธอแล้วนะ

 

 

หันมาเล่าใฝห้ฉันฟังโอ้ยไม่ต้องเล่าแล้วฉันได้ยินน่า

 

 

แก้ว  :  เอ่อ...คาราวะคะเจ้าชาย

 

 

ฉันพูดแล้วค่อมตัวลง แต่โทโมะกลับยิ้มแล้วหัวเราะสะงั้น

 

 

แก้ว  :  เป็นอะไรเพค่ะ

 

 

โทโมะ  :  แก้วไปกันใหญ่แล้วฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ

 

 

แก้ว  :  อ้าวก็เค้าเรียกนายว่าเจ้าชายนิ

 

 

โทโมะ  :  มันก็เหมือนฉายาเฉยๆตามเธอน่าจะรู้ตั้งนานแล้วนะเพราะทุกคนในโรงเรียนก็เรียกฉันเจ้าชายทั้งงั้น

 

 

แก้ว  :  @___@

 

 

โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าไม่เป๋ยไรอย่างง เธอทำหน้าเอ๋ออีกแล้วนะ

 

 

แก้ว  :  ฉายาทำไมไม่บอกให้ฉันคาราวะอยู่ได้

 

 

โทโมะ  :  เธอไม่ถามนิอยู่ๆก็มาเลยฮ่าฮ่า

 

 

แก้ว  :  ตกลงฉันต้องเรียกนายว่าเจ้าชายใช่ไหมเนี่ย

 

 

โทโมะ  :  ตามจริงก็ใช่แต่เธอเป็นกรณียกเว้น

 

 

แก้ว  :  ทำไมอะ

 

 

โทโมะ  :  สิทธิพิเศษของการเป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของฉันไง:’)

 

 

แก้ว  :  ฉันควรดีใจใช่ไหม

 

 

โทโมะ  : ถูกต้อง

 

 

แก้ว  :  โอเคแล้วนายไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยเหรอฉันเห็นวันๆนายมาอยู่แต่กับฉันอ่า

 

 

โทโมะ  :  มีสิแต่ว่ามันไปแลกเปลี่ยนที่ฝั่งเธอไง บอสกับไอ้พ่อบ้าน

 

 

แก้ว  :  *_*  คนอะไรชื่อประหลาดดีแท้

 

 

โทโมะ  :  ฉายานะ เธออย่าไปเผลอเรียกชื่อจริงๆมันเข้าหล่ะ

 

 

แก้ว  :  ทำไมชื่อพวกเค้าศักดิสิทธิ์เหรอ งั้นฉันขอรู้หน่อยได้ไหมว่าเค้าชื่ออะไร

 

 

โทโมะ  :  เอาไว้เจอก่อนแล้วเดี๋ยวจะบอกนะ

 

 

แก้ว  :  ตอนนี้ไปเรียนกันยังอ่ารู้สึกว่าเราจะโดดเคารพธงชาตินะเนี่ย

 

 

ใช่ฉันกับโทโมะคุยกันนานจนลืมไปเลยว่านี้มัน8.30แล้วการเคารพธงชาติจบไปแล้ว ถ้ามีคนมาเจอต้องโดนลบ

 

คะแนนแน่ๆฉันก็เลยชั่วนเค้าไปขึ้นเรียนเลยดีกว่า

 

 

+

 

+

 

+

 

 

เย็น

 

 

โทโมะ  :  แก้ว...ไปส่ง

 

 

เรียกตอนที่ฉันกำลังลุกออกจากห้อง

 

 

แก้ว  :  นายว่างเหรอ

 

 

โทโมะ  :  ฉันไม่มีงานนี้เรียกว่าว่างไหมหล่ะ

 

 

แก้ว  :  โอเคว่างจ๊า แค่นี้อย่ามาเล่นลิ้นได้ไหม

 

 

ฉันกับโทโมะสนิทกันในระดับหนึ่งแล้วหล่ะโทโมะเป็นผู้ชายขี้เล่นนะ ใครอยู่ใกล้นานๆคงหวั่นไหวแหงๆ(แต่ไม่ใช่

 

ฉันมั๋ง) เอาหล่ะวันนี้ฉันมีคนไปส่งอีกแล้ว

 

 

จินนี่  :  งั้นโทโมะเลยไปส่งจินนี่ด้วยได้ไหม

 

 

จินนี่ที่แหวกกลุ่มผู้ชายออกมาขอกลับด้วย

 

 

โทโมะ  :  อ่อได้ซิได้เสมอ

 

 

จินนี่  :  ขอบคุณนะ  เคนตะจินนี่มีคนไปส่งแล้วไม่ต้องรบกวนเคนตะแล้วหล่ะ

 

 

ยิ้มหวานให้โทโมะแล้วกลับไปพูดกับเคนตะ

 

 

เคนตะ  :  อืมๆ

 

