Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 17
[Poppy talk]
วันต่อมา ผมก็รีบมาโรงพยาบาลแต่เช้าเลย ผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง!
“เดี๋ยวฉันมานะฟาง พอดีวันนี้พี่กบนัดฉันไว้ แกอยู่ได้ไหม?”พอผมเดินมาถึงห้องกำลังจะเปิดประตูก็ได้ยินฟางกับแก้วคุยกัน
“ไปเถอะ ฉันอยู่ได้”ผมรีบวิ่งไปหลบหลังเสา แล้วรอจังหวะที่แก้วออกมา แก้วเดินผ่านผมแต่ไม่เห็นผม? สงสัยคงรีบมาก หลังจากที่แก้วไปได้ไม่นาน ผมก็จะเดินไปที่ห้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พยาบาลมา - -+ ผมเลยรอให้พยาบาลเข้าไปในห้องก่อน แล้วผมก็ไปแอบฟัง.....
“อ้าว! คุณแม่ร้องไห้ทำไมค่ะ เดี่ยวเด็กในท้องก็เครียดตามหรอกค่ะ”
“ฮึก ....ปะ เปล่าค่ะ ฉันดูทีวีแล้วสงสารนางเอก ฮึกๆ”
“หรอค่ะ ดิฉันก็คิดว่าร้องไห้เรื่องคุณพ่อซะอีก แล้วคุณพ่อไปไหนล่ะค่ะ?”
“เอ่อ.........เขาเสียชีวิตแล้วค่ะ”ทำไมฟางพูดแบบนี้ล่ะ
“คะ คือดิฉันขอโทษนะค่ะ  งั้นหยุดร้องแล้วทานข้าวก่อนนะค่ะ จะได้ทานยา”ผมลองมองเข้าไปตรงกระจก เธอหน้าตาเหมือนไม่ได้นอน สงสัยจะร้องไห้ทั้งคืน แล้วเธอจะร้องไห้เรื่องอะไรล่ะ? (ยังไม่รู้ตัว - -^)
“เดี๋ยวฉันกินเองดีกว่าค่ะ”
“ก็ได้ค่ะ แต่คุณแม่ต้องพยายามทานให้หมดนะค่ะ แล้วอย่าลืมทานยาด้วย เด็กในท้องจะได้แข็งแรง ^^”
“ค่ะ ^^”เธอฝืนยิ้ม พอพยาบาลจะเดิออกมา ผมก็ไปหลบที่เดิม พอพยาบาลไปแล้วผมก็ไปซุ่มดูเหมือนเดิม ภาพที่ผมเห็นคือ .....เธอนั่งเหม่อ ไม่ยอมกินข้าว ทำอย่างนี้ผมเป็นห่วงรู้ไหม!
“ทำไมถึงไม่กินข้าว!”ผมเดินเข้าไปหา เธอสะดุ้งตกใจ แล้วพูดติดๆขัดๆ
“ปะ ป๊อป 0_0! คะ คือ .......”
“ฟางท้องใช่ไหม?!”ผมขึ้นเสียงใส่เธอ
“………”เธอดูจะตกใจที่ผมรู้ เธอก้มหน้าไม่ยอมสบตาผมเลย
“ใช่ไหม?”เมื่อผมเห็นเธอไม่ตอบอะไร เลยคิดว่าผมคงทำให้เธอกลัว จึงถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
“……ฮึก ฮือออออๆ!”เธอพยักหน้าแล้วเขื่อนแตกทันที
 หมับ!
“ทำไม? ทำไมฟางถึงไม่บอกป๊อป?”ผมดึงเธอเข้าไปกอด แล้วถามเธอ
“....ฮึกๆ........ฮึก”
“ทั้งๆที่ฟางก็รู้ ว่าเด็กในท้องเป็นลูก.............ของเรา ”ฟางเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ ก่อนที่เธอจะผลักผมออกเบาๆ...
