Awesome for you!

8.7

เขียนโดย primpnp

วันที่ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.01 น.

  8 ตอน
  93 วิจารณ์
  18.66K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

6) หึง? บอกเลิก

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ปล: อันนี้ยอมรับว่าเป็นการแต่งลวกๆแต่งไว้เมื่อตอนมอสอง นี่มอสามละ กระบวนการทางสมองแตกต่างกันนิด

_______________________________________________________________

 

 

    “พี่ชายกูเองเขาให้สามสาวออกแบบชุดแต่งงานให้น่ะ ทำไมมึงหึงฟาง?”

 

 

 

    “เออดิ!!” ป๊อปปี้ตอบออกมาหน้าตาเฉย

 

 

 

    “มึงรักของมึง แล้วมึงไม่บอกไปว๊ะ” โทโมะหันมาถามป๊อปปี้

 

 

 

    “ชั่งเหอะมึง ไปเรียนดีกว่า”

 

 

สองอาทิตย์ผ่านไป โทโมะพาเกลมาแนะนำให้ทุกคนรู้จัก โดยไม่แคร์แก้ว

 

ส่วนแก้ว ฟาง และเฟย์เขารู้กัน เพราะตั้งแต่วันนั้นฟางก็เล่าให้เฟย์ฟังหมดทุกอย่าง

 

ส่วนป๊อปปี้และโทโมะก็เล่าให้เขื่อนฟังเช่นกัน เรื่องปิดความลับกับเก็บพิรุธหกคนนี้เก่ง

 

อยู่แล้ว เลยไม่มีฝ่ายไหนหลุด จนวันนี้วันที่พิชชี่กลับมาแก้วไม่มาเรียน

 

เพราะจะไปรับและวางแผนกับพิชชี่

 

 

 

    “พี่แก้วไปไหนหรอคะ”  ช่วงพักกลางวันเกลและจินนี่จะมานั่งกับกลุ่มนี้ตลอด

 

เกลหันไปถามโทโมะนิดๆ ใช่ว่าเค้าจะไม่สน นี่อยู่ๆก็รู้สึกห่างออกจากแก้วเรื่อยๆ

 

อาจจะทำเฉยๆแต่ในใจรู้สึกแปลกๆยังไงไม่รู้ โทรศัพท์ก็ไม่ได้โทรสองอาทิตย์นี้คุยกัน

 

นับคำได้ด้วยซ้ำ

 

 

 

     “พี่ก็ไม่ทราบครับ” โทโมะหันไปตอบเกลยิ้มๆ ฟางและเฟย์มองอย่างหมั่นไส้

 

(หมั่นไส้โทโมะนะ- -)

 

 

 

    “ไม่กินข้าวก่อนหรอสองสาว ” เขื่อนหันไปถามเฟย์ฟาง ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตา

 

ออกแบบงานและชุดเจ้าสาว งานนี้ถือเป็นงานที่ค่อนข้างเป็นหน้าเป็นตา

 

และพี่เขายังอุตส่าห์ไว้ใจให้แค่เด็กปีสามทำงานให้อีก เลยค่อนข้างเต็มที่นิดนึง

 

 

 

    “ไม่อ่ะ เชิญตามสบายค่ะ” เฟย์ตอบ

 

เสียงริงโทนโทรศัพท์เกลดังขึ้น แต่ก็ไม่ได้รับ แอบลอบส่งสายตาให้เฟย์และ

 

ฟางอย่างรู้กัน ฟางเลยขอตัวออกไปก่อน

 

 

ด้านฟางที่แยกตัวออกมา หันกลับไปดูเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครตามมา

 

และพ้นจากสายตาเพื่อนๆแล้ว เมื่อแน่ใจเลยหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาแก้วใจของเขาทันที

 

 

 

    “เฮลโหล~~ แก้วใจ ยูโอเค?”

 

 

    “แน่นอน เมื่อกี้พิชชี่โทรบอกเกลแล้วนิ”

 

 

 

    “อืม ก็เกลส่งสายตาบอกฉันเนี้ยแหละ ฉันถึงโทรหาแกไงเล่า แล้วนี่แกอยู่ ณ ที่แห่งใดรึ”

 

 

 

    “ข้านี้อยู่หน้ามหาลัย พร้อมชายหนุ่มรูปงาม แต่ใจเป็นหญิง เราสองคนกำลังเดิน

 

จับมือกันไป ขอให้เจ้ามารับเสด็จทีโต๊ะประจำ แล้วพาข้าสองคนไปที่โรงอาหารที”

 

 

อย่าได้งงกันไป ที่มาได้เพราะมีเรียนช่วงบ่าย ส่วนพิชชี่คงไม่มีใครสงสัย

 

