i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ

 
 
13 - DRUNK ?
 
 
 
ไหนว่าจะพากูกลับหอ ? .. . นี่มันถนนเส้นไหนวะเนี่ยยยยยย กูยิ่งโง่ๆเรื่องเส้นทางอยู่
 
“จะไปไหน  .. . กลับหอกูเดี๋ยวนี้!” ผมหันไปพูดเสียงดัง “ถ้าจะไม่ไปส่งก็จอด กูจะลง”
 
นี่จะหลอกกูไปฆ่าหมกป่าสินะ แล้วเสือกมาทำเป็นคนดี จะพากูไปส่งหอ ถุ๊ย!
 
 
“หอมึงเล็ก”
“แล้วเกี่ยวไรกับมึงมิทราบ?”
 
ไอ้คนขับรถไม่ตอบ แต่กลับหักพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปคอนโดที่แค่ป้ายทางเข้าก็หะรูหะราซะจนอยากขโมยแล้ว ไอ้เหี้ยพอสมันคงอาศัยที่นี่เป็นที่ซุกหัวนอนสินะ แต่จากรถก็พอเดาออกว่ามันคงไม่นอนในห้องเท่ารูหนูแบบผมแน่
 
เดี๋ยวนะ แล้วมันพาผมมาทำไมวะ?
 
 
เดินผ่านลอบบี้ข้างล่างก็เกร็งแล้ว ทำตัวไม่ถูก มันไฮโซเกินไป ถึงแม้ว่ามันจะดึกจนแทบไม่มีคนแล้วก็เถอะ ไอ้เหี้ยพอสเดินนำผมไปยังลิฟท์ เมื่อลิฟท์มาถึงมันเข้าไปก่อน แต่ผมยังอยู่ที่เดิม
 
 
“อย่าให้กูต้องใช้กำลัง จะเข้ามาดีๆหรืออยากเป็นข่าวหน้าหนึ่ง?” ทั้งสายตาและคำพูดไม่มีส่วนไหนที่บอกว่าล้อเล่นเลย
 
แม่งไปฝึกวิชากดดันมาจากไหนวะ? กูจะไปฝึกมั่ง ไม่เคยขัดคำสั่งมันได้เลย พับผ่าสิ
 
สุดท้ายผมก็จำใจเข้าลิฟท์ไปกับมัน ตัวลิฟท์เคลื่อนขึ้นสูงเรื่อยๆ
 
กิ๊ง!
 
ชั้น 34
 
ถ้าเกิดไรขึ้นจะหนีทันมั้ยเนี่ยยย สูงไปม้อยยยยยยยยยยยยย T^T
 
 
พอออกจากลิฟท์มันก็เดินไปตามทางเดิน ประตูห้องไกลไปมั้ยวะ? ผมลองนับจำนวนห้องในชั้นนี้..เหยดเข้2ห้องเท่านั้น วีไอพีสุดๆ! แต่ทำไมยิ่งเดินเหมือนยิ่งกำลังจะเข้าถ้ำเสือเลยวะ?
 
 
 
 
ไขกุญแจ รูดคีย์การ์ด เปิดประตูเข้าไปภายในห้อง ... ไฟก็ติดสว่างจ้า เครื่องปรับอากาศทำงานทันที
 
เอ่อ...คิดสภาพห้องที่หรูที่สุดเท่าที่คุณผู้อ่านจะจินตนาการได้ละกันครับ ผมไม่ขออธิบายไรมาก
 
 
“อย่าบอกนะว่าจะให้กูค้างกับมึงที่นี่?” ผมเอ่ยปากถามก่อน
 
ไอ้เจ้าของห้องสุดหรูมันหันมามอง
“ก็เออสิวะ”
“แล้วทำไมไม่พากูกลับหอ”
“ห้องมึงเล็ก”
 
เอ้าไอ้สัด แล้วเกี่ยวไรกะมึงเนี่ยยยยยยยยยยย? คือมันเข้าใจผมมั้ย? ผมไม่ได้ต้องการค้างคืนกับมัน ผมต้องการนอนที่ห้องของผม ถึงห้องผมจะเล็ก แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะเอาไอ้เหี้ยพอสไปนอนด้วยนี่หว่า แม่ง
 