“ฮึก .....อย่าทำแบบนี้เลยป๊อป”
“ทำไมล่ะ? ป๊อปพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่างนะ”
“แต่ป๊อปยังมีจินนี่อยู่..........ฮึก ฟางไม่อยากให้ใครต่อใครพูดว่าไปแย่งแฟนคนอื่น!”ผมพอจะเข้าใจเธอแล้วล่ะ
“…………”
“ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เถอะ ลูกคนเดียวฟางเลี้ยงได้ ไม่จำเป็นจะต้องมีพ่อหรอก”
“ฟาง! ทำไมฟางคิดอย่างนี้ล่ะ”ผมทนไม่ได้หรอกนะ ผมเป็นลูกผู้ชายพอยังไงผมก็จะรับผิดชอบ
“……เพราะฟางคิดว่าเป็นหนทางที่ดีที่สุดน่ะสิ”
“………”
“ฟางรู้ว่าป๊อปไม่ได้ตั้งใจและอยากจะรับผิดชอบ แต่ถ้าป๊อปทำอย่างนั้นฟางก็รู้สึกผิด ไม่ว่าจะเป็นจินนี่ พิม หรือคนอื่นๆที่เขาชอบป๊อป รู้จักป๊อป........ฟางกลัวว่าเขาจะมองฟางในแง่ร้าย กลัวว่าพวกเขาจะมองฟางเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่ไปแย่งแฟนคนอื่น”
“………”
“ฟางอยากให้เรื่องนี้มันจบๆไป ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี ถ้าป๊อปอยากจะรับผิดชอบฟาง ฟางขอแค่ป๊อปอย่ายุ่งกับฟาง หรือไม่ก็ออกไปจากชีวิตฟางเลยได้ไหม?....ฮึก”น้ำตาที่เคยหายไปจากใบหน้า ได้กลับมาบนหน้าเธออีกครั้ง เธอร้องไห้เรื่องผมกี่ครั้งแล้ว แต่สิ่งที่เธอขอผม......ผมคิดว่าคงไม่ได้
“........ไม่ว่าจะยังไง ป๊อปก็จะรับผิดชอบฟาง”
“แต่.......”
“อย่าห้ามเลยนะฟาง เพราะถ้าป๊อปทำตามที่ฟางบอกป๊อปก็รู้สึกผิดเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง.......ฟางไม่สงสารลูกบ้างรึไง? ถ้าเขาเกิดมาแล้วไม่มีพ่อ”
“……………”เธอคิดอยู่นาน
 แอ๊ดดดดดดดดดดด~
“ยัยฟาง ฉันมาแล้ว เป็นงะ..........ป๊อป! 0_0”จู่ๆแก้วก็โผล่มา
“ยัยแก้ว ป๊อปเขารู้เรื่องแล้ว”
“รู้แล้วหรอ? เฮ้อ~ ว่าแต่นายรู้ได้ไง?”ความซวยมาเยือนแล้วสิ ทำไงดี ๆ ฟางกับแก้วมองหน้าผมอย่างสงสัย
“เอ่อ..........”
“ป๊อปปี้!”พวกเธอพร้อมใจกันเรียกชื่อผม ตายๆๆๆ! ไอ้โมะก็ไม่ให้บอก แต่ถ้าเราไม่บอกอาจจะโดนฆ่าก็เป็นได้ - -
.
.
.
1 สัปดาห์ผ่านไป
“จีน เสร็จรึยัง?”เธอตะโกนเรียกน้องสาว ทั้งๆที่ได้เวลาไปสนามบินแล้ว แต่น้องสาวกลับมัวทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้
“เสร็จแล้วค่ะๆๆๆ แล้ววันนี้พี่ป๊อปไม่ไปส่งหรอค่ะ?”
“วันนี้ป๊อปเขาโทรมาบอกว่าติดงานด่วนน่ะ มาไม่ได้ แล้วเราล่ะ มัวทำอะไรอยู่?”
“เหอะๆ คือจีนเห็นป้านวลทำขนม เลยไปช่วยป้านวลทำแค่นั้นเอง”
“เรานี่จริงๆเลย รีบไปกันเถอะ ป่านนี้คุณจองเบรอแล้ว”ทั้งสองนั่งรถไปโดยมีคนขับรถที่บ้านเป็นคนขับ มุ่งตรงไปสนามบิน...
