Project High School...โครงการรัก แลกเปลี่ยนหัวใจ
23) สายไหม ง่ำๆ:P
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแก้ว : เหงื่อโทโมะแหละ ออกก่อนเช็ดจะเหงื่ออ่า
โทโมะ : เดี๋ยวเช็ดให้^^
ถ้ายอมง่ายๆก็ไม่ใช่โทโมะอะซิ พูดอะไรไปเคยฟังที่ไหนหล่ะ จากที่หน้าผากชนกันก็ผละออกแก้มเนียนใสถูปาด
มาที่แก้มฉันจนเหงื่อที่ไหลมาจากเค้าโดนเช็ดออกไปด้วยแก้มเค้าเองนั่นแหละ
แก้ว : มียางไหมเนี่ยอายคนอื่นบ้างสิ
โทโมะ : ไม่อายยยย~
แก้ว : เจ้าชายเห็นแก่ตัว:P
จมูกโด่งรั้นนั่นยิ่งเห็นก็ยิ่งหมันเคียว อดไม่ได้ที่จะบีบแรงจนจมูกออกเป็นสีแดงเรื่อๆอย่างกับลูกเชอร์รี่ คนบ้าอะไรผิ
วงี้ขาวจั๋งเลย~ฉันบีบแรงแล้วสะบัดขอมือออกแต่ไม่พ้น ขอมือใหญ่ตัวดร่างของฉันเข้าไปในอ้อมแขน
แก้ว : O_O
โทโมะ : 555ทำตาโตทำไม~
แก้ว : ปล่อยแก้วนะ โทโมะทั้งเหม็นทั้งเปียกปล่อยๆๆ
ไม่ได้มาแค่เสียงฉันฟาดมือลงไปที่อกเค้า ฟาดเอาๆ หวังให้ปล่อยให้ได้ สายตาพิฆาตนับสิบคู่เริ่มจ้องฉันมากขึ้น
เรื่อยแล้วนะ+0+ ไม่ไหวถ้าเกิดวันไหนเดินที่เปลี่ยวคนเดียวมีหวังฉันโดนสาวๆของเค้ารุ่มลักตัวเอาไปฆ่าทิ้งแน่ๆ
เลย
โทโมะ : งั้นแก้วเช็ดให้หน่อยสิ นะนะ
อย่ามาอ้อนนะโทโมะ ฉันแพ้ลูกอ้อนของเค้าอ่าช่วยด้วยยยยย~
โทโมะ : นะนะแม่มดค๊าบ
ไอ้เจ้าชายบ้า! ฉันหยิบผ้าสีขาวที่เค้าใช้คาดไว้ที่คอซับเหงื่อที่ใบหน้ารวมไปถึงซอกคอ
ขมับ~
มือหนาจับมือฉันแล้วจับมันเอาไปคลองคอเหมือนเดิมแต่สิ่งที่เข้ามาใกล้ฉันมากขึ้นก็คือไปหน้าหล่อๆนั่น ฉันรู้นะว่า
โทโมะจะฉวยโอกาสอีกแล้วไม่ๆฉันไม่ใจง่ายหรอก:P มือที่ยังไม่ปล่อยออกจากผ้านั่นก็ยกผ้าขึ้นมาปิดตาโทโมะ
แล้วลอดตัวออกมาจากอ้อมแขนนั้น ฮ่าฮ่าบอกแล้วแก้วใจไม่ง่ายโย่ววว~
โทโมะ : แก้วอ่า
แก้ว : เรียกทำไมกลัวจำชื่อกันไม่ได้เหรอ:P
โทโมะ : ขอหอมหน่อย^^
แก้ว : หน้าด้านไปแล้ว>< แก้วไม่ให้หอมหรอก:P
โทโมะ : ใจร้ายเชอะๆ
มนุษย์บ้าทั้งขี้อ้อนทั้งขี้งอน นี้ตกลงว่าฉันเป็นผู้หญิงหรือโทโมะกันแน่ที่เป็นผู้หญิง~
แก้ว : อย่างอนวันนี้ไปเดินเที่ยวตลาดกันไหม
ฉันแกล้งเปลี่ยนเรื่องไปเลยฮ่าฮ่า ไม่ง้อหรอกคนงอนไร้สาเหตุและก็เป็นอย่างที่คาดไว้โทโมะไม่ยอมคุยกันฉัน คิ้ว
เรียวๆนั่นขมวดแน่นทำปากจู๋แก้มป่อง(ทุกคนโปรดคิดภาพตาม—ตลกเอาการ55)
