i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ
เขียนโดย 
Pierre
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 02.28 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559 22.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) The Other Side III [Pause Part]
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
The Other Side III [Pause Part]
คืนหนึ่งขณะที่ผมกำลังช่วยงานในห้องสโมอยู่นั้น ไอ้เพื่อนตัวดีมันก็ใช้ผมให้ไปเอาของที่ตึกเก่าคณะ พอผมลองช่วยคนอื่นไปให้เป็นเพื่อน พวกมันก็เสือกรักการทำงานขึ้นมา ขยันขันแข็ง ซะจนผมไม่กล้าคะยั้นคะยออีกรอบ ผมเลยต้องไปคนเดียว
เมื่อเดินมาถึงหน้าตึกโทรมๆเก่า
หืม .. นั่นใครวะ
คงไม่ใช่...เอ่อ สิ่งเร้นลับหรอกใช่มั้ย ?
ผมพยายามทำใจกล้า บอกตัวเองว่าไม่มีอะไร เดินเข้าไปใกล้ๆ
รูปร่างแบบนั้น .. ทรงผมแบบนั้น ...มันมาทำไรที่นี่วะ?
หมับ
ผมเดินเข้าไปโดยที่ไม่ให้มันรู้ตัว
“เห้ยยยยยยยยยย .. ปะ ปล่อย ผะ ผม เถอะ ..ผะ ผม แค่ จะ จะ มาเอา คะ คัท เอ้า ปะ ไป ทำ ทำ งะ งะ งาน คะครับ”
ผมกลั้นขำ .. แม่งเห็นซ่าส์ๆปากดีแบบนี้ก็กลัวผีกับเค้าเป็นนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
กร๊ากกกก มีการหลับตาแล้วไหว้ผมด้วย ขอฮาในใจแปบนะครับ
แต่ดูเหมือนวันมันจะกลัวมาก
อะๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้
“เอ่อ..ผะผม ขะ ขอโทษ ครับที่ มารบกวน กรุณา ปะ ปล่อยผมด้วยครับ”
“ลืมตา” ยัง ยังไม่ลืมอีก .. “กูบอกให้ลืมตา!!”
พอมันลืมตาปุ๊ป หน้ามันดูเหวอๆเอ๋อๆ คงตกใจที่เห็นผมมากกว่าที่จะเห็นผีละมั้ง
“เอ่อ..”
“มึงเอาแต่หลับตา ไหว้กู ทำอย่างกับหนีอะไรมางั้นแหละ...”
“เปล่าๆ ไม่มีไร .. แล้วมึงมาอยู่นี้ได้ไงอะ?”
“มาเอาของที่ตึกเก่าไปให้สโม แล้วมึงอะ?”
“อ่อคือ...กูมาเดินเล่นแถวๆนี้”
“เดินเล่น??”
ในยามค่ำคืนใกล้วันใหม่เข้าไปทุกทีเนี่ยนะ มึงคิดว่ามึงเป็นซินเดอเรล่า ต้องกลับจากงานเลี้ยงตอนเที่ยงคืนเหรอไงฟ่ะ?
“อือๆ กลับคณะกัน” มันยังยืนยันเหมือนเดิม แถมยังจะชวนให้ผมกลับคณะอีกต่างหาก
“มึง..แปลกๆวะแกรนด์”
“อะไร”
“มึงพูดดีกับกู”
“เอ้า พูดดีก็ผิด? ชอบให้พูดไม่ดีเหรอไง..ไปได้แล้ว กลับคณะเหอะ”
คือกูก็อยากกลับแต่
“ยังกลับไม่ได้”
“เอ้า ไมอะ?”
“กูยังไม่ได้เข้าไปเอาของในตึกเก่าเลย”
“เอ่อ....งั้นมึงเข้าไปคนเดียวเถอะ...”
“เห้ย เข้าไปเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ” ไหนๆก็เจอกันแล้วทั้งที
“ไม่!!!!”
มันตอบแบบไม่คิด .. ถ้าหากเป็นผมที่โดนถาม ผมก็จะตอบแบบมันแหละครับ ฮ่าๆ
“กูไม่เอาค่ายาแล้ว เข้าไปเป็นเพื่อนกูไป”
“กูเตรียมมาแล้ว อยู่ในกระเป๋า”
“แต่กูไม่เอา ดังนั้นมึงต้องเข้าไปข้างในเป็นเพื่อนกูเดี๋ยวนี้”
ผมไม่รอคำตอบมัน แต่ลากมันเข้ามาในตึกด้วยกันเลย
บรรยากาศในตึกน่ากลัวกว่าข้างนอกลิบลับ นี่ถ้าไม่มีไอ้แกนเข้ามาด้วยผมคงหันหลังกลับตั้งแต่เหยียบบันไดขั้นแรกแล้ว
“มึงไปเอาของชั้นไหน?” มันถาม
“3”
เมื่อเดินมาถึงห้องที่ผมต้องเข้าไปเอาของ ก็เห็นสิ่งที่ต้องหยิบกลับไปด้วย คนที่ถูกชวนขึ้นมาด้วยเดินตามเข้ามา สำรวจรอบห้อง ผมอุ้มลังกระดาษด้วยแขนทั้ง 2
ปั้งง!!!
“เอ่อ ลมคงพัด เดี๋ยวไปเปิดเอง” แล้วมันก็เดินไปบิดลูกบิด
แก๊ก แก๊ก
“เอ่อ...มันเปิดไม่ได้วะ...”
ผมเลยลองเดินไปเปิดเองบ้าง
แก๊ก แก๊ก แก๊ก
“เอ่อ...สงสัยต้องหาอะไรแงะ” ผมเดินสำรวจหาทั่วห้อง ก็พบกับเส้นลวดธรรมดาๆ ที่ในหนังเค้าชอบใช้แงะกัน แต่...คือผมไม่รู้เทคนิคการงัดแงะ ประตูก็ยังคงเปิดไม่ออกเหมือนเดิม
“มึงมีโทรศัพท์มะ?”
