Awesome for you!
8.7
primpnp
แชร์นิยายฟิคชั่น
7) เรื่องไม่คาดคิด...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปล: พิชชี่มาทำไม มาวันเดียวแล้วก็ไป...
______________________________________________________________
~~~~เธอคือส่วนหนึ่ง ของหัวใจ .. ที่ตอนนี้ได้ขาดหายไป ..เธออยู่ไหน .~~~~
~~~~จะมีสักเช้าหนึ่งไหม .. ที่ลืมตา .. แล้วเห็นหน้าเธอ..~~~~
เสียงริงโทนโทรศํพท์แก้วดังขึ้น
“ว่าไงตี๋”
“เจ๊กลับมาบ้านเลย ไอพิชมันโทรมาบอกว่าเหมื่อยมันเลยออกมากับเกลแล้ว
เจ๊ด้วยลากพี่เฟย์กับพี่ฟางมาด้วย”
“โอเคค่ะคุณกวิน- -” พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป
“ริงโทนเศร้าจัง” ฟางพูดขึ้นมองแก้วแล้วทำตาปริบๆ
“เก็บของกัน วันนี้ไปนอนบ้านแก้วกันนะ เฟย์ฟาง”
“แล้วฉัน” ป๊อปปี้และเขื่อนพูดพร้อมกันและชี้มาที่ตัวเอง
“ไปบีบีคลับ แล้วดูแลโทโมะเหอะ เดี๋ยวจะฟุ้งซ่าน”
แก้วบอกปัดๆและเก็บของช่วยเฟย์ฟางทันที
“เป็นห่วงมัน?” เขื่อนถาม
“นั่นแฟนเก่านะ ไม่ห่วงได้ไง” แก้วตอบและยักคิ้วให้นิดๆ แต่ก็ไม่มีทีถ้าว่าจะเศร้า
เล่นเอาเขื่อนกับป๊อปปี้เดินคอตกออกไปทันที ส่วนเฟย์ฟางและแก้ว ก็เดินไปที่รถเขื่อน
เพราะเฟย์ยึดกุญแจรถไว้เรียบร้อย ส่วนเขื่อนน่ะให้ไปกับป๊อป ไม่นานก็มาถึงคฤหาสน์
หลังงามของแก้ว เดินเข้ามาในบ้านก็มีผู้ร่วมกระบวนการครบ คือ เฟย์ ฟาง แก้ว กวิน พิม
พิชชี่ เกล ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ฟางและเฟย์ช่วยกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ทุกคนฟัง
“อะไรนะ!!” กวิน พิม พิชชี่ เกล ร้องขึ้นพร้อมกัน
“ถึงขั้นบอกเลิกเลยหรอพี่แก้ว” พิมถาม
“อืม...”
“เฮ้อ ไม่เล็กแล้วสิเรื่องนี้ เอางี้นะ ตอนนี้มีคนที่รู้เรื่องคือพวกเราเจ็ดคน และสามคนนั้น
ก็น่าจะรู้ ตัวหลักของเกมนี้ คือโทโมะและแก้ว ตัวคลายแม็กคือพิชชี่ ที่เล่นเป็นแฟนแก้ว
เกลที่โทโมะยืมตัวมาทำให้แก้วหึง พิมกวินนี่ตัวเก็บเรื่องให้เป็นความลับ
ส่วนฉันและเฟย์ตัวช่วยนางเอก- -”
เฮ้อยิ่งนานยิ่งงง คืองี้นะ เกลน่ะเป็นน้องสาวพิชชี่ และเกลก็รู้จักและค่อนข้างสนิทกับแก้ว
เพราะแก้วเคยช่วยเกลไว้จากเหตุการณ์รถชนตอนปีหนึ่ง เรื่องที่โทโมะให้เกลช่วย
ทำให้แก้วหึง เกลก็มาเล่าให้ฟังหมดแล้ว แต่กลับเป็นโทโมะ ป๊อป และเขื่อน ที่ไม่รู้อะไรเลย
พวกเราเจ็ดคนไม่ได้กะจะปั่นหัวโทโมะเล่นนะ แต่คือตั้งแต่เป็นแฟนกันมา โทโมะก็มีรุ่นพี่
รุ่นน้องเข้ามาอยู่บ่อยๆ เข้าใจจะว่าอัธยาศัยดี แต่คือไม่นึกถึงความรู้สึกกันบ้างหรอ...