 

เคนตะตอบสั้นๆแล้วเดินไปจากห้อง

 

 

โทโมะ  :  งั้นเรากลับกันเลยไหม

 

 

จินนี่  :  จ๊ะ

 

 

รับคำแวเดินไปด้วยกัน อ้าวคนสวยคนหล่อไปด้วยกันแล้วฉันหล่ะ โทโมะนายลืมไหมเนี่ยว่านายบอกว่าจะไปส่งฉัน

 

แฮ่ๆส่งสัยจะลืมไม่เป็นไรฉันเดินกลับก็ได้:’) ฉันสะพายเป้รูปมิกกี้เมาส์การ์ตูนตัวโปรดแล้วเดินออกไปด้านหลัง

 

ห้องก็กะว่าจะไปทะลุประตูหลังคนมันน้อยดี

 

 

โทโมะ  :  ไปไหนแก้ว กลับบ้าน

 

 

แก้ว  :  อะอ้าวววฉันนึกว่านายลืมฉันอ่าก็เลยจะกลับเอง

 

 

โทโมะ  :  บ้าฉันจะลืมเธอได้ไงปะไปส่งจินนี่ด้วยกัน

 

 

เดินมาเอามือพาดบนไหล่ลามมาคล้องคอแล้วพาฉันเดินออกไป

 

 

แก้ว  :  โอ้โห...นายแขนหนักเป็นบ้าเลยอ่า

 

 

โทโมะ  :  ผมเธอก็เหม็นเป็นบ้าเหมือนกัน

 

 

แก้ว  :  *--

 

 

โทโมะ  :  เอาอีกแล้วทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะเดี๋ยวตีเลย

 

 

แก้ว  :  ทำหน้าแบบไหนอ่า

 

 

โทโมะ  :  ก็หน้าตาเอ๋อๆไงหล่ะ

 

 

แก้ว  :  ว่าอีกแล้ว

 

 

โทโมะ  :  โอเคไม่ว่าแล้ว

 

 

จากนั้นโทโมะก็คุยกับฉันจ่อเลยฉันนั่งข้างคนขับส่วนจินนี่หนังเบาะหลัง

 

 

โทโมะ  :  บ๊ายบายจินนี่

 

 

จินนี่  :  จ๊าขอบคุณมากนะ

 

 

โทโมะ  :  ไม่เป็นไรครับ ยินดี

 

 

จินนี่นิ้มเขินแก้มแดงปลั่งเดินเข้าบ้านไปเลยทีเดียวไม่ใช่ว่ายัยเจ้าหญิงหลงรักเพื่อนชายฉันแล้วหล่ะ

 

 

โทโมะ  :  แก้วอะ

 

 

เค้ายืรแป้งเด็กมาให้ฉัน

 

 

แก้ว  :  ให้ทำไมอ่า

 

 

โทโมะ  : ผมเธออ่าเวลามันโดนลมแล้วมันไม่คืนตัวมันเหนียวไง ที่นี้มันเลยจับกัยเป็นทรง เอาแป้งไปทามันจะได้

 

 

หอมขึ้นแล้วก็ไม่จับตัวด้วย

 

 

แก้ว  :  มันทำได้จริงอ่า

 

 

โทโมะ :  หลอกทำไมหล่ะ

 

 

แก้ว  : หง่ะผมฉันมันดูแย่ขยาดนั้นเชี่ยวเหรอ

 

 

เค้าพยักหน้าแล้วมองไปที่ผมฉัน อ่าเคืองแล้วนะเดี๋ยวแม่ตัดทิ้งเลยนี้จำด้เลิกว่าซะที

 

 

แก้ว  :  โทโมะพาไปร้านทำผมที

 

 

โทโมะ  : ไปทำไมอ่า

 

 

แก้ว  :  เอาน่าพาไปหน่อยนะ

 

 

โทโมะ  :  ก็ได้

 

 

 

 

~♥END  KAEWJAI PART♥~

 

 

 

 

~♥TOMO PART♥~

 

 

จู่ๆแก้วก็บอกให้ผมพาเธอมาร้านทำผม เอ้าอยากไปก็พาไป

 

 

ร้านทำผม

 

 

ช่าง  :  ทำอะไรดีคะ

 

 

แก้ว  : ตัดผมคะ

 

 

โทโมะ  :  เดี๋ยวๆแก้วตัดทำไม

 

 

แก้ว :  นายบ่นอะ

 

 

โทโมะ :  ย่นไม่ได้บอกว่าให้ตัดนิ

 

 

แก้ว  :  ไม่เป็นไรฉันว่าตัดก็ดีนะจะได้ดูแลง่ายฉันจะได้ไม่ต้องสระบ่อยด้วย

 

 

โทโมะ  : แน่ใจนะมานั่งเสียดายไม่ได้นะ

 

 

แก้ว  :  อืม...

