Love Sad (PF TK)

ตอนที่ 17

[Poppy talk]

วันต่อมา ผมก็รีบมาโรงพยาบาลแต่เช้าเลย ผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง!

“เดี๋ยวฉันมานะฟาง พอดีวันนี้พี่กบนัดฉันไว้ แกอยู่ได้ไหม?”พอผมเดินมาถึงห้องกำลังจะเปิดประตูก็ได้ยินฟางกับแก้วคุยกัน

“ไปเถอะ ฉันอยู่ได้”ผมรีบวิ่งไปหลบหลังเสา แล้วรอจังหวะที่แก้วออกมา แก้วเดินผ่านผมแต่ไม่เห็นผม? สงสัยคงรีบมาก หลังจากที่แก้วไปได้ไม่นาน ผมก็จะเดินไปที่ห้องอีกครั้ง แต่ครั้งนี้พยาบาลมา - -+ ผมเลยรอให้พยาบาลเข้าไปในห้องก่อน แล้วผมก็ไปแอบฟัง.....

“อ้าว! คุณแม่ร้องไห้ทำไมค่ะ เดี่ยวเด็กในท้องก็เครียดตามหรอกค่ะ”

“ฮึก ....ปะ เปล่าค่ะ ฉันดูทีวีแล้วสงสารนางเอก ฮึกๆ”

“หรอค่ะ ดิฉันก็คิดว่าร้องไห้เรื่องคุณพ่อซะอีก แล้วคุณพ่อไปไหนล่ะค่ะ?”

“เอ่อ.........เขาเสียชีวิตแล้วค่ะ”ทำไมฟางพูดแบบนี้ล่ะ

“คะ คือดิฉันขอโทษนะค่ะ  งั้นหยุดร้องแล้วทานข้าวก่อนนะค่ะ จะได้ทานยา”ผมลองมองเข้าไปตรงกระจก เธอหน้าตาเหมือนไม่ได้นอน สงสัยจะร้องไห้ทั้งคืน แล้วเธอจะร้องไห้เรื่องอะไรล่ะ? (ยังไม่รู้ตัว - -^)

“เดี๋ยวฉันกินเองดีกว่าค่ะ”

“ก็ได้ค่ะ แต่คุณแม่ต้องพยายามทานให้หมดนะค่ะ แล้วอย่าลืมทานยาด้วย เด็กในท้องจะได้แข็งแรง ^^”

“ค่ะ ^^”เธอฝืนยิ้ม พอพยาบาลจะเดิออกมา ผมก็ไปหลบที่เดิม พอพยาบาลไปแล้วผมก็ไปซุ่มดูเหมือนเดิม ภาพที่ผมเห็นคือ .....เธอนั่งเหม่อ ไม่ยอมกินข้าว ทำอย่างนี้ผมเป็นห่วงรู้ไหม!

“ทำไมถึงไม่กินข้าว!”ผมเดินเข้าไปหา เธอสะดุ้งตกใจ แล้วพูดติดๆขัดๆ

“ปะ ป๊อป 0_0! คะ คือ .......”

“ฟางท้องใช่ไหม?!”ผมขึ้นเสียงใส่เธอ

“………”เธอดูจะตกใจที่ผมรู้ เธอก้มหน้าไม่ยอมสบตาผมเลย

“ใช่ไหม?”เมื่อผมเห็นเธอไม่ตอบอะไร เลยคิดว่าผมคงทำให้เธอกลัว จึงถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“……ฮึก ฮือออออๆ!”เธอพยักหน้าแล้วเขื่อนแตกทันที

 หมับ!

“ทำไม? ทำไมฟางถึงไม่บอกป๊อป?”ผมดึงเธอเข้าไปกอด แล้วถามเธอ

“....ฮึกๆ........ฮึก”

“ทั้งๆที่ฟางก็รู้ ว่าเด็กในท้องเป็นลูก.............ของเรา ”ฟางเงยหน้าขึ้นมาช้าๆ ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ ก่อนที่เธอจะผลักผมออกเบาๆ...