แก้วไม่ใช่คนที่โผงผาง ต้องหึงออกนอกหน้านอกตา ทำไมล่ะในเมื่อแก้วเป็นแบบนี้
ทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงต้องการให้แก้วหึง จำเป็นหรอ?
“แล้วจะเอาไงต่อ?”
“อยู่มันไปแบบนี้แหละเฟย์ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก”
“ยัยแก้ว แกก็พูดง่ายน่ะสิ ไม่ต้องมานั่งแอ็บแบบฉันนิ”
ถึงพิชชี่จะอายุเท่ากวิน คืออ่อนกว่าแก้วหนึ่งปี แต่ด้วยความที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย
ไม่อยากเรียกใครพี่ มันจะดูว่าเด็กไปน่ะ คนอื่นก็ไม่ได้ถือสาอะไร
“พี่พิชชี่ จะบ่นทำไมเนี้ย ช่วยพี่แก้วไปสิ” เกลหันไปทำตาขวางๆใส่พี่เกือบชาย
“เกล พิมถามอะไรหน่อยสิ พี่โทโมะนะ ก็หล่อใช่ย่อยนะ
ใกล้กันขนาดนั้นเกลแน่ใจนะว่าจะไม่ชอบพี่เขา”
พอพิมพูดจบทุกคนก็หันมาจ้องหน้าเกลทันที เพราะทุกคนลืมคิดเรื่องนี้ไปถนัดเลย
“เฮ้ๆ ไม่ต้องจ้องเกลขนาดนั้น เกลตั้งใจว่าจะเกาะพี่ชายกินไปตลอด
ไม่คิดมีแฟนหรือว่าชอบใครหรอกค่ะ” เกลหันไปยิ้มกวนๆให้พี่ชายตัวเอง
ส่วนพิชชี่ก็หมั่นไส้ในคำตอบของน้องสาวตัวดี เลยเอามือไปขยี้ผมน้องซะยุ่ง
เล่นเอาซะเกลหน้ามุ่ยไปเลย
“หยุดคุยเรื่องนี้ดีกว่า เออเจ๊ ผมว่าจะไปช่วยงานป๊าม๊าที่ญี่ปุ่นน่ะ จะเอาพิมไปด้วย
แล้วที่นี้งานบางส่วนมันก็ค่อนข้างเหมาะกับสายที่ไอพิชเรียนมาน่ะ เลยกะจะเอาไปด้วย”
“เกลไปด้วยนะ”
“เอาสิ พิมจะได้มีเพื่อน”
“เดี๋ยวย่ะ แล้วเรื่องแก้วกับโทโมะล่ะ?”
“เดี๋ยวแก้วจัดการต่อเอง พวกแกสี่คนไปเหอะ พน.ใช่ไหม กี่โมงล่ะ? เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรเจ๊ พน.พวกเจ๊มีเรียนนิไม่ต้องหรอก”
“ไอกวิน กี่โมงบอกมา”
“โอเคๆเครื่องออกสิบโมงครับ”
“ก็แค่นั้น ดึกแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว วันนี้เฟย์ฟางนอนกับพี่ไม่ต้องห่วง”
ตอนนี้ทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแค่เฟย์ ฟาง แก้ว นั่งทำงานกันต่อ
จนเสร็จก็ปาไปสี่ทุ่มแล้ว เลยแยกกันไปอาบน้ำและมาร่วมกันที่ห้องแก้ว
“แก้ว เกมนี้ตัวละครหายไปสี่ล้ะ” ฟางพูดขึ้น สามสาวนอนเตียงเดียวกันแก้วอยู่ตรงกลาง
“เฮ้อ แก้วว่านอนกันดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” พูดจบก็พากันนอนคิดเรื่องนู่นนี่ไปมา
จนเผลอหลับไปกันทั้งสามคน....
