Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ
3) เพื่อนผู้หญิงคนแรก//ผี!!
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
•••KMZ BOY•••
~♥ KAEWJAI PART♥~
แก้ว : อ๊อย...
เมื่อยไปทั้งตัวเลยเนี่ย~ฉันกำลังบิดขี้เกียจด้วยความเมื่อย จบซะทีนะสัปดาห์ที่สองของการเรียนกับพวกผู้ชาย ไม่
เห็นหน้าตื่นเต้นเหมือนที่คิดเลยอ่ายัยจินนี่นะโดนจีบเอาๆแล้วแก้วใจหล่ะไม่เห็นมีใครสนใจเลยอ่า ฉันไม่สวยเหรอ
ไงนะแต่ฉันว่าฉันสวยแหละ
โทโมะ : แก้ว...เป็นอะไรรึเปล่าเนี่ย
แก้ว : หะห๊ะ ป่าวๆไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย
กำลังนึกอะไรเพลินๆอยู่เชี่ยวจู่ๆก็เอาใบหน้าหล่อโผล่มาจากข้างหลังโอ้ยแก้วใจหัวใจจะวาย*///* ฉันมาอยู่ที่นี้
ได้สองอาทิตย์แล้วนะไวเป็นบ้าเลยแหละแต่ฉันก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเลยอะจะมีก็แต่โทโมะนี่หล่ะมาวนเวียนบ่อยๆนอ
กนั้นอะเหรอจินนี่ฟาดเรียบ
โทโมะ : แน่นะเห็นทำหน้าเซ็งๆ
โทโมะนั่งลงข้างๆฉันอ้าวแล้วจินนี่ไปไหนแล้วอ่า ฉันมองไปมองมา
โทโมะ : มองหาจินนี่เหรอ
ฉันพยักหน้าตอบ
โทโมะ : โน้นโดนเพื่อนๆในห้องต้อนไปส่งบ้านแล้วหล่ะ
แก้ว : อ้าววแล้วฉันกลับบ้านกับใครหล่ะเนี่ย~
ง่าYoYฉันต้องเดินกลับบ้านคนเดียวเหรอเนี่ย
โทโมะ : กลับกับฉันก็ได้
แก้ว : ฉันเดินกลับนะ
ดูจากท่าทางแล้วโทโมะดูจะรวยไม่น้อยยังไงก็ไม่เดินกลับเหมือนฉันแน่ๆ
โทโมะ : อืม...เธอเดินฉันก็เดินไงฮ่าฮ่า วันนี้ฉันเดินไปส่ง
แก้ว : จริงๆเหรอ ขอบคุณ
ฉันฉีกยิ้มกว้างให้โทโมะแล้วเราก็เดินออกมาด้วยกัน
โทโมะ : เอ๋...มองไปมองมาเธอน่ารักไม่เบาเลยน้าแต่ติดตรงที่ว่า
แก้ว : ว่า.........ว่าอะไรโทโมะ
โทโมะ : ก็ฉันว่าผมเธอมันไม่เหมาะกับเธอเอาซะเลย
งงผมฉันก็สวยดีหนิ ฉันจับไปที่ผมตัวเองที่เป็นสีดำขลับเหยียดตรงยาวถึงกลางหลัง
แก้ว : ทำไมเหรอมันก็ดูสวยดีนะ
โทโมะ : ผมหน่ะสวยแต่มันไม่เข้ากับใบหน้าเธอไงหล่ะ
แก้ว : ฉันงงอ่า- -*
ก็ฉันงงจริงๆหนิผมสวยแต่ไม่เข้ากับฉันมันแปลว่าไงอ่า ฉันเป็นคนเข้าใจอะไรยากอะ
โทโมะ : คือฉันหมายความว่าผมยาวๆนั้นไม่เหมาะกับใบหน้าเธอ เอาเป็นว่าลองตัดสั้นๆดูสิบางทีอาจจะสวยก็ได้
นะ
แก้ว : อืมๆ...งั้นแสดงว่าตอนนี้ฉันไม่สวยหน่ะสิ
ฉันทำปากเบ้ใส่โทโมะ นายพูดตรงไปไหมเนี่ย~
โทโมะ : 555เธอน่ารักดีว่ะ
แก้ว : >,< ฉันก็น่ารักอย่างนี้มานานแล้ว เอ๊ะแต่เดี๋ยว ทำไมมาใช้ว่ะๆโว้ยๆกับฉันหล่ะฉันเป็นผู้หญิงนะ
โทโมะ : 555ขอโทษแต่ลุคเธอมันไม่ใช่อะ
แก้ว : ไม่ใช่ยังไง
โทโมะ : อยากรู้จริงอะลองไปส่องกระจกดูสิ^^
อ้าวไหงมากวนฉันสะงั้นอะ
แก้ว : โทโมะอย่ามากวนซิ
โทโมะ : เธอตลกจัง รู้ไม๊ว่าเธอหน่ะโชคดีเป็นบ้า
แก้ว : ยังไงเหรอ
โทโมะ : ฉันไม่เคยเดินไปส่งผู้หญิงคนไหนที่บ้านเลยนะเนี่ย
แก้ว : อ้าวแล้วมาส่งฉันเพื่อ??
