โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

                                     โทโมะ past 

 สวัสดีครับผมโทโมะครับ หลังจากที่โดนยัยทอมแก้วใจกล้านั่นต่อยเข้าที่ใบหน้าอันแสนหล่อเหลาของผม  บัดนี้แก้มข้างซ้ายของผมเริ่มมีรอยแดงๆ ขึ้นประกอบความเจ็บปวด^^แผล๊บๆ^^ขึ้นมา จนต้องใส่แว่นกันแดดเพื่อปิดบังรอยแผลนั่น ยิ่งมองกระจกมันก็ยิ่งทำให้ชุกคิดถึงใบหน้าของยัยนั่น ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น เพราะตั้งแต่เกิดมาก็ยังไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้ามาทำกับผมแบบนี้ ยัยบ้านี่เป็นคนคนแรกเลยนะเนี่ย แต่จะว่าไปแล้วยัยทอมเนี่ยก็น่ารักดีเหมือนกันนะ เฮ้ย>>!!! คนอย่างฉันเนี่ยนะจะหลงรักยัยทอมหมัดหนักนี่

 ณ ตอนนี้ ผมกำลังเดินไปซื้อของว่างกับไอ้จองเบ ที่ตอนนี้มันก็มัวแต่อ่านหนังสือบ้าบออะไรก็ไม่รู้ ยังกะเดินมากับศพยังไงยังงั้นแหนะ คนอะไรไม่รู้วันๆ พูดไม่กี่คำ

  " ไอ้จองเบ วันนี้จะซื้ออะไรไปกินดีวะ " ผมถามเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มของผม

 " ข้าว " เป็นคำๆเดียวที่ออกจากปากของมัน ผมล่ะเบื่อกับเพื่อนคนนี้เสียจริง

 " เออ...แล้วข้าวอะไรของนายวะ ข้าวมันมีอยู่หลายอย่างนะโว้ย แล้วฉันจะไปเลือกถูกได้ยังไงกัน " 

ผมพูดอย่างหงุดหงิด

 " แล้วแต่นาย " อีกครั้งที่มันตอบแบบกวนๆ แล้วมันก็ก้มอ่านหนังสือบ้านั่นต่อ มันชักจะทำให้ผมหมดความอดทน

 " กวนฉันรึไงวะไอ้จองเบ รู้แบบนี้ฉันมากับไอ้ป๊อปปี้ซะยังจะดูดีกว่าอีก " แต่ดูท่าทางมันจะไม่สนใจคำพูดของผมเลยแม้แต่น้อย

 " ถ้างั้น ฉันเอาข้าวต้มนายกินก็แล้วกัน " ผมพูดเป็นเชิงประชด  

  ณ โรงอาหารโรงเรียนของพ่อผมในช่วงพักกลางวันเนี่ย ไม่รู้ว่าคนมันแห่มาจากไหนก็มิอาจทราบได้ มันอัดแน่นซะจนไม่มีที่จะอยู่อยู่แล้ว ส่วนไอ้จองเบที่ตอนแรกยังกะศพไม่สนใจโลกภายนอก แต่พอมาถึงโรงอาหารสีหน้ามันดูจะต่างจากกับเมื่อตะกี้อย่างมาก สีหน้าคล้ายหงุดหงิดๆยังไงชอบกล ผมดูมันออกครับ เพราะเพื่อนผมคนเนี่ย มันเกลียดสถานที่ที่มีคนเยอะเป็นที่สุด ซึ่งกว่าผมจะลากมันมาด้วยล่ะก็เล่นเอาเหงื่อแทบแตก ในใจผมก็หวั่นๆอยู่ว่าอีกหน้านึงในตัวของไอ้จองเบมันจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ เพราะถ้ามันโกรธขึ้นมาล่ะก็ มันหน้ากลัวยิ่งกว่าขี้ไม่ออกซะอีก ในตอนนั้นเองที่ผมกำลังต่อคิวเพื่อรอสั่งอาหารจากแม่ค้า  

                                   <<< 15 นาทีผ่านไป >>>

  " ทำไมมันนานนักวะ หิวข้าวจะตายอยู่แล้วเนี่ย " ผมเริ่มหงุดหงิด ประกอบกับใบหน้าของไอ้จองเบที่ยืนรอผมอยู่ ก็เริ่มแสดงสีหน้าใกล้จอมมารเต็มที ที่ผมกลัวมันนัก กลัวมันหนา ไม่ใช่เรื่องต่อยตีหรอก เพราะวิชาการต่อสู้ผมไม่เป็นรองใครอยู่แล้ว แต่ที่กลัวก็คือไอ้หมอนี่ถนัดเรื่องแผนการเป็นที่สุด ถ้ามันอยากจะชนะใครแล้วเนี่ย ถึงแม้จะต้องใช้วิธีสกปรกๆก็ตามมันก็จะทำ นั่นล่ะคือสิ่งที่ผมกับสมาชิกในกลุ่มกลัวที่สุด อย่างอาทิตย์ก่อน ไอ้เคนตะยังโดนแม่มันไล่ออกจากบ้านเลย โทษฐานที่เอาหนังสือสุดที่รักของมันไปทิ้งในถังขยะ จากนั้นผมจึงเริ่มเดินหาต้นเหตุที่ทำไมวันนี้ แม่ค้าจึงทำอาหารช้านัก เมื่อไปถึงหน้าเคาร์เตอร์ก็เจอกับผู้หญิง 3 คน เฮ้ย!!! ไม่ใช่สิ ผู้หญิง 2 คน แล้วผู้ชายอีก 1 คน หรือว่าจะเป็นหญิงทั้ง 3 คนวะเนี่ย โอ๊ย !!! สับสนไปหมดล่ะ แต่จะว่าไปยัยพวกนั่นก็คุ้นๆอยู่เหมือนกันนะ แต่จะเป็นใครกันล่ะ พอผมเดินไปใกล้ๆก็เจอกับโจทย์เก่าเมื่อเช้านี้เอง จะเป็นใครไปไม่เลยนอกจากยัยทอมตัวแสบนี่ ซึ่งตอนนี้กำลังเถียงกับแม่ค้าอย่างเอาเป็นเอาตาย

                                  To Be Continued ^____^