ผมชักสีหน้าไม่พอใจ
 
“หรือว่ามึงกลัว...”
“กลัวเหี้ยไร!” ผมตวาดกลับไปทันที
 
ค้างก็ค้างสิวะ ดีออก ห้องหรู เตียงนุ่ม อยู่สบาย .. เดี๋ยวพอแม่งเผลอๆ แมคบุคแอร์กับไอแพดมึงหายแน่นอน หึหึหึหึ (เลวละไอ้แกน)
 
“หึหึ” มันยิ้มมุมปาก ผมไม่ชอบมันยิ้มแบบนี้เลยอะ ดูเจ้าเล่ห์ หล่อแบดบอยยังไงก็ไม่รู้
 
 
RRRRRRRRRRRRRRRRRRR
 
ของผมแน่นอนคราวนี้ เพราะมันดังมาจากกระเป๋ากางเกงผมเอง
 
P’WARM
 
 
/อยู่ไหน/
ผมกดรับปุ๊ปพี่วอร์มก็พูดเสียงโหดปั๊บ
“เอ่อ...”
เอาไงดีวะ.. ผมหันเหลือบไปมองทางเจ้าของห้องนิดหน่อย ซึ่งมันก็กำลังมองผมอยู่เช่นกัน
“อยู่ห้องอะ” แต่ห้องไอ้เหี้ยพอสนะ...ส่วนที่เหลือผมได้แต่พูดในใจ “พี่อยู่ไหน สร่างแล้วเหรอ?” มีแรงกดโทรหาผมแบบนี้แสดงว่าโอเคแล้วสินะ
/เออๆ ดีละ กูโอเคแล้ว/
“...”
/เอ่อ .. .กู .. . ขอโทษด้วยที่ไปรุ่มร่ามกะมึง/ เหมือนว่าประโยคนี้พี่วอร์มต้องใช้พลังอย่างมากในการพูด
“ช่างมันเหอะพี่ นอนได้ละ” ผมบอกปัดๆ
/เออๆ ฝันดี/
 
 
ผมก้มมองโทรศัพท์ในมือ
 
ฟึ่บ!
 
“เห้ยย” อยู่ดีๆไอ้พอสที่โผล่มาตอนไหนไม่รู้ก็ดึงโทรศัพท์จากมือผมไปดื้อๆ “เอาคืนมา” ผมพูดนิ่งๆ ไม่ได้ไปเขย่งแย่งกับมันหรอก รู้ตัวดีว่าแย่งยังไงก็ไม่มีทางได้คืน ถ้าหากมันไม่ยอมให้ดีๆ ฝ่ายที่ชิงโทรศัพท์ไปเลื่อนๆดูบนหน้าจอไม่นานนักก็ขว้างไอโฟนไปยังโซฟา
 
 
เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย ไม่ใช่เครื่องละ500นะสัด
 
แต่เวลานี้ไม่ใช่เวลาห่วงไอโฟน ผมควรห่วงตัวเองมากกว่า
 
ผมเดินจะไปหยิบสิ่งที่นอนแอ้งแม้งอยู่บนโซฟาสีดำตัวยาว แต่แล้วไอ้เหี้ยพอสมันก็ผลักผมจากข้างหลัง ทำให้ผมเซลงไปนอนบนโซฟา มือปัดไปโดนไอ้โฟนตัวเองกระเด็นไปไหนไม่รู้
 
อะไรวะ! ป่านนี้หน้าจอแตกไปแล้วมั้ง คว-
 
“ผลักกูทำเหี้ยไร! ถ้าไอโฟนกูพังซื้อให้ใหม่ด้วยนะสัด” ผมพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น แต่ก็ไม่เร็วเท่าร่างสูงตรงหน้าที่ตอนนี้มันคร่อมผมแล้ว
 
สภาพนี้ .. เสียเปรียบทุกทาง
 
“เมื่อกี้มึงคุยกับใคร” น้ำเสียงมันนิ่ง จนเดาไม่ออกว่าคนพูดรู้สึกยังไง ตามันจ้องผม ใบหน้าอยู่ใกล้กันมากจนได้กลิ่นเหล้าและแอ๊ปเปิ้ลจากบารากุอ่อนๆ
 
“เรื่องของกู”
 
สงสัยคำตอบผมคงไม่ถูกใจมัน มันเลยเอาจมูกโด่งๆมาคลอเคลียแถวๆซอกคอและใบหู
 
“กับใคร” มันถามย้ำอีกครั้งด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบา
 
“พะ...พี่รหัส พี่วะ..วอร์มอะ”
 
เชี่ยยยยยยยยยยย กูจะขนลุกทำเหี้ยไรเนี่ยยยย ไอ้เหี้ยพอสมึงช่วยลุกออกไปจากตัวกูก่อนได้มั้ยสัด
 
“หึ แน่ใจว่าแค่พี่รหัส?”
 
