i'm not&you don't [Yaoi NC18+] END หนังสือถามได้คะ
เขียนโดย 
Pierre
วันที่ 29 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 02.28 น.
แก้ไขเมื่อ 16 สิงหาคม พ.ศ. 2559 22.56 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
12) 12 - DRINK , DRANK , not DRUNK
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
12 - DRINK , DRANK , not DRUNK
เรื่องที่พวกผมเจอดีกลายเป็นท๊อปปิคฮิตที่สุดในช่วงนี้ ยิ่งผมเล่าเรื่องลุงภารโรง .. แต่ละคนนี่แบบ .. ทำหน้าไม่ถูกเลย ไอ้ตำนานเรื่องเล่าในมหาวิทยาลัยมีมาก็เยอะ ฟังได้แต่ไม่เคยเจอกับตัว พวกเพื่อนๆซักถามผมกันใหญ่ .. แต่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องผีเลยนะครับ
“ฮั่นแน่ ไปอยู่ในห้อง2ต่อ2กับพี่พอสเป็นไงบ้างงง ฮิ้ววววว” คนที่กล้าล้อผม...เชี่ยทัช มันตัวเดียวละครับ
“เพื่อนกูเด็ดจริงโว๊ยยยยยย” เอ่อ..ลืมไป ไอ้แทนนี่ก็อีกตัว
“สัด หยุดความคิดหมาๆของมึงไปได้เลย กู มัน ผู้ชายทั้งแท่ง ไม่ได้เป็นเกย์”
“พี่พอสเวลาอยู่2ต่อ2เป็นไงบ้าง โรแมนติกมั้ย?”
“แอร๊ยยย อิจฉาแกรนด์อะ” ฟังกูบ้างมั้ยเนี้ยยยยย
“ถ้าเป็นกูนะ กูจะจับปล้ำพี่พอสในห้องแม่งเลย” เอ่อ..เพื่อนหญิงผมแต่ละคนชักน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ แต่ขอโทษเถอะ...ถ้าได้ไปอยู่จริงๆมึงก็หมดอารมณ์กันแล้วครับ น่ากลัวเหี้ยๆ ออกจากห้องก็ไม่ได้ ต่อให้ผมติดอยู่กับสาวๆผมก็ไม่มีอารมณ์โรแมนติกหรอกครับ พวกผู้หญิงสมัยนี้นี่ยังไง สนับสนุนให้ผู้ชายได้กันเอง
คืนนี้ผมไม่ต้องเฝ้าคัทแล้วครับ เพราะนำคัทเอ้าพร้อมฉากอุปกรณ์อื่นๆไปวางกันแล้ว พรุ่งนี้เป็นวันรับปริญญาวันแรก ผม ไอ้ทัช ไอ้แทนก็สบายสิทีนี้ ได้นอนเต็มอิ่มโดยไม่ต้องหามยุงที่คณะแล้ว
“บัดนี้ ควรถึงแก่เวลาอันสมควร...” อยู่ดีๆไอ้แทนก็พูดขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย “ยามค่ำนี้...พวกพ้องเราจะหาญกล้า..” มันหันหน้ามาทางผมและไอ้ทัชอย่างเคร่งเครียด “มิต้องอยู่เวรยาม ระแวงข้าศึก เพราะบัดนี้การใหญ่ได้สิ้นสุดลงแล้ว...บักแกน บักทัด .. ไปเสพสุราอย่างสำราญกันเถิดน้องพี่”
“ที่มึงพูดมา ถอดความได้ว่า ชวนกูกับไอ้แกนไปแดกเหล้า?”
“บ๊ะ! เจ้าช่างเป็นคนฉลาดเสียนี่กระไร” มันยังเล่นไม่เลิก มีการชันขาตบเข่าด้วย
“ไปกี่คน” ผมถาม
“9คน”
“โห ใครมั่ง” ไอ้ทัชตาโต .. มันจะเป็นไปได้เหรอวะ 9 คน?
“ทัช แทน แกรนด์ ทัช แทน แกรนด์ ทัช แทน แกรนด์ เห็นมะ ครบ9พอดี”
ป๊าบบบบ
เสียงฝ่ามืออรหันต์จากท่านทัช
“กวนตีนนะมึง”
“ห่า..ก็มีแค่3คนเนี้ยละ เดี๋ยวที่เหลือตามมาเอง จะไปไม่ไป?”