 

 

ช่าง  :  แหม...คุณน้องนี้รักแฟนน่าดูเลยนะคะแฟนบอกบ่นให้ตัดก็ตัดน่ารักจริง

 

 

โทโมะ  :  อะเอ่ออ...คือว่า

 

 

แก้ว  :  พี่คะเราไม่ใช่แฟนกันคะ

 

 

เธอตอบแล้วส่งยิ้มหวานๆไปให้พี่ช่างทำผม

 

 

ช่าง  :  อ้าวเหรอคะพี่เห็นมาด้วยคุยกันกระหนุงกระหนิงดีก็เลยคิดว่าเป็นแฟนหน่ะคะ

 

 

แก้ว  :  เพื่อกัยเท่านั้นแหละคะ

 

 

ช่าง  :  งั้นตัดทรงไหนดีคะจะตัดเหลือแค่หลางหลังหรือตัดสั้นไปเลย

 

 

แก้ว  :  ตักแบบนี้อะคะ

 

 

เธอชี้มาทีหัวของผม ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเธอจะมาตัดทรงเดียวกันผมได้ไงผมเป็นผู้ชายนะ

 

 

ช่าง  :  จะดีเหรอคะ

 

 

แก้ว  :  ดีคะเอาทรงนี้แล่ะคะเริ่มตัดได้เลย

 

 

จากนั้นช่างก็เริ่มตัดผมยาวๆของเธอทิ้งไปจนตอนนี้สั้นเหมือนของผมแป๊ะอะไรจะตัดเหมือนขนาดนั้น

 

 

ช่าง  :  เรียบร้อยแล้วคะ

 

 

ช่างถอดผ้าคลุมออกจากแก้วแล้วสะบัด แก้วลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาให้ผมดู

 

 

แก้ว  :  โทโมะเป็นไงไม่น่าเกลียดเท่าไร่เนอะ

 

 

มันน่าเกลียดที่ไหนหล่ะมันน่ารักต่างหากเธอตั้ดทรงนี้แล้วน่ารักเป็นบ้าเลย น่ารักกว่าผมยาวๆหลายเท่าเลยอะ

 

 

เปรี้ยวซ่าส์ดี หน้าเธอนี้หวานราวกับน้ำผึ้งยังไงยังงั้นเลยแถมยังขาวอีกด้วยเมื่อก่อนก็มองว่าไม่ขาวแต่ทำไมพอตัก

 

เปิดหน้านิดเธอขาวมากขาวอมชมพูซะด้วย

 

 

แก้ว  :  โทโมะ!!ได้ยินที่ถามไหมเนี่ย

 

 

โทโมะ  :  ได้ยินๆ สวยดี

 

 

แก้ว  :  จริงอะ

 

 

เธอทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว

 

 

โทโมะ  :  เธอทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะ

 

 

แก้ว  :  อ่อลืมไป พี่คะเท่าไหร่

 

 

ช่าง  :  450บาทคะรวมค่าสระผมด้วย

 

 

แก้ว  :  โทโมะจ่าย

 

 

โทโมะ  :  อ้าวทำไมเป็นฉันหล่ะ

 

 

แก้ว  :  นายเฟรนด์ไหมหล่ะ

 

 

อ๊ากกกเดี๋ยวนี้เธอเริ่มสนิทกับผมใหญ่แล้วนะเนี่ยดูซิกล้ามาเล่นคำว่าเฟรนด์ฮ่าฮ่าไม่เป็นไร ผมก็ยิ้มๆให้พี่ช่างแล้

 

วก็ขวักแบงค์500ให้ไป

 

 

โทโมะ  :  ไม่ต้องถอนนะครับ

 

 

แก้ว  :  ถอนเถอะคะแก้วเอาเองอีก50บาท

 

 

โทโมะ  :  แก้ว

 

 

ให้ทิปเค้าไปแล้วขอคืนได้ไงเธอนี่หน่า ผมรีบให้เธฮรีบเงินแล้วลากออกมาจากร้าน

 

 

 

 

 

 

 

 

..........................................................................................

มาอัพแล้วนะคะอ่านแล้วก็เม้นก็โหวดเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์บ้างนะคะ ถ้ามีคำผิดมากเกินไปต้องขอโทษด้วยคะ

 

เพราะว่าไม่ได้ทวน~

 

เหมือนเดินคะเม้นๆๆๆโหวดแล้วจะมาอัพอีกคะ

 

 

 

 

ปล.อยากอัพทุกวันเลยคะ~ถ้าลีดเดอร์เม้นกันยังไงไรเตอร์ก็อัพทุกวันอยู่แล้วค๊า(ถ้าไม่ติดการบ้าน!!)

 

แต่ถ้าเม้นกันมากก็ยินดีละกองการบ้านไว้ก่อนคะ555

 

รักลีดเดอร์นะคะจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