ผมไม่รู้ว่ามันต้องการจะสื่อถึงอะไร มันกลับมาจ้องหน้าผมอีกครั้ง
 
“ก็เออสิวะ แล้วจะให้เป็นเชี่ยไร”
 
“บอกว่าให้พูดกับกูดีๆไม่ใช่รึไง?”
 
“กูไม่นับถือมึงเป็นพี่!” ดวงตามันโกรธเกรี้ยวทันทีที่ผมพูดจบ
 
บางครั้งนะ ผมก็เบื่อตัวเองเหมือนกันที่ปากดีแบบไม่ยั้งคิด เพราะคำพูดหมาๆแบบเนี้ยละที่จะทำร้ายเราโดยที่ยังไม่ทันจะกัดตอบด้วยซ้ำ
 
“งั้นเป็นอย่างอื่นก็ได้ใช่มั้ย?!”
 
ริมฝีปากที่ถามเมื่อสักครู่ไม่ต้องการคำตอบเพราะตอนนี้กำลังบดเบียดกับริมฝีปากผม มือแกร่งบีบปากร่างที่อยู่ข้างใต้เพื่อให้ลิ้นร้อนเข้าไปควานหาความหวานได้สะดวก อีกมือก็รวบข้อมือไว้เหนือศีรษะป้องกันการประทุษร้าย ทิ้งน้ำหนักที่ขาเพื่อไม่ให้ดิ้นและถีบร่างที่กำลังทาบทับได้
 
ดิ้นจนหมดแรง ต่อต้านการรุกล้ำก็ไม่เป็นผล จูบเริ่มล้ำลึก จนผมต้องอ่อนระทวยเล่นไปตามลิ้นที่บังคับทิศทางให้เป็นไปอย่างช่วยไม่ได้ โดนดักไปทุกทาง ไม่รู้ว่าจะหนียังไงไหว ไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้
 
น่าแปลก...ที่ผมไม่ได้รังเกียจอะไรเลย
 
มันหวาบหวาม หัวใจเต้นรัวจนผมว่าไอ้คนที่ขโมยจูบผมอยู่นั้นก็รู้สึกได้ ข้อมือที่ถูกตรึงไว้คลายตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มือหนาเคลื่อนไปตามลำคอ ลาดไหล่ สอดมือเข้ามาข้างใต้เสื้อ ลูบไล้ไปทั่วโดยเฉพาะบริเวณยอดอก ริมฝีปากหนานุ่มจากไปพร้อมกับลิ้นที่เปียกชุ่ม ย้ายมาประทับตรงซอกคอและหลังใบหูแทน
 
อะไรดลใจให้ผมจับชายเสื้อยืดไอ้หล่อตรงหน้าแล้วดึงขึ้นจนหลุดออกไปก็ไม่รู้    รู้แต่ว่าผมอยากสัมผัสคนๆนี้บ้าง ผลเลยกลายเป็นว่าบนตัวผมก็ไม่มีเนื้อผ้ามาขวางกั้นแล้วเช่นกัน
 
ลมหายใจร้อน กลิ่นแอลกอฮอล์ผสมกับกลิ่นแอ็ปเปิ้ลน้อยๆช่วยทำให้กามอารมณ์พุ่งขึ้นสูง
 
ผมว่าผมไม่ได้เมาเพราะไอ้เหล้าเบียร์หรือบารากุหรอก .. เมาเพราะไอ้เหี้ยพอสซะมากกว่า
 
น้องชายผมปวดหนึบ ตั้งตรงประท้วงว่าควรปลดปล่อยได้แล้ว ที่แกนกลางลำตัวของคนด้านบนก็เช่นกัน น้องชายมันต้องอึดอัดไม่แพ้กันแน่นอนจนผมต้องเขยิบตัวหนี .. น้องชายไอ้เหี้ยพอสมันใหญ่จนน่ากลัว
 
“พะ .. พอ .. พอก่อน .. อ๊ะ”
 