“ไปสิวะ โทรชวนสายรหัสด้วยมึง”
หืม ไอ้ทัชมึงเป็นคนดีมีมารยาทวะ
“เดี๋ยวไม่ได้แดกของฟรี”
กูขอบรรทัดบนก่อนหน้าคืนได้มั้ย?
ผมโทรชวนพี่วอร์มก่อน แน่นอนว่าพี่เค้าไม่ปฏิเสธ พี่แซคก็เช่นกัน แต่ปู่รหัสผม ติดธุระ คงมาด้วยไม่ได้ ทางด้านไอ้ทัชกับไอ้แทนก็เหมือนกัน มาได้หมดยกเว้นพี่ปี4
นี่คือกูต้องเจอไอ้พอสอีกแล้วใช่มั้ยเนี่ย?
.
.
.
.
พวกผมมาถึงร้านกันแค่3คนตอน3ทุ่มกว่าๆ คนยังไม่เยอะเท่าไหร่ พวกผมเลยเดินไปนั่งโต๊ะใหญ่สุด ร้านชิลๆมีดนตรีสดแบบเดิมแหละครับ ดิบๆหน่อย มีบารากุให้ดูดด้วย เคลิ้มมันส์แน่งานนี้ ไม่นานนัก พี่วอร์ม พี่รอย และพี่โกเม่ก็ตามมา งานนี้ใครใคร่ช้าง ค้าช้างใครใคร่สิงห์ ค้าสิงห์ครับ หรือถ้าชอบค้ากับประเทศเพื่อนบ้านเพื่อเจริญสัมพันธไมตรีก็ไม่ว่ากัน
“คิดไงมาแดกเนี่ยพวกมึง?” พี่วอร์มเปิดประเด็น
“ก็รู้สึกว่าเหมือนไม่ได้กินนานแล้วอะพี่” ไอ้แทนเป็นคนตอบ
“อ้าว ทำไมวะ?” พี่รอยแทรกถาม ก่อนจะยกแก้วดื่ม
“โหยยย พวกผมเอาแต่ตบยุง เฝ้าคัท จะแอบกินก็ไม่ได้ เดี๋ยวโดนหนัก”
“เออ ตอนปี1กูก็เหมือนมึง แต่ต่างตรงที่ว่ากูแอบกินได้ 55555 ไม่ไหวเลยน้องรหัสกู” แล้วพี่รอยแกก็ขำไอ้ทัช (เยาวชนที่ดีไม่ควรดื่มของมึนเมาในสถานศึกษาจ๊ะ แต่ดื่มข้างนอกได้ กร๊ากกกกกก)
“ไม่เหมือนตรงที่พวกมันเจอดีด้วย หึหึ” ไอ้พี่เสียงโหดที่นั่งข้างๆผมมันพูดขึ้นบ้าง ก่อนจะหยิบแก้วผมไปชงให้
“โดยเฉพาะไอ้แกน ... ได้ข่าวว่าติดในห้องกับพี่พอสด้วยนิมึง”
มือที่กำลังคีบน้ำแข็งชะงัก ก่อนจะทำเป็นปกติ
“ก็ห้องมันล๊อค ให้ทำไงวะ” ผมพูดอย่างหงุดหงิด คือถ้าเป็นไปได้ผมก็ไม่ได้อยากโดนล้อเรื่องนี้นะ โดนซักโดนแซวจนเอือม เบื่อที่จะพูด
“แล้วมึงไปติดกับพี่พอสได้ไงวะ?” ไอ้ทัชมันถามคำถามนี้มาสัก5-6รอบแล้วมั้ง ก็เลยตอบแทนผม
“ก็มันโดนบังคับ”
“อะไร ใครบังคับ พูดถึงกูกันอยู่รึเปล่า”
มันมาแล้วครับ ... ไอ้เหี้ยพอส ตามมาติดๆด้วยพี่แซคและพี่โอเชี่ยน
อื้อหือ สาวๆหมุนมองตามไอ้พอสจนคอจะหักละ
“พูดถึงเรื่องที่พี่ไปติดกับไอ้แกน แล้วพอถามว่าทำไมมันถึงไปติดกับพี่ได้ มันก็ตอบว่าพี่บังคับมัน”
อ่าวไอ้เชี่ยทัช เลว ระยำ สาดดดดด
“อะไร มันเต็มใจขึ้นห้องไปกับกู” ไอ้พอสพูดนิ่งๆ แต่ก็ทำให้คนทั้งโต๊ะนิ่งเช่นกัน
ไอ้เหี้ย เต็มใจมากเลยดิสัส แขนกูแดงเพราะหมาที่ไหนลากกูวะ?