@สนามบิน
“คุณจินนี่ คุณขนมจีน ทางนี้ครับ!”เมื่อไปถึง กำลังมองหาชายหนุ่มที่นัดเจอ แต่เขาตาไวกว่าเรียกเธอและน้องสาว
“สวัสดีค่ะคุณจองเบ ขอโทษนะค่ะที่มาช้า”
“ไม่เป็นไรครับ ผมก็เพิ่งมาเหมือนกัน”
“งั้นเราไปกันเลยดีกว่าค่ะ ไปได้แล้วยัยจีน”เธอเรียกเตือนน้องสาวที่เอาแต่ดูบรรยายกาศรอบข้าง เด็กเรียนอย่างเธอนานๆทีจะได้ไปเที่ยวอย่างนี้มันก็ไม่แปลกหรอก แววตาของเธอบ่งบอกได้ชัดว่าดีใจและตื่นเต้น น้ำเสียงที่ตอบรับพี่สาวก็เหมือนกัน
“ค่ะพี่จิน”แล้วเธอก็เดินตามพี่สาวไปขึ้นเครื่อง
.
.
.
@บ้านฟาง
[Fang talk]
หลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาลได้ประมาณ 2-3 วัน ฉันก็กลับมาอยู่บ้านแต่ยังไม่ได้ไปทำงาน ป๊อปมาหาฉันทุกวัน จนฉันสงสัยว่า เขาไม่ไปหาจินนี่หรอ? เขาก็บอกว่าไปมาแล้วถึงได้มาหา ฉันแอบเศร้านิดๆนะแต่ตอนนี้ฉันเศร้าไม่ได้ ฉันต้องอารมณ์ดีเข้าไว้เพื่อลูกของฉัน.....
“โอ๊ย! แก้วจ๋า เบาๆหน่อยสิ โมะเจ็บนะ”ไม่ต้องสงสัยนะว่าเสียงอะไร ก็เสียงโทโมะนั้นแหละ บังอาจบอกเรื่องนั้นกับป๊อป ยัยแก้วไม่ปล่อยให้รอดหรอก บอกได้เลยว่าตอนนี้โทโมะน่วมไปแล้วเรียบร้อย - - ถึงได้มานั่งทำแผลอย่างนี้ไง
“ไม่ต้องมาอ้อนเลย เบาสุดๆแล้ว สมน้ำหน้า! อยากปากดีนัก ฮึ่ย!หมั่นไส้ นี่ๆๆๆๆๆๆ!”แก้วบ่นยาวก่อนะจิ้มที่แผลหลายๆครั้ง เห็นแล้วเจ็บแทน - -^
“อ๊ากกกกกกก!โอ๊ยๆๆ! ผมเจ็บนะ ถ้าผมไม่บอกไอ้ป๊อปก็ฆ่าผมดิ”
“นายจะบอกหรือไม่บอกก็เรื่องของนาย แต่ที่รู้ๆยังไงนายก็ต้องโดนฆ่า - -+”อืม......จะว่าไปก็น่าสงสารโทโมะนะ
“ถ้าที่รักจะไปฆ่าก็ไปฆ่าไอ้ป๊อปนู่น!”
“เอ้า! ฉันเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ”ป๊อปที่นั่งฟังบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น ฉันก็นึกว่าใบ้กินซะแหละ - -
“ก็แกนั้นแหละ!ไหนบอกว่าจะไม่บอกไง ถ้าฉันหายเมื่อไร ฉันจะคิดบัญชีกับแก”อาฆาตกันเข้าไป ~
“ฉันจะรอวันนั้น :P”เฮ้อ~เบื่อจริงๆเลยต้องมานั่งดูคนทะเลาะกันเนี่ย - -
“ฉันไปนอนก่อนนะ”ฉันบอก แล้วลุกขึ้นแต่มีมือมาจับไว้ก่อน
“เดี๋ยวสิ”ป๊อปนั้นเอง แต่.......มีอะไรอีกแหละ?
“?????”
“พรุ่งนี้ไปเที่ยวทะเลกันไหม?”ทะเลหรอ? อืม....ฉันคิดว่าฉันจะ....