ลิ้นและริมฝีปากของมันปรนเปรอที่ยอดอกให้ผมจนผมต้องคอยระงับเสียงที่จะเปล่งออกมาอย่างลืมตัว ถ้าหากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ...ผมว่าผมต้องเสียเอกราชให้มันอย่างไม่ต้องสงสัย ผมอาศัยจังหวะที่มันกำลังหยอกล้อแถวๆเอวผม พลิกตัวให้ผมอยู่ด้านบนมันอย่างง่ายดาย ไม่มีการขัดขืนใดๆทั้งสิ้น ใบหน้าที่เต็มไปด้วยแรงอารมณ์และหงาดเหงื่อจ้องมาที่ผม คอยดูว่ากำลังจะทำอะไรต่อไป
 
ผมเป็นฝ่ายก้มลงไปจูบมันบ้างซึ่งมันก็ให้ความร่วมมืออย่างดี ไล่ไปตามแนวสันกราม ขบใบหูนิดๆเชิงทักทาย ฝากตราประทับด้วยริมฝีปากกับลิ้นผมนิดหน่อยพอให้มีลวดลาย แล้วหันมาจัดการกับอกแกร่งที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ ดูดดึงใช้ทุกเทคนิคที่เคยฝึกมากับสาวๆจนใบหน้าหล่อเหยแก ปลายนิ้วลูบไล้ผ่านสะดือและขนอ่อนที่ผลุบหายเข้าไปในกางเกง ชักชวนให้อยากรู้ว่าปลายทางนั้นมีอะไรซ่อนอยู่
 
ผมไม่รอช้า จัดการปลดซิบและถอดให้เรียบร้อยรวมถึงบ๊อกเซอร์ด้วย ...
 
มังกรแดงตัวน้อยๆที่ผมเคยเห็นเมื่อตอนอยู่ที่ผับ บัดนี้ได้ปรากฏต่อสายตาผมอย่างชัดเจนแล้ว ผมชะงักไปเล็กน้อยไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรต่อ มึนงงสับสนเล็กน้อย
 
มันก็ผู้ชายผมก็ผู้ชาย .. แต่ผมไม่เคยมีประสบการณ์กับผู้ชายมาก่อน รู้แต่ทฤษฎีคร่าวๆคือมีฝ่ายรุกที่เป็นคนเอากับฝ่ายรับที่เป็นคนโดนเอาทางประตูหลัง
 
“เฮ้ยย”
 
เพราะมัวแต่เผลอคิด ไอ้หน้าหล่อมันขึ้นมาอยู่บนตัวผมอีกครั้งโดยที่ผมก็ยังอยู่ในท่าหันหลังเหมือนเดิม แต่มีมือยันตัวไว้
 
ชักไม่ปลอดภัยแล้วสิ...ยังดีที่มีกางเกงอยู่…
 
 
!!!!
 
 
แว๊กกกกกกก กางเกงหล่นไปอยู่ปลายเท้าตั้งแต่เมื่อไหร่ บ๊อกเซอร์เน่าๆนั่นก็ด้วย มือไวจริง
 
 
มันเริ่มทำการปลุกอารมณ์ผมอีกครั้งด้วยการจูบทั่วหลังที่ชื้นเหงื่อ กับมือมันที่กำลังครอบครองแกรนด์น้อย
 
 
“ห้องเล็กไม่พอ....คว-ยังเล็กอีกเหรอ”
 
 
เหี้ยยยยยยยยยยยยยยย จะตอกย้ำกูทำไมไอ้สัด
 
ขอชี้แจงเรื่องขนาดก่อนนะครับ คือของผมเนี่ยมาตรฐานชายไทย แต่มันนั่นแหละที่ใหญ่เกินชาวบ้านเขา
 
 
มือหนายังคงรูดขึ้นลงแบบไม่เกรงใจเจ้าของ นิ้วโป้งของมันเกลี่ยที่ปลายแกรนด์น้อย เร่งจังหวะการทำงานของข้อมือให้เร็วขึ้นอีกนิดจนที่ปลายเริ่มมีน้ำไหลออกมาปริ่มๆ เหมือนมันรู้ใจผมทุกอย่างว่าควรเร่งเมื่อไหร่ช้าจังหวะไหน
 
“อ๊ะ .. อ๊ะ .. !!”
 
