Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

~♠ FANG PART ♠~
 
ป๊อปปี้  :  ไม่ใช่วิธีนี้ ทำใหม่สิ
 
ป๊อปปี้เอ่ยเสียงเข้มเมื่อฉันทำแบบทดสอบผิดซ้ำกันเป็นรอบที่สาม ก็ใครมันจะไปทำถูกเค้าเล่นไม่สอนอะไรเลยอ่า
 
ไม่เรียนจะทำถูกได้ไงหล่ะ:’(
 
 
ป๊อปปี้  :  โจทย์ง่ายๆแค่นี้ทำไมทำไม่ได้
 
 
ฟาง  :  นายก็สอนฉันสิ นายเป็นครูฉันนะ --*
 
 
ป๊อปปี้  :  ไม่สอนจนกว่าเธอจะทำถูก
 
 
ฟาง  :  อย่าดุนักเซ่ฉันทำไม่เป็น นี้มันเรื่องที่จะต้องเรียนปีหน้านะฉันไม่เคยเรียนจะทำเป็นได้ไงหล่ะ
 
 
ฉันเผลออารมณ์ร้อนใส่เค้าบาง
 
 
ป๊อปปี้  :  เอ่ะอ่ะอะไรก็โวยวาย
 
 
ฟาง  :  อะไรเหล่าก็ฉันทำไม่เป็นนินายก็สอนเซ่
 
 
ไม่ไหวฉันปรอทแตกไปแล้วก็ดูเค้าสิฉันเรียนกับเค้าเหมือนเป็นนักโทษเลย นี้ฉันจ้างเค้านะไม่ได้ขอให้เค้ามาสอน
 
ฟรีๆบ้าที่สุด!!
 
 
ป๊อปปี้  :  ไม่ต้องพูดเลยทำไปนะทำให้หมดเลยเดี๋ยวมา
 
 
พูดแล้วหยิบกระเป๋าเป้แล้วเดินออกไปเฉยเลย อะไรกันเนี่ยฉันไปทำอะไรให้เค้านักนะดุเป็นบ้าเลยทีกับคนอื่นไม่
 
เห็นเป็นแบบนี้เลย แล้วดูมาพาลสั่งการบ้านฉันอีกรู้อะไรไหมที่เค้าบอกว่าแบบฝึกหัดเนี่ยมันกี่ข้อ มัน50ข้อเชี่ยวนะ
 
ฉันจะไปทำอย่างไงเสร็จเล่าโธ่เอ๋ย~วันนี้ไม่ไหวเป็นลมดีกว่า@__@
 
 
 
~♠ END FANG PART ♠~
 
 
 
 
~♠ POPPY PART ♠~
 
 
ยัยนั่นจะไปรู้อะไร เฮ้ย!! ได้แต่ทำตัวน่ารักไปวันๆถ้าผมเกิดทำอะไรอย่างที่ใจคิดขึ้นมาเธอจะยอมรับไหมน้า(ใคร
 
จะยอมก็บอสเล่นไปการบ้านเต้าตั้งหลายข้ออ่า~) ก็ทำเยอะจะไดเก่งไงผมไม่กล้าสอนเธอหรอกยิ่งใกล้ชิดเท่า
 
ไหร่หัวใจมันเริ่มเต้นแปลกอ่าๆ รึว่าจะเดินกลับดูเธอดีนะ
 
 
ป๊อปปี้  :  ขี้เซ้าจริงๆแทนทีจะรีบทำมานอนอยู่ได้
 
 
ผมเดินไปใกล้แล้วฉุดมือฟางเพื่อให้เธอนั่ง
 
 
ฟาง  :  ฉันทำไมเป็น
 
 
ป๊อปปี้  :  สอนก็ได้มา
 
 
ฟาง  :  ช่ายนายต้องสอนเพราะนายเป็นครูฉัน
 
 
ป๊อปปี้  :  เด็กนักเรียนเอาแต่ใจ
 
 
ฟาง  :  ฉันน่ารักเอาแต่ใจตรงไหนเนี่ย
 
 
ป๊อปปี้ : พอแล้วมาเรียนกันดีกว่าจะได้ทำเป็นไง
 
 
^%%$##@@$$%^%&*&())^^$$%#@@^&%$#&()%#%$$#$#$&**(*%$#%^*
 
(^&%$$##()&^#!@%*(%$#$*
 
 
 