โทโมะ : ก็เธอเป็นเพื่อนผู้หญิงคนแรกของฉันไงหล่ะ
แก้ว : OoO ห๊า!!นายไม่เคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงเหรอไง
โทโมะส่ายหน้าส่งมาให้ฉัน โอ้ยแก้วใจจะบ้าตายเป็นไปได้เหรอที่ผู้ชายหน้าตาดีๆไม่มีเพื่อนเป็นผู้หญิงเลยสักคน
โทโมะ : มีแต่ผู้หญิงมาขอเป็นแฟนกับฉัน ฉันก็เลยไม่เคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิงไง55
แก้ว : โอ้โห้...นายเจ้าชู้~
โทโมะ : ป่าววววนะฉันแค่ขี้เล่นเฉยๆ
แก้ว : แต่อย่ามาเล่นกับฉันนะ บรื๊อกลัว-//-
โทโมะ : ฮ่าฮ่าเธอนี่น่ารักจริงๆนะเนี่ย สมแล้วที่ได้เป็นเพื่อนผู้หญิงคนแรกของฉัน
แก้ว : น่าภูมิใจว่างั้น
โทโมะ : ช่ายๆน่าภูมิใจ อ่อ่ลืมบอกไปว่าฉันยังไม่มีแฟนด้วยแหละ
แก้ว : มาบอกฉันเพื่อ??
โทโมะ : เพื่อนกันก็ต้องรู้สิ
แก้ว : หน้าอย่างนี้ไม่ค่อยน่าเชื่อเลย
โทโมะ : ฉันรอแม่มดของฉันอยู่
แก้ว : บ้าเหรอแม่มดมีแต่ในนิยายนะ
โทโมะ : ช่างเถอะมีอีกหลายอย่างที่เธอไม่รู้ อย่างเช่นตำแหล่งของฉันโฮ๊ะๆ
อะไรว่ะงง@__@โทโมะเดินไปเหวี่ยงกระเป๋าไปอย่างสบายอารมณ์ นายนี่อารมณ์ดีจังเลยเนอะแต่ฉันว่ามันจะดี
กว่านี่ถ้า...สายตาทุกคู่ไม่จับจ้องมายังฉันที่เดินอยู่ข้างๆโทโมะ ทันทีที่ฉันและโทโมะก้าวออกมาจากตึกเรียนก็
ต้องเจอกับสายตาของนักเรียนผู้หญิงที่อยู่ฝั่งตรงข้าม (ฝั่งที่ฉันเคยอยู่ไงหล่ะ)
แก้ว : โทโมะๆ
ฉันสะกิดคนที่กำลังอารมณ์ดีให้หันมามอง
โทโมะ : ว่าไงนะ
แก้ว : ทำไมผู้หญิงพวกนั้นมองฉันแปลกๆอะ--*
โทโมะมองไปตามที่นิ้วชี้แล้วก็ยิ้มออกมา
โทโมะ : ไม่มีอะไรหรอกน่าก็แค่บททดสอบแรกของเพื่อนสาวคนแรกของเจ้าชายไง
แก้ว : เดี๋ยวๆขอใหม่อีกรอบซิฉันงง-*-
ฉันทำหน้าเอ๋อๆโทโมะก็ยิ่งยิ้มหวานเข้าไปใหญ่
โทโมะ : ช่างเหอะน่ารู้แค่ว่าเธอเป็นเพื่อนของฉันก็พอถ้าใครทำอะไรบอกฉันโอเคนะ
แก้ว : ใครจะทำอะไรฉันหล่ะ ฉันไม่เคยไปฆ่าใครสักหน่อย
โทโมะ : เอาเหอะน่าเดี๋ยวว่างๆแล้วจะเล่าอะไรให้ฟัง
แก้ว : เล่าตอนนี้ไม่ได้เหรอไง
โทโมะ : ไม่ได้ตอนนี้ต้องไปส่งเธอก่อนไงยัยเบอะ
กดมือลงมาที่หัวฉันเบาเหมือนหยอกล้อ
