Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ

แก้ว  :  เหงื่อโทโมะแหละ ออกก่อนเช็ดจะเหงื่ออ่า

 

โทโมะ  :  เดี๋ยวเช็ดให้^^

 

 

 

ถ้ายอมง่ายๆก็ไม่ใช่โทโมะอะซิ พูดอะไรไปเคยฟังที่ไหนหล่ะ จากที่หน้าผากชนกันก็ผละออกแก้มเนียนใสถูปาด

 

มาที่แก้มฉันจนเหงื่อที่ไหลมาจากเค้าโดนเช็ดออกไปด้วยแก้มเค้าเองนั่นแหละ

 

 

แก้ว  :  มียางไหมเนี่ยอายคนอื่นบ้างสิ

 

โทโมะ  : ไม่อายยยย~

 

แก้ว  :  เจ้าชายเห็นแก่ตัว:P

 

 

จมูกโด่งรั้นนั่นยิ่งเห็นก็ยิ่งหมันเคียว อดไม่ได้ที่จะบีบแรงจนจมูกออกเป็นสีแดงเรื่อๆอย่างกับลูกเชอร์รี่ คนบ้าอะไรผิ

 

วงี้ขาวจั๋งเลย~ฉันบีบแรงแล้วสะบัดขอมือออกแต่ไม่พ้น ขอมือใหญ่ตัวดร่างของฉันเข้าไปในอ้อมแขน

 

 

 

แก้ว  :  O_O

 

โทโมะ  :  555ทำตาโตทำไม~

 

แก้ว  :  ปล่อยแก้วนะ โทโมะทั้งเหม็นทั้งเปียกปล่อยๆๆ

 

 

ไม่ได้มาแค่เสียงฉันฟาดมือลงไปที่อกเค้า ฟาดเอาๆ หวังให้ปล่อยให้ได้ สายตาพิฆาตนับสิบคู่เริ่มจ้องฉันมากขึ้น

 

เรื่อยแล้วนะ+0+ ไม่ไหวถ้าเกิดวันไหนเดินที่เปลี่ยวคนเดียวมีหวังฉันโดนสาวๆของเค้ารุ่มลักตัวเอาไปฆ่าทิ้งแน่ๆ

 

เลย

 

 

โทโมะ  :  งั้นแก้วเช็ดให้หน่อยสิ นะนะ

 

 

อย่ามาอ้อนนะโทโมะ ฉันแพ้ลูกอ้อนของเค้าอ่าช่วยด้วยยยยย~

 

 

โทโมะ  : นะนะแม่มดค๊าบ

 

 

ไอ้เจ้าชายบ้า! ฉันหยิบผ้าสีขาวที่เค้าใช้คาดไว้ที่คอซับเหงื่อที่ใบหน้ารวมไปถึงซอกคอ

 

 

ขมับ~

 

 

มือหนาจับมือฉันแล้วจับมันเอาไปคลองคอเหมือนเดิมแต่สิ่งที่เข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นก็คือไปหน้าหล่อๆนั่น ฉันรู้นะว่า

 

โทโมะจะฉวยโอกาสอีกแล้วไม่ๆฉันไม่ใจง่ายหรอก:P มือที่ยังไม่ปล่อยออกจากผ้านั่นก็ยกผ้าขึ้นมาปิดตาโทโมะ

 

แล้วลอดตัวออกมาจากอ้อมแขนนั้น ฮ่าฮ่าบอกแล้วแก้วใจไม่ง่ายโย่ววว~

 

 

โทโมะ  :  แก้วอ่า

 

แก้ว  :  เรียกทำไมกลัวจำชื่อกันไม่ได้เหรอ:P

 

โทโมะ  :  ขอหอมหน่อย^^

 

แก้ว  :  หน้าด้านไปแล้ว>< แก้วไม่ให้หอมหรอก:P

 

โทโมะ  :  ใจร้ายเชอะๆ

 

 

