Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 16

   @โรงพยาบาล (ห้อง 321)

[Fang talk]

ผ่านไปหลายวันแล้ว ฉันก็ยังอยู่ที่โรงพยาบาลเพราะหมอบอกว่าร่างกายฉันยังอ่อนแออยู่ ตอนนี้ฉันเริ่มทำใจได้แล้ว ไม่เป็นไรหรอกลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้ ไม่จำเป็นต้องมีพ่ออย่างเขาหรอก

ก๊อก ก๊อกๆ!

“ใครมาอ่ะแก้ว???”ฉันถามแก้วที่อุตส่าห์ลางานมาอยู่เป็นเพื่อนฉัน นอนเฝ้าทั้งคืน เป็นเพื่อนที่ดีมากเลย T^T <<< ซึ้งๆ

“เดี๋ยวฉันไปดูให้”ว่าแล้วก็ลุกจากโซฟาเดินไปเปิดประตู หน้าแก้วดูจะตกใจนิดๆ ใครมา??

“ใครหรอกะ...................ป๊อป!”ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบ คนๆนั้นก็ปรากฏตัว แล้วเดินมาหาฉัน ฉันถึงกับทำอะไรไม่ถูก

“ฟางเป็นอะไร ทำไมต้องนอนโรงพยาบาล”เขาเดินมาอยู่ข้างๆเตียง แล้วถามด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด ฉันจะตอบยังไงดี ฉันไม่อยากให้เขารู้

“เอ่อ.........คือ”ฉันพูดไม่ออกเลย

“บอกมาสิ!”ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยล่ะ

“ฟาง........”

“คือว่าฟางเป็นโรคกระเพาะน่ะ”แก้วที่เหมือนจะรู้ใจฉันเลยช่วยพูดให้ แต่เขาจะเชื่อรึเปล่าล่ะ

“จริงหรอ?”เขาถามแก้ว แล้วหันมามองหน้าฉัน ฉันก็ได้แต่หันหลบเขาเท่านั้นแหละ

“จริงสิ แล้วฟางก็มีไข้ด้วย เลยได้นอนโรงพยาบาล”

“แล้วทำไมไม่บอก”

“ถ้าบอกนายก็จะมาหา แล้วถ้ายัยพิมเห็น ฟางก็เดือดร้อนอีกสิ”ยัยแก้วพูด แล้วจู่ๆก็มีคนมา...

   แอ๊ดดดด~

“สวัสดีจ้าฟาง”คนที่มาก็คือ..........จินนี่นั้นเอง 

“สะ สวัสดีจ้าจินนี่”

“ส่วนเธอ......ชื่อแก้วใช่ไหม?”จินนี่ชี้ไปหาแก้ว

“เอ่อ......ใช่ๆ”

“อ๋อ ฉันชื่อจินนี่นะ เป็นแฟนกับป๊อป ^^”

“จะ จ้าๆ”แก้วพยักหน้าแล้วยิ้มแห้งๆ

“ฟางเป็นยังไงบ้าง เห็นป๊อปบอกว่าฟางเข้าโรงพยาบาล จินนี่เลยมาเยี่ยม”จินนี่พูดพร้อมกับวางของพวกผลไม้ อาหารเพื่อสุขภาพไว้ที่โต๊ะ

“แล้วทำไม...”ไม่มาพร้อมกัน?

“อ๋อ! ที่จริงเรามาพร้อมกัน แต่จินนี่ลืมซื้อของฝาก เลยบอกให้ป๊อปมาก่อน ”อย่างนี้นี่เอง....

“แล้วฟางเป็นอะไรล่ะ?”จินนี่ถาม

“โรคกระเพาะน่ะ”ถ้าบอกว่าท้อง ทั้งเขาและจินนี่คงสงสัย

“จ้า ดูแลตัวเองดีๆนะ”เธอบอกพร้อมกับยิ้มให้ฉัน แต่.....ฉันรู้สึกแปลกๆ

“จินนี่ครับ ได้เวลาแล้ว”ป๊อปพูด

“หรอ เพิ่งมาแปปเดียวเอง งั้นจินไปก่อนนะฟาง พอดีนัดกับเพื่อนไว้น่ะ”

“จ้าๆ”แล้วเธอก็เดินออกไปพร้อมกับคนรัก...... ฉันมองดูทั้งคู่เดินออกจากห้องไป แล้วไม่นานน้ำตาก็ไหลลงมา...