“เต็มใจพ่อง” ผมพูดเบาๆ แต่มันเสือกหูดี
“กูได้ยินนะสัด” แล้วมันก็นั่งลงข้างผม
ที่อื่นก็มีเยอะแยะทำไมไม่นั่งวะ?
โต๊ะเป็นโต๊ะเตี้ยแค่ระดับเข่า มีโซฟากับเก้าอี้เสริม ผมนั่งอยู่ฝั่งโซฟาเพราะมันสบายกว่า แต่โซฟามันดีไซน์ให้คนนั่งได้แค่2คน ซึ่งผมกับไอ้พี่รหัสผมนั่งอยู่ก่อน แล้วไอ้เชี่ยพอสมันจะเบียดเข้ามาทำไมอีกวะ? กลายเป็นผมที่นั่งกลางอย่างอึดอัด จะขยับก็ลำบาก
“เห้ย ใครดูดบารากุกับกูมั่ง?” พี่แซคที่นั่งข้างพี่โอเชี่ยนถามขึ้น
“ผมเอาด้วย”
“ดูดเป็นเหรอมึงอะ?” ไอ้พี่วอร์มถาม แต่ผมไม่ตอบพี่วอร์ม แต่หันไปพูดกับพี่แซคแทน
“องุ่นมิ้นท์นะพี่”
“เหยดดดดดดด เป็นจริงวะ ฮ่าๆ หลานรหัสมึงเจ๋งวะแซค” พี่โอเชี่ยน หัวเราะผมอย่างสบายอารมณ์ แต่คือกูหงุดหงิดครับ เบียดกูทำห่าไรนักหนา ทั้ง2ตัวเลยแม่ง
คนอื่นนั่งคุยกันเสียงดัง หาเรื่องมาพูดได้ไม่หยุดหย่อน ส่วนผมก็อาจมีพูดแจมบ้างเล็กน้อย ไอ้พี่วอร์มก็เอาแต่หัวเราะ ส่วนเหี้ยพอสนี่...จะปี้หญิงข้างกูแล้วครับ ไม่รู้ว่ามันไปตกมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือคุณเธอมาเสนอถึงที่ก็ไม่รู้เพราะผมไม่เห็นมันลุกไปไหนเลย สาวสวยไม่สวยในร้านนี้ผมสังเกตได้เลยว่าลอบมองมาที่โต๊ะพวกผมบ่อยๆ เหมือนเป็นคลังสินค้าให้พวกเธอเลือกชมเลือกซื้ออย่างนั้นแหละ ..แต่ก็นะ โต๊ะผมมันก็เหมือนรวบรวมคนหล่อคนหน้าตาดีเอาไว้จริงๆ
แต่ผมขอสาบานว่า ผมหล่อสุดครับ ฟังธง!
“เถิบดิ๊” ผมเลือกที่จะออกทางพี่วอร์ม
“ไปไหน”
“เยี่ยว”
“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวมา แป๊ปเดียว”
ผมยังเดินตรง โลกไม่หมุน ทางไม่คดเคี้ยว ไปถึงห้องน้ำก็จัดการธุระให้เสร็จ พอเดินออกมาก็ดันไปชนกับใครบางคนเข้า
“อุ๊ย! ขอโทษนะค่ะ” สาวเจ้าพูดอย่างแอ๊บๆ...โง่แค่ไหนก็ต้องรู้แหละครับ ลงทุนตามมาถึงห้องน้ำ
“ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณ...”