“ไม่ได้พกมา อยู่ที่คณะหมดเลย” มันล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงแล้วแบออกให้ผมดู
“สงสัยต้องรอภารโรงตอนเช้าหวะ”
มีทางเดียวเท่านั้นคือ รอ...
“มานั่งดิ ยืนให้เมื่อย” ผมเดินมานั่งพิงผนัง มองไปยังคนที่กำลังยินเก้ๆกังๆ “กูไม่ทำไรมึงหรอก”
“ใครว่า กูกลัวมึงกัดเหอะ ฉีดยามารึยังก็ไม่รู้” ปากเก่งเหมือนเดิม หึหึ
“ประโยคนั่น กูควรเป็นคนพูดนะ .. มึงอะปากหมาชิบหาย”
“แล้วไง กูเป็นของกูแบบนี้”
“หึหึ นั่นสินะ .. ขนาดกูเป็นรุ่นพี่มึง2ปี มึงยังไม่เคยเรียกกูว่าพี่เลย”
ไอ้แกนก็ยังคงปากดีปากหมาปากเก่ง ถ้ามันไม่ใช่คนแบบนี้ .. ก็คงไม่มีอะไรน่าสนใจ
“อย่าดราม่า”
“กูป่าว .. แค่บางทีกูก็รู้สึกว่า .. กูเป็นพี่ที่ไม่ดีรึไงวะ?” ผมคิดแบบนั้นจริงๆนะ หรือเป็นเพราะไอ้แกนมันเป็นของมันแบบนี้อยู่แล้วหว่า?
“กูบอกว่าอย่าดราม่าไอ้เหี้ย .. ตลกชิบหาย เมื่อก่อนจะต่อยกันพูดกวนส้นใส่ วันนี้เสือกมาติดอยู่ในห้องด้วยกันแถมพูดดีซะงั้น” เออขนาดพูดแบบนี้มันยังด่าได้ เอากะมันสิ
“สัด นั่นมึงละที่ดราม่า ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“เออ สาดดดดดดด ฮ่าๆๆๆๆ”
ผมชอบที่เห็นมันหัวเราะนะ
นี่ผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?
รู้สึกตัวอีกทีก็เพราะเหงื่อที่เปียกเต็มหลัง ดึงชายสะบัดออกเพื่อให้ไม่ติดกับผิวหนัง พลางเสมองไปยังคนที่กำลังหลับอยู่ข้างๆ
ถ้าหากมันไม่ปากดีก็คงจะน่ารักอยู่หรอก .. .
“เห้ย ตื่น แกรนด์ ตื่น” ผมลองเรียกมัน
“อื้ออออ ขอ5นาที” แต่มันดันพลิกตัวหนีซะงั้น?
“ตื่นสิวะ นี่ไม่ใช่ที่บ้านมึงนะ”
แปะ แปะ แปะ
ตบหน้ามันเบาๆพอให้รู้สึกตัว
นิ่มวุ้ย
“ตื่นสิวะ ตื่นยากตื่นเย็นจัง” แม่งขี้เซานี่หว่า
“ยังไม่เช้าเลย ปลุกกูไมเนี่ย” มันสะลึมสะลือพูด อย่าบอกนะว่ามึงนอนเพลินจนลืมว่ามันกำลังติดอยู่ในห้องกับกูอะ
เห้ออ ให้ตายสิ
“ตอนนี้คงตี4กว่าๆ เดี๋ยวมีภารโรงมาเปิดประตูแล้ว” ผมบอกมันที่พยักหน้าตอบว่ารับรู้ ก่อนจะอ้าปากกว้าง“อี๋ เหม็น หาวก็ไม่ปิดปากนะมึง”
ก็ไม่ได้กลิ่นอะไรหรอก แต่ผมอยากแกล้งมันอะ มีไรมะ?
“มึงหอมตายห่าละ”
“แน่น๊อนนนน ลองดมดิ” ผมไม่ว่าเปล่า จัดการให้มันมาซุกที่อกผมด้วยความหมั่นไส้
แบบนี้ต้องแกล้งซะให้เข็ด
“เฮ้ยยยยยย เอ่นเอี้ยไอเอี้ยยย (เล่นเหี้ยไรเนี้ย)” มันพยายามที่จะเอาหัวออกจากการล๊อคของผม
“ฮ่าๆๆๆๆ” แต่โทษทีไอ้น้อง พี่ล๊อคแน่นหวะ ฮ่าๆๆๆ
“อ่อยอูววววว (ปล่อยกูวววว)”
อุก!
จุกไปนิด เนื่องจากไอ้แกนมันทุบผม
“อยากให้กูปล่อยต้องเรียกกูดีๆก่อน”
“อ้ออ่อยอ่อนอิอะ (ก็ปล่อยก่อนสิฟะ)”
แล้วผมก็ปล่อยมันตามคำขอ ถามความรู้สึกหลังจากดมกลิ่มผมที่ไม่ได้อาบน้ำแถมยังมีเหงื่อเต็มไปหมด
ผมไม่ได้ซกมกนะ -*-
“เป็นไงตัวกูหอมมะ?”
“หอมมม หอมมากกก หอมจนอยากจะอ้วก” มันทำท่าอ้วกประกอบ ทำให้ดูเหมือนม้าเข้าไปใหญ่ สมแล้วที่ผมแอบเรียกมันว่า ‘ม้าพยศ’ ฮ่าๆ แล้วดูดิขนาดประชดมันยังน่ารัก
เห้ยยยยย น่ารัก? มันต้องใช้กับผู้หญิงไม่ใช่เหรอไง? แล้วผมมาชมไอ้ม้าดื้อตัวนี้ว่าน่ารักเนี่ยนะ?