“ฮึก .....อย่าทำแบบนี้เลยป๊อป”

“ทำไมล่ะ? ป๊อปพร้อมจะรับผิดชอบทุกอย่างนะ”

“แต่ป๊อปยังมีจินนี่อยู่..........ฮึก ฟางไม่อยากให้ใครต่อใครพูดว่าไปแย่งแฟนคนอื่น!”ผมพอจะเข้าใจเธอแล้วล่ะ

“…………”

“ปล่อยให้มันเป็นแบบนี้เถอะ ลูกคนเดียวฟางเลี้ยงได้ ไม่จำเป็นจะต้องมีพ่อหรอก”

“ฟาง! ทำไมฟางคิดอย่างนี้ล่ะ”ผมทนไม่ได้หรอกนะ ผมเป็นลูกผู้ชายพอยังไงผมก็จะรับผิดชอบ

“……เพราะฟางคิดว่าเป็นหนทางที่ดีที่สุดน่ะสิ”

“………”

“ฟางรู้ว่าป๊อปไม่ได้ตั้งใจและอยากจะรับผิดชอบ แต่ถ้าป๊อปทำอย่างนั้นฟางก็รู้สึกผิด ไม่ว่าจะเป็นจินนี่ พิม หรือคนอื่นๆที่เขาชอบป๊อป รู้จักป๊อป........ฟางกลัวว่าเขาจะมองฟางในแง่ร้าย กลัวว่าพวกเขาจะมองฟางเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่ไปแย่งแฟนคนอื่น”

“………”

“ฟางอยากให้เรื่องนี้มันจบๆไป ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี ถ้าป๊อปอยากจะรับผิดชอบฟาง ฟางขอแค่ป๊อปอย่ายุ่งกับฟาง หรือไม่ก็ออกไปจากชีวิตฟางเลยได้ไหม?....ฮึก”น้ำตาที่เคยหายไปจากใบหน้า ได้กลับมาบนหน้าเธออีกครั้ง เธอร้องไห้เรื่องผมกี่ครั้งแล้ว แต่สิ่งที่เธอขอผม......ผมคิดว่าคงไม่ได้

“........ไม่ว่าจะยังไง ป๊อปก็จะรับผิดชอบฟาง”

“แต่.......”

“อย่าห้ามเลยนะฟาง เพราะถ้าป๊อปทำตามที่ฟางบอกป๊อปก็รู้สึกผิดเหมือนกัน แล้วอีกอย่าง.......ฟางไม่สงสารลูกบ้างรึไง? ถ้าเขาเกิดมาแล้วไม่มีพ่อ”

“……………”เธอคิดอยู่นาน

 แอ๊ดดดดดดดดดดด~

“ยัยฟาง ฉันมาแล้ว เป็นงะ..........ป๊อป! 0_0”จู่ๆแก้วก็โผล่มา

“ยัยแก้ว ป๊อปเขารู้เรื่องแล้ว”

“รู้แล้วหรอ? เฮ้อ~ ว่าแต่นายรู้ได้ไง?”ความซวยมาเยือนแล้วสิ ทำไงดี ๆ ฟางกับแก้วมองหน้าผมอย่างสงสัย

“เอ่อ..........”

“ป๊อปปี้!”พวกเธอพร้อมใจกันเรียกชื่อผม ตายๆๆๆ! ไอ้โมะก็ไม่ให้บอก แต่ถ้าเราไม่บอกอาจจะโดนฆ่าก็เป็นได้ - -

.

.

.

1 สัปดาห์ผ่านไป

“จีน เสร็จรึยัง?”เธอตะโกนเรียกน้องสาว ทั้งๆที่ได้เวลาไปสนามบินแล้ว แต่น้องสาวกลับมัวทำอะไรอยู่ก็ไม่รู้

“เสร็จแล้วค่ะๆๆๆ แล้ววันนี้พี่ป๊อปไม่ไปส่งหรอค่ะ?”

“วันนี้ป๊อปเขาโทรมาบอกว่าติดงานด่วนน่ะ มาไม่ได้ แล้วเราล่ะ มัวทำอะไรอยู่?”

“เหอะๆ คือจีนเห็นป้านวลทำขนม เลยไปช่วยป้านวลทำแค่นั้นเอง”

“เรานี่จริงๆเลย รีบไปกันเถอะ ป่านนี้คุณจองเบรอแล้ว”ทั้งสองนั่งรถไปโดยมีคนขับรถที่บ้านเป็นคนขับ มุ่งตรงไปสนามบิน...