ฟาง  :  โอ้ยยยยฉันมึน@__@ไม่ไหวแล้ว
 
 
ป๊อปปี้  :  อะไรกันนี่แค่เริ่มต้นนิดเดียวเองนะ
 
 
ฟาง  :  ไว้มาต่อเย็นพรุ่งนี้ได้ไหมอ่านี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ
 
 
ป๊อปปี้  :  แต่ฉันเลิกสอนตอนสามทุ่มตรงนะ
 
 
ฟาง  :  นิดเดียวเองนี่อีก20นาทีก็สามทุ่มแล้ว เลิกเรียนเถอะนะไปกินเค้กกันฉันทำเค้กไว้เมื่อวานกินไหม
 
 
ฟางเดินไปที่ห้องครัวโดยไม่ฟังผมตอบสักคำว่ากินหรือเปล่า
 
 
ฟาง  :  มาป้อนๆน่ะ
 
 
พูดไปก็ตักเค้กมาจ่อที่ปากผม น่ารักเกินไปแล้วนะ
 
 
ป๊อปปี้  :  ไม่กิน ฉันไปดีกว่า
 
 
พูดจบก็เดินออกมาเลยแต่ไม่ลืมตะโกนกลับไปว่า
 
 
ป๊อปปี้  :  อย่าลืมการบ้านนะ
 
 
ให้ตายบซิถ้าผมขืนอยู่กินเจ้าเค้กบ้านั่นด้วยต้องควบคุมตัวเองไม่อยู่แน่ๆแค่นี้หัวใจก็เต้นราวกับกลองชุดแล้วหล่ะ
 
คืนนี้คงนอนฝันดีไปอีกคืนซินะ หึ...เลขาของบอส♥
 
 
 
~♠ END POPPY PART ♠~
 
 
 
 
 
 
 
~♥ KAEWJAI PART♥~
 
 
โอ้เย้ โอ้เย้ โอ้โอ้เย่~
 
 
ว๊าววววันนี้ฉันดีไวดีเฮะ เลยมาโรงเรียนตั้งแต่ไก่โห มาเช้านี้ก็ดีนะอากาศสดชื่น
 
 
โทโมะ  :  แก้ว...
 
 
เสียงเรียกดังมาแต่ไกล
 
 
แก้ว  :  อ้าวโทโมะมาโรงเรียนเช้าดีนะ
 
 
โทโมะ  : ปกติฉันมาไม่เช้าหรอกพอดีขับรถไปบ้านเธอแล้วแม่เธอบอกว่าเธอออกมาแล้วก็เลยมาไง
 
 
แก้ว  :  อ้าววแล้วไปบ้านฉันทำไมอ่า
 
 
โทโมะ  :  ไปรับไงสงสารเห็นเดินต้อยๆทุกวัน
 
 
แก้ว  :  ฉันออกกำลังกายไง
 
 
โทโมะ  :  เดี๋ยวก็กล้ามเนื้อขาขึ้นเป็นก้อนไม่สวยกันพอดี
 
 
แก้ว  :  OoOห๊าจริงเหรอ แย่แล้วงั้นขาฉันก็...
 