“แยมค่ะ” คนชนผมแบบตั้งใจยิ้มหวานให้ ก็น่ารักดีนะครับ ในที่มืดนะ แต่ตอนสว่างยังไม่รู้ หึหึ
“อ่อครับ แล้วแยมเป็นไรรึเปล่า?” ผมยิ้มให้แยม ดูท่าทางเคอะเขินหน่อยๆ
“ไม่เป็นไรค่ะแล้ว...”
“แกรนด์ครับ”
“อ๋อค่ะ แกรนด์ไม่เป็นไรใช่มั้ยค่ะ?”
แต่ผมยังไม่ทันจะตอบก็มีมือมาวางบนไหล่ผม แถมยังกดแรงซะด้วย
“มึงมีไรกับเมียกูรึเปล่า?”
ผมเฉยๆ แต่แยมหน้าซีดเผือด รีบอธิบาย
“เปล่า ไม่มีไร แยมแค่เดินชนเค้าเฉยๆ อะเอ่อ...แยมขอตัวก่อนนะค่ะ” แล้วแยมก็รีบเดินจากไปพร้อมทั้งลากผัวของเธอไปด้วย
เกือบไปแล้วกู...
เซ็งวุ้ย สาวก็ไม่ได้ แถมพอกลับมานั่งโต๊ะยังเจอหน้าไอ้เหี้ยพอสอีก ว่าแต่สาวมันไปไหนละ? แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไรมาก ตัดสินใจย้ายที่ไปนั่งข้างไอ้ทัชที่อยู่เยื้องๆกับโซฟา
“อ่าวไมมานั่งนี้วะ”
“ช่างเหอะ” ผมบอกปัดๆ ผมคว้าแก้วใครไม่รู้มาดื่ม ..
เหี้ย! เบียร์นี่กว่า ช่างแม่ง แดกให้อ้วกแตกตายไปเลย
“เห้ยๆ เบียร์นะมึง” ไอ้แทนปรามๆ
“แล้วไงวะ?”
“เดี๋ยวก็ตีกับเหล้าในท้องมึงจนอ้วกหรอก .. กูเสียดายของ เอามาให้กูแดกดีกว่า ฮ่าๆๆ” แล้วมันก็คว้าแก้วในมือผม หรอกเข้าปากมันจนหมดแก้ว
เอ้าไอ้เหี้ยยยยยย อยู่ดีๆมาแย่งกู
ผมไม่พอใจ แต่ไม่แสดงอาการอะไรออกไป เอื้อมมือไปคว้าท่อสูบทรงสูงที่ตั้งอยู่กลางโต๊ะ อัดเข้าไปเต็มปอด กลิ่นองุ่นผสมมิ้นท์ที่หอมอวลไปทั่วบริเวณ ทำให้ผมเคลิ้ม ปล่อยสายควันสีขาวออกมายาวๆ
แม่งสุดยอดอะ
ทั้งหอมทั้งเคลิ้ม คนละเรื่องกะกรองทิพย์เลย
ขณะที่ผมกำลังเคลิบเคลิ้ม ก็มีมือขาวๆของคนที่นั่งบนโซฟามาหยิบท่อสูบอีกอันไปเช่นกัน
ไอ้เหี้ยพอสมองหน้าผม สูบอัดเข้าไป ก่อนจะปล่อยควันสีขาวที่มีกลิ่นเหมือนล่องลอยอยู่ในสมองผมออกมา มันยกมุมปากน้อยๆ
“หอมดีวะ” มันพูดชมบารากุ แต่มองหน้าผมทำไมครับ?
“หึหึ ลองแอ๊ปเปิ้ลคู่มะ? รสนี้ก็โอเคนะ” พี่แซคหันมาถาม ไอ้เหี้ยพอสพยักหน้า มันวางท่อสูบแล้วหันไปแดกเหล้าต่อ
“พอได้ละมึง มาแดกเหล้าไม่ได้มาดูดบารากุ” ไอ้พี่วอร์มแม่งอยู่ดีๆก็ดึงท่อออกจากปากผมเฉยเลย
อ่าวแล้วนั่น.. ไอ้พี่รหัสเฮ็งซวยครับ มึงเอาท่อที่กูดูดเมื่อกี้เข้าปากตัวเองทำไมครับ?