เพราะคาบบ่ายเป็นแค่การจัดกิจกรรมจะอยู่หรือกลับบ้านก็ได้ ไม่มีใครมาสนใจหรอก

 

ว่าใครจะเขาหรือออก

 

 

 

    “โอเคค่ะ มาได้เลยฟางอยู่ที่โต๊ะล้ะ” แก้วก็วางสายไปไม่นานสองคนก็เดินมาถึง

 

รุ่นน้องที่นั่งอยู่บริเวณนั้นออกจะงงๆที่แก้วเดินจับมือมากับชายหนุ่ม(?)ที่ไหนก็ไม่รู้

 

เพราะคนเกือบทั้งมหาลัยต่างก็รู้ว่า แก้วเป็นแฟนกับโทโมะ

 

 

 

    “พิชชี่นี่ฟาง เพื่อนร่วมกระบวนการที่เล่าให้ฟัง พอเจออีกคนก็คือเฟย์โอเค๊”

 

 

 

    “รู้แล้วค่าแก้ว”

 

 

 

    “เฮ้ย!! บอกว่าผู้ชายไง”

 

 

 

    “ครับผม ไปกันยัง แอ๊บนานแม่งโครตเมื่อย” เฮ้อฟางขอออกความเห็นนะ

 

พิชชี่ไม่ใช่เก้งกวางแบบออกนอกหน้านอกตา หรือออกที่นิ้วอะไรหรอกนะ แต่แบบแอบไง

 

ถ้าไม่บอกใครก็มองว่าพิชชี่เป็นผู้ชายที่หล่อและดูดีคนนึงเลยแหละ

 

ตอนนี้แก้วและพิชชี่ก็เดินเข้ามาถึงโต๊ะแล้ว ยัยเฟย์แอบลอบยิ้มนิดๆส่วนหนุ่มๆ

 

งงเป็นไก่ตาแตกสิครับ ส่วนแม่จินนี่ก็คงอึ้งๆแหละ แต่เกลยิ้มแป้นเลย

 

 

 

    “เอ่อ...ใครหรอแก้ว” จินนี่หันไปถามแก้ว แหมหล่อล่ะสิ ถึงสนใจ

 

ฟางพึ่งเดินเข้ามาเพราะไม่อยากให้ใครสงสัย พิชชี่ก็เล่นตามบทมองไปทางฟาง

 

และก้มหัวทักทายเล็กๆ แต่มือก็ยังกุมอยู่กับแก้วแน่น ส่วนฟางก็เนียนไปตามเรื่องยิ้มตอบนิดๆ

 

และนั่งลงที่เดิมข้างเฟย์

 

 

 

    “รุ่นน้องที่รู้จักกันน่ะ พึ่งกลับมาจากอเมริกา เลยลากมาด้วยกลัวจะเหงา”

 

แก้วตอบไปยิ้มไป แต่คนที่เครียดนี่ดูท่าจะเป็นโทโมะ ทั้งเครียดทั้งงง รุ่นน้องไหน

 

ทำไมเขาไม่รู้ล่ะ - - ป๊อปกับเขื่อนยิ่งงงเข้าไปใหญ่ นี่มันอะไรเกมที่เขาตั้งกันขึ้น

 

เพิ่มตัวละครหรอ?

 

 

 

    “อ่อ...อื้มๆชื่ออะไรล่ะเรา” เขื่อนเริ่มมีสติเลยเอ่ยถามขึ้น

 

 

 

    “พิชชี่ครับ” พิชชี่ตอบยิ้มๆที่ยิ้มนี่คือเห็นผู้ชายหล่อนะไม่ใช่อะไร

 

 

 

    “อิอิ ฮ่าๆ” เกลที่ยืนมองการกระทำของพิชชี่แอบหลุดขำขึ้น

 

 

 

    “น้องเกล!!” เฟย์ ฟาง และแก้ว แอบขึ้นเสียงใส่เกลนิดๆไม่ได้โกรธที่ขำ

 

แต่แบบอย่าหลุดสิน้อง...

 

 

 

    “อุ้ย!!sorry ค่ะ เอิ่ม...ขะ..ขึ้นเรียนก่อนดีกว่าเนอะ บายๆค่ะ”

 

พูดจบเกลก็หันหลังขวับไปทันที ถ้าอยู่นานกว่านี้มีหวังแผนของสาวๆแตกเพราะเธอเป็นแน่

 

 

 

    “ยินดีที่ได้รู้จักนะจ๊ะ พิชชี่” จินนี่ยอดเสียงหวานใส่พิชชี่ ทำเอาฟางแอบยิ้มในใจ

 

 

 

    “ครับ”

 

 

 

    “หล่อๆอย่างงี้ มีแฟนยังจ๊ะ ฟรีแมนหรือเปล่า??”