 
ฉันก้มลงมองขาตัวเองจับๆดูแต่ตอนนี้มันก็เล็กอยู่นิคงยังไม่เป็นไรที่หลังฉันต้องหัดขับรถแล้ว ไม่เอานะขนาดน่อง
 
 
เรียวๆยังไม่มีคนมองถ้าน่องเกิดใหญ่ขึ้นมาฉันไม่ขึ้นคานไปเลยเหรอ
 
 
โทโมะ  :  ฮ่าฮ่า
 
 
โทโมะหัวเราะเสียงดัวแล้วขยี้หัวฉันจนผมยาวๆฟู่ฟ่องไปหมด
 
 
แก้ว  :  อ่านายอย่าเล่นฟมฉันฟู่หมดแล้ว
 
 
โทโมะ  :  โอโห...หวงผมน่าดูนะเนี่ยว่าแต่ไม่ได้สระมากี่วันแล้วผมเหนียวเชี่ยว
 
 
O_Oเค้ารู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้สระผม
 
 
แก้ว  :  ToT
 
 
โทโมะ  :  ฉันเดานะวาไม่ต่ำกว่า3วันแน่ๆเลย
 
 
เค้าเดาถูกแป๊งเลยฉันไม่ได้สระมา3วันแล้วอ่า ก็มันขี้เกียจนิน่า--*
 
 
โทโมะ  :  ฉันเดาถูกใช่ม๊า
 
 
แก้ว  :  ไม่จริงหรอกนายมั่ว
 
 
โทโมะ :  อย่ามาหลอกฉันน่า
 
 
แก้ว  :  อืมๆไม่ได้สระมา3วันแล้ว
 
 
โทโมะ  :  น่านไงหล่ะบอกแล้วว่ายังไม่ได้สระแหงๆ
 
 
ก็แล้วไงฉันยังไม่ได้สระไหนว่าเป็นเพื่อนกันไง เพื่อนก็ต้องรับได้ซิ
 
 
โทโมะ  :  ฉันว่าถ้าเธอไม่ชอบสระผมก็ไปตัดสั้นๆดีกว่าดูแลก็ง่าย
 
 
แก้ว  :  ก็ฉันชอบผมยาวนี่น้า
 
 
โทโมะ  :  งั้นก็สระบ่อยๆสิ
 
 
อ่าไม่เข้าใจแล้วทำไมต้องมาพูดเกี่ยวกับการสระผมของฉันเนี่ยห๊ะ
 
 
เคนตะ  :  เฮ่ย!! ไอ้เจ้าชาย
 
 
เพื่อนร่วมห้องที่หน้าตาเหมือนๆลิงเดินเข้ามาแล้วก็เรียกชื่ออะไรแปลกๆออกมา
 
 
โทโมะ  :  ว่าไง
 
 
เคนตะ  :  นึกไงว่ะมาเช้าเนี่ยปกติแกมาสายจะตายแล้วถ้ามาสายแกก็จะโดนสาวๆล้อมรอบ555
 
 
โทโมะ  :  วันนี้ตื่นเช้าก็เลยมาเร็มแกหล่ะเดินมามีอะไร
 
 
เคนตะ  :  มีข่าวจะมาบอก
 
 
โทโมะ  :  ข่าวดีหรือข่าวร้ายว่ะ
 
 
เคนตะ  :  ไม่ร฿สำหรับแกดีหรือร้ายแต่สำหรับผู้ชายทั้งโรงเรียนถือว่ามันเป็นข่าวดี
 
 
โทโมะ  :  ว่ามาอย่าร่ำไร
 
 
เคนตะ  :  โรงเรียนสั่งรวมสองฝั่งเป็นฝั่งเดียวกันแล้ว
 
 
โทโมะ  :  ไหนว่ารอครบเดือนหนึ่งก่อนไงที่แค่2อาทิตย์หน่อยๆเองนะ
 
 
เคยตะ  :  ไม่รู้ว้อยเอาเป็นว่าพรุ่งนี้เป็นต้นไปโรงเรียนเราจะกลายเป็นสหศึกษาแล้ว
 
 