“ฟาง”แก้วเดินเข้ามาปลอบฉัน

“ฮึก ไม่เป็นไรแก้ว ฉันยังไหว”ถึงจะบอกไปอย่างนั้น แต่ในใจมันเจ็บมาก

“แกอย่ามาโกหกฉันเลย ฉันรู้ว่าแกคิดยังไง ปล่อยมันออกมาเถอะ”ชาติก่อนแกเป็นหมอดูใช่ไหม - -

“ฮึกๆ ฮึก ฮืออออออออออออออออออ!~ ”แล้วในที่สุดฉันก็เขื่อนแตก แก้วมองดูฉันด้วยความสงสาร แต่ฉันกลับมองตัวเองด้วยความสมเพช คนอย่างฉันก็แค่คนหน้าด้านคนนึง ที่กำลังจะทำให้คู่รักคู่นึงแตกแยก !

“ฉันคิดว่าแกคงอยากอยู่คนเดียว งั้นเดี๋ยวฉันมานะ”แล้วแก้วก็เดินออกไป ส่วนฉันก็นั่งร้องไห้อยู่เหมือนเดิม

.

.

.

[Poppy talk]

ผมแค่รู้ว่าฟางอยู่โรงพยาบาล แต่ผมไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร ตอนนี้ผมโทรถามเฟย์ ผมก็อยากจะไปหาเธอทันทีแต่ติดตรงที่.......ผมนัดจินนี่ไว้ หลายวันผ่านไปเธอก็ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลผมเลยชวนจินนี่ไปเยี่ยม เหมือนผมไปตอกย้ำเธอยังไงก็ไม่รู้ ตกเย็น หลังจากที่ผมพาจินนี่ไปหาที่นัดไว้เพื่อน ผมก็พาเธอมาส่งที่บ้าน...

“ป๊อปค่ะ สัปดาห์หน้าจินจะไปดูงานที่ฝรั่งเศส ป๊อปจะไปด้วยกันไหมค่ะ?”

“เอ่อ......ไม่ดีกว่าครับ ช่วงนี้งานยุ่ง ผมคงจะลาไม่ได้”ที่จริงต่อให้ยุ่งแค่ไหนผมก็ลาได้นะ แต่ผมเป็นห่วงคนที่นี้มากกว่า...

“งั้นไม่เป็นไรค่ะ”

“แล้วจินนี่ไปกี่วันละครับ?”

“ประมาณ 7-8 วันค่ะ”

“ครับ ถ้ากลับวันไหนก็โทรบอกผมนะ เดี๋ยวผมจะไปรับ”

“ค่ะ”แล้วจินนี่ก็ลงจากรถ ผมขับออกมา เป้าหมายของผมคือ........บ้านผมเองแหละ - - (แล้วจะบอกเพื่อ  = =;) แต่ยังไม่ทันจะถึงบ้าน ไอ้เพื่อนรัก(เฮงซวย - -)ก็โทรมา

“มีอะไร?”ผมรับสายมัน แล้วกรอกเสียงเซ็งๆใส่ปลายสาย

“แกเป็นอะไรอีกเนี่ย?”

“เปล่า แล้วแกล่ะโทรมาทำไม?”ถ้าโทรมาเล่นๆผมจะถีบมันทางโทรศัพท์นี่แหละ - -+ (ถีบได้หรอ?? - -^)

“ฉันจะชวนแกไปกินข้าวเป็นเพื่อน กินคนเดียวแล้วมันเหงา~”ปกติมันก็กินข้าวคนเดียวนิ? มาไม้ไหนล่ะทีนี้ แต่จะว่าไปผมก็ยังไม่ได้กินข้าวเลย

“เออๆ ก็ได้ ที่ไหน?”

“ที่เดิม”แล้วมันก็วางสายไปเลย - - ที่เดิมที่มันว่า คือ ร้านอาหารที่ผม มัน แล้วก็ฟางชอบไปทาน ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นผมก็ไม่ได้มาเลย...

.

.

.

“คุณจินนี่ค่ะ”

“มีอะไรค่ะป้านวล?”เธอถามแม่บ้านคนที่อาวุโสที่สุด

“มีคนมารอพบคุณจินนี่อยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ”

“ใครค่ะ?”

“ป้าก็ไม่ทราบค่ะ”เธอรีบเดินไปที่ห้องรับแขกทันที...