ผมทำเสียงจิ๊จ๊ะไม่พอใจ
ด่ากู แต่ตัวเองเสือกดูดเองซะงั้น?
ไอ้เหี้ยพอสลุกขึ้นยืน มันเดินไปไหนไม่รู้ผมไม่ได้สนใจ สนใจเพียงแต่ว่า ได้เบาะนุ่มๆคืนแล้ว ผมรีบไปนั่งแทนที่มันทันที
ตอนนี้ไอ้แทนกำลังตะโกนแหกปากร้องเพลงตามดนตรีสดบนเวที ไอ้ทัชออกไปคุยโทรศัพท์กับเมีย นี่มึงต้องคอยรายงานตลอดเลยเหรอวะ? พี่แซคกับพี่โอเชี่ยนได้สาวมาแล้ว..แต่ที่แรงกว่านั้นคือพี่โกเม่ได้หนุ่มที่ไหนมาไม่รู้ครับ หล่อใช้ได้ นั่งเกยตักกันอยู่ จมูกของไอ้หนุ่มคนนั้นก็เอาแต่ซุกแถวๆคอของพี่โกเม่ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจเท่าไหร่..
สงสัยพี่โกเม่คงเลิกสนใจไอ้ทัชแล้วมั้ง? แต่พี่เค้าน่าจะรู้แหละว่าที่ผ่านๆมาคือไอ้ทัชมันเล่นด้วยตามน้ำ ไม่ได้คิดอะไรจริงจังเกินเลย แถมตอนนี้มันก็ยังมีเมียสวยระดับดาวคณะ
ยิ่งดึกยิ่งมันส์ยิ่งเคลิ้มยิ่งเมาคนก็ยิ่งเยอะ ผสมปนเปมั่วกันไปหมดแล้วครับ แต่ผมยังมีสติรับรู้พอว่าใครเป็นยังไงหรือตัวเองกำลังทำอะไรอยู่
ไอ้พอสที่หายหัวไปนานกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันคุยกับไอ้พี่แซคกับพี่โอเชี่ยนได้สักพัก ก็มานั่งเบียดผมอีกครั้ง ผมเลยต้องกระเถิบชิดพี่วอร์มเข้าไปอีก
“เบียดทำเหี้ยไร เก้าอี้ก็มี”
“กูว่ากูบอกมึงแล้วนะให้พูดกับกูดีๆ” มันกระซิบข้างหูผม ได้กลิ่นหอมๆของแอ๊ปเปิ้ล เลยคว้าท่อมาสูบอีกครั้ง เอาท่อออกจากปากแล้วพ่นควัน แต่จู่ๆไอ้เหี้ยพอสมันก็แย่งท่อไปจากมือผมแล้วสูบต่อทันที
โอ๊ยยยย เป็นเหี้ยไรกะกูมากปะ?
ผมได้แต่เซ็งและก็สบถในใจ ไม่อยากอาละวาดไม่อยากให้เป็นเรื่อง แก้เซ็งด้วยเบียร์ช้างคลาสสิค กระดกเอาๆไม่มีใครห้าม ไอ้พี่วอร์มก็แสนดีเหลือเกินกลัวว่าผมจะหายไปมั้ง ถึงต้องเอามือมาวางไว้บนหน้าขาผม
ทำไมมันเลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆวะ? หรือกูคิดไปเอง??