“ไม่เอา พูดดีๆ”
“ครับ ตัวพี่พอสหอมมากครับ”
“เยี่ยม!”
รู้สึกที่อกด้านว้ายมันพองโตยังไงก็ไม่รู้วุ้ย พอได้ยินจากปากที่ปกติพูดแต่หาเรื่องใส่ตัวว่า ‘พี่พอส’
รุ่นน้องคนอื่นก็เรียกผมแบบนี้เยอะแยะ .. แต่ไม่เหมือนที่มันเรียกสักราย
“ทีหลังมึงต้องเรียกกูว่า ‘พี่พอส’ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง”
“ไม่!!!...ยังไงกูก็จะเรียกแบบเดิม มึงไม่มีสิทธิมาสั่งกู”
อะไรว้า ? เมื่อกี้ยังน่ารักอยู่แท้ๆ กลับมาเป็นไอ้เด็กปากดีอีกละ
“แต่กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ”
“แล้วไงวะ? กูจะเรียกกับคนที่พอใจ โอเคปะ?”
“อ้อ...ต้องเป็นรุ่นพี่แบบไอ้วอร์มใช่มั้ย?”
เหอะ! เห็นรักกันดีนี่ เป็นสายรหัสที่เน้นแฟ้นใช้ได้
มันเงียบไป
สักพัก ก็มีภารโรงมาเปิดประตู ผมไม่ลืมที่จะเดินไปหยิบลัง ไม่งั้นผมต้องได้กลับมาที่นี่อีกเป็นแน่ เพราะไอ้ลังนี่แท้ๆทำให้ผมต้องมาติดอยู่ในตึกบ้าๆนี่ยันเช้า
แต่ขณะที่ผมกำลังเดินออกจากห้องนั้น...
“ขอบคุณทุกเรื่องครับพี่พอส”
เป็นเสียงกระซิบที่เบามาก แต่มันดังกึกก้องในใจผม .. . จนต้องเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว
บางทีถ้าผมไม่โดนใช้ให้มาหยิบลังนี่ ผมอาจจะไม่ได้ยินสิ่งที่ผมอยากได้ยินมาตลอดออกมาจากปากมันก็ได้
.
.
.
.
“เป็นไงมึง หนีผีจนได้สวีทกับน้องแกรนด์ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“มึงควรขอบคุณกูนะที่ช่วยทำให้มึงสมหวัง ลงเอยกันสักที”
“พ่อมึงสิไอ้สัด!”
แซวกันอยู่นั่นแหละ กูยังไม่ได้ เอ๊ย ไม่มีไรกับไอ้เด็กนั่นโว๊ยยยยยยยยยยยยยยย
พอผมออกมาจากห้องนั่น ไอ้แกนมันก็นะ .. ไม่รอผมเล้ยยยยย วิ่งมาที่คณะคนเดียว แล้วยิ่งมารู้ทีหลังว่าลุงสมานที่เป็นภารโรงมาเปิดประตูให้เรานั้น เอ่อ .. แกเสียชีวิตไปตั้งนานแล้วยิ่งขนลุก
แต่มันก็ผ่านมาแล้วครับ ถือซะว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต
RRRRRRRRRRRRR
หลานรหัสผมเอง
“มีไร”
/พี่พอสคร้าบบบบ กระผมนายแทนไทขออัญเชิญคุณพี่พอสสุดหล่อไปแดกเหล้าด้วยกันคร้าบบบบบ/
คิดไงชวนกูแดกวะเนี่ย?
“เออที่ไหน ใครไปมั่ง”
/ร้านHIJK แถวๆ ม.อะ มีผม ไอ้ทัชที่กำลังโทรชวนสายรหัสอยู่ ../
“...”
/...แล้วก็ไอ้แกน/
“เออแล้วเจอกันตอน3ทุ่มครึ่ง”
แต่งตัวเสร็จก็ขับรถมาที่จุดนัดหมายพร้อมด้วยไอ้แซคและไอ้โอ พวกผม3คนเดินเข้าร้านมา ก็เห็นคนที่มาด้วยในครั้งนี้นั่งอยู่ที่โต๊ะใหญ่
หืม...ไอ้วอร์มก็มาด้วย? ไม่แปลก สายรหัสมันนี่นา
“แล้วมึงไปติดกับพี่พอสได้ไงวะ?”
