โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

          >>> บ้านป๊อปปี้ Poppy House <<< 
  หลังจากที่ผ่านเรื่องวุ่นๆมามาก จากนี้ไปนักรบหนุ่มรูปงามอย่างตัวกระผมเนี่ย คงต้องหาเวลาพักผ่อนเอาแรงบ้าง ดังนั้นวันนี้ผมตั้งใจแล้วว่า จะไปช๊อปปิ้งซะหน่อยก็แล้วกัน ..... ^___^ 
  วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งเป็นวันที่ใครหลายๆคนก็อยากจะให้มีวันนี้เยอะๆ จะได้เที่ยวเล่นสนุกกัน โดยคนที่อยากจะพักผ่อนมานานแล้ว เพราะเหนื่อยต่อภาระหน้าที่ของตน อย่างจอมบงการ แห่ง K-otic ชายที่ได้รับการขนานนามว่า ฮิตเลอร์คนที่ 2 ของโลก แต่อย่างไรก็ตาม มนุษย์มันก็ต้องมีวันหยุดบ้าง ดังนั้นเขาจึงไม่พลาดการพักผ่อนอันแสนสบาย เช่น วันนี้อย่างแน่นอน
     >>>> ห้างชื่อดังแห่งหนึ่ง <<<<
          " ป๊อปปี้ part "
  วันนี้ผมมาเที่ยวเพียงลำพัง นี่เป็นครั้งแรกที่ผมมาเที่ยวคนเดียว ซึ่งตามปกติแล้ว จะมีไอ้พวกตัวแสบมาร่วมแจมด้วยเสมอ จะว่าไปแล้วมาเที่ยวคนเดียวก็สนุกไปอีกแบบ บรรยากาศในห้างเนี่ยชั่งเย็นสบายดีจัง หวังว่าคงจะไม่มีเหตุการณ์อะไรที่ชวนให้หงุดหงิดขึ้นมานะ 
" นี่ป้า ผมเอาอันนี้ชิ้นหนึ่งล่ะกัน "
  ผมพูดกับคุณป้าที่ขายเค้กเบอร์เกอรี่ โดยผมสั่งเป็นชิ้นเค้กรสสตอเบอร์รี่ ซึ่งเป็นรสที่ผมชื่นชอบที่สุด แต่ก็ดีแล้วล่ะที่ผมมาคนเดียว ไม่งั้น มีหวัง ไอ้โทโมะล้อผมตายแน่ ผมทานเค้กอยู่สักพัก ก็เกิดอยากจะไปดูหนังสักเรื่อง ซึ่งหนังที่ผมชื่นชอบก็เกี่ยวกับหนังแอคชั่นเป็นส่วนใหญ่ เพราะพ่อผมเป็นทหาร ผมจึงถูกซึมซับความมีระเบียบวินัยมาตั้งแต่กำเนิด ฉะนั้นเวลาเห็นใครออกนอกลู่ออกทาง ผมจะคว้าตัวคนๆนั้นมาลงโทษให้จงได้  
     วันนี้มีแต่หนังห่วยๆทั้งนั้นเลย ไม่มีอะไรที่สนุกๆมากกว่านี้เลยหรือไงเนี่ย 
" ตุ๊บ~!!! อ่ะ ขอโทษครับ " ผมเดินอย่างเซงๆ เลยเผลอไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า 
" โอ้ยยย~!!! นี่เดินไม่ดูคนรึไงย่ะ " ยัยผู้หญิงที่ชนกับผม โวยวายเสียงดัง เสียงของเธอดูคุ้นมากๆ เหมือนผมเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน 
" นี่นาย มาทำอะไรที่นี่กันเนี่ย " พอผมเงยหน้าขึ้น ก็เจอกับยัยหน้าเฉิ่ม ใส่แว่นหนาเตอะ ดูท่าทางจะเอาเรื่องน่าดู 
" ก็มาเที่ยวน่ะสิ ถามได้ แล้วเธอล่ะมาทำอะไรที่นี่ห่ะ " ผมถามยัยนั่นไป พลางยื่นหน้าเข้าไปใกล้ 
" นี่นายจะทำอะไรอ่ะ เอาหน้าออกไปนะ ไอ้โรคจิต " ยัยบ้านี่ผลักผมออกไป ผมจึงดึงมือเธอทันควัน จนตัวเธอล้มทับตัวผม ปากของเธอโดนที่แก้มของผมอย่างจัง จากนั้นเราก็หยุดการสนทนาอยู่ครู่หนึ่ง พอยัยนั่นได้สติก็รีบลุกออกทันที 
" ไอ้หน้าหมีบ้า นี่นายหลอกแต่ะอั๋งฉันหรอไง " ยัยนี่โวยวายใหญ่ 
" เขินล่ะสิ ยัยเฉิ่ม ก็เธอดันมาผลักฉันเองนะ " ผมตอบกลับไป
" อ้าว...ไอ้ป๊อปปี้ มานอนเล่นทำไมตรงนี้วะ " เสียงไอ้เขื่อนดังมาแต่ไกล พอหันไปดู โห มากันครบทุกคนเลยทีเดียว มีทั้ง ไอ้เคนตะตัวยุ่ง ไอ้โทโมะขี้เก๊ก แถมไอ้คนเก็บตัวอย่างไอ้จองเบก็มากับเขาด้วย เห็นทีวันนี้ผมคงจะไม่ได้เที่ยวสนุกๆ อย่างที่ตั้งใจไว้แล้วสิ
" พวกนายนี่ จะตามฉันไปถึงไหนกันเนี่ยยย " ผมบ่นออกไปให้พวกมันฟัง
" ก็พวกเราเพิ่งมาดูหนังเรื่องใหม่ที่ ไอ้เคนตะมันบอกไงล่ะ " ไอ้โทโมะบอกเหตุผล
" ว่าแต่นายเหอะ มาออกเดทกับยัยเฉิ่มนี่หรอ ไม่ยักจะรู้ว่าพวกนายแอบคบกัน ถ้าเกิดยัยทอมนั่นรู้ มีหวังคลับเราเละแน่ " ไอ้เคนตะท่าทางดูเป็นกังวลมาก
" ใครว่าฉันคบกับไอ้หน้าหมีนี่กันล่ะ ไอ้หน้าลิง นายใช้อะไรคิดห่ะ " ยัยหน้าเฉิ่มค้านอย่างเอาเป็นเอาตาย
" เอาแล้วไง แสดงว่านายลักพาตัวยัยนี่มาหรอวะ " ไอ้เขื่อนกล่าวหาผมด้านๆเลย 
" นี่นายกล้าทำแบบนี่เลยเหรอเนี่ย ไอ้ป๊อปปี้ " ไอ้โทโมะก็เป็นไปกับเขาด้วย จินตนาการล้ำเลิศจริงๆ
 ไอ้พวกนี้
" ฉันว่าพวกนายคิดไปเองซะมากกว่า ฉันกับยัยนี่เพิ่งเคยเจอกันตรงนี้ ไม่มีทางที่ฉันจะเอายัยนี่มาได้หรอกน่า " ผมอธิบายให้พวกนั้นฟัง 
" ว่าแต่ ทำไมนายถึงมาเที่ยวคนเดียวได้ล่ะ " ไอ้โทโมะถามผม 
" ก็ฉันอยากจะมาทำอะไรสนุกๆ คนเดียวบ้างดิ วันๆเอาแต่หมกหมุ่นกับพวกนายเนี่ย มันทำให้ฉันขาดระเบียบวินัยไปหมด " ผมร่ายยาวอย่างเซงๆ
" ปกตินายก็บ้าอยู่แล้วนิ ไอ้หน้าหมี " ยัยหน้าเฉิ่มยังกัดผมไม่หยุด
" ว่าแต่เธอเถอะ มาทำอะไรที่นี่ห่ะ แล้วพวกของเธอล่ะไปไหนกันหมด " ไอ้โทโมะถามแต่ยัยทอมนั่นอย่างเดียวเลย ไอ้หมอนี่ชักจะทำตัวแปลกๆขึ้นทุกวัน
" อ้อ ยัยแก้วกับเฟย์กำลังเล่นโบว์ลิ่งอยู่ที่ชั้น 3 น่ะ แล้วพวกนายจะไปเล่นด้วยกันไหม " ยัยหน้าเฉิ่มถามไอ้โทโมะอย่างเป็นมิตร
" ก็ต้องไปอยู่แล้ว คราวก่อนทำไว้แสบมาก คราวนี้ฉันจะขอดวลโบว์ลิ่งกับยัยนั่นก็แล้วกัน " ไอ้เคนตะดูจะตื่นเต้นเป็นพิเศษ 
" วันก่อนยังไม่เข็ดอีกหรือไง ไอ้เคนตะ คราวนี้นายได้ไปอยู่ที่บ้านไอ้ป๊อปปี้ยาวแน่ " ไอ้เขื่อนเตือนอย่างไว คราวที่แล้ว ไอ้โทโมะกับไอ้เคนตะโดน ครูฝึกบ้านผม ฝึกวินัยซะอ่วมเลย มันยังคิดจะไปหาที่ตายอีก 
" โอกาสแบบนี้หาได้ยากนะโว้ย ฉันไม่อยากแพ้ยัยนั่นไปตลอดหรอกนะ " ไอ้เคนตะแก้ตัวทันควัน 
" ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้ประลองยัยซาลาเปาด้วยซะเลย " ไอ้เขื่อนนี่ท่าทางคงจะชอบยัยซาลาเปานั่นเป็นแน่ 
" พอเลยทั้งสองคนเลยน่ะ ป่ะ ไปได้แล้ว " ไอ้โทโมะพูดจบ ก็นำหน้าพวกเราไปทันที 
" ป๊อปปี้ นายชอบยัยหน้าเฉิ่มนี่ใช่ไหม " พอทุกคนขึ้นไปหมดแล้ว ไอ้จองเบก็ถือโอกาสพูดกับผม ว่าแต่ไอ้หมอนี่รู้ได้ไงว่าผมชอบยัยนั่นน่ะ จะยอมรับเลยดีไหมเนี่ย หรือว่าจะปกปิดต่อไป แต่ยังไงซะ คนอย่างไอ้จองเบคงจะเก็บความลับไว้อย่างดีเป็นแน่ 
" คือ...ว่า..ฉัน ฉันน่ะ " 
---------------------------------------To Be Continued --------------------------------------
                จบไปแล้วครับ สำหรับตอนนี้ แต่ว่าความสนุกมันเพิ่งจะเริ่มตั่งหาก ว่าแต่ป๊อปปี้จะบอกความจริงที่ตัวเองนั้นชอบฟางรึเปล่าน่า แล้วเขาจะทำยังไง ในเมื่อจองเบที่อ่านความคิดคนได้ กับรู้ความจริงเข้าซะแล้ว งานนี้ป๊อปปี้ ต้องรีบแก้ไขโดยด่วน ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปจ้า