โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

                               >>> ความเดิมตอนที่แล้ว <<<
" พวกนายทำแบบนี้ แล้วคิดว่ามันจะถูกต้องรึไง " 
" แล้วเธอเป็นใครกัน " 
 

 
                                     แก้ว past 
" ฉันแก้วใจกล้า ไม่เคยเกรงกลัวผู้ใด  แล้วนายล่ะไอ้หน้าตุ๊ด " ฉันตอบไปด้วยความมั่นใจ 
" ฉันคุณชายโทะโมะ ยินดีที่ได้รู้จัก " ไอ้คนที่ชื่อโทะโมะนั่นตอบเสียงเรียบ 
" คือว่า...ขอโทษแทนเพื่อนฉันด้วยนะค่ะ พอดีแก้วเขาลืมกินยาน่ะ " ยัยฟางพูดแทรกขึ้นมา 
" นี่ยัยฟางเธอจะไปขอโทษพวกนั้นทำไม เธอก็รู้ว่าพวกนั้นชอบใช้กำลังเป็นคนไม่ดี มันต้องโดนสั่งสอนซะมั่ง " ฉันเริ่มอธิบายให้ัยัยฟางเข้าใจ 
" แต่ว่าพวกนั้น ก็จัดการกับพวกอันธพาลไปเมื่อตะกี้นี่เอง แล้วพวกนักเรียนที่นี้ก็ดูเหมือนจะชอบพวกเขาด้วยนะ " ยัยฟางเถียงอีก
" เธอจะเข้าข้างพวกมันไปทำไมกัน เธอเป็นเพื่อนฉันนะ " ฉันเริ่มทวงสิทธิ์ในความเป็นเพื่อน
" ใช่แล้วล่ะพี่ฟาง แก้วเขาพูดถูกพวกนี้น่ะ ชอบใช้กำลัง ก็เท่ากับว่าเป็นคนไม่ดีไงล่ะ " ยัยเฟย์นี่ตอบถูกใจฉันเสียจริง 
" นี่พวกเธอจะคุยกันอีกนานไหม ถ้าไม่มีอะไร ฉันจะได้ไปเรียน " ไอ้คนที่ชื่อโทะโมะพูดขึ้นอีกครั้ง ฟังแล้วหมั่นไส้จริงๆเล้ย หน้าก็หวานอยู่หรอก แต่เสียงเนี่ยแหบยังกะมีอะไรไปติดอยู่ที่คอ
" หน้าอย่างพวกนายเนี่ยนะ เรียนหนังสือ ฉันว่า ไปอยู่กับพวกกุ้ยข้างถนนซะเหอะ " ฉันพูดไปด้วยความโมโห 
" นี่พวกเธอสามคนน่ะรีบมาเร็วเข้า เดี๋ยวก็โดนไล่ออกหรอก " ผู้หญิงรูปร่างเหมือนคนจีนคนหนึ่งเรียกพวกฉันให้ออกห่างจากพวกเงินเหลือใช้เนี่ย  แต่ฉันก็ยังดื้อดึงไม่ยอมฟัง เพราะอยากจะรู้ว่าไอ้พวกบ้าเนี่ยมันจะแน่สักแค่ไหน
" แล้วเธอล่ะยัยทอมซ่า อยากโดนมากรึไง " นายหน้าหวานนั่นเริ่มขู่ฉัน
" เธอคงจะเป็นเด็กที่ย้ายจากโรงเรียนสตรี lady hight school มาซิท่า " คนที่หน้าเหมือนหมีพูดขึ้น
" สงสัยอยู่กลับผู้หญิงนานๆ เลยกลายพันธุ์สินะ ฮ่าๆๆ " ไอ้หน้ายาวเริ่มกวนประสาทฉันทันที