แก้ว : งั้นพรุ่งนี้ฉันจะมารอฟังเรื่องเล่าจากนายละกัน~
หลังจากนั้นเค้าก็เดินมาส่งฉันที่บ้านจริงๆอะแหละ ที่จริงฉันก็นึกว่าเค้าพูดเล่นนะเนี่ยแต่ไหงเดินมาส่งจริงๆแต่ก็ดีนะ
ได้เดินข้างๆคนหล่อ โห๊ะๆวันนี้ฉันมีคนหล่อเดินมาส่ง แต่อย่างว่าเพื่อนกันเท่านั้นแหละเป็นเพื่อนใหม่...(ที่ไม่สนิท
ไง555)
~♥END KAEWJAI PART♥~
~♥ TOMO PART♥~
วันนี้ผมเดินมาส่งเพื่อนผู้หญิงคนแรกของผมด้วย ไม่รู้สินะผมว่าเธอน่ารักดีเอ๋อๆด้วย ผมก็ไม่เคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิง
ซะด้วย พึ่งรู้ว่ามีเพื่อนเป็นผู้หญิงก็ดีเหมือนกัน:) แต่ผมก็ยังไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงอยากสนิทกับเธอ
นักหนาเธอมีแรงดึงดูดแปลกอะผมว่า แต่ถ้าจะคิดว่าผมชอบเธอเหรอผมว่าไม่ใช่นะ(มั๋ง) แต่ก็ช่างเหอะผมรู้สึกดี
ชะมัดเลยแหละกับการมีเพื่อนเป็ฯเธออะอยู่ด้วยแล้วสบายใจบอกไม่ถูก
ครื้น~
เป็นใครเป็นไม่ได้ที่โทรมากวนต้องเป็นไอ้พ่อบ้านตัวแสบแหงๆพอดูหน้าจอก็ใช่มันจริงๆด้วย
โทโมะ : ว่าไงไอ้พ่อบ้าน
(แกอยู่ไหนว่ะ)
โทโมะ : แถวๆนี้แหละ
(ก็ไอ้แถวนี้มันแถวไหนหล่ะว่ะ)
โทโมะ : ตอนนี้เดินถึงหน้าโรงเรียนเราแล้วทำไมมีอะไร
(อ้าว...รถเสียเหรอ ฉันก็แค่จะถามว่าเห็นบอสไหมมันหายไปไหนไม่รู้)
โทโมะ : รถไม่เสียว่ะ แต่ไอ้บอสเหรอเห็นมันบอกว่ามันมีสอนพิเศษ
(เหรอ เอ่องั้นมารับฉันไปเที่ยวทีดิไม่ได้เอารถมา)
โทโมะ : เสียใจไอ้พ่อบ้านฉันอยากกลับบ้านไปนอนมากว่าแกหาทางกลับเองแล้วกันบ๊ายบาย~
ผมรีบตัดสายทิ้งก่อนที่มันจะลากผมไปเที่ยวตะลอนๆ ไอ้นี้ไม่ปกติว่างไม่ได้ว่างเป็นเที่ยวแต่ผมก็ชอบนะไปกับมัน
แต่ว่าวันนี้อยากกลับบ้านมากว่า แบบว่ามันอิ่มใจอะไม่รู้ทำไมอยากกลับไปนอนพักรอมาเรียนพรุ่งนี้กว่าJ
~♥ END TOMO PART ♥~
~♣ KOEN PART ♣~
เวรแล้วไงวันนี้ผมจะกลับบ้านยังหล่ะเนี่ยเล่นหายไปทั้งสองคนเลยtt’ เอ๊ะนั้นมันยัยกรรมการนักเรียนนินา เห็นเธอ
กำลังจะขับรถออกจารั่งโรงเรียนผมก็เร่งฝีเท้าแล้วเปิดประตูยัดตัวเองลงไปเบาะข้างคนขับรถทันที
เฟย์ : ไอ้เด็กผิดระเบียบ!!