“ไป!”ฉันไม่ได้พูดนะ สองคนนั้นตังหาก - -
“ฉันถามฟางนะ - -+”
“ก็ฉันรู้ไงว่าฟางต้องไป เลยตอบแทน ใช่ไหมฟาง!~”ยัยแก้วพูดแล้วหันมามองหน้าฉันประมาณว่า ไปเถอะนะ ขอร้อง - -
“อืมๆ ไปก็ได้ รู้สึกเบื่อเหมือนกัน”ที่จริงฉันไม่อยากไปหรอกแต่โดนบังคับทางสายตา ฮึกๆ มองแล้วน่ากลัว T^T
“งั้นไปห้างกัน”
“ไปทำไม?”
“ไปซื้อเสื้อผ้าไง”
“งั้นไปกันเลยดีกว่า ป่ะๆๆๆ!”ไม่ค่อยเลยนะยัยแก้ว - -
“แล้วโทโมะไหวไหม?”ฉันถามเพราะดูท่าทางจะไม่ไหว
“คนอย่างโทโมะไหวอยู่แล้ว!”ให้มันจริงเถอะพ่อคุ๊ณ! - -
.
.
.
@ห้าง
“ฟางลองดูตัวนี้สิ”พอมาถึงก็โดนยัยแก้วลากเข้าไปในร้านเสื้อเลย แกลืมไปแล้วรึไงว่าฉันท้องอยู่ - -+
“อืมๆก็สวยดี”
“แกว่าตัวนี้เหมาะกับฉันมะ?”
“อืม ok เลย”
“เฮ้ยๆๆ! ตัวนี้ก็สวยอ่ะ ฉันจะเอาตัวไหนดี เอ๊ะ!รึว่าจะเอาทั้ง 3 ตัวเลย”
“- - แล้วแต่แกเหอะ”
“โหฟาง! นานๆได้มาทีแกก็เต็มที่กับการช็อปปิ้งหน่อยสิ แกอย่าลืมนะว่าเราไม่ได้เป็นคนจ่าย”พอยัยแก้วพูดจบ ฉันก็หันไปมองสองหนุ่มที่กำลังนับเงินในกระเป๋าตังค์อย่างเคร่งเครียด อืมมมมม.....ฉันว่าวันนี้สองคนนั้นเงินหมดตูดแน่ๆ - -
“อะ เอ่อ.......มองอะไรหรอก? เลือกเลยๆ อยากได้อะไรเลือกเอาเลย ฉันกับไอ้ป๊อปมีตังจ่าย”แต่สีหน้ากับคำพูดขัดกันมากเลยนะ
“เห็นไหมฟาง งั้นไปช็อปกันต่อเถอะ”แล้วยังแก้วก็ลากฉันไปมุมนู่นบ้าง มุมนี้บ้าง จนได้ของมาเต็มไม้เต็มมือ แต่ฉันกับแก้วไม่ได้ถือนะ คนถือก็...........คนที่จ่ายนั้นแหละ - -
“ยัยแก้ว ฉันว่ากลับเลยดีไหม?”
“แกเบื่อแล้วหรอ?”
“เปล่า คือ......ฉันสงสารสองคนนั้น”สภาพดูไม่ได้เลย พูดตรงๆนะ อายแทน  _ _ ''
“อ่ะๆๆ ก็ได้ๆ”พอสองคนนั้นได้ยิน ก็รีบเร่งให้ฉันสองคนเดินไปที่รถ พอถึงรถก็รีบวางของแล้วนั่งหอบหลังชนกัน น่าสงสารจริงๆ -0-
“ฟางไปเข้าห้องน้ำกันเถอะ”
“ก็ได้ๆ   ป๊อป โทโมะ ฉันกับแก้วไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“อย่าไปนานนะ”ป๊อปบอกก่อนที่ฉันกับแก้วจะเดินไป พอทำธุระเสร็จฉันกับแก้วก็จะเดินกลับไปที่รถ แต่ดันมีคนมาเรียกฉันกับแก้วซะก่อน
“นี่! พวกแก”
-------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงนี้ครูสอบเก็บคะแนนค่ะ เลยไม่ได้อัพ ขอโทษจริงๆนะ