“คุณจินนี่”

“อ้าว! คุณจองเบ สวัสดีค่ะ”คนที่มาก็คือหุ้นส่วนคนสำคัญของเธอนั้นเอง

“สวัสดีครับ ไปไหนมาครับเนี่ย ผมมารอตั้งนาน”

“จินไปหาเพื่อนมาน่ะค่ะ ขอโทษนะค่ะที่ทำให้รอนาน งั้นเรามาคุยเรื่องงานกันเลยดีกว่าค่ะ”คุยงานไปเรื่อยๆจนถึงทุ่มกว่า...

“เอาเป็นว่าตกลงตามที่คุยกันไว้นะครับ แต่ถ้ามีปัญาหา ไปถึงฝรั่งเศสเมื่อไรค่อยคุยกันอีกที”

“ok ค่ะ ^^”

“พี่จินนี่!”แล้วน้องสาวเธอก็วิ่งเข้ามาหา

“ยัยจีน ทำไมวันนี้กลับดึกนักล่ะ?”

“วันนี้อาจารย์สอบอ่ะ เลยช้า ..........อ้าว! คุณจองเบ”

“คุณขนมจีน!”แล้วความบังเอิญก็พาทั้งสองมาเจอกัน....

“รู้จักกันด้วยหรอค่ะ?”ยัง งงๆ อยู่

“ก็ไม่เชิงอ่ะค่ะ”ตอบผู้เป็นพี่สาว

“คุณทั้งสองคนเป็นพี่น้องกันหรอครับ? ไม่น่าล่ะ หน้าตาสวยคล้ายๆกันเลย”เขาพูดแล้วยิ้มให้ขนมจีน

“55555 ขอบคุณค่ะ แล้วคุณจองเบจะว่าอะไรไหมค่ะ ถ้าเกิดว่าจินจะพายัยจีนไปด้วย”

“ไม่ว่าหรอกครับ ไปหลายๆคนสนุกดีออก”

“ไปไหนหรอพี่จิน?”

“ไปฝรั่งเศส สัปดาห์หน้า จะไปด้วยไหมล่ะ?”

“ฝรั่งเศส ว้าว! ไปๆๆๆๆ”

“555 งั้นผมไปก่อนนะครับ”

“ค่ะ กลับดีๆนะค่ะ”เดินไปขึ้นรถ แล้วขับออกไป

“พี่จินๆ คุณจองเบเป็นใครหรอ?”คุยกันมาตั้งนาน(?)  ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร

“อ้าว! พี่คิดว่ารู้แล้วซะอีก คุณจองเบเป็นหุ้นส่วนสำคัญของบริษัทจ้า”

“อ๋อ! งั้นจีนขึ้นห้องก่อนนะค่ะ”เมื่อรู้ว่าเป็นใครก็บอกพี่สาวแล้วเดินขึ้นห้อง พลางคิดไปถึงรอยยิ้มที่เขายิ้มให้เธอ มันทำให้ใจของเธอเต้นผิดปกติ.......

.

.

.

   @ร้าน Dear friend

ร้านนี้เขาตกแต่งได้น่ารัก บรรยากาศดี อาหารก็อร่อย แล้วส่วนมากกลุ่มเพื่อนจะพากันมาสังสรรค์ที่นี้ และผม โทโมะ ฟาง ก็เป็นคนส่วนหนึ่งที่ชอบมาที่นี้เหมือนกัน แต่อีกไม่นาน ผมว่าแก้วก็คงจะชอบมา เพราะเห็นไอ้โมะพามาแล้ว แต่วันนี้สงสัยเฝ้าฟางอยู่

“มาเร็วดีนิ”นี้คือคำทักแกหรอไอ้โมะ - -

“เออ แล้วแกล่ะ คิดยังไงถึงชวนฉันมา”

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอก แค่คิดถึงเพื่อน”ชั่งเป็นเหตุผลที่ดีมากกกกก  -*-

“ขอความจริง! - -+”ผมต้องทำเสียงเข้มๆแล้วพูดกับไอ้โมะ

“นัดแกมาปรึกษาเรื่องแก้ว”น่านไง - -

“ว่าแล้วเชียว เอ้าๆ! มีอะไรว่ามา”แล้วพอดีอาหารก็มา

“คือ..........ฉันอยากจะบอกรักแก้ว แล้ว........อยากจะทำให้มันโรแมนติกหน่อย”

“ง่ายๆนะ วางยาสลบแล้วลากเข้าห้องเลย 55555”

   พลั๊วะ!