____________________________________________________
เย่!! ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
(ไม่เรียกร้องแล้วความสนใจ55555)
______________________________________________________________
~~~~เธอคือส่วนหนึ่ง ของหัวใจ .. ที่ตอนนี้ได้ขาดหายไป ..เธออยู่ไหน .~~~~
~~~~จะมีสักเช้าหนึ่งไหม .. ที่ลืมตา .. แล้วเห็นหน้าเธอ..~~~~
เสียงริงโทนโทรศํพท์แก้วดังขึ้น
“ว่าไงตี๋”
“เจ๊กลับมาบ้านเลย ไอพิชมันโทรมาบอกว่าเหมื่อยมันเลยออกมากับเกลแล้ว
เจ๊ด้วยลากพี่เฟย์กับพี่ฟางมาด้วย”
“โอเคค่ะคุณกวิน- -” พูดจบก็ตัดสายทิ้งไป
“ริงโทนเศร้าจัง” ฟางพูดขึ้นมองแก้วแล้วทำตาปริบๆ
“เก็บของกัน วันนี้ไปนอนบ้านแก้วกันนะ เฟย์ฟาง”
“แล้วฉัน” ป๊อปปี้และเขื่อนพูดพร้อมกันและชี้มาที่ตัวเอง
“ไปบีบีคลับ แล้วดูแลโทโมะเหอะ เดี๋ยวจะฟุ้งซ่าน”
แก้วบอกปัดๆและเก็บของช่วยเฟย์ฟางทันที
“เป็นห่วงมัน?” เขื่อนถาม
“นั่นแฟนเก่านะ ไม่ห่วงได้ไง” แก้วตอบและยักคิ้วให้นิดๆ แต่ก็ไม่มีทีถ้าว่าจะเศร้า
เล่นเอาเขื่อนกับป๊อปปี้เดินคอตกออกไปทันที ส่วนเฟย์ฟางและแก้ว ก็เดินไปที่รถเขื่อน
เพราะเฟย์ยึดกุญแจรถไว้เรียบร้อย ส่วนเขื่อนน่ะให้ไปกับป๊อป ไม่นานก็มาถึงคฤหาสน์
หลังงามของแก้ว เดินเข้ามาในบ้านก็มีผู้ร่วมกระบวนการครบ คือ เฟย์ ฟาง แก้ว กวิน พิม
พิชชี่ เกล ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
ฟางและเฟย์ช่วยกันเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้ทุกคนฟัง
“อะไรนะ!!” กวิน พิม พิชชี่ เกล ร้องขึ้นพร้อมกัน
“ถึงขั้นบอกเลิกเลยหรอพี่แก้ว” พิมถาม
“อืม...”
“เฮ้อ ไม่เล็กแล้วสิเรื่องนี้ เอางี้นะ ตอนนี้มีคนที่รู้เรื่องคือพวกเราเจ็ดคน และสามคนนั้น
ก็น่าจะรู้ ตัวหลักของเกมนี้ คือโทโมะและแก้ว ตัวคลายแม็กคือพิชชี่ ที่เล่นเป็นแฟนแก้ว
เกลที่โทโมะยืมตัวมาทำให้แก้วหึง พิมกวินนี่ตัวเก็บเรื่องให้เป็นความลับ
ส่วนฉันและเฟย์ตัวช่วยนางเอก- -”
เฮ้อยิ่งนานยิ่งงง คืองี้นะ เกลน่ะเป็นน้องสาวพิชชี่ และเกลก็รู้จักและค่อนข้างสนิทกับแก้ว
เพราะแก้วเคยช่วยเกลไว้จากเหตุการณ์รถชนตอนปีหนึ่ง เรื่องที่โทโมะให้เกลช่วย
ทำให้แก้วหึง เกลก็มาเล่าให้ฟังหมดแล้ว แต่กลับเป็นโทโมะ ป๊อป และเขื่อน ที่ไม่รู้อะไรเลย
พวกเราเจ็ดคนไม่ได้กะจะปั่นหัวโทโมะเล่นนะ แต่คือตั้งแต่เป็นแฟนกันมา โทโมะก็มีรุ่นพี่
รุ่นน้องเข้ามาอยู่บ่อยๆ เข้าใจจะว่าอัธยาศัยดี แต่คือไม่นึกถึงความรู้สึกกันบ้างหรอ...
