Awesome for you!

ปล: มึนๆงงๆ อัพแก้ขัดไปงั้น55555

_______________________________________________________

 

@suvarnabhumiairport

 

 

เวลา 9:30 am.

 

 

ตอนนี้สามสาวเดินทางมาส่งผู้ร่วมกระบวนการทั้งหมด ไปประเทศญี่ปุ่น

 

 

 

     “เฮ้อ...จะไปก็ไม่บอกล่วงหน้าจะได้จัดงานเลี้ยงอำลาให้” เฟย์บ่น

 

 

 

     “แหม ก็มันกะทันหันนี่ครับ ขอบคุณพวกพี่นะที่มาส่ง อ่อเจ๊ผมขอโทษนะ

 

ที่ดึงตัวละครออกจากเกมของเจ๊แบบนี้ ไม่คิดนิว่าจะถึงขั้นบอกเลิก”

 

 

 

     “เฮ้ย คิดมากน่า เรื่องแค่นี้เจ๊จัดการเอง แล้วนี่น้องเกลบอกพี่โทโมะว่าไงเนี้ย”

 

แก้วหันไปถามเกล เพราะเกลก็ถือเป็นตัวสำคัญในเกมของโทโมะด้วยเหมือนกัน

 

 

 

     “เมื่อวานพี่เขื่อนบอกว่า พี่โทโมะเมามากค่ะ ก็เลยตัดสายเกลทิ้ง

 

ฝากพวกพี่แก้วด้วยละกันนะ”

 

 

 

     “ฟางว่านะ บอกความจริงพวกนั้นไปเหอะนะ ส่วนแก้วน่ะรุ่นพี่ปีสี่มองแกเยอะแยะไป”

 

 

 

     “ฉันเห็นด้วยนะย๊ะ” พิชชี่พูด วันนี้แต่งตัวดูดีเว่อร์ แต่การพูดการจานางมาเต็มมาก- -

 

 

 

     “ไม่ได้หรอก มันจะกลายเป็นว่าแก้วปั่นหัวโทโมะเล่นๆนะ”

 

ใช่ว่าที่พูดแบบนี้แก้วจะคิดออกนะ ใครจะไปรู้เล่าว่าอยู่ดีๆจะเป็นงี้

 

อุตส่าห์รอจนพิชชี่กลับมามีแผนอย่างดี แต่นี่แค่วันเดียวเองนะ โอ้ว!ชีวิต

 

 

 

     “แล้วพี่แก้วจะเอาไง บอกเลิกไปแล้วด้วย”                                            

 

 

 

     “ไม่รู้สิพิม พี่คิดไม่ออก”

 

 

 

     “อ่าว คิดว่าแกมีแผน” เฟย์หันมามองงงๆไอเราก็คิดว่ามีแผนแล้วซะอีก

 

เห็นบอกไม่เป็นไรอย่างเดียวเลย

 

 

 

     “เออน่า มีฟางทั้งคนเนอะ สบาย”

 

 

 

     “แก้ว ตอนนี้ฉันตัน แกอย่าพึ่งพูด อ๊ะ! ได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว มากอดกันๆ”

 

ทั้งเจ็ดคนบอกลากัน กอดกันบ้าง อะไรบ้าง จากนั้นก็แยกกัน

 

 

สามสาวตัดสินใจไม่ไปมหาลัยเพราะเลยเวลามามากแล้ว เลยมารวมตัวกันที่คอนโดฟาง

 

วางแผนว่าจะเดินเกมต่อไปยังไง เพื่อให้ผลลัพธ์ออกมาดีที่สุด และเนียนที่สุด

 

 

 

     “เอาไงดีล่ะฟางจ๋า”

 

 

 

     “ไม่ต้องเลยแก้ว ทีงี้มาปรึกษาตอนแกบอกเลิกโทโมะไม่ถามกันก่อนว๊ะ

 

แล้วนี่ไม่เสียใจเลย?”