ผมใกล้เห็นสวรรค์ปลายทางแต่แล้วจู่ๆมันก็หยุด...ผมหันไปมองหน้ามันอย่างไม่เข้าใจ
 
หยุดทำไมวะ? เหี้ยเหอะ คนกำลังจะเสร็จ
 
แต่แล้วก็ได้รับคำตอบเมื่อมันใช้มืออีกข้างลูบไปตามแก้มก้น แหวกทางเข้าที่ปิดตายมาตลอด ไม่เคยมีใครได้เห็น
 
“ดะ เดี๋ยวก่อน..มึงหยุดก่อนเลย” ผมผลักมันออก หันมาเผชิญหน้ากับมัน “ให้กูเอามึงก่อนสิวะ” เพราะเรื่องบนเตียงแบบนี้ไม่รู้ว่าใครเป็นยังไงกันแน่...โดยเฉพาะผมกับมัน เลยต้องทำการตกลงกันก่อน ถึงแม้ว่าจะโคตรขัดอารมณ์เลยก็เถอะ
 
“ไม่!” มันปฏิเสธทันทีแบบไม่ต้องคิด
 
“กูก็ไม่ยอมมึงเหมือนกัน”
 
“หึหึ เหรอ? .. แล้วเมื่อกี้ใครมันครางวะ?”
 
อะ อะ ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดด สถานการณ์พาไปโว๊ยยยยย
 
“นอนหันตูดให้กูแล้วอยู่เฉยๆจะดีเอง”
 
“ไอเหี้ย กูบอกว่าไม่ไง!”
 
ถึงผมจะตะโกนใส่มันแบบนั้น แต่ตัวผมก็คลานหนีมันนะครับ T_T
 
“กูให้โอกาสมึงเรียกกูใหม่...ถ้าเรียกดีๆกูจะยังไม่ทำอะไรมึงก็ได้ หึหึ” ส่วนมันก็ก้าวเท้าเข้ามาหาผมเรื่อยๆ
 
ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์!! ขนาดข้อต่อรองมันผมยังเสียเปรียบอะคิดดู ร้ายกาจขนาดไหน!
 
“เอ่อ...”
“คิดดีๆนะ”
 
แค่คำพูดมันยังคุกคามจิตใจผมได้อะ คนไรวะ แม่งงงงงง
 
 
 
“พะ พี่พอส” เสียงแผ่วได้อีกกู คาดว่าไม่น่าเกิน 10 เดซิเบล
 
“อะไรนะกูไม่ได้ยิน” ไม่ได้ยินแต่กูเห็นนะว่ามึงยิ้ม
 
“พี่พอส...” เอาวะ ดังอีกหน่อย สัก 20 เดซิเบล
 
“มะกี้กูหูหนวกกะทันหันวะ”
 
 
ชะ เรี่ยยยยยยย
 
 
 
“พี่พอส!!!!!!!!”
 
 
เอาไป120เดซิเบลเลยสัด!! ข้างห้องก็คงได้ยินอะ ถ้ามึงไม่ได้ยินอีกคราวนี้กูขอแช่งให้มังหูหนวกจริงๆเลยสัด  
 
 
“ครับ ว่าไง?” ทำหน้ายียวนกวนตีนใส่อีก...ใช่สิ๊
 
“เอ้า..ก็แลกกับที่มึงไม่ต้องเอาตูดกูไง อุ๊บ!”
 
มันจูบผมแบบไม่ทันได้ตั้งตัวอีกแล้ว
 
“อื้อ อื้ออออออ”
 
จนกว่าลมหายใจผมจะหมด .. นั่นแหละมันถึงยอมปล่อย คนห่าไรใช้ลิ้นเก่งชิบหาย กูต้องยอมตามมันตลอด ทำไมว้า?
 
 
“เอ่อ..พี่พอส .. ยะ อย่าทำไรผม. ..”
 
“แทนตัวเองว่าแกรนด์ด้วย”
 
ฮึ่ยยยยย ยอมๆมันไปก่อน .. อย่าให้ถึงทีกูบ้างละกัน..
 
นับ 1 2 3 ..
 
 
 
“พี่พอส..อย่าทำไรแกรนด์เลยนะครับ...”
 
 
 
โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เกิดมายังไม่เคยพูดไรได้น่ากลัวขนาดนี้มาก่อนเลย แม่งเอ๊ยยยยย
ไอ้คนที่บังคับให้พูดก็เสือกยิ้ม อารมณ์ดีเข้าไป...ไม่ได้แกล้งกูแล้วจะไตวายรึไงวะ?
 