@สนามบิน

“คุณจินนี่ คุณขนมจีน ทางนี้ครับ!”เมื่อไปถึง กำลังมองหาชายหนุ่มที่นัดเจอ แต่เขาตาไวกว่าเรียกเธอและน้องสาว

“สวัสดีค่ะคุณจองเบ ขอโทษนะค่ะที่มาช้า”

“ไม่เป็นไรครับ ผมก็เพิ่งมาเหมือนกัน”

“งั้นเราไปกันเลยดีกว่าค่ะ ไปได้แล้วยัยจีน”เธอเรียกเตือนน้องสาวที่เอาแต่ดูบรรยายกาศรอบข้าง เด็กเรียนอย่างเธอนานๆทีจะได้ไปเที่ยวอย่างนี้มันก็ไม่แปลกหรอก แววตาของเธอบ่งบอกได้ชัดว่าดีใจและตื่นเต้น น้ำเสียงที่ตอบรับพี่สาวก็เหมือนกัน

“ค่ะพี่จิน”แล้วเธอก็เดินตามพี่สาวไปขึ้นเครื่อง

.

.

.

@บ้านฟาง

[Fang talk]

หลังจากที่ฉันออกจากโรงพยาบาลได้ประมาณ 2-3 วัน ฉันก็กลับมาอยู่บ้านแต่ยังไม่ได้ไปทำงาน ป๊อปมาหาฉันทุกวัน จนฉันสงสัยว่า เขาไม่ไปหาจินนี่หรอ? เขาก็บอกว่าไปมาแล้วถึงได้มาหา ฉันแอบเศร้านิดๆนะแต่ตอนนี้ฉันเศร้าไม่ได้ ฉันต้องอารมณ์ดีเข้าไว้เพื่อลูกของฉัน.....

“โอ๊ย! แก้วจ๋า เบาๆหน่อยสิ โมะเจ็บนะ”ไม่ต้องสงสัยนะว่าเสียงอะไร ก็เสียงโทโมะนั้นแหละ บังอาจบอกเรื่องนั้นกับป๊อป ยัยแก้วไม่ปล่อยให้รอดหรอก บอกได้เลยว่าตอนนี้โทโมะน่วมไปแล้วเรียบร้อย - - ถึงได้มานั่งทำแผลอย่างนี้ไง

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย เบาสุดๆแล้ว สมน้ำหน้า! อยากปากดีนัก ฮึ่ย!หมั่นไส้ นี่ๆๆๆๆๆๆ!”แก้วบ่นยาวก่อนะจิ้มที่แผลหลายๆครั้ง เห็นแล้วเจ็บแทน - -^

“อ๊ากกกกกกก!โอ๊ยๆๆ! ผมเจ็บนะ ถ้าผมไม่บอกไอ้ป๊อปก็ฆ่าผมดิ”

“นายจะบอกหรือไม่บอกก็เรื่องของนาย แต่ที่รู้ๆยังไงนายก็ต้องโดนฆ่า - -+”อืม......จะว่าไปก็น่าสงสารโทโมะนะ

“ถ้าที่รักจะไปฆ่าก็ไปฆ่าไอ้ป๊อปนู่น!”

“เอ้า! ฉันเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ”ป๊อปที่นั่งฟังบทสนทนาของทั้งคู่อยู่ข้างๆฉันพูดขึ้น ฉันก็นึกว่าใบ้กินซะแหละ - -

“ก็แกนั้นแหละ!ไหนบอกว่าจะไม่บอกไง ถ้าฉันหายเมื่อไร ฉันจะคิดบัญชีกับแก”อาฆาตกันเข้าไป ~

“ฉันจะรอวันนั้น :P”เฮ้อ~เบื่อจริงๆเลยต้องมานั่งดูคนทะเลาะกันเนี่ย - -

“ฉันไปนอนก่อนนะ”ฉันบอก แล้วลุกขึ้นแต่มีมือมาจับไว้ก่อน

“เดี๋ยวสิ”ป๊อปนั้นเอง แต่.......มีอะไรอีกแหละ?

“?????”

“พรุ่งนี้ไปเที่ยวทะเลกันไหม?”ทะเลหรอ? อืม....ฉันคิดว่าฉันจะ....