“ก็มันโดนบังคับ”
พอผมเดินเข้าไปใกล้ๆก็ได้ยินบทสนทนาที่เหมือนว่ากำลังจะนินทาผมอยู่
“อะไร ใครบังคับ พูดถึงกูกันอยู่รึเปล่า”
“พูดถึงเรื่องที่พี่ไปติดกับไอ้แกน แล้วพอถามว่าทำไมมันถึงไปติดกับพี่ได้ มันก็ตอบว่าพี่บังคับมัน”
“อะไร มันเต็มใจขึ้นห้องไปกับกู”
ผมไม่ได้พูดกำกวมใช่มั้ย? ทำไมแต่ละคนนิ่งไปแบบนั้นละ? แล้วดูสิทำหน้าบูดเข้าไปไอ้แกน ฮ่าๆๆๆ
“เต็มใจพ่อง” มันด่าพ่อผม
“กูได้ยินนะสัด”
ผมด่ามันกลับไป แต่ดูเหมือนมันจะไม่สนใจอีก เอาแต่กระดกแก้วเข้าปากอึกๆ ทำหน้าเหมือนโมโหใครมาเป็นชาติ ผมเลยมองไปทั่วร้าน เจอสาวคนนึงส่งสายตาเซ็กซี่เย้ายวนมาให้ ผมชูแก้วขึ้นแล้วผงกหัวลงเล็กน้อยเป็นการทักทาย แต่เจ้าหล่อนกลับมาทักทายผมถึงโต๊ะ แนบสนิทชิดเชื้อถึงขั้นนั่งตัก
เมื่อของหวานมาอยู่บนตักแบบนี้แล้วจะไม่ให้ผมลิ้มรสได้ไง ? จริงมั้ยครับ? แต่คราวนี้ไม่เหมือนคราวที่แล้ว ผมแค่เล่นด้วยหอมปากหอมคอ แลกเบอร์แลกปากกันนิดหน่อย (นิดหน่อยจริงๆนะ เชื่อผมสิ) ก่อนเธอจะกลับไปนั่งที่เดิม ส่วนไอ้แกนไม่รู้ว่ามันหายหัวไปไหน มิน่าถึงนั่งสบายตัวไม่ต้องเบียด
แต่ผมอยากนั่งเบียดๆมากกว่า...เนื้อผ้าที่ถูไถไปมา..พอขยับตัวนิดหน่อยก็รู้สึกได้ .. .แล้วถ้าหากไม่มีเนื้อผ้าของกางเกงมากั้นละ?
โอยยย ทำไมผมคิดแต่เรื่องนี้ว่ะ!?
แล้วนั่น...มันไปนั่งข้างไอ้ทัชทำไมวะ? เห็นมั้ยว่ากูต้องนั่งข้างไอ้วอร์มเลยแม่ง
มันหยิบท่อบารากุขึ้นมาสูบ ... เออเห็นว่าไอ้แซคสั่งมานาแนวร่วม ไอ้นี้มันก็เอากับเค้าด้วยนี่หว่า ส่วนตัวผมน่ะไม่ได้ติดนะ เพียงแค่มันหอมๆ เคลิ้มๆดีก็เท่านั้นเอง ว่าแล้วก็สูบบ้างดีกว่า
สูบไปมองหน้ามันไป .. เคลิ้มดีชิบหาย .. หน้ามันนะ
“หอมดีวะ”
“หึหึ ลองแอ๊ปเปิ้ลคู่มะ? รสนี้ก็โอเคนะ” ไอ้แซคถามผมเลยพยักหน้าไป
“พอได้ละมึง มาแดกเหล้าไม่ได้มาดูดบารากุ” ไอ้คนที่นั่งข้างผมตอนนี้มีดึงท่อออกจากปากน้องรหัสมัน...แล้วเอามาดูดต่อ
จูบทางอ้อม...มันอาจไม่คิดเหี้ยอะไรกัน แต่กูคิด ไอ้สัด!
ผมว่าถ้าผมยังทนนั่งอยู่ตรงนี้ต่อไปได้หันไปซัดไอ้คนข้างๆแน่ เลยเลือกที่จะลุกออกไปจากวง หาสาวๆที่สามารถทำให้ผมเบี่ยงเบนความสนใจไปจากพี่รหัสและน้องรหัสคู่นี้ดีกว่า
แต่จนแล้วจนรอด...ผมก็กลับมาตายรัง นั่งอยู่ที่เดิม ดีหน่อยที่คราวนี้ไอ้แกนมันกลับมานั่งที่เดิมแล้ว ผมเลยอาศัยเบียดๆมันไป
“เบียดทำเหี้ยไร เก้าอี้ก็มี” ด่ากูอีกแล้ว
“กูว่ากูบอกมึงแล้วนะให้พูดกับกูดีๆ” ผมกระซิบข้างหูมัน เพราะเสียงเพลงดัง มันอาจไม่ได้ยินเลยหันไปคว้าท่อบารากุมาสูบต่อ
เหี้ยนี่สูบมากไปแล้วนะสัด
ผมแย่งท่อออกมาจากปากมันแล้วสูบต่อทันที .. . ไม่อย่างนั้นไอ้วอร์มมันคงแย่งเอาไปสูบอีก .. .
มันยังคงนั่งกระดกเหล้าเข้าคอราวกับว่ากลัวตับจะไม่พังสลับกับพ่นควันสีขาว ส่วนผมก็เรื่อยๆมากกว่าครับ ไม่เน้นเมา ต้องขับรถอีก ขืนเจอพ่อแล้วโดนเป่าขึ้นมาละยุ่ง
แล้วทำไมมือไอ้วอร์มมันต้องมาวางบนขาไอ้แกนด้วยวะ?
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ทำอะไร พี่น้องรหัสคู่นี้ก็ลุกออกไป
แต่จะไปรอดไหมวะนั่น? เดินเซขนาดนั้น ต้องให้ไอ้แกนช่วยพยุง เหอๆ มัน2ตัวหายไปนานทีเดียว ไม่รู้ว่าทำอะไรกัน จนออกมานั่นแหละ ไอ้แกนก็บอกว่าให้ไอ้วอร์มกลับ
ตกลงใครพี่ใครน้องวะ? พี่ต้องดูแลน้องไม่ใช่ไง๊?
