โรงเรียนป่วน ชวนให้ซ่า

         >>>> ความเดิมตอนที่แล้ว <<<< 

 " คอยดูละกันยัยทอมบ้า เธอจะได้เห็นวิชาที่ไม่เคยเห็นที่ใดมาก่อน มันเป็นวิถีของฉัน " 

-----------------------------------------------------------------------------------------------

" เอาล่ะ อย่าพูดมาก เริ่มกันได้แล้วล่ะ " หลังจากที่ป๊อปปี้ประกาศจบ การต่อสู้ก็เริ่มขึ้นทันที

 คราวนี้โทโมะ เริ่มบุกเข้าใส่ก่อน เขาง้างมือเตรียมที่จะต่อยเหมือนกับเคนตะในตอนแรก แต่ทว่าเขานั้นรวดเร็วกว่าเคนตะหลายสิบขุม 

" หมับ~!!! " ถึงหมัดของโทโมะจะรวดเร็วสักเพียงใด แต่แก้วกลับรับหมัดของเขาไว้ได้อย่างไม่น่าเชื่อ 

" อะไรกัน รับหมัดของฉันโดนใช้มือเพียงข้างเดียวเนี่ยนะ " โทโมะแปลกใจ เพราะหมัดของเขาี มีเพียงคนเดียวที่รับได้ก็คือ ป๊อปปี้ แต่ว่าผู้หญิงร่างบางที่ดูแล้วคงจะไม่เก่งเรื่องการต่อสู้ กลับใช้ฝ่ามืออันน้อยๆ รับกำปั้นที่ใหญ่โตไว้อย่างแน่นหนา ไม่รู้ว่าเธอเอาเรี่ยวแรงมาจากที่ไหนกัน 

" นายผิดเองนะ ที่คิดจะมาสู้กับฉัน " แก้วใช้เสียงที่เย็นชา แววตาของเธอเปลี่ยนไป ดุจดังปีศาจจากขุมนรกซะอีก

" แค่นี่ไม่ทำให้ฉันสะทกสะท้านเลยสักนิด อะโอ้ยยยย~!!! " โทโมะแค่พูดเยาะเย้ย แต่แก้วนั้นกลับบีบกำปั้นของโทโมะไว้แน่น  จนทำให้เขาเจ็บปวดอย่างทรมาน

" ตุ๊บบบบ พลั่กกกก อ๊ากกกก~!!! " โทโมะโดนสารพัดวิชาของแก้ว ส่งให้ตัวเขานอนหมอบลงกับพื้น แต่ยังไม่หยุดอยู่แค่นั้น แก้วตามไปกระทืบอย่างไม่ใยดี บัดนี้แก้วสาวทอม กลายเป็นยัยปีศาจเต็มตัวไปแล้ว

" มันจะมากไปแล้วนะ " เขื่อนที่เห็นท่าไม่ดี จึงรีบโผเข้าไปช่วย แต่ว่าจองเบเพื่อนของเขากลับห้ามไว้ไม่ให้เข้าไปยุ่ง 

" ทำไมนายยังเฉยอยู่อีก นี่เพื่อนจะตายแล้วนะโว้ย " เขื่อนโวยใส่จองเบอย่างหนัก

" เรื่องนี้ ปล่อยให้โทโมะเป็นคนรับรู้ด้วยตัวเองจะดีกว่า " จองเบพูดเสียงเรียบ 

" แต่ว่า " เขื่อนยังข้องใจอยู่เล็กน้อย 

" ตอนนี้โทโมะก็เหมือนกับยัยทอมนั่นในตอนนั้น ตัวฉันน่ะเคยพ่ายแพ้ให้กับยัยทอมนั่นเช่นกัน ถึงแม้ฉันจะเก่งกว่าเธอก็ตาม แต่ว่าใจของฉันน่ะแพ้ยัยทอมนั่นอย่างหมดรูป ถ้าโทโมะสามารถลุกขึ้นมาเหมือนยัยทอมในตอนนั้นล่ะก็ บางที ความแค้นที่ฝั่งในจิตใจของเธอคงจะหายไปเหมือนกับของฉันในตอนนี้ " 

 จองเบอธิบายให้เขื่อน ได้เข้าใจซะที ว่าทำไมต้องปล่อยให้มันเป็นแบบนั้น 

" หรือว่านาย ชอบยัยทอมนั่นสินะ " เขื่อนยังไม่เข้าใจอยู่ดี 

" นายอยากอยู่ในสภาพเดียวกับโทโมะใช่ไหม " จองเบขู่เขื่อนขึ้นมาทันที 

" ปะ ปล่าว ฉันแค่ล้อเล่นน่า " เขื่อนรีบแก้ตัวทันควัน 

 ตอนนี้แก้วยังคงกระทืบใส่โทโมะไม่ยัง แต่จังหวะนั้น โทโมะใช้แรงที่เหลืออันน้อยนิด คว้าเข้าที่เท้าของแก้วไว้ได้ทันควัน สร้างความตกใจของทุกคนอย่างมาก

" ล้อเล่นน่า สภาพแบบนั้นยังสามารถที่จะ... " ป๊อปปี้ตกใจที่ ทำไมโทโมะยังจะสู้ต่อไปได้ 

" ยัยแก้ว ซัดมันเล้ยยย " เฟย์เชียร์แก้วสุดฤทธิ์ 

" ตา..ฉันบ้างล่ะ " โทโมะ อึดสู้ ลุกขึ้นมาเตะที่ท้องของแก้วเต็มแรง พร้อมกับดวงตาที่เปล่งประกาย แต่ว่าแก้วในร่างนี้ กับไม่สะทกสะท้านเลยสักนิดเดียว หนำซ้ำ ยิ่งเขาเตะแก้วแรงเท่าไร เขาก็ยิ่งเจ็บมากขึ้นเท่านั้น 

" ยัยนี้เป็นตัวอะไรกันแน่ จะว่าเหมือนกับไอ้จองเบก็ไม่ใช่ เพราะตอนที่ไอ้จองเบโดนความแค้นครอบงำ มันยังสามารถควบคุมจิตใจไว้ได้ แต่ว่ายัยนี้เหมือนโดนความความแค้นนั้นควบคุมร่างกายของเธอเอาไว้ ฉันควรจะช่วยเธอยังไงดีนะ " โทโมะบ่นกับตัวเอง 

" นายได้ตายสมใจแน่ " แก้วใช้หมัดที่ทรงพลังที่สุดของเธอ เตรียมอัดเข้าใส่เป้าหมาย ซึ่งโทโมะก็คิดว่าเขาคงไม่ทางรับหมัดอันนั้นไว้ได้แน่ จึงหลับตาเตรียมใจอย่างเต็มที่

" พอได้แล้ว " ฟางที่ทนอยู่นานก็พูดขึ้น ทำให้แก้วนั้นหยุดชะงัก แล้วก็ล้มตัวหมดสติไป สร้างความตื่นเต้นตกใจของทุกคน ในที่แห่งนั้นอย่างมาก โทโมะลืมตาขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะตนน่าจะโดนหมัดของแก้ว แล้วนอนสบายแล้วแท้ๆ แต่พอลืมตาขึ้นก็พบว่า แก้วนั้นนอนแน่นิ่งไปแล้ว ตนจึงรีบเข้าไปดูอย่างเป็นห่วง 

" นี่เธอ ฟื้นขึ้นมาดิ อย่าเป็นอะไรนะ " โทโมะพูดเสียงหลง

" ดูเหมือนว่าเสียงของยัยเฉิ่มจะช่วยเอาไว้ล่ะนะ " ป๊อปปี้ที่เดินมาอธิบายให้ฟัง

" ยัยทอมนี่แค่หมดสติน่ะ อย่าเป็นห่วงไปเลยน่า " เขื่อนดูเหมือนจะรู้ว่าโทโมะคิดอะไรกับแก้ว

" ปะป่าวซะหน่อย ใครจะเป็นห่วงยัยทอมนี่ได้ลง ก็แข็งแรงซะขนาดนั้น " โทโมะปัดความสนใจออกไป

" ไร้สาระ ฉันกลับล่ะ  " จองเบที่ดูเซงๆ ก็รีบเดินออกไป

" หมอนั่นเป็นอะไรของเขานะ " เฟย์ยังหงุนงง กับท่าทางของจองเบ ?

" ฮ่าๆๆๆๆ อย่าไปสนใจเลย ตอนที่ไอ้โทโมะสู้กับยัยทอมนี่ มันจ้องตาไม่กระพริบ แถมยังบอกเรื่องที่มันแพ้ยัยทอมนี่อีก สงสัยท่านจอมมารคงจะหลงรักยัยนี่ซะแล้วซิ " เขื่อนร่ายยาวในสิ่งที่ตนได้รับรู้มา

" ไอ้จองเนี่ยนะ นายใส่ความมันมากกว่า มันไม่มีทางสนใจใครหรอก นอกจากการเรียน " โทโมะยังไม่เชื่อที่เขื่อนพูด จากนั้นเคนตะก็ฟื้นขึ้นมาพอดี 

" อ้าววว นี่ฉันแพ้ยัยทอมนี่เหรอเนี่ย " เคนตะที่พอได้สติ ก็ยังสงสัยกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

" ก็เออน่ะสิ นายน่ะ แค่โดนหมัดเดียว ก็สลบไปแล้ว ทุเรศสิ้นดี " เขื่อนพลางเยาะเย้ยเคนตะอย่างเต็มที

" หน๊อยย ไอ้เขื่อน " เคนตะบ่นอย่างเซงๆ

" เอาล่ะๆ ไอ้โทโมะ ไอ้เคนตะ นาย 2 คน ต้องโดนทำโทษ ที่บังอาจแพ้ยัยผู้หญิง สร้างความเสื่อมเสียต่อกลุ่มของเรา " ป๊อปปี้ไม่พอใจอย่างมาก ที่สมาชิกของเขา พ่ายแพ้ผู้หญิงตัวคนเดียว 

" อ้าววว ไหงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ " เคนตะ กับโทโมะพูดพร้อมกัน

" ไม่ต้องแก้ตัว พรุ่งนี้ตี 5 ไปฝึกระเบียบที่บ้านฉันเลย และต้องมาด้วยนะ อย่าคิดเบี้ยวเด็ดขาด " ป๊อปปี้ออกคำสั่งอย่างเคร่งครัด

" เห้อออออ~!!! " ทั้งสองอุทาน อย่างพร้อมเพรียง

-----------------------------------To Be Continued------------------------------------------

  จบไปแล้วนะครับในตอนนี้ ภารกิจของสามสาวก็จบลงเรียบร้อยแล้ว ตอนหน้าจะเป็นตอนวุ่นๆรั้วโรงเรียนกันซะที ว่าพวกเขาจะเจออะไร และ จะมีศัตรูแบบไหนมาป่วนพวกเขากัน ยังไงก็ติดตามได้ในตอนต่อไปครับ