 

 

 

     “อืม...ไม่อ่ะสนุกดี” แก้วยิ้มระรื่นและตอบออกมา

 

 

 

     “ห๊ะ!!” เฟย์ฟางพูดขึ้นพร้อมกัน สรุปคือมันรักกันใช่ไหมเนี้ย

 

บอกเลิกเขาแล้วสนุกดี โอ๊ยเพลียค่ะ- -

 

 

 

     “แกสองคนจะเสียงดังทำไมเนี้ย”

                --- ครืด ครืด ----

 

 

ไอโฟนเครื่องสวยหนึ่งในสามเครื่อง ที่วางเรียงรายอยู่บนโต๊ะกระจกสั่นขึ้น เฟย์ลุกขึ้นไปดู

 

 

 

      “เขื่อนโทรมาน่ะ” เฟย์เงยหน้าขึ้นมาบอกเพื่อนสาวสองคน กดรับและเปิดลำโพง

 

จากนั้นก็เอาไปวางไว้ตรงกลางของทั้งสามคน

 

 

 

     “ว่าไงคะคุณชาย”

 

 

 

     “วันนี้โดดเรียนหรอครับที่รัก”

 

 

 

     “อื้ม เฟย์มีธุระนิดหน่อยน่ะ แล้วนี่เขื่อนอยู่ไหนคะ? ”

 

 

 

     “โรงพยาบาลครับ ไอโมะมันบ้าน่ะ ถนนมีให้ขับดีๆ เสือกพารถเข้าเกาะกลางซะงั้น ”

 

เฟย์หันมามองหน้าแก้ว ดูก็รู้ว่าห่วงขนาดไหน ดวงตาเริ่มมีน้ำตาคลอ จนไหลออกมาเป็นสาย

 

 

 

     “เดี๋ยวเฟย์ไปนะ โรงพยาบาลอะไรล่ะ”

 

 

 

     “เจ้าพระยาครับ เฟย์แค่นี้ก่อนนะหมอออกมาแล้ว” เขื่อนก็ตัดสายทิ้งไปทันที

 

ฟางกับเฟย์ต้องช่วยกันลากแก้วไปโรงพยาบาล เพราะตอนนี้แก้วไม่มีสติแล้ว

 

น้ำตาก็เอาแต่ไหล ไม่พูดไม่จาสักคำ ดีที่ยังไม่ได้คืนรถเขื่อนเลยไปได้เร็วหน่อย

 

พอมาถึงหน้าโรงพยาบาล เฟย์กับฟางตกลงกันว่า จะให้แก้วไปเยี่ยมสภาพแบบนี้ไม่ได้

 

เพราะโทโมะต้องการกำลังใจ ไม่ใช่ต้องมานั่งปลอบแก้ว

 

 

 

     “ยัยแก้ว แก้วววววใจ แก้วเอ้ย ยู้ฮู้” เฟย์พยายามเรียกแก้วและโบกมือไปมาตรงหน้า

 

 

 

     “โอ๊ย!! เฟย์....ฟางล่ะปวดหัวจริงจัง เอางี้นะ”

             

 

               --- ป้าบบบบบ!! ----

 

 

 

     “โอ๊ยย!! ใครตบหัวว๊ะ” แก้วโวยวายขึ้นมาทันที

 

 

 

     “ฉันเอง แกจะทำไม”

 

 

 

      “จิ๊ อ่าวแล้วมาที่นี่ทำไมอ่ะ”

 

แก้วจิ๊ปากใส่ฟาง และมองไปรอบๆ ก็นั่งงงว่ามาอยู่โรงพยาบาลได้ไง

 

 

 

    “แกนี่มัน...หึย! ก็โทโมะขับรถชนเกาะกลางเลยมาเยี่ยมมันไง แล้วแกก็นั่งร้องไห้

 

สติหลุดลอยมาตั้งแต่ที่คอนโดเนี้ย ตั้งสติหน่อยสิแก้ว แกจะร้องไห้ให้มันเป็นห่วงทำไม ”

 

เฟย์ร่ายยาว และลากแก้วเข้าไปในโรงพยาบาล ฟางก็เดินไปถามเลขที่ห้องพัก

 

และพากันขึ้นไปที่ห้อง

 

 

 

@ ห้อง 227

 

 

 

     “แก้ว แกอย่าลืมนะ ว่าแกเป็นคนบอกเลิกมัน เดินตามแผนไปให้ดีๆนะ”

 

ฟางเตือนสติเพื่อนรัก เพราะบอกให้พูดความจริง มันก็ไม่เอา มีแผนสำรองไหม

 

มันก็ไม่มีเลยไม่รู้จะเอาไงเหมือนกัน แก้วหันมามองหน้าฟางยิ้มๆ

 

และเปิดประตูเข้าห้องไป เฟย์ฟางมองหน้ากันงงๆ และเดินตามไป

 

 

 

     “ลา ลา ลา ลัลลา เฮ้ๆ5555 แผนสดนะ” แก้วเดินฮัมเพลงเข้ามาในห้อง

 