 

ฟางแกล้งทำเป็นส่งเสียงหวานตัดหน้าจินนี่ทันที

 

 

 

 

    “ไม่แน่ใจในสถานะตอนนี้เหมือนกันครับ” พิชชี่พูดและก้มลงมองไปที่มือตัวเองที่แก้ว

 

กุมไว้แน่น เฟย์ ฟาง แก้ว รู้ทันทีว่ามันเล่นเนียนมาก แก้วคลายมือตัวเองออกและ

 

ไปนั่งตรงข้ามฟาง เพื่อช่วยกันออกแบบงานส่วนพิชชี่บอกว่าขอแยกไปเข้าห้องน้ำ

 

แต่ก็แค่แอบไปคุยกับเกลเท่านั้น...ใช่แล้ว...พิชชี่กับเกลน่ะ เป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกัน

 

ห่างกันแค่หัวปีท้ายปี แต่พิชชี่เลือกเรียนสายนอก เลยทำให้จบเร็วกว่าปกติ

 

ด้านสามสวยที่นั่งทำงานภายใต้การจับจ้องอย่างไม่วางตาของสามหนุ่ม

 

เล่นเอาจินนี่เดินเหวี่ยงออกไปทันทีเพราะดูแล้วไม่มีใครสนใจเธอเลยจริงๆ

 

 

    “แก้วๆ ชุดเป็นไงสวยไหม?ฟางเอาไปแก้มานิดหน่อย”

 

ฟางยื่นแบบชุดเจ้าสวยให้เฟย์และแก้วช่วยดู

 

 

 

    “สวยมากเหอะแก ไว้งานแต่งฉันชุดเจ้าสาวแกออกแบบนะ”

 

 

 

    “ถ้าฟางออกแบบให้แก้ว งั้นแก้วต้องออกแบบให้เฟย์

 

ส่วนของฟางไว้แก้วกับเฟย์จะช่วยกันดีมั้ย?55555”

 

 

 

     “ไว้ฟางหาเจ้าบ่าวได้ก่อนนะ เอ๊ะแต่แก้วพิชชี่น่ะ...หล่อดีนะ”

 

ฟางเริ่มเข้าสู้เกมเกมนี้

 

 

 

    “เฮ้ยๆไม่ได้ๆคนนี้แก้วหวง”

 

แก้วพูดหน้าตาระรื่น สามหนุ่มที่นั่งฟังบทสนทนาอยู่ด้วย เลยทำตัวไม่ถูก

 

 

 

    “อย่ากั๊กดิแก้ว คนของแกก็มี คนนี้ก็ให้ฟางไปดิว๊ะ”

 

 

 

    “ก็บอกแล้วไงตอนนี้ยังไม่แน่ใจในสถานะความสัมพันธ์เลยยังไม่อยากตัดสินใจ”

 

 

 

    “หมายความว่าไงว๊ะแก้ว ไอโมะมันก็แฟนแกนะเว่ย” ป๊อปปี้พูดขึ้น

 

 

 

    “อื้ม...โทโมะ แก้วว่าลองเลิกกันไหม? ยิ่งคบยิ่งเหนื่อย...”

 

ไม่ใช่แค่โทโมะ ป๊อปปี้และเขื่อนที่งง สองสาวเฟย์ฟางก็งง

 

ไม่คิดว่ายัยแก้วจะเอาตั้งแต่วันแรก และไม่ได้คิดว่าจะถึงขั้นบอกเลิกคิดกันไว้

 

ว่าจะแค่ทำให้หึง แต่นี่บอกเลิกเลยออ?

 

 

 

    “อื้ม...” โทโมะตอบแค่นั้นและเดินออกไปทันที

 

ป๊อปปี้จะเดินตามแต่เป็นฟางที่รั้งแขนเขาไว้

 

 

 

    “ทำไม?” ป๊อปปี้หันมาถามฟางด้วยความสงสัย นั่นเพื่อนเขาถูกบอกเลิกนะ

 

ทำไมไม่ให้ตามล่ะ?

 

 

 

    “เวลาแบบนี้ ใครๆก็อยากอยู่คนเดียว” ป๊อปปี้พยักหน้าเข้าใจและนั่งลงที่เดิม

 

 

 

 

____________________________________________________

คิดไว้ว่าอยากอัพอีกเรื่อง เพราะยอดเม้นดีกว่าเยอะแต่แบบ..

#สารภาพ plot เรื่องนั้นน่ากลัว55555 ไม่ใช่ไงเรายังคิดไม่ออก

เลยอัพอันนี้ขั้นก่อน กลัวทุกคนจะลืม แม้ว่าเม้นจะน้อยเพียงใดก็ตาม--

 

#primprame

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา