Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 18

พอฉันกับแก้วหันไปเท่านั้นแหละ.........

“พิม!”ฉันเดาไม่ผิดจริงๆ คนที่เรียกฉันแบบนี้มีแค่พิมเท่านั้น แต่........ทำไมต้องมาเจอกันตรงหน้าห้องน้ำอีกแล้วเนี่ย? - -

“เธอมีอะไร”ยัยแก้วถาม

“ป๊อปของฉันอยู่ไหน!”

“เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วกัน”ต้องเกิดศึกน้ำลายอีกแน่ๆเลย

“ฉันถามแกดีๆนะ”

“ฉันก็ตอบแกดีๆแล้วไง”

“แก! ฮึ่ย!”เมื่อพิมโต้ตอบยัยแก้วไม่ได้จึงหันมาทางฉันแล้วผลักฉันอย่างแรง

“โอ๊ย!”โดยที่ฉันยังไม่ทันตั้งตัว แต่ดีที่ยัยแก้วรับฉันทันไม่งั้นฉันคงเลือดออกกลางห้างแน่

“เธอทำฟางทำไม!”

“ก็ฉันรู้ไง ว่าฉันทำอะไรเธอไม่ได้ ฉันเลยมาทำยัยฟางแทน ;)”

“เธอจะบ้าหรอ! ถ้าฟางเกิดทะ....”

“แก้ว!”ฉันเรียกยัยแก้วเพื่อเตือนว่าห้ามพูดเรื่องนั้น แต่ทำให้พิมสงสัย

“เกิดอะไร?! ถ้าฉันทำยัยฟางแล้วจะเกิดอะไร”พิมพูดเสียงดัง ดีที่ตอนนั้นไม่มีคน แต่มันก็ทำให้ฉันกับแก้วเป็นอันตรายเหมือนกัน

“ที่รัก ฟาง..............พิม!”ในขณะที่พิมกำลังต้องการคำตอบ โทโมะก็เดินมาหา สงสัยจะมาตามเพราะฉันกับแก้วไปนานเกิน แต่ก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เจอพิม

“ถ้านายโทโมะมา ป๊อปของฉันก็ต้องมาด้วยสิ”พอพิมเห็นโทโมะก็ลืมเรื่องเมื่อกี้เลย

“เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?”โทโมะถามอย่าง งงๆ

“โทโมะ! ป๊อปอยู่ที่ไหน บอกมานะ!”พิมวิ่งเข้าไปเขย่าตัวโทโมะอย่างแรง เนื่องจากโทโมะยังไม่หายดีจากการดดนแก้วซ้อม(?) โทโมะจึงทำหน้าเหมือนจะอ้วก ดีนะที่ฉันไม่มีอาการแพ้ ไม่งั้นฉันคงอ้วกตาม - -

“ไม่รู้เว้ยๆๆๆ! ไปกันเถอะ แก้ว ฟาง”พอโทโมะขึ้นเสียงเพราะโมโห พิมก็ปล่อยแขนทันที

“ฉันไม่เชื่อหรอก!”

“ก็ตามใจ”ยัยแก้วหันมาพูดแล้วจะเดินต่อ ฉันก็เหมือนกันแต่ฉันกลับถูกพิมกระชาก แล้ว.......

เพี๊ยะ!

“ถ้าพวกแกไม่บอก อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”พิมพูดจบก็ตบฉันอีก

เพี๊ยะ!

“ฟาง!”แก้วกับโทโมะมองหน้ากันอย่างหนักใจ ถ้าบอกป๊อปฉันว่าเรื่องคงไม่จบลงแค่นี้ แต่ถ้าไม่บอกฉันก็โดนทำร้าย

“ไม่บอกใช่ไหม? ได้!”แล้วพิมก็จะตบฉันอีกครั้งแต่มีคนเรียกซะก่อน

“ยัยพิม!...........พี่โทโมะ พี่แก้ว  0_0!”ใครอ่ะ? รู้จักยัยแก้วกับโทโมะด้วย แต่ตอนเรียกชื่อของทั้งสองคนนั้นพูดแทบไม่ได้ยิน แต่เผอิญหูฉันดี

“มาก็ดีแล้วยัยหวาย มาช่วยฉันจัดการยัยนี้หน่อย”

“พิมฉันว่าเรากลับเถอะ”

“ไม่! ถ้าแกไม่ทำ ฉันทำเองก็ได้!็”

เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!