และหันกลับมาบอกเฟย์ฟาง เขื่อนป๊อป โทโมะ(ที่พึ่งฟื้น)ออกจะงงๆ ที่แก้วพูด

 

 

 

     “แล้วแต่แก” ฟางบอกเซ็งๆ แล้วเดินไปนั่งตรงโซฟา

 

 

 

     “เป็นไงล่ะ ได้ข่าวว่าไม่ชอบขับรถบนถนน” เฟย์เดินไปยืนข้างๆเขื่อน ตรงเตียงของ

 

โทโมะ ส่วนแก้วเดินไปยืนอีกฝั่งข้างป๊อป ส่วนฟางนั่งอ่านนิตยสารอยู่ที่โซฟา(ใช่เวลามั้ย?)

 

 

 

     “ก็ยังไม่ตาย เห็นน้องเกลมั้ย?” โทโมะหันมาตอบเฟย์ และถามถึงเกล

 

แก้วแอบคิดในใจว่าโทโมะคงโกรธแก้วมากสินะ หน้ายังไม่มองด้วยซ้ำ

 

 

 

      “น้องแกไปญี่ปุ่นแล้ว ไปเมื่อเช้าน่ะ” ฟางตอบแทน ตาก็ยังมองหนังสือไป

 

หูก็ฟังไป ปากก็ยังจะตอบได้อีก- -

 

 

 

     “อ่าวไม่เห็นน้องจะบอกแลยนิ”

 

 

 

     “น้องบอกว่าโทรหาพี่เขื่อนแล้ว แต่พี่เขื่อนบอกว่าพี่โทโมะเมามาก เลยตัดสายทิ้ง”

 

 

 

     “แล้วพิชชี่ล่ะ ไม่มาหรอ” ป๊อปปี้หันมาถามแก้ว แก้วจ้องหน้าโทโมะอย่างหมั่นไส้

 

เช๊อะ!เรื่องนี้แก้วไม่ผิดนิ ยังจะมาทำเป็นไม่สนใจอีก

 

 

 

     “ไปญี่ปุ่นกับเกลนั่นแหละ” แก้วตอบ และเดินอ้อมมานั่งข้างฟาง

 

ไม่สนก็ไม่ง้ออยู่แล้ว ทำตัวเองชัดๆ

 

 

 

     “อ่อ...ห๊ะ!!” สามหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกัน จะไม่ให้ตกใจได้ไง นี่มันอะไรกัน

 

เกลกับพิชเจอกันครั้งแรกจะไปด้วยกันได้ไง

 

 

 

     “อะไร?เสียงดังทำไม” ฟางเงยหน้าจากนิตยาสารในมือ แล้วถามขึ้น

 

 

 

      “ไปด้วยกันได้ไง?” สามหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียง

 

เล่นเอาสามสาวมองหน้ากันงงๆ ฟางยักไหล่นิดๆและอ่านหนังสือต่อ

 

ส่วนเฟย์ก็เดินเอาผลไม้ไปล้าง แก้วมองดูการกระทำของเพื่อนๆ ก็พอจะเ­ข้าใจว่า

 

เขาต้องตอบสินะ

 

 

 

     “จะตะโกนทำไม เขาสองคนเป็นพี่น้องกันนะ ทำไมจะไปด้วยกันไม่ได้”

 

แก้วตอบออกมาตามตรง ณ จุดนี้อะไรจะเกิดก็คงต้องปล่อยไปสินะ

 

 

 

     “หมายความว่าไงแก้ว?” เขื่อนถามขึ้นพอดีกับที่เฟย์เดินกลับมาพอดี

 

 

 

     “แก้วมันก็หมายถึง พิชชี่กับเกล เป็นพี่น้องแท้ๆกันไง ก็แค่เนี้ย”

 

เฟย์บอก และเดินไปนั่งข้างๆฟาง เท่ากับว่าตอนนี้สามสาวนั่งกันอยู่ที่โซฟาง

 

มีฟางอยู่ตรงกลาง สิ้นคำพูดเฟย์ แก้วก็ไม่รู้จะทำไงต่อ ทั้งห้องเลยยังไม่พูดอะไร

 

ฟางหยิบไอโฟนขึ้นมา

 

 

 

Line @ I-PHON (FNG.,KWJ.)