ไม่รู้ว่าไปเข้าห้องน้ำกันอีท่าไหน ตัวพี่เลยเอาแต่พร่ำเพ้อถึงตัวน้อง กว่าจะช่วยกันจับยัดใส่รถได้ก็เหงื่อตกกันไปหลายถัง พอกลับมานั่งที่โต๊ะ ไอ้แกนก็อยู่ได้แป๊บเดียวก่อนจะหายตัวไปไหนไม่รู้ ผมเลยออกตามหามัน
อ๊ะ นั่น .. ไอ้แกนกับ...ของขวัญนี่หว่า
ทั้งคู่นั่งอยู่ข้างๆกัน แต่ดูก็รู้ว่าไอ้แกนไปม่อขวัญก่อน เล่นส่งสายตาเจ้าชู้ขนาดนั้น หึหึ แต่ขอโทษเถอะ ของขวัญเคยนอนกับกูมาก่อนว่ะสัด
ผมเจอขวัญครั้งแรกที่ผับแห่งหนึ่ง ประมาณต้นปีที่ผ่านมา ด้วยความที่เธอเป็นสาวเปรี้ยว มั่นใจในตัวเองสูง ดูลึกลับน่าค้นหา ทำให้ผมอยากลองเล่นค้นหากับเธอ ทำความรู้จักกันไม่นาน ด้วยความที่ทั้งผมและขวัญเองก็ต่างเป็น ‘นักล่า’ เลยพึงพอใจกับสถานะที่ไม่ผูกมัดกันทั้ง 2 ฝ่าย ไม่มีการเรียกร้องใดๆทั้งสิ้น พอผมไปสวิสเซอร์แลนด์ก็แทบไม่ได้ติดต่อกับเธออีก ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันในสถานการณืแบบนี้
“แล้วแกรนด์มาคนเดียวเหรอ?” ขวัญถามมัน แต่ผมอยากตอบให้
“เปล่า ไอนี่มันมากับพี่น่ะขวัญ” ทั้งคู่หันมามองผม ผมยิ้มให้ขวัญเชิงทักทาย
“อ๋อค่ะพี่พอส”
และอีกอย่าง...ขวัญเป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายๆ ไม่ถามให้ยุ่งยากมากความ นั่นทำให้ผมคบกับเธอยืด
“งั้นพี่กับแกรนด์ขอตัวก่อนนะครับ ไว้เจอกัน” ผมบีบบ่ามัน ให้มันรู้ตัวว่าควรเลิกจีบหญิงแล้วกลับไปที่โต๊ะซะดีๆ
“บายค่ะพี่พอส ว่างๆก็โทรหาได้ตลอดนะคะ” ขวัญยิ้มให้ผมส่งท้าย
ผมเหลือบมองสีหน้าไอ้ม้าพยศข้างๆ..มันทั้งดื้อด้านปากมากนิสัยเสีย...จนผมอยากจะกำราบมันจริงๆจังๆแล้วสิ
เมื่อเดินมาถึงโต๊ะ ผมหันไปบอกไอ้แซค ไอ้โอ ไอ้แทน ไอ้ทัช ว่า
“กูกลับก่อนนะ ไอ้แกรนด์ก็จะกลับพร้อมกู เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง”
“อะไร ใครจะกลับกับมึง?” หันแบบกะทันหันแบบนั้นไม่คอเคล็ดไง๊?
“มึงไง” สงสัยมันคงเมา ฟังที่ผมพูดไม่รู้เรื่อง
“เหี้ยเหอะ กูจะแดก กูไม่กลับ”
คิดว่าผมจะสนเหรอ? กูบอกให้กลับก็กลับสิวะ
“กูกลับละ ไว้เจอกัน”
“เชี่ยยยย กูไม่กลับไอ้สัด!”
ไอ้แกนดิ้นพล่าน ผมจะกระโจนไปล๊อคตัวมัน แต่ไอ้ทัชมาขวางไว้
“พี่พอสใจเย็น”
“ปล่อย” ผมหันไปบอกคนที่กำลังล๊อคตัวผมอยู่
“มึงจะกลับไม่กลับ? .. . ถ้าไม่กลับกูจูบมึงกลางร้านแน่!...มึงอย่าคิดว่ากูไม่กล้านะ..”
ผมจ้องมัน พูดช้าๆ อันที่จริงก็ไม่ได้อยากใช้ไม้นี้เลย แต่มันเสือกดื้อทำไม
ไอ้แกนจ้องผมอย่างเคียดแค้น
“เออกลับ!”
ว่าง่ายๆตั้งแต่แรกก็ไม่ต้องอายเพื่อนแบบนี้หรอก หึ
มันเดินนำผมออกมาจากร้าน
แล้วแม่งจะไปไหนวะนั่น?
“จะไปไหน รถกูอยู่นี่”
“แล้วกูจะรู้มั้ยว่ารถมึง ไอ้สัด”
วันนี้ผมเอาบีเอ็มลูกรักมาครับ ซึ่งไอ้แกนไม่เคยเห็น เลยอาจไม่รู้ว่านี่คือรถผมเหมือนกัน มันเดินกระฟัดกระเฟียดกลับมา ผมเข้าไปในรถรอมันแล้ว
ตึงง!!
“ถ้าพังจ่ายค่าซ่อมให้กูด้วย”
แม่งปิดประตูรถเบาๆไม่เป็นรึไงวะ!
ขับมาได้สักพัก ใกล้ถึงคอนโดผม ไอ้แกนก็โวยวาย
“จะไปไหน .. . กลับหอกูเดี๋ยวนี้!” มันพูดเสียงดัง “ถ้าจะไม่ไปส่งก็จอด กูจะลง”
อูยยยย เบาๆก็ได้ มีกันอยู่2คน แม่งจะตะโกนให้ใครได้ยินอีกวะ?
“หอมึงเล็ก”
“แล้วเกี่ยวไรกับมึงมิทราบ?”
ผมไม่ตอบคำถามมันเพราะว่าถึงคอนโดผมแล้ว ผมเดินมาที่ลอบบี้ ตรงไปยังลิฟท์ที่ใช้ประจำ พอลิฟท์มาก็ก้าวเข้าไปในลิฟท์ แต่ไอ้คนที่ผมพามาด้วยมันยังยืนเซ่ออยู่ที่เดิม
“อย่าให้กูต้องใช้กำลัง จะเข้ามาดีๆหรืออยากเป็นข่าวหน้าหนึ่ง?”