โทโมะ  :  เร็วดีเฮะ
 
 
อ๊ากกก><ดีใจพรุ่งนี้ฉันจะได้เจอยัยฟาง เฟย์แล้วฮ่าฮ่าคิดถึงจังเลย
 
 
เคนตะ  :  มาบอกแค่เนี่ยแหละไปแล้วนะเจ้าชายแล้วเจอกันพรุ่งนี้
 
 
ฮ๊ะ เจ้าชาย!!งงคะเจ้าชายอะไรใคร?โทโมะเป็นเจ้าชายเหรองง^^
 
 
โทโมะ  :  แก้ว~พรุ่งนี้เพื่อนๆก็จะมาอยู่กับเธอแล้วนะ
 
 
หันมาเล่าใฝห้ฉันฟังโอ้ยไม่ต้องเล่าแล้วฉันได้ยินน่า
 
 
แก้ว  :  เอ่อ...คาราวะคะเจ้าชาย
 
 
ฉันพูดแล้วค่อมตัวลง แต่โทโมะกลับยิ้มแล้วหัวเราะสะงั้น
 
 
แก้ว  :  เป็นอะไรเพค่ะ
 
 
โทโมะ  :  แก้วไปกันใหญ่แล้วฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ
 
 
แก้ว  :  อ้าวก็เค้าเรียกนายว่าเจ้าชายนิ
 
 
โทโมะ  :  มันก็เหมือนฉายาเฉยๆตามเธอน่าจะรู้ตั้งนานแล้วนะเพราะทุกคนในโรงเรียนก็เรียกฉันเจ้าชายทั้งงั้น
 
 
แก้ว  :  @___@
 
 
โทโมะ  :  ฮ่าฮ่าไม่เป๋ยไรอย่างง เธอทำหน้าเอ๋ออีกแล้วนะ
 
 
แก้ว  :  ฉายาทำไมไม่บอกให้ฉันคาราวะอยู่ได้
 
 
โทโมะ  :  เธอไม่ถามนิอยู่ๆก็มาเลยฮ่าฮ่า
 
 
แก้ว  :  ตกลงฉันต้องเรียกนายว่าเจ้าชายใช่ไหมเนี่ย
 
 
โทโมะ  :  ตามจริงก็ใช่แต่เธอเป็นกรณียกเว้น
 
 
แก้ว  :  ทำไมอะ
 
 
โทโมะ  :  สิทธิพิเศษของการเป็นเพื่อนผู้หญิงเพียงคนเดียวของฉันไง:’)
 
 
แก้ว  :  ฉันควรดีใจใช่ไหม
 
 
โทโมะ  : ถูกต้อง
 
 
แก้ว  :  โอเคแล้วนายไม่มีเพื่อนที่สนิทเลยเหรอฉันเห็นวันๆนายมาอยู่แต่กับฉันอ่า
 
 
โทโมะ  :  มีสิแต่ว่ามันไปแลกเปลี่ยนที่ฝั่งเธอไง บอสกับไอ้พ่อบ้าน
 
 
แก้ว  :  *_*  คนอะไรชื่อประหลาดดีแท้
 
 
โทโมะ  :  ฉายานะ เธออย่าไปเผลอเรียกชื่อจริงๆมันเข้าหล่ะ
 
 
แก้ว  :  ทำไมชื่อพวกเค้าศักดิสิทธิ์เหรอ งั้นฉันขอรู้หน่อยได้ไหมว่าเค้าชื่ออะไร
 
 
โทโมะ  :  เอาไว้เจอก่อนแล้วเดี๋ยวจะบอกนะ
 
 
แก้ว  :  ตอนนี้ไปเรียนกันยังอ่ารู้สึกว่าเราจะโดดเคารพธงชาตินะเนี่ย
 
 
ใช่ฉันกับโทโมะคุยกันนานจนลืมไปเลยว่านี้มัน8.30แล้วการเคารพธงชาติจบไปแล้ว ถ้ามีคนมาเจอต้องโดนลบ
 