“ไปห้องน้ำกับกูหน่อยแกรนด์” ไอ้พี่วอร์มกระซิบข้างหูผมเสียงกระเซ่า เหมือนจะทนไม่ไหวแล้ว ริมฝีปากแอบเฉียดแก้มผมไปนิดนึง
ผมไม่รู้ไม่สนไรทั้งนั้น แอ๊ปเปิ้ลหอมหวานอบอวลเต็มสมอง เคลิ้มไปกับกลิ่นควันที่พวยพุ่งออกมา
“แกรนด์” เสียงโหดขึ้นนิดๆ
“เออออออออออ ลุกสิวะ”
ผมกับพี่รหัสเดินไปเข้าห้องน้ำด้วยสภาพทุลักทุเล เดียวเดินชนโต๊ะโน้นโต๊ะนี้ กว่าจะถึงห้องน้ำได้ใช้เวลาไปเยอะทีเดียว ผมพยุงพี่วอร์มเดินไปยังโถฉี่ คราวนี้ต้องช่วยตัวเองแล้วนะ ให้ผมช่วยประคองน้องวอร์มน้อยด้วยคงไม่ได้ เพราะผมก็ปวดเหมือนกัน
“แกรนด์”
อะไรอีกวะ เรียกกูอยู่ได้ แม่ง
“ชะ .. ช่วยกูหน่อย” ผมหันไปมอง...พี่วอร์มแม่ง...เซ็กซี่สัดๆ ปากกับแก้มแดงๆ ฝ่ามือยันฝาผนังไว้ ผมเลยปรี่เข้าไปช่วย เอาแขนพาดบ่า หัวพี่แกซบลงมาคอที่ผม หายใจแรง เล่นเอาขนตั้งชัน
ทั้งๆที่รู้ว่าไอ้ประโยคขอร้อง ‘ช่วยกูหน่อย’ นั่น..มันหมายถึงอะไร แต่ผมทำเป็นไม่รู้เรื่อง ไอ้ที่วางมือบนหน้าขาคงอยากจะบิ้วอารมณ์ผมละสิท่า..ก็บิ้วขึ้นนะ แต่ยังไม่ถึงขั้นทนไม่ได้ เดี๋ยวไว้หาสาวๆกลับหอสักคนแล้วกัน ตอนนี้เอาไอ้พี่รหัสที่พยายามจะเกาะเกะผมกลับคอนโดไปก่อน
ท่าทางจะดื่มหนัก เป็นได้ถึงขนาดนี้ .. ที่ผ่านมาพี่วอร์มไม่เคยมีทีท่าว่าอยากให้ผมช่วยระบายความใคร่หรืออยากจะระบายความใคร่ให้ผมเลย มีแต่ความห่วงใยระหว่างพี่กับน้อง .. อีกอย่าง ผมสร้างกำแพงขึ้นมาไม่อยากให้เกินเลย ซึ่งดูท่าทางพี่วอร์มก็รู้ เลยได้แต่ทำเสียงโหดกลบเกลื่อน
พยุงมาถึงโต๊ะผมก็บอกให้พี่รอยช่วยไปโบกแท็กซี่หน่อย สภาพนี้ขับรถไม่ไหวแน่ พี่รอยเลยอาสาจะขับรถไปส่งเองเพราะพี่แกก็จะกลับเนื่องจากล่วงเลยวันใหม่มาได้สักพักแล้ว ไอ้พี่วอร์มมีอาการดื้อนิดหน่อย จะไม่กลับ อยากดื่มต่อ สลับกับเรียกชื่อผม เลยต้องอาศัยแรงคนอื่นๆช่วย จนในที่สุดก็จับยัดเข้ารถได้สำเร็จ
กลับมานั่งโต๊ะแดกต่อและได้เวลาออกล่าสาวๆ ผมเนียนเต้นไปเรื่อยๆหาคนที่ใช่ ตรงใจและใจตรงกัน
โป๊ะเชะ! สายเดี่ยวเสียวหลุด เอวลอยขายาว ปิดล่างเรียบร้อยแต่บน..แม่เจ้าโว๊ยยยยยยยย
ผมรีบเนียนไหลไปตามผู้คน จนถึงตัวในที่สุด
“โทษนะครับ” เป้าหมายหันมามอง...แต่งจัดไปหน่อย แต่โอเคหุ่นเวิร์ค “ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ?” ผมนั่งที่เก้าอี้ข้างๆทันทีที่ได้รับอนุญาต
“ผมชื่อแกรนด์ครับ”
“ของขวัญค่ะ”
“มาคนเดียวเหรอครับเนี่ย?”
“เปล่าค่ะ มากับเพื่อน แต่เพื่อนทิ้งไปไหนแล้วก็ไม่รู้”
“งั้นผมนั่งเป็นเพื่อนนะ” ของขวัญยิ้มตอบก่อนจะถามว่า
“แล้วแกรนด์มาคนเดียวเหรอ?”
ผมกำลังจะอ้าปากตอบ...
“เปล่า ไอนี่มันมากับพี่น่ะขวัญ” เสียงมาพร้อมกับมือที่โอบบ่าผมไว้
ผมหันหลังกลับไปมอง...