มนุษย์บ้าทั้งขี้อ้อนทั้งขี้งอน นี้ตกลงว่าฉันเป็นผู้หญิงหรือโทโมะกันแน่ที่เป็นผู้หญิง~

 

 

แก้ว  :  อย่างอนวันนี้ไปเดินเที่ยวตลาดกันไหม

 

 

ฉันแกล้งเปลี่ยนเรื่องไปเลยฮ่าฮ่า ไม่ง้อหรอกคนงอนไร้สาเหตุและก็เป็นอย่างที่คาดไว้โทโมะไม่ยอมคุยกันฉัน คิ้ว

 

เรียวๆนั่นขมวดแน่นทำปากจู๋แก้มป่อง(ทุกคนโปรดคิดภาพตาม—ตลกเอาการ55)

 

 

แก้ว  :  ง่าไม่อยากไปด้วยกันเหรอเนี่ย~งั้นแก้วไปคนเดียวก็ได้นะ อิอิ

 

 

ฉันกำลังจะเดินออกมาแล้วนะ

 

 

โทโมะ  : ไปด้วยซิทิ้งกันง่ายจัง ใจร้ายยยย~

 

 

ฮ่าฮ่าฉันหันไปยิ้มกว้างทันทีที่เค้าร้องเรียกก็บอกแล้วว่าโทโมะก็แค่แกล้งงอนไปงั้นแหละ จะให้ง้อบ่อยๆไม่ได้

 

หรอกเดี๋ยวจะได้ใจ อิอิ เค้าหันไปลาเพื่อนๆที่สนามแล้วเดินตามมาที่ฉันวันนี้เราจะไปเที่ยวตลาดกัน มีคนเคยได้ยิน

 

ไหมไนท์สแควร์ ตลาดสี่เหลี่ยม อิอิ ตลาดนี้เปิดตอนเย็นๆของกินเพียบเสื้อผ้าเบิกบานเลย~ แต่ดูแล้วเหมือนโท

 

โมะจะไม่เคยมาเพราะเดินมั่วมากพาฉันไปไหนไม่รู้แล้วก็วนมายืนอยู่ที่เดิม

 

 

 

แก้ว  :  ง่าๆๆโทโมะไม่เคยมา

 

โทโมะ  :  ไม่เคยเดินที่แบบนี้อ่า --*

 

 

ใช่หล่ะวิเค้าคงเคยเดินแต่ห้างหรูๆ ไม่รู้หรอกว่าตลาดนัดแบบนี้มันเดินสนุกยิ่งกว่าห้างอีก

 

 

แก้ว  :  มาแก้วพาเดินไปทางโน้นดีกว่าของกินเยอะ

 

 

ฉันจับมือโทโมะแล้วลากพามายังฟากที่เป็นของกิน โว๊วววละลานตาไปหมดเลย

 

 

แก้ว  :  เอาอันนี้สองอันค่ะ

 

 

ฉันเดินไปสั่งไข่หงส์--*ทุกคนรู้จักไหมไอ้ที่เป็นไข่ยักษ์ใบใหญ่ๆที่มีไม้จับข้างนอกเป็นแป้งหนาแล้วข้างในเป็ฯใส้

 

กรอกไง พอสั่งเสร็จก็จ่ายเงิน พอได้มาก็ยืนให้โทโมะไปอันหนึ่ง

 

 

โทโมะ  :  --*อะไรอ่า

 

แก้ว  :  อร่อยกินได้ไม่ตาย555

 

 

โทโมะลองกันดูเคี้ยวแล้วก็ยิ้มกว้างสงสัยจะอร่อย:) เดินไปเรื่อยๆโฮ๊กวันนี้อิ่มมากกกก

 

 

โทโมะ  :  แก้ววว

 

 

ยมายืนอยู่ตรงหนา แต่เอ๋ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังสายตาอยากรู้อยากเห็นออกนอกหน้าจนโทโมะรู้รีบซ่อนให้มิดไป