“พิม!”ตอนนี้หน้าฉันชามากเลย แล้วเสียงเข้มๆของใครบ้างคนดังขึ้นหลังจากที่พิมตบฉันได้ 2 ครั้ง เขาคนนั้นคือป๊อปนั้นเอง ทำไมไม่มาให้เร็วกว่านี้ - -

“ปะ ป๊อปค่ะ!”ยัยพิมปล่อยฉันให้เป็นอิสระ ฉันเซไปหายัยแก้วพร้อมกับมองเหตุการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น...

“คุณทำอะไรของคุณ?! ทำไมต้องมาทำร้ายฟางด้วย!”พิมสะดุ้งตกใจนิดหน่อยก่อนจะทำหน้าไม่พอใจ

“แล้วทำไมค่ะ! พิมผิดด้วยหรอที่ต้องการปกป้องของๆตัวเอง!”

“ผมไปเป็นของคุณตอนไหน! เท่าที่จำได้มากที่สุดแค่จับมือ คุณอย่ามาพูดมั่วๆนะ!”

“แล้วทีนังฟางล่ะ! ทำไมป๊อปถึงจับมือมันได้ กอดมันได้ ทั้งๆที่ป๊อปบอกว่ามันเป็นแค่เพื่อน!”

“เพราะฟางเป็นมากกว่าเพื่อนไง!”ฉันอึ้งทันทีที่เขาพูด แก้วกับโทโมะก็อึ้งเพราะไม่คิดว่าเขาจะพูด ยกเว้นพิมกับคนที่ชื่อหวายที่ยังไม่เข้าใจความหมาย

“มากกว่าเพื่อน? มะ หมายความว่าไง!”

“คุณฟังให้ดีๆนะพิม ตอนนี้ฟางกำลังท้องลูกของผมกับฟาง เราทั้งสองคนกำลังจะมีลูกด้วยกัน รู้อย่างนี้แล้วเลิกยุ่งกับพวกผมสักที!”ฉันไม่คิดว่าเขาจะพูด พิมที่ได้ยินก็ถึงกับน้ำตาคลอ ส่วนคนที่ชื่อหวายก็ยืนอึ้งกัยสิ่งที่ได้ยิน

“มะ ไม่จริง ไม่จริง! ป๊อปโกหก! ป๊อปโกหกพิม! ไม่จริง! ไม่จริงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง!”พิมกรี๊ดเหมือนคนบ้าแล้ววิ่งออกไป

“วะ หวาย ไปก่อนนะค่ะ”

“เดี๋ยวหวาย!”จู่ๆป๊อปก็เรียกคนชื่อหวายด้วยน้ำเสียงเข้มๆ 2 คนนี้เป็นอะไรกัน - -+

[Waii talk]

ความซวยมาเยือนคนสวยถึงที่เลย ทำไงดีเนี่ย! ตายๆๆๆๆๆ!ฉันตายแน่ๆ สายตาพี่ป๊อปน่ากลัวยังกะอะไรดี ยัยพิมก็บ้าวิ่งไปไหนแล้วก็ไม่รู้ - - แล้วทีนี้ฉันจะทำยังไง!

“เออ........”ฉันไปไม่ถูกเลย

“เรามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?!”

“คือ.....วะ หวายบอกพ่อกับแม่แล้ว ว่าจะมาอยู่กับเพื่อน”

“พี่ไม่เชื่อ! พ่อกับแม่หวงแกจะตาย ท่านคงไม่ยอมให้แกมาอยู่กับเพื่อนหรอก นอกเสียจากว่าแกจะมาอยู่กับพี่!”ไม่น่าพูดออกไปแบบนั้นเลย

“ไอ้ป๊อป ใจเย็นๆก่อน”พี่โทโมะพยายามช่วยฉัน แต่คงไม่เป็นผลหรอก

“แกจะให้ฉันเย็นได้ไง! เราโกหกพ่อกับแม่ใช่ไหม ว่าจะมาอยู่กับพี่ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้!”พี่ป๊อปตะคอกพร้อมกับเดินเข้ามาเขย่าตัวฉันอย่างแรง จนฉันเริ่มจะเวียนหัว

“ป๊อป! นายฟังหวายก่อนสิ ทำแบบนี้เดี๋ยวหวายก็เวียนหัวตายพอดี”

“นี่เธอรู้จักกับหวายด้วยหรอกแก้ว?! อย่าบอกนะว่าเคยเจอกันมาก่อน!”

“เอ่อ.......”พี่แก้วก็ตอบไม่ได้ อ๊ากกกกกกกกกก!ใครก็ได้ ช่วยคนสวยด้วย T0T

“งั้นแสดงว่าเรามาอยู่ที่นี้นานแล้วใช่ไหม! ทำไมเราถึงไม่บอกพี่! ถ้าพ่อกับแม่รู้หวายคิดหรอ ว่าหวายจะเป็นคนเดียวที่เดือดร้อน!”

“…………”ฉันจำต้องเงียบไว้ก่อน เพราะถ้าฉันพูดอะไรออกไป เรื่องมันอาจจะแย่ลง

“เราก็รู้ไม่ใช่หรอ?!ว่าพ่อกับแม่ทั้งรักทั้งห่วงหวายอย่างกับอะไรดี ถ้าหวายอยากมาหาเพื่อน อยากมาเที่ยว หวายบอกท่านดีๆก็ได้นิ ไม่จำเป็นต้องโกหกเลย พี่รู้ว่าเราโตแล้ว แต่ทำไมหวายต้องทำแบบนี้!!”น้ำตาของฉันเริ่มไหลออกมา ฉันไม่เคยโดนพี่ป๊อปว่าถึงขนาดนี้เลย ฉันรู้ว่าพี่ป๊อปรู้สึกยังไง ฉันเองก็ผิด แล้วก็ผิดมากซะด้วย

“ป๊อป ใจเย็นๆก่อนนะ เอ่อ......หวาย พี่ว่าหวายไปตามหาพิมก่อนดีกว่า ส่วนป๊อปเดี๋ยวพี่จะช่วยพูดให้ พอป๊อปใจเย็นเมื่อไร พี่จะให้โทโมะโทรตามให้มาคุยกันดีๆ”ฉันไม่รู้หรอกนะว่าพี่เขาเป็นใคร ฉันไม่รู้ว่าพี่เค้าเป็นอะไรกับพี่ป๊อป แต่ฉันต้องทำตามที่พี่เขาบอกก่อน

“ฮึก........คะ ค่ะ”ฉันบอกพี่เขาแล้วรีบวิ่งออกมาจากตรงนั้นให้เร็วที่สุด ฉันหวังว่าพี่ป๊อปคงจะเข้าใจและไม่โกรธฉัน  ถึงแม้ว่าบางเรื่องฉันไม่ต้องการจะรับรู้ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ฉันรู้ว่า คนที่พิมชอบแล้วบอกว่าจะแย่งคือพี่ชายฉัน!

----------------------------------------------------------------------------------------------

ขอโทษนะค่ะที่มันสั้น(มากกกกกกกกกก - -) งานเยอะจริงๆ .......คำเดียวสั้นๆ 'เหนื่อย!'

ถ้าใครไม่พอใจอะไร เรียกร้องมาได้เลยนะ สำหรับวันนี้ก็...............คร่อกกกกกกกก ฟี้~ zZzZzZ