“อ๋อค่ะพี่พอส”
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
นี่กูมาม่อเด็กมันเหรอเนี่ย แม่งเอ๊ย!! หมดรมเลยกู
“งั้นพี่กับแกรนด์ขอตัวก่อนนะครับ ไว้เจอกัน” มันบีบไหล่ผม เป็นการบังคับกลายๆว่าให้ผมตามมันซะดีๆ
“บายค่ะพี่พอส ว่างๆก็โทรหาได้ตลอดนะคะ”
มันลากผมมาที่โต๊ะแต่ดันไม่ให้ผมนั่ง จะให้กูยืนแดกเหล้าเหรอสาดดดด?
ผมคว้าแก้วเหล้าที่มั่วกันไปหมด ไม่รู้ว่าแก้วไหนโดนน้ำลายใคร แต่ผมก็ไม่แคร์ เลือกแก้วที่ชงมาเต็มกรอกเข้าปาก
“กูกลับก่อนนะ ไอ้แกรนด์ก็จะกลับพร้อมกู เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง”
ห๊ะ! เหล้าแทบพุ่ง ดีที่ยั้งทัน
“อะไร ใครจะกลับกับมึง?”
“มึงไง” น้ำเสียงมันเหมือนโมโหใครมา แล้วมาระบายที่ผม
“เหี้ยเหอะ กูจะแดก กูไม่กลับ”
แต่มันหาได้ฟังที่ผมพูดไม่ ไอ้เหี้ยพอสมันบอกลาเพื่อน คว้าคอเสื้อผม
“กูกลับละ ไว้เจอกัน”
“เชี่ยยยย กูไม่กลับไอ้สัด!” ผมสะบัด ตวาดใส่มัน ไอ้แทนไอ้ทัชเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเข้ามาช่วย...มัน
ไอ้เพื่อนเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“พี่พอสใจเย็น”
ไอ้พอสแบบว่าโคตรน่ากลัว ถ้ามันหลุดจากไอ้ทัชกับพี่แซคที่จับไว้นี่ผมคงเจ็บหนัก
คิดว่าผมกลัวมันเหรอ? เปล่าเลย.. . ผมพร้อมเสมอ จะมีเรื่องกลางร้านก็ได้นะ หึ
“ปล่อย”
แขนที่ถูกล๊อคไว้ถูกปล่อยทันที มันมองหน้าผม
“มึงจะกลับไม่กลับ? .. . ถ้าไม่กลับกูจูบมึงกลางร้านแน่!”
ทุกคนอึ้ง อ้าปากค้าง
แต่ผม..กำหมัดแน่น...
“มึงอย่าคิดว่ากูไม่กล้านะ..”
ผมจ้องตามัน .. มันเอาจริงแน่
ขนาดในห้องน้ำคราวก่อนมันยังกล้า ...
“เออกลับ!”
ไม่ดงไม่แดกแม่งละ ผมเดินออกมาจากร้านทันที ไอ้เหี้ยพอสมันเอาเงินให้พี่แซคไว้เท่าไหร่ไม่รู้แล้วตามผมมา
หัวคว- ไอ้สัด แม่ง จังไร ชิงหมาเกิด ระยำ เลว ชั่ว เหี้ย
ผมได้แต่ก่นด่ามันในใจ จนไม่รู้ว่าเดินไปทางไหน หน้ามืดตาลายหูอื้อเพราะความโกรธ
“จะไปไหน รถกูอยู่นี่”
ผมหันหลังกลับไปมอง ไอ้เหี้ยพอสยืนเท้ารถบีเอ็มสีดำคันหนึ่ง
“แล้วกูจะรู้มั้ยว่ารถมึง ไอ้สัด”
กูไม่ใช่อับดุลนะที่จะได้รู้ว่ามึงมีรถกี่คัน ยี่ห้อไหน สีไรบ้าง
ผมเดินกลับมาที่รถบีเอ็มมัน แทรกตัวเข้าไปนั่ง ประชดมันด้วยการปิดประตูแรงๆ
“ถ้าพังจ่ายค่าซ่อมให้กูด้วย”
ไอ้เวรรรรรรรรรรรรรรรร!!
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