 

ใหญ่ทีนี้มองไม่เห็นเลย

 

 

แก้ว  :  อือหึอโทโมะ~

 

โทโมะ  :  สายไหม^^

 

แก้ว  :  --/ \--

 

 

 

ฉันงงกันภาษาโทโมะจริงๆอยุ่ก็พูดว่าสายไหม แก้วใจมึนน

 

 

โทโมะ  :  สายไหม...ถ้าบอกว่ารักเธอ:)

 

แก้ว  :  >///<

 

 

เขินนนๆๆๆ โทโมะเล่นอะไรเนี่ยไปเอามุขบ้าบอแบบนี้มาได้ไง โทโมะยืนสายไหมสีเขียวมาให้ รู้อีกนะว่ามันคือสี

 

โปรดของฉัน:) ไม่รู้ว่ารู้จริงหรือฟลุดซื้อมากันแน่555

 

 

 

โทโมะ  :  ตกลงว่าสายไหม

 

แก้ว  :  คิดว่าสายไหมหล่ะ

 

 

ฉันเริ่มแทะเล็มสายไหมไปตอบไป พอฉันบอกว่าคิดว่าสายไหมเจ้าตัวก็สายหน้าไปมายิ้มสวยๆส่งมาให้แล้วขยี้หัว

 

ฉัน (เอาอีกแล้วขยี้ตลอดเลย)

 

 

 

โทโมะ  :  ถ้าสายไปแก้วจะหน้าแดงเหรอ~

 

 

อ๊ากกเค้าล้อเลียนฉัน!! งอนสิอย่างงี้ต้องงอน เหอะๆคราวนี้แก้วใจจะงอนแล้วน๊า

 

 

แก้ว  :  ...

 

โทโมะ  :  แก้ว~

 

 

เรียกไปเหอะแก้วใจไม่คุยหรอก ชิส์เรายังคงเดินไปเรื่อยๆแต่ตอนนี้เค้าไม่ได้จับมือกับฉันแล้วนะ โทโมะยังคุยคน

 

เดียวอยู่หน้าตาเฉยราวกับไม่รู้ว่าฉันกำลังงอนเค้าอยู่ เค้าพูดได้ยังไงพูดคนเดียวบ้าไปแล้ว

 

 

 

แก้ว  :  โทโมะแก้วงอนอยู่นะ

 

 

เอ่อฉันตะโกนไปแล้วว่างอน ไม่งั้นคงเห็นโทโมะเป็นคนบ้าแน่ๆฉันรู้ว่าเค้าแกล้งไม่รู้แต่ในเมื่อแกล้งไม่รู้ ฉันก็เลย

 

บอกให้รุ้ไว้ซะเลยว่างอนแล้ว แฮ่ๆเจ๋งไปเลยใช่ไหมหล่า โทโมะก็ยังนิ่งๆ แล้วก็แยกตัวเดินออกไปเอ๊ะหายไปแล้ว

 

อ่าฉันยืนงงอยู่คนเดียวจู่ๆเค้าก็เดินหายไป

 

 

ขวับ~

 

 

ฉันสะดุงเมื่อมีใครไม่รู้มาจับมือหันไปก็เป็นโทโมะ โฮ๊กโล่งอกไปไม่รู้ว่าไปไหนมา มาถึงก็ไม่พูดพลามจับข้อมือฉัน

 

ขึ้นมาแล้วใส่สร้อยข้อมือที่เป็นเลทวิ๊งๆในมันเป็นสร้อยข้อมือเหมือนโซ่เกี่ยวกันอยู่และก็มีสี่เหลี่ยมห้อยอยู่ฉันยก

 

มันขึ้นมาดู‘♥tomo’ นั่นแหละคือคำที่มันห้อยอยู่ที่ข้อมือฉัน สายตาของฉันมองไปยังข้อมือเค้าที่ก็มีเหมือนกัน

 

‘♥kaew’ เค้าปล่อยมือฉันลงก่อนจะใช่นิ้วก้อยของเค้ามาคล้องกันนิ้วก้อยของฉันไว้

 

 

 

โทโมะ  :  มาง้อแล้วดีกันนะ:)

 

 

 

ฉันอึ้งป่นดีใจมาก ไม่คิดว่คนขี้เล่นไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวอะไรจะโรแมนติด><

 

 

โทโมะ  :  ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ~

 

แก้ว  :  ไม่ๆๆๆ

 

 

มันก็ต้องเล่นตัวกันบ้างเนอะ ฮี่ฮี่~

 

 

โทโมะ  :  ง้อนะครับฮันนี่ อยากโกรธกันนะ

 

 

เค้าคึกว่าฉันโกรธจริงๆ555

 

 

แก้ว  :  หายก็ได้

 

โทโมะ  :  จริงเหรอ~

 

 

ฟอด~

 

 

นั่นไงแขนแข็งแรงโอบมาที่ตัวฉันแล้วดันให้เข้าไปใกล้แล้วเค้าก็หอมแก้มฉัน>< อร๊ายยยเจ้าชายบ้าฉวยโอกาส

 

 

 

โทโมะ  :  แก้วหอมจัง^^

 

แก้ว  :  โทโมะนิสัยไม่ดีอ่า

 

โทโมะ  :  อ้าวก็ขอดีแก้วไม่ให้อ่า:P

 

 

ฉันพลักเค้าให้ออกห่างหน่อยๆเพราะกลัวมันจะออกนอกหน้าเกินไป ที่สารธารณะทำแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่~

 

 

โทโมะ  :  ดึกแล้วกลับบ้านกันดีกว่า

 

แก้ว  :  กลับก็ได้

 

 

ความจริงยังไม่อยากกลับเลยเพราะยังไม่ได้ไปดูเสื้อผ้าใส่เลยอ่า

 

โทโมะ  :  ยังไม่อยากกลับเหรอดูหน้าเซ็งๆ

 

แก้ว  :  ช่ายๆไม่อยากกลับเลย

 

โทโมะ  :  สองทุ่มแล้วกลับเหอะเดี๋ยววันอื่นจะพามาใหม่นะ

 

แก้ว  :  ก็ได้แต่ต้องพามานะ

 

โทโมะ  :  เอาหัวใจเป็นประกันเลยครับ

 

 

และฉันก็ต้องกลับบ้านจริงๆ~

 

 

แก้ว  :  O_O

 

โทโมะ  :  แก้วเป็นอะไรทำไมทำหน้างั้น

 

 

เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านฉันก็นึกอะไรขึ้นได้เมื่อเห็นหน้าของแม่!! อ๊ากเมื่อเช้านี้ฉันสร้างวีรกรรมเอาไว้

 

 

 

แก้ว  :  ปล๊าววโทโมะจอดตรงนี้เลยไม่ต้องเข้าไปส่งหรอก

 

โทโมะ  :  ทำไมอ่า

 

แก้ว  :  ดึกแล้วไง

 

โทโมะ  :  ก็ได้งั้นสั่งลาด้วยคิสหน่อยได้ไหม

 

 

ใบหน้าโน้มเข้ามาใกลๆ

 

 

แก้ว  :  ไม่เอาอ่าโทโมะ

 

โทโมะ  : นะๆคิสกันหน่อย เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ

 

แก้ว  :  --

 

โทโมะ  : คิสกันนะ:)

 

 

 

 

 

 

..................................................................................................................

 

อัพแล้วนะใครมาอ่านก็เม้นๆโหวดๆให้ไรเตอร์บ้างนะค่ะ~ ขอบคุณล้วงหน้านะคะที่เม้นให้(มีรึเปล่า~)อยากอ่าน

 

ตอนต่อไปก็เม้นๆโหวดๆเยอะนะค่ะรออัพอยู่ ฮี่ฮี่

 

 

ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