แก้ว : ง่าไม่อยากไปด้วยกันเหรอเนี่ย~งั้นแก้วไปคนเดียวก็ได้นะ อิอิ
ฉันกำลังจะเดินออกมาแล้วนะ
โทโมะ : ไปด้วยซิทิ้งกันง่ายจัง ใจร้ายยยย~
ฮ่าฮ่าฉันหันไปยิ้มกว้างทันทีที่เค้าร้องเรียกก็บอกแล้วว่าโทโมะก็แค่แกล้งงอนไปงั้นแหละ จะให้ง้อบ่อยๆไม่ได้
หรอกเดี๋ยวจะได้ใจ อิอิ เค้าหันไปลาเพื่อนๆที่สนามแล้วเดินตามมาที่ฉันวันนี้เราจะไปเที่ยวตลาดกัน มีคนเคยได้ยิน
ไหมไนท์สแควร์ ตลาดสี่เหลี่ยม อิอิ ตลาดนี้เปิดตอนเย็นๆของกินเพียบเสื้อผ้าเบิกบานเลย~ แต่ดูแล้วเหมือนโท
โมะจะไม่เคยมาเพราะเดินมั่วมากพาฉันไปไหนไม่รู้แล้วก็วนมายืนอยู่ที่เดิม
แก้ว : ง่าๆๆโทโมะไม่เคยมา
โทโมะ : ไม่เคยเดินที่แบบนี้อ่า --*
ใช่หล่ะวิเค้าคงเคยเดินแต่ห้างหรูๆ ไม่รู้หรอกว่าตลาดนัดแบบนี้มันเดินสนุกยิ่งกว่าห้างอีก
แก้ว : มาแก้วพาเดินไปทางโน้นดีกว่าของกินเยอะ
ฉันจับมือโทโมะแล้วลากพามายังฟากที่เป็นของกิน โว๊วววละลานตาไปหมดเลย
แก้ว : เอาอันนี้สองอันค่ะ
ฉันเดินไปสั่งไข่หงส์--*ทุกคนรู้จักไหมไอ้ที่เป็นไข่ยักษ์ใบใหญ่ๆที่มีไม้จับข้างนอกเป็นแป้งหนาแล้วข้างในเป็ฯใส้
กรอกไง พอสั่งเสร็จก็จ่ายเงิน พอได้มาก็ยืนให้โทโมะไปอันหนึ่ง
โทโมะ : --*อะไรอ่า
แก้ว : อร่อยกินได้ไม่ตาย555
โทโมะลองกันดูเคี้ยวแล้วก็ยิ้มกว้างสงสัยจะอร่อย:) เดินไปเรื่อยๆโฮ๊กวันนี้อิ่มมากกกก
โทโมะ : แก้ววว
ยมายืนอยู่ตรงหนา แต่เอ๋ซ่อนอะไรไว้ข้างหลังสายตาอยากรู้อยากเห็นออกนอกหน้าจนโทโมะรู้รีบซ่อนให้มิดไป
ใหญ่ทีนี้มองไม่เห็นเลย
แก้ว : อือหึอโทโมะ~
โทโมะ : สายไหม^^
แก้ว : --/ \--
ฉันงงกันภาษาโทโมะจริงๆอยุ่ก็พูดว่าสายไหม แก้วใจมึนน
โทโมะ : สายไหม...ถ้าบอกว่ารักเธอ:)
แก้ว : >///<
เขินนนๆๆๆ โทโมะเล่นอะไรเนี่ยไปเอามุขบ้าบอแบบนี้มาได้ไง โทโมะยืนสายไหมสีเขียวมาให้ รู้อีกนะว่ามันคือสี
โปรดของฉัน:) ไม่รู้ว่ารู้จริงหรือฟลุดซื้อมากันแน่555
โทโมะ : ตกลงว่าสายไหม
แก้ว : คิดว่าสายไหมหล่ะ
ฉันเริ่มแทะเล็มสายไหมไปตอบไป พอฉันบอกว่าคิดว่าสายไหมเจ้าตัวก็สายหน้าไปมายิ้มสวยๆส่งมาให้แล้วขยี้หัว
ฉัน (เอาอีกแล้วขยี้ตลอดเลย)
โทโมะ : ถ้าสายไปแก้วจะหน้าแดงเหรอ~
อ๊ากกเค้าล้อเลียนฉัน!! งอนสิอย่างงี้ต้องงอน เหอะๆคราวนี้แก้วใจจะงอนแล้วน๊า
แก้ว : ...
โทโมะ : แก้ว~
เรียกไปเหอะแก้วใจไม่คุยหรอก ชิส์เรายังคงเดินไปเรื่อยๆแต่ตอนนี้เค้าไม่ได้จับมือกับฉันแล้วนะ โทโมะยังคุยคน
เดียวอยู่หน้าตาเฉยราวกับไม่รู้ว่าฉันกำลังงอนเค้าอยู่ เค้าพูดได้ยังไงพูดคนเดียวบ้าไปแล้ว
แก้ว : โทโมะแก้วงอนอยู่นะ
เอ่อฉันตะโกนไปแล้วว่างอน ไม่งั้นคงเห็นโทโมะเป็นคนบ้าแน่ๆฉันรู้ว่าเค้าแกล้งไม่รู้แต่ในเมื่อแกล้งไม่รู้ ฉันก็เลย
บอกให้รุ้ไว้ซะเลยว่างอนแล้ว แฮ่ๆเจ๋งไปเลยใช่ไหมหล่า โทโมะก็ยังนิ่งๆ แล้วก็แยกตัวเดินออกไปเอ๊ะหายไปแล้ว
อ่าฉันยืนงงอยู่คนเดียวจู่ๆเค้าก็เดินหายไป
ขวับ~
ฉันสะดุงเมื่อมีใครไม่รู้มาจับมือหันไปก็เป็นโทโมะ โฮ๊กโล่งอกไปไม่รู้ว่าไปไหนมา มาถึงก็ไม่พูดพลามจับข้อมือฉัน
ขึ้นมาแล้วใส่สร้อยข้อมือที่เป็นเลทวิ๊งๆในมันเป็นสร้อยข้อมือเหมือนโซ่เกี่ยวกันอยู่และก็มีสี่เหลี่ยมห้อยอยู่ฉันยก
มันขึ้นมาดู‘♥tomo’ นั่นแหละคือคำที่มันห้อยอยู่ที่ข้อมือฉัน สายตาของฉันมองไปยังข้อมือเค้าที่ก็มีเหมือนกัน
‘♥kaew’ เค้าปล่อยมือฉันลงก่อนจะใช่นิ้วก้อยของเค้ามาคล้องกันนิ้วก้อยของฉันไว้
โทโมะ : มาง้อแล้วดีกันนะ:)
ฉันอึ้งป่นดีใจมาก ไม่คิดว่คนขี้เล่นไม่ค่อยเป็นเรื่องเป็นราวอะไรจะโรแมนติด><
โทโมะ : ยังไม่หายโกรธอีกเหรอ~
แก้ว : ไม่ๆๆๆ
มันก็ต้องเล่นตัวกันบ้างเนอะ ฮี่ฮี่~
โทโมะ : ง้อนะครับฮันนี่ อยากโกรธกันนะ
เค้าคึกว่าฉันโกรธจริงๆ555
แก้ว : หายก็ได้
โทโมะ : จริงเหรอ~
ฟอด~
นั่นไงแขนแข็งแรงโอบมาที่ตัวฉันแล้วดันให้เข้าไปใกล้แล้วเค้าก็หอมแก้มฉัน>< อร๊ายยยเจ้าชายบ้าฉวยโอกาส
โทโมะ : แก้วหอมจัง^^
แก้ว : โทโมะนิสัยไม่ดีอ่า
โทโมะ : อ้าวก็ขอดีแก้วไม่ให้อ่า:P
ฉันพลักเค้าให้ออกห่างหน่อยๆเพราะกลัวมันจะออกนอกหน้าเกินไป ที่สารธารณะทำแบบนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่~
โทโมะ : ดึกแล้วกลับบ้านกันดีกว่า
แก้ว : กลับก็ได้
ความจริงยังไม่อยากกลับเลยเพราะยังไม่ได้ไปดูเสื้อผ้าใส่เลยอ่า
โทโมะ : ยังไม่อยากกลับเหรอดูหน้าเซ็งๆ
แก้ว : ช่ายๆไม่อยากกลับเลย
โทโมะ : สองทุ่มแล้วกลับเหอะเดี๋ยววันอื่นจะพามาใหม่นะ
แก้ว : ก็ได้แต่ต้องพามานะ
โทโมะ : เอาหัวใจเป็นประกันเลยครับ
และฉันก็ต้องกลับบ้านจริงๆ~
แก้ว : O_O
โทโมะ : แก้วเป็นอะไรทำไมทำหน้างั้น
เมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้านฉันก็นึกอะไรขึ้นได้เมื่อเห็นหน้าของแม่!! อ๊ากเมื่อเช้านี้ฉันสร้างวีรกรรมเอาไว้
แก้ว : ปล๊าววโทโมะจอดตรงนี้เลยไม่ต้องเข้าไปส่งหรอก
โทโมะ : ทำไมอ่า
แก้ว : ดึกแล้วไง
โทโมะ : ก็ได้งั้นสั่งลาด้วยคิสหน่อยได้ไหม
ใบหน้าโน้มเข้ามาใกลๆ
แก้ว : ไม่เอาอ่าโทโมะ
โทโมะ : นะๆคิสกันหน่อย เดี๋ยวคืนนี้นอนไม่หลับ
แก้ว : --
โทโมะ : คิสกันนะ:)
..................................................................................................................
อัพแล้วนะใครมาอ่านก็เม้นๆโหวดๆให้ไรเตอร์บ้างนะค่ะ~ ขอบคุณล้วงหน้านะคะที่เม้นให้(มีรึเปล่า~)อยากอ่าน
ตอนต่อไปก็เม้นๆโหวดๆเยอะนะค่ะรออัพอยู่ ฮี่ฮี่
ปล.รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