" มันก็จริงของเอ็งนะไอ้เขื่อน ดูดิ เป็นผู้หญิงแท้ๆกลับใส่ชุดผู้ชายมาโรงเรียน แบบนี้เขาเรียกว่าอะไรน้า " ไอ้หน้าลิงนี่ก็อีกคน
" พวกวิปริต ผิดผี ผิดเพศยังไงล่ะไอ้เคนตะ ฮ่าๆๆๆ " นายโทะโมะนั่นพูดคำๆนึงออกมา มันทำให้ฉันแทบบ้าจนคุมสติเอาไว้ไม่อยู่ 
" พวกแก ..ไม่ได้ตายดีแน่ " ฉันตะโกนสุดเสียงก่อนจะปล่อยมันอันทรงพลังออกไป 
" พลั๊ก !!! " เสียงหมัดกระทบเข้าที่แก้มซ้ายของนายหน้าหวาน ทำให้เขาล้มลงกับพื้นทันที
" อ้าว..เฮ้ย " ทุกคนในนั้นอุทานพร้อมกัน 
" ไอ้โทะโมะเป็นไรป่าว ! " นายหน้าหมีนั่นพูดขึ้นพร้อมกับไปผยุงตัวนายหน้าหวาน 
" ฉันไม่เป็นไรหรอกไอ้ป๊อป " นายหน้าหวานลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล พร้อมกับเอามือกุมที่แก้มไว้ 
" นี่เธอ หมัดหนักไม่เบาเลยนี่ ถึงขนาดทำให้ไอ้โทะโมะที่ว่าโค่นยากแล้ว ยังล้มลงไปนอนกับพื้นได้ " ไอ้หน้าลิงพูดขึ้นและยกนิ้วโป่งให้ฉัน 
" เป็นไงคุณชายโทะโมะ เจอฤทธิ์ยัยทอมนี่ถึงกับหงายท้องเลยเหรอ ฮ่าๆๆ "  ไอ้หน้ายาวหัวเราะขึ้นมา
" นี่ยัยตัวแสบกล้ามากนะอยากโดนรึไง " ไอ้โทะโมะนี่กำลังจะตบฉัน แต่จู่ๆก็มีก้อนหินลูกนึงลอยมาโดนที่หัวของมัน " พลั๊ก !!" 
" ไอ้จองเบเอาก้อนหินมาปาใส่หัวฉันทำไมวะ ฉันกำลังจะสั่งสอนยัยทอมบ้านี่ไอ้รู้จักที่ต่ำที่สูงอยู่เลย " ไอ้หน้าหวานนั้นหันไปโวยใส่ไอ้แว่นที่ตอนนี้ มันกำลังอ่านหนังสือเล่มหนาอยู่ ราวกับว่าอยู่คนล่ะโลกกับฉันยังไงยังงั้น 
" นี่ ไอ้โทะโมะ เราไม่เคยทำผู้หญิงนะ มันเป็นกฏที่นายตั้งขึ้น จำไม่ได้รึไง " ไอ้หน้าหมีพูดขึ้นมา
" ทำไมวะ เป็นผู้หญิงแล้วต่อยกับผู้ชายไม่ได้งั้นเหรอ ถึงจะเป็นผู้หญิง ก็ซัดพวกผู้ชายกล้ามใหญ่ๆไปนอนลงโล่งมาหลายรายแล้วนะ " ฉันโหโมสุดขีด ที่ไอ้พวกบ้านั่นกำลังดูถูกลูกผู้หญิงอย่างฉัน
" นี่ไอ้ป๊อป แกดูมันสิ มันหน้านัก กฏข้อนั้นน่ะฉันจะเป็นคนยกเลิกมันเอง " ไอ้หน้าหวานนั่นก็คงโกรธเหมือนกัน
" เข้ามาสิ อยากโดนแบบเมื่อกี้อีกป่าวห่ะ ไอ้หน้าติ้ม "  ฉันโกรธจนควันออกหู
" หน๊อยยัยทอมตัวแสบ อย่าอยู่เลย " ไอ้หน้าหวานนั้นเตรียมพุ่งเข้ามาหาฉันอย่างสุดกำลัง แต่ไอ้หน้าลิงกับไอ้หน้ายาวดันมาจับแขนทั้งสองข้างของมันไว้
" ปล่อยกูสิวะ ไอ้เคนตะ ไอ้เขื่อน ฉันอยากจะฆ่าแม่นี่อยู่แล้วนะ " 
" มาสิวะไอ้หน้าตุ๊ด ดูสิว่าจะแน่สักแค่ไหน "  ฉันเริ่มบุกเข้าหาบ้าง แต่ยัยฟางกับยัยผู้หญิงหน้าคล้ายคนจีน เข้ามาล๊อคที่แขนของฉันไว้ก่อน แต่ฉันก็พยายามใช้เท้าเพื่อเตะปากของหมอนั่นสักหน่อย แต่ก็สู้แรงของเพื่อนไม่ไหว ยัยฟางจึงลากฉันออกมา 
" นี่ปล่อยฉันสิ ฉันจะเอาเลือดหัวของมันออกมา " ฉันตะโกนเสียงดัง 
" ยัยทอมบ้า อย่าให้เจอนะ ฉันจะทำให้ได้รู้ซึ้งถึงการเจ็บปวด " ไอ้หน้าหวานนั่นตะโกนออกมา 
" หึ ! ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้หน้าติ๋ม " 
" แล้วอย่าลืมมาเอาคืนล่ะ ยัยทอมแสบ " 
 จากนั้นยัยฟางกับยัยคนจีนนั่นก็ลากฉันมาไกล แต่ก็ยังมองเห็นเจ้าพวกนั่นอยู่ลิบๆ 
" ฉันชื่อมีนนะอยู่ ม. 5 ห้อง B แล้วพวกเธอล่ะ ชื่ออะไรกันบ้าง " ยัยคนจีนนั่นพูดขึ้น 
" ฉันแก้ว อยู่ ม.5 ห้อง A " ฉันทักทายพร้อมกับจับมือยัยมีน
" ฉันฟางนะ อยู่ ม. 5 ห้อง A จ๊ะ " ยัยฟางพูดบ้าง
" ส่วนฉันเฟย์นะเป็นน้องสาวฝาแฝดพี่ฟาง อยู่ ม.5 ห้อง B " ยัยเฟย์ก็ไม่น้อยหน้า 
" แก้ว เธอนี่กล้ามากเลยนะที่ไปหาเรื่องพวกนั้นน่ะ รู้หรือป่าวว่าคนพวกนั้นน่ะ เวลามีเรื่องกับใคร อีกฝ่ายจะโดนเล่นงานจนหมดสภาพเลยนะ บางครั้งถ้าพวกเขาเกิดไม่ชอบขี้หน้าใครขึ้นมา ก็จะไล่คนๆนั้นออกจากโรงเรียนเลยล่ะ เพราะฉะนั้น ฉันว่า เธอควรจะอยู่ห่างจากพวกเขาเสียเถอะนะ " ยัยมีนบรรยายใหญ่
" ไอ้พวกนั้นก็แค่แก๊งอันธพาลที่พ่อแม่ส่งมาเรียน แล้วยังทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาอีก ถ้าฉันรู้ว่าพ่อแม่พวกมันเป็นใครล่ะก็ ฉันจะเข้าไปอบรมพวกมันซะให้เข็ด " ฉันพูดขึ้นด้วยความมั่นใจ
" เธอยังไม่รู้จักพวกเขาดีพอ " ยัยมีนบอกเป็นนัยต์
" แล้วพวกมันเป็นใครกันล่ะ " ยัยเฟย์ทำท่าทางสงสัย
" งั้นเริ่มจากนายที่หน้าเหมือนลิงกังนั่นก่อนเลย คนนั้นน่ะชื่อเคนตะ ทางบ้านรวยมาก ใจร้อน มุ่งมั่นเอาจริงเอาจังกับทุกเรื่อง แต่เสียเรื่องเดียว คือ เรื่องความรัก "
" ความรักหรอ " ยัยฟางแปลกใจ 
 " อืม ส่วนคนที่หน้ายาวๆหน่อยอ่ะนะ ชื่อว่าเขื่อน นายนี่น่ะพูดเก่งมาก พูดจนทำให้คนที่อยากฆ่าตัวตาย กลับมามีกำลังใจก็ยังได้เลย คบผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เป็นแฟนแค่อาทิตย์เดียว เดี๋ยวก็เปลี่ยนไปอีกคนล่ะ แถมยังโกหกเก่งอีก " 
" คนอะไรชื่อฝ่ายกั้นน้ำ สงสัยบ้านคงจะน้ำท่วมทุกปี " ยัยเฟย์พูดออกมา
" แล้วคนที่หน้าเหมือนหมี ผมตั้งๆหน่อยอ่ะ ชื่อว่าป๊อปปี้ เป็นคนที่ดูสุขมหน่อยนะ เขานะเป็นผู้ชายที่ดูอบอุ่นที่สุดในบรรดาพวก K-OTIC แล้วล่ะ แต่เขาก็ออกจะเจ้าชู้เล็กน้อยนะ เป็นคนที่สาวๆกำลังตามติดทุกวัน "
" คนแบบเนี่ยฉันไม่ชอบเลยอ่ะแก้ว " ฟางพูดขึ้นมาด้วยแววตาไม่ชอบใจ
" ส่วนคนที่ใส่แว่นหน้าตาออกเกาหลีนั่นน่ะ ชื่อจองเบ จากที่ดูภายนอกฉันก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเขาเสียหรอกนะ แต่ที่เห็นๆกันอยู่ทุกวัน ก็จะเป็นคนเงียบๆ ไม่พูดไม่จากับใคร แม้แต่สาวๆน่ารักๆส่งสายตาให้ ก็ยังไม่ชายตามองเลย คงจะแปลกที่สุดในกลุ่มพวกนั้นแล้วมั่ง " 
" ชื่อจองเบหรอแปลกดีจัง ดูลึกลับแฮะ " ฉันอุทานออกมาอย่างแปลกใจ 
" ส่วนคนที่เธอเพิ่งต่อยไปอ่ะ ชื่อโทะโมะ (เรื่องนั้นฉันรู้อยู่แล้วย่ะ) เป็นหัวหน้ากลุ่ม ป๊อปที่สุดในหมู่สาวๆแล้วล่ะ ดูเหมือนว่าพวกสาวๆอยากใกล้ชิดเขามากเลยนะ แต่ว่าเขาออกจะกระด่างไปหน่อย พูดจาโพ่งพ่าง ดูไม่เหมือนคุณชายเลยสักนิดเดียว "
" คุณชายบ้าคุณชายบออะไรกัน หมอนั่นก็แค่นักเลงหน้าติ๋มอวดดีเท่านั้น " ฉันพูดออกไปอย่างโมโห เพราะเห็นหน้าหมอนี่ทีไร มันชวนอยากให้ออกกำลังกายทุกที 
" อ่อเกือบลืมไป " ยัยมีนพูดขึ้นพร้อมเกาที่หัว 
" อะไีรอีกล่ะยัยมีน " ฉันถามด้วยความสงสัย 
" ก็นายโทะโมะนั่นน่ะ เขาเป็นลูกเจ้าของโรงเรียน ที่เธอกำลังเรียนอยู่นี่ไง " 
" หา!!! ลูกเจ้าของโรงเรียน .. โรงเรียนเนี่ยอ่ะหรอ (วันแรกก็ซวยเลยเรา) " ฉันตกใจมาก 
                                    >>>>> To Be Continued >>>>>>