ต้องให้ขู่ ถึงจะทำตาม..
คอนโดนี้เป็นคอนโดที่พ่อผมซื้อไว้ให้ ชั้นล่างๆจะเป็นห้องขนาดกลางๆทั้งชั้นจะมีแปลนไม่เหมือนกัน ไล่ขึ้นมาจนถึงระดับชั้น30ขึ้นไป จะเป็นห้องวีไอพีสูทซึ่งแต่ละชั้นจะมีเพียงแค่2ห้องเท่านั้น มีสระว่ายน้ำ ฟิตเนส บาร์ พร้อม
เมื่อลิฟท์เปิดออก บ่งบอกว่าถึงชั้น34แล้ว ผมก็เดินตรงไปที่ห้องทันที
“อย่าบอกนะว่าจะให้กูค้างกับมึงที่นี่?” มันเอ่ยปากถามทันทีที่เข้ามาในห้อง สายตาก็กวาดมองดูไปรอบๆ
“ก็เออสิวะ”
“แล้วทำไมไม่พากูกลับหอ”
“ห้องมึงเล็ก”
ห้องไอ้แกนมันเล็กจริงๆนะครับ ไม่รู้ว่าอยู่เข้าไปได้ยังไง น่าอึดอัดจะตาย แค่เตียงก็เต็มห้องแล้ว สู้มาอยู่ห้องผมดีกว่า กว้างขวาง เฟอร์นิเจอร์ครบ ไม่มีเหตุผลข้อไหนปฏิเสธได้เลย
เอ๊ะ! หรือว่ามัน ...
“หรือว่ามึงกลัว...”
“กลัวเหี้ยไร!”
“หึหึ”
กลัวกูทำไรมึงก็บอกมาเท้อออออออออ
เพราะกูทำแน่ 555555+
RRRRRRRRRRRRRRRRRRR
โทรศัพท์มัน ไม่ใช่โทรศัพท์ผม
“เอ่อ...อยู่ห้องอะ...พี่อยู่ไหน สร่างแล้วเหรอ?......ช่างมันเหอะพี่ นอนได้ละ”
ให้กูเดามั้ย? .. . คนโทรมาคือ ไอ้วอร์ม
และเพื่อยืนยันว่าสิ่งที่ผมคิดนั้นถูก เลยทำการแย่งไอโฟนมันมาจากมือ
“เห้ยยยย เอาคืนมา”
แต่ผมไม่ได้ฟังมัน สายตาจับจ้องเบอร์ที่โทรเข้ามาล่าสุด
P’WARM
จริงๆด้วย...
พวกมึงแน่ใจเหรอว่าเป็นแค่พี่รหัสน้องรหัส!!
ผมขว้างโทรศัพท์มันไปยังโซฟา ไม่กลัวว่าจะตกแตกหรือพังแต่อย่างใด ขอแค่ให้ได้ระบายอารมณ์ก็พอ อารมณ์ผมมันไม่คงที่ตั้งแต่ในร้านนั่นละ
มันขุ่นมัวซะจนอยากทำลายทิ้งทั้งหมด!
ตัวผมในตอนนี้ไม่พอใจมันมาก มากถึงมากที่สุด
เพียงแต่...ผมไม่พอใจอะไร?....
“ผลักกูทำเหี้ยไร! ถ้าไอโฟนกูพังซื้อให้ใหม่ด้วยนะสัด”
จะ100เครื่องก็ยังได้เลยแม่ง มึงช่วยหันมาบอกกูก่อนได้มั้ยว่าเมื่อกี้มึงคุยกับใคร!
มันตามไปเก็บไอโฟนมัน
นี่มึงยังคิดจะโทรหาไอ้เหี้ยวอร์มอีกเหรอ สัด!
“เมื่อกี้มึงคุยกับใคร”
ผมอยากได้ยินจากปากมันว่า...มันกับพี่วอร์มเป็นอะไรกัน
“เรื่องของกู”
ด้วยความที่ผมคร่อมมันอยู่ กลิ่นเหล้าผสมกับแอ๊ปเปิ้ลจางๆทำให้ผมอยากเข้าไปพิสูจน์กลิ่นใกล้ๆ
“กับใคร”
“พะ...พี่รหัส พี่วะ..วอร์มอะ”
“หึ แน่ใจว่าแค่พี่รหัส?” ผมถามย้ำ
“ก็เออสิวะ แล้วจะให้เป็นเชี่ยไร”
คำตอบถูกใจ แค่คำพูดไม่สบอารมณ์
“บอกว่าให้พูดกับกูดีๆไม่ใช่รึไง?”
“กูไม่นับถือมึงเป็นพี่!”
“งั้นเป็นอย่างอื่นก็ได้ใช่มั้ย?!”
หึ! งั้นกูจะยัดเยียดฐานะอื่นให้มึงแทน!!
ผมบดริมฝีปากเข้ากับปากมันอย่างรุนแรงและจาบจ้วง บีบกรามมันเพื่อให้ลิ้นของผมเข้าไปดูดดึงได้เต็มที่ ไอ้ม้าพยศก็ยังคงดื้อ ต่อต้าน ไม่ยอมให้ใครขึ้นขี่ง่ายๆเหมือนเดิม
แต่ผมนี่แหละ...จะขึ้นขี่ม้าพยศตัวนี้ให้ดู
ทั้งน่าหลงใหล น่ามองไปทุกส่วน ผิวขาวละเอียดลื่นมือ ยิ่งสัมผัสมันก็ยิ่งตื่นตัว โดยเฉพาะเมื่อสะกิดที่ยอดปลายอกมันก็สะดุ้ง ใบหน้าของผมเคลื่อนไปยังซอกคอขาว ขบเม้มให้เกิดเป็นรอย...คนอื่นจะได้รู้ว่าม้าตัวนี้ถูกปราบและมีเจ้าของแล้ว...