 
 
“ครับไม่ทำ...แต่หนอนน้อยของแกรนด์มันกำลังเติบโตอีกแล้ว...ทำไงดีละ?” ไม่ว่าเปล่า ก้มลงไปมองกลางลำตัวผม เพราะมัวแต่โดนมันป่วนประสาทเลยลืมนึกไปว่าตอนนี้มันกับผมกำลังอยู่ในสภาพไหน
 
“เดี๋ยวจัดการเอง” ผมพยายามจะลุก แต่โดนไอ้จิ้งจอกขัดไว้
 
“แต่มังกรของพี่ก็เหมือนกันนะ..”
 
รู้สึกว่าแม้งลำเอียงสัดๆ เรียกของตัวเองว่ามังกร แต่เรียกของผมว่าหนอน... ใช่เส่ กูไม่ได้ใหญ่เกินคนเหมือนมึงนี่
 
“ต่างคนก็ต่างจัดการเองสิวะ”
 
“แกรนด์” มันทำเสียงดุ คิดว่ากูกลัว?
 
 
 
เออ กูกลัว T_T
 
 
“แล้วจะให้ทำไง?”
 
ไอ้หน้าหล่อไม่ตอบแต่กลับคว้ามือผมไปจับมังกรของมัน แล้วมือมันก็จับของผมเช่นกัน โน้มตัวลงมาจูบผมแล้วกระซิบเบาๆไม่ห่างจากริมฝีปากมากนัก
 
 
“ไปพร้อมๆกันนะครับ”
 
 
หากสาวคนไหนได้มายืนแทนที่ผมตรงนี้รับรองว่าต้องอ่อนระทวยทุกราย ใบหน้าสุขสมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อกำลังปฏิบัติกับผมแบบเดียวกันกับที่ผมทำให้มัน น้องชายของมันและของผมชนกัน ทำให้ยิ่งเพิ่มความเสียวซ่านเข้าไปใหญ่ คนตัวโตปัดมือผมออก จับน้องชายของตนและของผมเข้าไว้ด้วยกัน ขยับขึ้นลงไปพร้อมๆกัน  .. .
 
 
“แฮ่ก .. แฮ่ก .. อ๊ะ”
 
 
เสียงหายใจหอบกระเซ่าดังไปทั่ว แต่ตอนนี้คงไม่มีใครสนใจ ความเสียวแล่นไปทั่วทั้งตัว .. จนในที่สุด ทั้งผมและมันก็ไปถึงที่หมายพร้อมๆกัน
 
“อื้มมมมม”
“อ้า ..”
 
 
สายตาประสาน ไม่มีใครพูดอะไร แต่มือที่กำลังลูบแถวๆก้นผมนี่มันอะไร ?
 
“พอเลย” ผมคว้าหมับที่ข้อมือมันให้หยุดการเคลื่อนไหว แต่ไอ้จิ้งจอกเจ้าเล่ห์ยังยิ้มน้อยๆราวกับไม่เดือดร้อนอะไร “กู..เอ๊ย แกรนด์ไปอาบน้ำก่อน ขอชุดกับผ้าเช็ดตัวด้วย”
 
“ไม่อาบด้วยกันเหรอ?”
 
พ่องงงงงงงงง
 
“อาบคนเดียวเลยไป๊ เป็นควายและ” ผมเดินไปเก็บเสื้อผ้าที่ถูกถอดวางระเกะระกะแล้วปาใส่หน้าไอ้หล่อ หวังจะให้หน้าหล่อๆของมันสลดบ้าง
 
แต่กลับกลายเป็นว่า...เป้าบ๊อกเซอร์อยู่ที่กึ่งกลางหน้ามันพอดีเป๊ะ!
 
เหอๆ แม่นได้อีกกู
 
“อ้าวนี่มันบ๊อกเซอร์ของแกรนด์นิ โยนให้พี่ทำไม?” มันชูบ๊อกเซอร์เน่าๆของผม “อ๋อ...อยากให้เก็บไว้เป็นที่ระลึก ได้ๆ พี่จะเก็บไว้เป็นอย่างดี ฮ่าๆๆๆๆ”
 
และเสื้อ กางเกงอีกหลายตัวก็ลอยไป...
ไอ้คนโดนปาใส่ก็ยังหัวเราะ ไม่สะทกสะท้านใดๆทั้งสิ้น
 
อะ อะ อะ อะ ไอ้สาดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ด่าไม่ถูกเลยโว๊ยยยยยยยยยยยยยย                                              
 
 
 
Talk
มเน้ต์กันหน่อยน้า พลีสสส T___T