“ไป!”ฉันไม่ได้พูดนะ สองคนนั้นตังหาก - -

“ฉันถามฟางนะ - -+”

“ก็ฉันรู้ไงว่าฟางต้องไป เลยตอบแทน ใช่ไหมฟาง!~”ยัยแก้วพูดแล้วหันมามองหน้าฉันประมาณว่า ไปเถอะนะ ขอร้อง - -

“อืมๆ ไปก็ได้ รู้สึกเบื่อเหมือนกัน”ที่จริงฉันไม่อยากไปหรอกแต่โดนบังคับทางสายตา ฮึกๆ มองแล้วน่ากลัว T^T

“งั้นไปห้างกัน”

“ไปทำไม?”

“ไปซื้อเสื้อผ้าไง”

“งั้นไปกันเลยดีกว่า ป่ะๆๆๆ!”ไม่ค่อยเลยนะยัยแก้ว - -

“แล้วโทโมะไหวไหม?”ฉันถามเพราะดูท่าทางจะไม่ไหว

“คนอย่างโทโมะไหวอยู่แล้ว!”ให้มันจริงเถอะพ่อคุ๊ณ! - -

.

.

.

@ห้าง

“ฟางลองดูตัวนี้สิ”พอมาถึงก็โดนยัยแก้วลากเข้าไปในร้านเสื้อเลย แกลืมไปแล้วรึไงว่าฉันท้องอยู่ - -+

“อืมๆก็สวยดี”

“แกว่าตัวนี้เหมาะกับฉันมะ?”

“อืม ok เลย”

“เฮ้ยๆๆ! ตัวนี้ก็สวยอ่ะ ฉันจะเอาตัวไหนดี เอ๊ะ!รึว่าจะเอาทั้ง 3 ตัวเลย”

“- - แล้วแต่แกเหอะ”

“โหฟาง! นานๆได้มาทีแกก็เต็มที่กับการช็อปปิ้งหน่อยสิ แกอย่าลืมนะว่าเราไม่ได้เป็นคนจ่าย”พอยัยแก้วพูดจบ ฉันก็หันไปมองสองหนุ่มที่กำลังนับเงินในกระเป๋าตังค์อย่างเคร่งเครียด อืมมมมม.....ฉันว่าวันนี้สองคนนั้นเงินหมดตูดแน่ๆ - -

“อะ เอ่อ.......มองอะไรหรอก? เลือกเลยๆ อยากได้อะไรเลือกเอาเลย ฉันกับไอ้ป๊อปมีตังจ่าย”แต่สีหน้ากับคำพูดขัดกันมากเลยนะ

“เห็นไหมฟาง งั้นไปช็อปกันต่อเถอะ”แล้วยังแก้วก็ลากฉันไปมุมนู่นบ้าง มุมนี้บ้าง จนได้ของมาเต็มไม้เต็มมือ แต่ฉันกับแก้วไม่ได้ถือนะ คนถือก็...........คนที่จ่ายนั้นแหละ - -

“ยัยแก้ว ฉันว่ากลับเลยดีไหม?”

“แกเบื่อแล้วหรอ?”

“เปล่า คือ......ฉันสงสารสองคนนั้น”สภาพดูไม่ได้เลย พูดตรงๆนะ อายแทน  _ _ ''

“อ่ะๆๆ ก็ได้ๆ”พอสองคนนั้นได้ยิน ก็รีบเร่งให้ฉันสองคนเดินไปที่รถ พอถึงรถก็รีบวางของแล้วนั่งหอบหลังชนกัน น่าสงสารจริงๆ -0-

“ฟางไปเข้าห้องน้ำกันเถอะ”

“ก็ได้ๆ   ป๊อป โทโมะ ฉันกับแก้วไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”

“อย่าไปนานนะ”ป๊อปบอกก่อนที่ฉันกับแก้วจะเดินไป พอทำธุระเสร็จฉันกับแก้วก็จะเดินกลับไปที่รถ แต่ดันมีคนมาเรียกฉันกับแก้วซะก่อน

“นี่! พวกแก”

-------------------------------------------------------------------------------------------

ช่วงนี้ครูสอบเก็บคะแนนค่ะ เลยไม่ได้อัพ ขอโทษจริงๆนะ