คนข้างใต้รู้หน้าที่ จัดการถอดเสื้อให้ผมอย่างที่ผมถอดให้มันเช่นกัน เมื่อได้เห็นเต็มๆตาก็พบว่าพื้นที่ขาวๆน่าตีตราจองไปซะทุกส่วน ผมสัมผัสทุกส่วนเป็นไปตามธรรมชาติและความต้องการ น้องชายของผมที่กำลังขยายตัวกำลังเรียกร้องอะไรบางอย่าง
ปากของมันที่เคยเอาแต่พ่นคำด่าไม่ก็ปล่อยหมามากัดชาวบ้าน บัดนี้ได้เปลี่ยนเป็นเสียงครางอย่างที่มันห้ามตัวเองไม่ได้ ยิ่งเมื่อผมลากลิ้นไปตามแนวขอบกางเกงก็ยิ่งบิดตัวราวกับทรมาน แต่จู่ๆมันก็พลิกตัวขึ้นมาอยู่บนตัวผม ผมก็ปล่อยให้มันทำอย่างง่ายดาย ไม่คิดจะขัดขืน คอยดูต่อไปว่ามันจะทำอะไร
มันปรนเปรอให้ผมอย่างที่ผมเคยทำกับมัน เริ่มจากการจูบไล่ไปยังซอกคอและแผ่นอก มันแอบทำคิสมาร์กไว้ด้วย แต่ยังเบาไป...รอยที่มันทำไว้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หายแล้ว ใบหน้าใสต่ำลงมาเรื่อยๆ ชวนลุ้นว่ามันจะทำอะไรต่อไปอีก
ผมรู้ว่ามันไม่เคยทำกับผู้ชายมาก่อน
ผมก็เหมือนมัน...ไม่เคยมีเซ็กส์กับเพศเดียวกันเลยสักครั้ง
แล้วทำไมถึงมาทำแบบนี้ด้วยกันได้ล่ะ?
อันนี้ต้องไว้หาคำตอบทีหลัง...เพราะตอนนี้น้องชายของผมเผชิญสู่โลกกว้างด้วยฝีมือของคนที่กำลังคร่อมผมแล้ว
แต่คนที่กำลังกอบกุมมังกรน้อยของผม...มันนิ่ง
หึ คงไม่รู้ว่าควรทำไงต่อไปละสิ...มานี่ เดี๋ยวกูนำเอง
ผมพลิกตัวมาอยู่ด้านบนอีกครั้ง จัดมันถอดกางเกงอย่างว่องไว แกรนด์น้อยถูกทิ้งไปกับแรงโน้มถ่วงยังดีที่ว่าแข็งเลยไม่ห้อยน่าเกลียด ผมเห็นแล้วสงสารจึงช่วยพยุงไว้
“ห้องเล็กไม่พอ....คว-ยังเล็กอีกเหรอ”
สงสัยต้องเรียกว่าจับไว้จะดีกว่า เพราะแกรนด์น้อยไม่ได้ใหญ่โตถึงขนาดกับต้องพยุงช่วย มันทำหน้างอนเมื่อผมจี้ใจดำ แต่หน้างอนๆมันน่ารัก เลยให้รางวัลซะหน่อยโดยการขยับข้อมือขึ้นลงไปเรื่อยๆแต่สามารถทำให้อารมณ์ของมันพุ่งขึ้นสูง จนเริ่มมีน้ำขาวขุ่นไหลออกมา
ผมหยุด เพราะพอสน้อยก็แข็งตัวมากจนปวดไปหมด อยากมีช่องทางอุ่นๆมาบีบรัดให้คลายความปวด...
มือผมลูบไล้ก้นขาวๆที่น่าฟัด เต็มไม้เต็มมือพอดี ..
ก็คงเหมือนผู้หญิงเวอร์จิ้น ถ้าหากไม่เคยโดนมาก่อนก็ต้องใช้นิ้วเบิกทางช่วย
“ดะ เดี๋ยวก่อน..มึงหยุดก่อนเลย”
จู่ๆมันก็ห้ามผม ดันตัวออก
ผมงง...เวลานี้มึงยังมีหน้ามาบอกให้กูหยุด? ใช้หัวแม่ตีนคิดเหรอ??
แต่ประโยคถัดมาเล่นเอาผมหมดอารมณ์
“ให้กูเอามึงก่อนสิวะ”
“ไม่!”
เรื่องไรให้ผมโดนมันทะลวงตูด??
ไม่มีทางซะละ!!
“กูก็ไม่ยอมมึงเหมือนกัน”
“หึหึ เหรอ? .. แล้วเมื่อกี้ใครมันครางวะ? ..” ผมกวนประสาทมัน “นอนหันตูดให้กูแล้วอยู่เฉยๆจะดีเอง”
“ไอเหี้ย กูบอกว่าไม่ไง!”
ดูท่าทางวันนี้คงไม่ได้มันแล้วละครับ อีกอย่าง ผมหมดอารมณ์ที่จะทำต่อแล้วด้วย
“กูให้โอกาสมึงเรียกกูใหม่...ถ้าเรียกดีๆกูจะยังไม่ทำอะไรมึงก็ได้ หึหึ”
“เอ่อ...”
“คิดดีๆนะ”
หึหึ
“พ..พ...”
“อะไรนะกูไม่ได้ยิน”
“พี่พอส...” เสียงค่อยไปไหน?
“มะกี้กูหูหนวกกะทันหันวะ”
อันที่จริงก็ได้ยิน แต่อยากได้ยินดังๆแบบเต็มเสียง
“พี่พอส!!!!!!!!”
โอ้...เต็มเสียงเลยจริงๆ...
“ครับ ว่าไง?”
“เอ้า..ก็แลกกับที่มึงไม่ต้องเอาตูดกูไง อุ๊บ!”
เด็กดื้อพูดไม่เพราะต้องถูกลงโทษ...ในแบบฉบับของผมเอง หึหึ
ดูเหมือนมันจะรู้ตัว ทันทีที่ผมปล่อยปากมันเป็นอิสระมันก็รีบละลั่กละล่ำพูดขึ้นมาว่า
“เอ่อ..พี่พอส .. ยะ อย่าทำไรผม. ..”
“แทนตัวเองว่าแกรนด์ด้วย”
“พี่พอส..อย่าทำไรแกรนด์เลยนะครับ...”
ทำไมไอ้แกนมันน่ารักได้ขนาดนี้วะเนี่ยยยยยยยยย > <
“ครับไม่ทำ...แต่หนอนน้อยของแกรนด์มันกำลังเติบโตอีกแล้ว...ทำไงดีละ?”
ระดับผมแล้ว...ถ้าหากผมต้องการ ก็ต้องเอามาให้ได้แหละครับ
“เดี๋ยวจัดการเอง” มันจะลุกหนี...เรื่องไรจะให้มันไป
“แต่มังกรของพี่ก็เหมือนกันนะ..”
“ต่างคนก็ต่างจัดการเองสิวะ”
“แกรนด์”
พูดไม่เพราะอีกแล้ว ไม่เข็ดจากการลงโทษเมื่อกี้หรือไง?
“แล้วจะให้ทำไง?”
เห็นแก่ความน่ารักของมัน...วันนี้จะยอมปล่อยมันไปก่อนก็ได้
“ไปพร้อมๆกันนะครับ”
ผมกับมันทำจนเสร็จ ปลดปล่อยทายาทหลายล้านตัวออกมา
ผมไม่ได้อ่อนขนาดเสร็จเร็ว...แต่เพราะมือ มือของแกรนด์ที่จับน้องชายผมไว้ มันยิ่งทำให้อารมณ์ของผมพุ่งขึ้นสูงปรี๊ดอย่างฉุดไม่อยู่ มือของมันไม่เหมือนมือผู้หญิง ไม่ได้นุ่มนิ่มหรือสากจนระคาย อีกทั้งขนาดมือที่ใหญ่ทำให้สามารถกอบกุมไว้ได้ทั้งหมด
ผมขอสารภาพกับตัวเองตามตรงเลยว่า...ทำกับมันแล้วรู้สึกดี เหมือนอะไรบางอย่างถูกเติมเต็ม มันแตกต่างจากผู้หญิงที่ผมเคยนอนด้วยเล่น ขย่มๆให้เสร็จ ไม่ต่างอะไรกับการชักว่าว นี้ถ้าเป็นผู้หญิงผมไล่กลับไปตั้งแต่ไม่ยอมให้ผมเข้าไปในตัวเธอแล้ว มีอย่างที่ไหนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็ม เสือกมาบอกให้หยุด
แต่อย่างว่า...ไอ้แกนมันเป็นผู้ชาย มีดอมีเดือยเหมือนผม แถมดูท่ามันจะต้องการเป็นรุก ไม่ยอมรับซะด้วย...
“พอเลย” มันคว้ามือผมที่กำลังถูไถสำรวจก้นมันเพลินๆ “กู..เอ๊ย แกรนด์ไปอาบน้ำก่อน ขอชุดกับผ้าเช็ดตัวด้วย”
“ไม่อาบด้วยกันเหรอ?”
“อาบคนเดียวเลยไป๊ เป็นควายและ”
หึหึ กลับมาปากหมาเหมือนเดิม
แปะ!
หืม? มีของแถมเป็นบ๊อกเซอร์มันด้วย
“อ้าวนี่มันบ๊อกเซอร์ของแกรนด์นิ โยนให้พี่ทำไม? .. อ๋อ อยากให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก ได้ๆ พี่จะเก็บไว้เป็นอย่างดี ฮ่าๆๆๆๆ”
และของสมนาคุณก็ตามมาอีกเพียบ...
ผมบอกแล้วว่าไอ้แกนน่ะ..มันน่ารัก
ถ้าไม่นับปากหมาๆขอมันอะนะ
ผมมองมันที่ตามเก็บเสื้อผ้าที่ตัวเองเพิ่งเขวี้ยงใส่ผมก่อนจะวิ่งหนีเข้าห้องน้ำไปอย่างเร็ว ก่อนจะตามเก็บเสื้อผ้าของตัวเองบ้าง เหลือบไปเห็นที่มุมห้อง
ไอโฟนของแกรนด์...
ผมหยิบขึ้นมาถือไว้ในมือ มองหน้าจอสีดำสนิท ทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในใจ
ที่ผมโมโห...เพราะไม่พอใจที่มันคุยกับไอ้วอร์ม
หลายครั้งที่ผมต้องยอมรับตัวเองว่า...แอบมองมันบ่อยๆ
ชอบที่จะได้ยินเสียงมันปากหมาใส่ชาวบ้าน...จนเอาตัวเองแทบไม่รอด
รู้สึกดีที่มีมันอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่พอใจทุกครั้งที่มันไปคุยกับใครหรือจีบสาวคนไหน
สิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่...ผมยังไม่รู้ตัวเองเลย
และเหตุการณ์เมื่อสักครู่เป็นสิ่งที่ทำให้ผมต้องคิดจริงๆจังๆเสียทีว่า...ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว..
อย่างเช่นการเริ่มรุกดูเป็นไง?
Talk
nc=need comments
plzzzzzz
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