“โอ๊ย!แกตบหัวฉันทำไม ฉันอุตส่าห์เสนอความคิดสุดแสนจะโรแมนติกให้แกนะ”

“โรแมนติกบ้านแกดิ! ถ้าฉันทำอย่างนั้น มีหวังแก้วฆ่าฉันพอดี”

“คนนี้รักจริงหรอว่ะ”ผมถามพร้อมกับตักอาหารเข้าปากเรื่อยๆ

“หวังแต่งด้วย อนาคตแม่ของลูกคือแก้วสุดที่รักคนเดียวเท่านั้น”อื้ม........ถามแก้วก่อนดีไหม ว่าอยากให้ลูกมีพ่อแบบแกรึเปล่า - -^

“หรอๆ งั้นสู้ๆนะเพื่อน ^^”

“ฉันอุตส่าห์เรียกแกมา ไม่ได้ช่วยอะไรเล๊ย - -”

“5555 แล้วตอนนี้ฟางเป็นยังไงบ้างล่ะ?”พูดแล้วสงสัยไม่หาย ผมว่าฟางต้องไม่ได้เป็นโรคกระเพาะแน่ๆเลย

“กะ แกรู้แล้วหรอว่าฟางอยู่โรงพยาบาล”

“อืม รู้ แล้วฟางเป็นไง”

“ก็......ดีขึ้นแล้ว”

“แล้วฟางเป็นอะไรล่ะ?”

“เอ่อ..........อาหารเป็นพิษ”ห๊ะ?? แก้วบอกโรคกระเพาะ ไอ้โมะบอกอาหารเป็นพิษ อะไรกันแน่ว่ะ?

“แล้วทำไมแก้วบอกว่าฟางเป็นโรคกระเพาะ?”ผมเริ่มสงสัยแล้วนะ

“เอ่อ........มะ ไม่รู้สิ”ตอนนี้หน้าไอ้โมะเริ่มมีเม็ดเหงื่อผุดออกมา

“แกปิดบังอะไรฉันอยู่?! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้”

“ฉันไม่รู้ !”

“แกรู้! บอกฉันมาเดี๋ยวนี้!”ดีที่ผมกับไอ้โมะนั่งอยู่ที่มุม VIP (เพราะเป็นลูกค้าประจำ) เลยพูดดังได้(นิดนึง - -)

“ไม่!”ผมลุกขึ้นไปกระชากคอเสื้อไอ้โมะ ผมไม่อยากทำเพื่อนผมหรอก แต่ตอนนี้สติของผมกำลังขาด

“บอกมา! ฟางเป็นอะไร!”

“โอ๊ย! ฟางท้อง พอใจยัง!”ห๊ะ!ท้อง 0_0

“ท้อง! ท้องกับใคร!”ผมเปลี่ยนจากจับคอเสื้อมาเขย่าแขนแทน

“กับแกนั้นแหละ ปล่อย!”ผมทำอะไรไม่ถูก ผมปล่อยมือออกจากแขนไอ้โมะ แล้วนั่งลงอย่างคนไร้เรี่ยวแรง

“ทำไมแกไม่บอกฉัน”

“เอ่อ......ที่จริงฉันก็อยากจะบอกแกอยู่หรอก แต่ฟางขอไว้”

“……………ฉันจะทำยังไงดี”

“รับผิดชอบฟางสิ”

“แล้วจินนี่ล่ะ แกอย่าลืมสิว่าฉันมีจินนี่อยู่ แไหนจะพิมอีก ถ้าพิมรู้ฟางก็ต้องเดือดร้อน แล้วแกจะให้ฉันทำยังไง ”

“เอาเป็นว่าแกกลับไปคิดที่บ้านดีไหม ”ผมไม่รู้จะทำยังไง เลยทำตามที่ไอ้โมะมันบอกก่อน

“ก็ได้”ผมกำลังจะลุกแต่...

“ไอ้ป๊อป ฉันขออะไรอย่างได้ไหม”

“อะไรล่ะ?”

“อย่าบอกฟางกับแก้วนะ ว่าฉันบอกเรื่องนี้กับแก ไม่งั้นฉันตายแน่ T0T”ไอ้โมะพูดพร้อมทำหน้าตาหน้าสงสาร

“อืมๆ แต่ยังไงก็ขอบใจนะที่บอกเรื่องฟาง”ผมรับปากไอ้โมะ แล้วบอกขอบคุณก่อนจะเดินออกจากร้านไป  จากนี้.......ก่อนที่ผมจะทำอะไรต้องคิดดีๆก่อน ไม่งั้นใครหลายๆคนอาจจะเดือดร้อนเพราะผม โดยเฉพาะฟาง......

--------------------------------------------------------------------------------------

อยากให้ปรับปรุงตรงไหนบอกได้นะค่ะ