คะแนนแน่ๆฉันก็เลยชั่วนเค้าไปขึ้นเรียนเลยดีกว่า
 
 
+
 
+
 
+
 
 
เย็น
 
 
โทโมะ  :  แก้ว...ไปส่ง
 
 
เรียกตอนที่ฉันกำลังลุกออกจากห้อง
 
 
แก้ว  :  นายว่างเหรอ
 
 
โทโมะ  :  ฉันไม่มีงานนี้เรียกว่าว่างไหมหล่ะ
 
 
แก้ว  :  โอเคว่างจ๊า แค่นี้อย่ามาเล่นลิ้นได้ไหม
 
 
ฉันกับโทโมะสนิทกันในระดับหนึ่งแล้วหล่ะโทโมะเป็นผู้ชายขี้เล่นนะ ใครอยู่ใกล้นานๆคงหวั่นไหวแหงๆ(แต่ไม่ใช่
 
ฉันมั๋ง) เอาหล่ะวันนี้ฉันมีคนไปส่งอีกแล้ว
 
 
จินนี่  :  งั้นโทโมะเลยไปส่งจินนี่ด้วยได้ไหม
 
 
จินนี่ที่แหวกกลุ่มผู้ชายออกมาขอกลับด้วย
 
 
โทโมะ  :  อ่อได้ซิได้เสมอ
 
 
จินนี่  :  ขอบคุณนะ  เคนตะจินนี่มีคนไปส่งแล้วไม่ต้องรบกวนเคนตะแล้วหล่ะ
 
 
ยิ้มหวานให้โทโมะแล้วกลับไปพูดกับเคนตะ
 
 
เคนตะ  :  อืมๆ
 
 
เคนตะตอบสั้นๆแล้วเดินไปจากห้อง
 
 
โทโมะ  :  งั้นเรากลับกันเลยไหม
 
 
จินนี่  :  จ๊ะ
 
 
รับคำแวเดินไปด้วยกัน อ้าวคนสวยคนหล่อไปด้วยกันแล้วฉันหล่ะ โทโมะนายลืมไหมเนี่ยว่านายบอกว่าจะไปส่งฉัน
 
แฮ่ๆส่งสัยจะลืมไม่เป็นไรฉันเดินกลับก็ได้:’) ฉันสะพายเป้รูปมิกกี้เมาส์การ์ตูนตัวโปรดแล้วเดินออกไปด้านหลัง
 
ห้องก็กะว่าจะไปทะลุประตูหลังคนมันน้อยดี
 
 
โทโมะ  :  ไปไหนแก้ว กลับบ้าน
 
 
แก้ว  :  อะอ้าวววฉันนึกว่านายลืมฉันอ่าก็เลยจะกลับเอง
 
 
โทโมะ  :  บ้าฉันจะลืมเธอได้ไงปะไปส่งจินนี่ด้วยกัน
 
 
เดินมาเอามือพาดบนไหล่ลามมาคล้องคอแล้วพาฉันเดินออกไป
 
 
แก้ว  :  โอ้โห...นายแขนหนักเป็นบ้าเลยอ่า
 
 
โทโมะ  :  ผมเธอก็เหม็นเป็นบ้าเหมือนกัน
 
 
แก้ว  :  *--
 
 
โทโมะ  :  เอาอีกแล้วทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะเดี๋ยวตีเลย
 
 
แก้ว  :  ทำหน้าแบบไหนอ่า
 
 
โทโมะ  :  ก็หน้าตาเอ๋อๆไงหล่ะ
 
 
แก้ว  :  ว่าอีกแล้ว
 
 
โทโมะ  :  โอเคไม่ว่าแล้ว
 
 
จากนั้นโทโมะก็คุยกับฉันจ่อเลยฉันนั่งข้างคนขับส่วนจินนี่หนังเบาะหลัง
 
 
โทโมะ  :  บ๊ายบายจินนี่
 
 
จินนี่  :  จ๊าขอบคุณมากนะ
 
 
โทโมะ  :  ไม่เป็นไรครับ ยินดี
 
 
จินนี่นิ้มเขินแก้มแดงปลั่งเดินเข้าบ้านไปเลยทีเดียวไม่ใช่ว่ายัยเจ้าหญิงหลงรักเพื่อนชายฉันแล้วหล่ะ
 
 
โทโมะ  :  แก้วอะ
 
 
เค้ายืรแป้งเด็กมาให้ฉัน
 
 
แก้ว  :  ให้ทำไมอ่า
 
 
โทโมะ  : ผมเธออ่าเวลามันโดนลมแล้วมันไม่คืนตัวมันเหนียวไง ที่นี้มันเลยจับกัยเป็นทรง เอาแป้งไปทามันจะได้
 
 
หอมขึ้นแล้วก็ไม่จับตัวด้วย
 
 
แก้ว  :  มันทำได้จริงอ่า
 
 
โทโมะ :  หลอกทำไมหล่ะ
 
 
แก้ว  : หง่ะผมฉันมันดูแย่ขยาดนั้นเชี่ยวเหรอ
 
 
เค้าพยักหน้าแล้วมองไปที่ผมฉัน อ่าเคืองแล้วนะเดี๋ยวแม่ตัดทิ้งเลยนี้จำด้เลิกว่าซะที
 
 
แก้ว  :  โทโมะพาไปร้านทำผมที
 
 
โทโมะ  : ไปทำไมอ่า
 
 
แก้ว  :  เอาน่าพาไปหน่อยนะ
 
 
โทโมะ  :  ก็ได้
 
 
 
 
~♥END  KAEWJAI PART♥~
 
 
 
 
~♥TOMO PART♥~
 
 
จู่ๆแก้วก็บอกให้ผมพาเธอมาร้านทำผม เอ้าอยากไปก็พาไป
 
 
ร้านทำผม
 
 
ช่าง  :  ทำอะไรดีคะ
 
 
แก้ว  : ตัดผมคะ
 
 
โทโมะ  :  เดี๋ยวๆแก้วตัดทำไม
 
 
แก้ว :  นายบ่นอะ
 
 
โทโมะ :  ย่นไม่ได้บอกว่าให้ตัดนิ
 
 
แก้ว  :  ไม่เป็นไรฉันว่าตัดก็ดีนะจะได้ดูแลง่ายฉันจะได้ไม่ต้องสระบ่อยด้วย
 
 
โทโมะ  : แน่ใจนะมานั่งเสียดายไม่ได้นะ
 
 
แก้ว  :  อืม...
 
 
ช่าง  :  แหม...คุณน้องนี้รักแฟนน่าดูเลยนะคะแฟนบอกบ่นให้ตัดก็ตัดน่ารักจริง
 
 
โทโมะ  :  อะเอ่ออ...คือว่า
 
 
แก้ว  :  พี่คะเราไม่ใช่แฟนกันคะ
 
 
เธอตอบแล้วส่งยิ้มหวานๆไปให้พี่ช่างทำผม
 
 
ช่าง  :  อ้าวเหรอคะพี่เห็นมาด้วยคุยกันกระหนุงกระหนิงดีก็เลยคิดว่าเป็นแฟนหน่ะคะ
 
 
แก้ว  :  เพื่อกัยเท่านั้นแหละคะ
 
 
ช่าง  :  งั้นตัดทรงไหนดีคะจะตัดเหลือแค่หลางหลังหรือตัดสั้นไปเลย
 
 
แก้ว  :  ตักแบบนี้อะคะ
 
 
เธอชี้มาทีหัวของผม ต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเธอจะมาตัดทรงเดียวกันผมได้ไงผมเป็นผู้ชายนะ
 
 
ช่าง  :  จะดีเหรอคะ
 
 
แก้ว  :  ดีคะเอาทรงนี้แล่ะคะเริ่มตัดได้เลย
 
 
จากนั้นช่างก็เริ่มตัดผมยาวๆของเธอทิ้งไปจนตอนนี้สั้นเหมือนของผมแป๊ะอะไรจะตัดเหมือนขนาดนั้น
 
 
ช่าง  :  เรียบร้อยแล้วคะ
 
 
ช่างถอดผ้าคลุมออกจากแก้วแล้วสะบัด แก้วลุกขึ้นแล้วหันหน้ามาให้ผมดู
 
 
แก้ว  :  โทโมะเป็นไงไม่น่าเกลียดเท่าไร่เนอะ
 
 
มันน่าเกลียดที่ไหนหล่ะมันน่ารักต่างหากเธอตั้ดทรงนี้แล้วน่ารักเป็นบ้าเลย น่ารักกว่าผมยาวๆหลายเท่าเลยอะ
 
 
เปรี้ยวซ่าส์ดี หน้าเธอนี้หวานราวกับน้ำผึ้งยังไงยังงั้นเลยแถมยังขาวอีกด้วยเมื่อก่อนก็มองว่าไม่ขาวแต่ทำไมพอตัก
 
เปิดหน้านิดเธอขาวมากขาวอมชมพูซะด้วย
 
 
แก้ว  :  โทโมะ!!ได้ยินที่ถามไหมเนี่ย
 
 
โทโมะ  :  ได้ยินๆ สวยดี
 
 
แก้ว  :  จริงอะ
 
 
เธอทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว
 
 
โทโมะ  :  เธอทำหน้าแบบนั้นอีกแล้วนะ
 
 
แก้ว  :  อ่อลืมไป พี่คะเท่าไหร่
 
 
ช่าง  :  450บาทคะรวมค่าสระผมด้วย
 
 
แก้ว  :  โทโมะจ่าย
 
 
โทโมะ  :  อ้าวทำไมเป็นฉันหล่ะ
 
 
แก้ว  :  นายเฟรนด์ไหมหล่ะ
 
 
อ๊ากกกเดี๋ยวนี้เธอเริ่มสนิทกับผมใหญ่แล้วนะเนี่ยดูซิกล้ามาเล่นคำว่าเฟรนด์ฮ่าฮ่าไม่เป็นไร ผมก็ยิ้มๆให้พี่ช่างแล้
 
วก็ขวักแบงค์500ให้ไป
 
 
โทโมะ  :  ไม่ต้องถอนนะครับ
 
 
แก้ว  :  ถอนเถอะคะแก้วเอาเองอีก50บาท
 
 
โทโมะ  :  แก้ว
 
 
ให้ทิปเค้าไปแล้วขอคืนได้ไงเธอนี่หน่า ผมรีบให้เธฮรีบเงินแล้วลากออกมาจากร้าน
 
 
 
 
 
 
 
 
..........................................................................................
มาอัพแล้วนะคะอ่านแล้วก็เม้นก็โหวดเป็นกำลังใจให้ไรเตอร์บ้างนะคะ ถ้ามีคำผิดมากเกินไปต้องขอโทษด้วยคะ
 
เพราะว่าไม่ได้ทวน~
 
เหมือนเดินคะเม้นๆๆๆโหวดแล้วจะมาอัพอีกคะ
 
 
 
 
ปล.อยากอัพทุกวันเลยคะ~ถ้าลีดเดอร์เม้นกันยังไงไรเตอร์ก็อัพทุกวันอยู่แล้วค๊า(ถ้าไม่ติดการบ้าน!!)
 
แต่ถ้าเม้นกันมากก็ยินดีละกองการบ้านไว้ก่อนคะ555
 
รักลีดเดอร์นะคะจ๊วฟฟฟม๊วฟฟฟฟฟ