FNG.: จะเอาไงคะพ่อไก่

KWJ.: แล้วแต่แม่เป็ดล้ะกันTT”

 

FNG.: แน่ใจนะ แม่เป็ดไม่เคยทำอะไรธรรมดานะ><

KWJ.: ก็ตอนนี้พ่อไก่ตันแล้วนิ คิดไม่ออกแล้ว

FNG.:งั้นถ้าแม่เป็ด พูดอะไร พ่อไก่ก็ช่วยไหลๆมาตามน้ำนะคะ

KWJ.:ตามนั้นครับแม่เป็ด แม่เป็ดบอกเฟย์เย่ด้วยนะครับ

FNG.: โอเคค่ะ พ่อไก่ ใจดีๆไว้ล่ะ ยิ้มๆ

KWJ.:;)) สบายยย~~~

 

Line @ I-PHONE (FNG.,FYE.)

FNG.: เฟย์เย่ เราจะไปต่อล้ะนะ

FYE.: มีแผน?

FNG.:คิดสดย่ะ!

FYE.:- - อีกล้ะ

FNG.:เหอะน่า แกก็ช่วยไหลๆมาเป็นเพื่อนพ่อไก่หน่อยล้ะกัน

FYE.:อ่าๆจัดมาตอนนี้มันเงียบไปนะ

 

Line @ I-PHONE (จบการสนทนา)

 

 

สามสาวเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์เห็นหน้าตาหนุ่มๆคงคิดหนักกันน่าดู

 

คิ้วจะผูกเป็นปมกันอยู่แล้วน้ะ

 

 

 

     “คิดอะไรกันอยู่น่ะ ถ้าเรื่องเกมบ้าๆที่พวกนายเล่นน่ะ เชื่อสิมันโอเว่อร์แล้ว”

 

 

 

     “รู้ได้ไง?” ป๊อปปี้ถาม

 

 

 

     “เกลเล่าให้พวกเราฟัง ตั้งแต่วันแรกที่พวกนายไปขอร้องน้องให้ช่วย”

 

แก้วตอบเรียบๆ โทโมะหันหน้ามองแก้วคอแทบหลุด

 

 

 

     “แล้วเรื่องพิชชี่ เรื่องบอกเลิกอีก คิดจะปั่นหัวพวกเราเล่นหรือไง?”

 

เป็นโทโมะที่ถามแก้วออกไป เพราะตอนนี้เหมือนเขาโง่เป็นควายโดนหลอกอยู่ฝ่ายเดียว

 

 

 

     “เปล่าซะหน่อย พิชชี่มันเป็นเกย์ ส่วนเรื่องบอกเลิก

 

แค่คิดว่าลองให้อยู่กับตัวเองดูบ้าง น่าจะดีไง ”  แก้วตอบและจ้องหน้าโทโมะนิ่งๆ

 

 

 

     “การคบเป็นแฟนกัน อย่ามัวแต่แคร์คำพูด หรือสายตาคนอื่นเขา...

 

ความรัก มันเป็นเรือง"ของเรา"...แค่..."สองคน" ” 

 

ฟางพูดขึ้นนิ่งๆ ทุกคนหันไปมองหน้าฟางโดยปริยาย

 

จนฟางรู้สึกว่าโดนจ้องเลยเงยหน้าขึ้น.....

 

_________________________________________________________

จะมาบอกว่าที่อัพเรื่องนี้ เพราะเรื่องอื่นยังไม่แต่งเลย พล๊อตมีนะในหัว แต่มันเรียบเรียงไม่ถูก

 

จะให้เเต่งลวกๆก็ได้ แต่กลัวมันออกมาไม่ดี แค่นี้ก็ไม่ดีแล้ว

 

แล้วก็ช่วงนี้ปัญหาชีวิตลุมล้อมมาก เฃเล่นคอมได้แค่คืนวันศุกร์กับเสาร์ วันอื่นแม่ห้าม

 

ไหนจะเรื่องเพื่อนอีก คือปัญหาเยอะมากจริงๆ แล้วก็ใครที่ฟอวทวิตปริม น่าจะรู้ว่าปริมเกรียน

 

มากนะ จะฟอลก็คิดกันดีๆนะ ปริมเวิ่นมากนะ ปริมบ้าเกาหลี (snsd,exo,f(x)) 

 

แต่ปริมไม่แอนตี้กามิ หยาบบ้างเป็นครั้งครา ใครฟอลไปก็ทักได้ แต่ถ้าจะอันก็อันได้นะ 

 

เพราะมันรกทามไลน์มาก!!! 55555555555555