เขื่อน : คุณประธานนักเรียน~
เฟย์ : ลงจากรถฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ
เขื่อน : วันนี้ไม่ได้เอารถมาไปส่งหน่อยสิครับ
เฟย์ : ไม่ๆ ลงไป
เธอยินคำขาดมาแต่ผมก็ไม่ยอมลงง่ายๆหรอกใครจะยอมลงถ้าลงวันนี้มีหวังโหนรถทัวกลับบ้านแน่ๆเลย
เขื่อน : นะนะ คุณผู้หญิงคนแรกของผมไปส่งที
ผมขุดคำว่าผู้หญิงคนแรกออกมาใช้อีกครั้งเพราะเห็นว่าเธอไม่มีฉายา ก็เธอเป็นผู้หญิงคนแรกของผมจริงๆนิ
ครับ...ผู้หญิงคนแรกที่กล้ามาเถียงผมฉอดๆแทนทีจะละลายเพราะความหล่อของผม~
เฟย์ : ไม่เพื่อนก็ไม่ใช้ หน้าที่อะไรต้องไปส่ง
เขื่อน : เพื่อนรวมห้องก็ได้ครับ
เฟย์ : เท่าที่ฉันจำได้สองอาทิตย์ที่นายมาอยู่ที่นี้นายขึ้นเรียนแค่ครั้งเดียวเองนะ
ก็จริงของเธอผมมาอยู่นี้ก็นานแต่ขึ้นเรียนแค่ครั้งเดียวเอง--*
เขื่อน : เอาเป็นว่าทาไปส่งวันนี้ผมจะขึ้นเรียนทุกๆวันเลยโอเคไหม
ฮ่าฮ่าผมรู้จุดอ่อนของเธอ ก็เธอเป็นกรรมการนักเรียนก็ต้องอยากให้นักเรียนขึ้นเรียนซิเนอะแค่ไปส่งแลกกับการที่
ผมจะขึ้นเรียนเธอก็น่าจะยอกไปส่งอยู่หรอก อิอิ
เฟย์ : ก็ได้แต่ครั้งเดียวเท่านั้นนะ
นั้นไงเธอยอมไปส่งผม:)
เขื่อน : ขอบคุณครับ
เธอเริ่มออกรถ
ครื้น~
เฟย์ : ฮัลโหล คะแม่ อ๋อได้คะงั้นเท่านี้นะคะ สวัสดีคะ
เธอเป็นคนคุยได้รวบรัดจริงๆเลยคุยแป๊ปเดียวเองก็วางสายไป
เฟย์ : นายฉันมีธุระด่วนท่านายรอได้ขอเวลาแป๊ปนะเดี๋ยวไปส่งนายทีหลัง
เขื่อน : ได้อยู่แล้ว
เธอบอกพร้อมตั้งหน้าตั้งตาขับรถออกไปไม่นานนักผมก็มาอยู่ตรงหน้าบ้านสวนหลังหนึ่งที่อยู่ลึกเข้ามาพอสมควร
มองดูแล้วเหมือนจะไม่มีใครอยู่เลย
เฟย์ : ลงไปด้วยกันไหม
ผมไม่ปฎิเสธคำช่นเดินตามลงไปเงียบๆ ภายในตัวบ้านดูสะอาดเรียบร้อยดีเดินไปมาอยู่หลายรอบจนผมเวียนหัว
พอเธอเดินหาอะไรมากๆเข้าจนเหงื่อตกก็นั่งลงข้างๆผมแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
เฟย์ : เฮ๊ยยยย~
เขื่อน : เป็นอะไรไปครับคุณผู้หญิง
เฟย์ : ฉันหาของไม่เจอ บ้านก็ไม่ได้กว้างทำไมหาไม่เจอนะ
เขื่อน : หาอะไรอยู่หล่ะช่วยไหม
เห็นท่าทางเหนื่อยๆของเธฮก็อดไม่ได้ที่จะช่วย
เฟย์ : อือ...ฉันหากรอบรูปอยู่หน่ะแม่บอกว่าเป็ฯกรอบรูปไม้ที่มีรูปคุณย่ากับคุณตาอยู่ ฉันหามาตั้งนานยังไม่เจอ
เลยไหนแม่บอกว่าอยู่หน้าชั้นหนังสือพอมาดูไม่เห็นมีเลย
เขื่อน : แล้วคุณมาเอาไปทำอะไรหล่ะ
เฟย์ : ท่านทั้งสองเพิ่งเสียไปไม่นานแม่ฉันเลยจะเอากรอบรูปไปตั้งหน้าโกดไงหล่ะแต่ไม่เห็นมีเลย ดูสินี้จะมืด
แล้วด้วย
เขื่อน : มาๆงั้นช่วยดีกว่า มืดแล้วไงรึว่าเธอกลัวผี
เธอทำหน้าสยองๆใส่ผมนั่นไงเธอกลัว ฮ่าฮ่าผมได้แค่คำในใจให้ตายสิกรรมการนักเรียนสุดโหดกลัวผี
เฟย์ : ไม่ได้กลัว จะช่วยหาไม่ใช่เหรอมาซิ
เธอโกหกไม่เนียนเอาสะเลยหล่ะ ผมลุกไปเดินดูไปรอบบ้านหากรอบรูปที่เธอว่าหากันอยู่นานแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะ
เจอเลยจนตอนนี้เวลาล่วงเลยไปทุ่มกว่าๆแล้วอากาศเย็นเริ่มแผ่เข้ามาปะทะกับร่างกายคงเป็นอยู่ในดงต้นไม่หล่ะมั๋
งอากาศถึคงได้เย็นยะเยือกแบบนี้
เฟย์ : ไม่เอาแล้วกลับๆ ไม่เจอก็กลับ
เขื่อน : อ้าวเธอ
เฟย์ : เดี๋ยวฉันค่อยมาหาวันหลัง
เขื่อน : ไหนๆมาแล้วก็หาให้เจอไปเลยจะมาหลายรอบทำไม
เฟย์ : ไม่เอามันมืด
เขื่อน : กลัวอะไรไฟก็เปิดสว่างทั่วบ้านแบบนี้
ตอนนี้เธอหน้าตาเหมือนกลัวเอามากๆ ส่งสัยเธอจะกลัวผีเอามากๆจริงๆ
ครื้น ครื้น!!
อยู่ๆฝนก็ตกลงมาอย่างไม่มีปี่มีขลุย เอาแล้วไงหล่ะบรรยากาศยิ่งหน้ากลัวเข้าไปใหญ่เลยทีนี้
เขื่อน : เธอไหวไหมเนี่ยทำไมหน้าซีด
เฟย์ : เปล่าๆแค่อากาศมันเย็น
เขื่อน : แน่เหรอ แล้วหิ้วไหมเนี่ยมันดึกมากแล้วทานอะไรรึยังเนี่ย
ผมพึ่งนึกออกว่าตั้งแต่เย็นจนถึงตอนนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่มไปแล้วยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยไม่ใช่เพราะกลัวเธอ
หิวหรอกนะผมนี้หล่ะที่หิวก็เลยชวน แต่เธอกลับส่ายหน้าแทนคำตอบ
จ๊อกก แจ๊กกก~
โอ้โห้ แต่ท้องมันดันทรยดหน้าหน่ะสิเธอสายหน้าแต่ท้องเธอร้องดังมาก
เขื่อน : หิวก็บอกว่าหิวซิ
เฟย์ : ก็มัน...
เขื่อน : เดี๋ยวไปทำอะไรให้ทาน
ผมถือวิสาสะเดินเข้าไปในห้องครัวที่เดินไปหากรอบรูปมาเมื่อกี้ พอดีว่าท่านคงพึ่งสียไปข้างของทุกอย่างเลยยัง
พอมีให้ทำอยู่บ้าง แต่พอหันไปหันมาเธอเดินตามเข้ามาด้วยซะงั้น
เขื่อน : รอข้างนอกก็ได้นะ
เฟย์ : ไม่เป็นไร ว่าแต่นายทำเป็นเหรอไง
เขื่อน : รอทานแล้วกันน่า ไม่ต้องกลัวหรอกน่ะคุณย่าคุณปู่เค้าไม่หลอกหลานหรอกนา
เฟย์ : หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ!
เขื่อน : ทำไมหล่ะเป็นหลานปู่ยาก็ต้องรักอยากมาหา
เฟย์ : กรี๊ด!ไอ้บ้าเงียบนะ
เขื่อน : ผมว่าเดี๋ยวท่านคงมา
ฟิ้วววว~
แครอทที่วางอยู่บทโต๊ะที่เธอนั้งถูกปาไม่ยังผมแต่ดีนะรับทัน พ่อบ้านซะอย่าง...ผมก็แค่หยอกเธอเล่นเห็นกลัวแล้ว
ทำมาปากแข็ง
เฟย์ : ฉันกลัวนะไอ้บ้าเงียบปากเน่าๆไปเลยทำไปเงียบๆ
ผมหยุดสนใจเธอไปสักพักหันไปหาหม้อข้ามมาหุ้งข้างแล้วเปิดตู้เย็นดูว่ามีอะไรบ้าง...ผักหวาน ถั่วงอก เต้าหู ไข่
แล้วก็หมูสับอีกนิดหน่อย ทำอะไรดีน้ามีแต่ของไทยๆเอาเป็นว่าผัดผักหวาน เต้าหูผัดกับถั่วงอกและก็ไขยัดไส้ดี
กว่า พอดีมีแครอทอีกอย่างนึ่งที่เธอปามาเมื่อกี้พอคิดเมนูได้ก็ลงมือทำทันที ใครๆก็รู้ว่าเรื่องอาหารไม่มีใครเกิน
ผม...การันตีตัวเองได้เลยว่าไม่ว่าสาวไหนได้ชิมฝีมือผมรับรองจะอยากได้ผมไปเป็นพ่อบ้านไปตลอดชีวิตแน่ๆJ
ป๊อก(ข้าวสุกแล้ว) แก๊ก ก๊อกค๊อฟ(วางจานกับข้าว)
เขื่อน : โอเคเรียบร้อย
เธอมองอย่างทึงไม่นึกหล่ะสิว่านักเรียนไรระเบียบจะทำกับข้างได้น่าทานขนาดนี้ก็บอกแล้วไงหล่ะว่าผมมีดีที่งาน
บ้าน ไม่อย่างงั้นจะได้ชื่อว่าพ่อบ้านมาเหรอ เธอไม่ได้พูดอะไรทันทีที่ผมตักข้าววางลงตรงหน้าเธอก็ทานเอาทาน
เอา
เฟย์ : นายไม่กินไงมองอยู่ได้
กินไปได้ครึ่งหนึ่งก็ถามผม เออจริงสิผมก็หิวทำไมไม่กินว่ะนั่งมองเธอกินอยู่ได้ก็มันน่ารักดีหนิใครจะไปรู้ว่า
กรรมการนักเรียนสุดโหดก็มีมุมน่ารักๆกับเค้าเหมือนกัน
เขื่อน : นี้ไงกินแล้วเนี่ย
ตักข้าวเข้าปากอืมๆอร่อยไม่เปลี่ยนจริงๆ พอทานกันจนเกลี้ยง
เขื่อน : อร่อยไหม
เฟย์ : ที่สุดอะเอ้ยๆก็งั้นๆแหละ
ฮ๊ะฮ่าเธอหลุดปากมาแล้วว่าอร่อย ตั้งแต่ทำมายังไม่เคยมีใครบอกเลยว่าผมทำกับข้าวแย่
เขื่อน : ปากหน่ะตรงกับใจหน่อยก็ได้นะถือซะว่าค่าไปส่งบ้านแล้วกัน
เฟย์ : งั้นฉันไปล้างจานแป๊ปฝนเริ่มสาแล้วเดี๋ยวไปส่ง
เขื่อน : แล้วกรอบรูปที่หาหล่ะ
เฟย์ : ช่างๆใครอยากได้ก็ให้มาหาเองฉันไม่มาแล้ว
เขื่อน : กลัว
เฟย์ : ไม่กลัว
ครึ้ง ปึ้ง!!
เฟย์ : กรี๊ดดดด!!
ไม่ทันขาดคำที่เธอจะพูดว่าไม่กลัวก็มีเสียงเหมือนอะไรหล่นก็ไม่รู้เหมือนจะดังมาจาก๖กระจดด้านหน้า แต่ตอนนี้
เธอนั่งอยู่บนตักผมซะแล้วหล่ะ
เฟย์ : เฟย์ก็รักปู่กับย่านะคะ อย่ามาหลอกเฟย์เลยเฟย์กลัวแล้ว
ผมเห็นแล้วก็อดขำไม่ได้เธอพูดไปส่ายหน้าไปกับอกของผมมือยังคงกอดผมแน่น
เขื่อน : 55ไม่มีอะไร แค่ของหล่นกลัวขนาดนั้นเชี่ยว
ลูบผมปลอกเธอเบาๆ
เฟย์ : เอามือออกไป
เขื่อน : ก็ลุกจากตักก่อนซิ
เธอมองมาปะหลับปะเหลือกก่อนจะลุกขึ้น
เขื่อน : ไม่อยากรู้เหรอว่าอะไรหล่นไปดูกันไหม
เฟย์ : ไม่นายก็ไปคนเดียวซิฉันจะไปล้างจาน
ว่าแล้วเรื่องปากแข็งนี้สุดๆไปเลย ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้เธอไปล้างจางส่วนผมก็ออกไปดูว่าอะไรที่หล่นลงมา
พอเดินไปก็พบว่ามันคือกรอบรูปที่เราหามาตั้งนานนี้เอง สักพักเธอก็เดินตามออกมา
เฟย์ : อะไรหล่น
ผมยกกรอบรูปให้เธอดู หน้าตาเธอตกใจสุดขีดวิ่งไปซุกอยู่กับแผ่นหลังผมแล้วหล่ะ ผมเลยคว่ำรูปลง
เขื่อน : กลับบ้านรึยัง
เฟย์ : กลับซิจะอยู่ต่อฉันไม่ว่านะแต่ฉันไม่เอา
เธอเดินออกไปก่อนผมสะอีกแต่ไม่ยอมถือรูปไปด้วยส่งสัยจะกลัวหนักเลยนะเนี่ย จบท้ายด้วยการที่เธอขับรถไปส่ง
ผมที่บ้านเป็นเวลาสามทุ่มครึ่งไปแล้วแหนะ
~♣ END KOEN PART ♣~
…………………………………………………………….......................................................
มาอัพแล้วนะคะคงสงสัยว่าพ่อหมีแม่กระต่ายหายไปไหน คำตอบคือมันยาวคะไรเตอร์เลยตัดไปไว้ตอนหน้า^^
เพราะถ้าอัพยาวมากๆเนตมันจะติ้วๆอ่า อ่าอะแล้วนะอ่านๆก็เม้นๆโหวดด้วยนะ เพื่อไม่น้อยหน้าเรื่องนี้น่ารักๆเพราะ
เรื่องที่เหลือมันเป็นNCหมดเลยอ่ายังไงถึงเรื่องนี้ไม่ค่อยมีNC ก็มาอ่านกันหน่อยนะคะพลีส
ย้ำๆคะอ่านแล้วเม้นๆโหวดหน่อยก็ดีนะคะ แล้วจะมาอัพให้อีกคะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