แก้วไม่ใช่คนที่โผงผาง ต้องหึงออกนอกหน้านอกตา ทำไมล่ะในเมื่อแก้วเป็นแบบนี้
ทำไมเขาไม่เข้าใจ ทำไมเขาถึงต้องการให้แก้วหึง จำเป็นหรอ?
“แล้วจะเอาไงต่อ?”
“อยู่มันไปแบบนี้แหละเฟย์ อยากรู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก”
“ยัยแก้ว แกก็พูดง่ายน่ะสิ ไม่ต้องมานั่งแอ็บแบบฉันนิ”
ถึงพิชชี่จะอายุเท่ากวิน คืออ่อนกว่าแก้วหนึ่งปี แต่ด้วยความที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย
ไม่อยากเรียกใครพี่ มันจะดูว่าเด็กไปน่ะ คนอื่นก็ไม่ได้ถือสาอะไร
“พี่พิชชี่ จะบ่นทำไมเนี้ย ช่วยพี่แก้วไปสิ” เกลหันไปทำตาขวางๆใส่พี่เกือบชาย
“เกล พิมถามอะไรหน่อยสิ พี่โทโมะนะ ก็หล่อใช่ย่อยนะ
ใกล้กันขนาดนั้นเกลแน่ใจนะว่าจะไม่ชอบพี่เขา”
พอพิมพูดจบทุกคนก็หันมาจ้องหน้าเกลทันที เพราะทุกคนลืมคิดเรื่องนี้ไปถนัดเลย
“เฮ้ๆ ไม่ต้องจ้องเกลขนาดนั้น เกลตั้งใจว่าจะเกาะพี่ชายกินไปตลอด
ไม่คิดมีแฟนหรือว่าชอบใครหรอกค่ะ” เกลหันไปยิ้มกวนๆให้พี่ชายตัวเอง
ส่วนพิชชี่ก็หมั่นไส้ในคำตอบของน้องสาวตัวดี เลยเอามือไปขยี้ผมน้องซะยุ่ง
เล่นเอาซะเกลหน้ามุ่ยไปเลย
“หยุดคุยเรื่องนี้ดีกว่า เออเจ๊ ผมว่าจะไปช่วยงานป๊าม๊าที่ญี่ปุ่นน่ะ จะเอาพิมไปด้วย
แล้วที่นี้งานบางส่วนมันก็ค่อนข้างเหมาะกับสายที่ไอพิชเรียนมาน่ะ เลยกะจะเอาไปด้วย”
“เกลไปด้วยนะ”
“เอาสิ พิมจะได้มีเพื่อน”
“เดี๋ยวย่ะ แล้วเรื่องแก้วกับโทโมะล่ะ?”
“เดี๋ยวแก้วจัดการต่อเอง พวกแกสี่คนไปเหอะ พน.ใช่ไหม กี่โมงล่ะ? เดี๋ยวไปส่ง”
“ไม่เป็นไรเจ๊ พน.พวกเจ๊มีเรียนนิไม่ต้องหรอก”
“ไอกวิน กี่โมงบอกมา”
“โอเคๆเครื่องออกสิบโมงครับ”
“ก็แค่นั้น ดึกแล้วกลับบ้านกันได้แล้ว วันนี้เฟย์ฟางนอนกับพี่ไม่ต้องห่วง”
ตอนนี้ทุกคนก็แยกย้ายกลับบ้านกันหมดแล้ว เหลือแค่เฟย์ ฟาง แก้ว นั่งทำงานกันต่อ
จนเสร็จก็ปาไปสี่ทุ่มแล้ว เลยแยกกันไปอาบน้ำและมาร่วมกันที่ห้องแก้ว
“แก้ว เกมนี้ตัวละครหายไปสี่ล้ะ” ฟางพูดขึ้น สามสาวนอนเตียงเดียวกันแก้วอยู่ตรงกลาง
“เฮ้อ แก้วว่านอนกันดีกว่าพรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่” พูดจบก็พากันนอนคิดเรื่องนู่นนี่ไปมา
จนเผลอหลับไปกันทั้งสามคน....
____________________________________________________
เย่!! ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
(ไม่เรียกร้องแล้วความสนใจ55555)
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
