The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก
tietang
23) เธอไม่ผิด..แต่เป็นฉันเอง
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโทโมะเกี่ยวข้อมือแก้วแล้วลากเข้ามาใกล้ ยึดข้อมือบางด้วยแขนแข็งแรงไม่ให้ดิ้นหลุดไปไหน
“ดูหน่อยซิ”
มือที่ว่างอยู่ไล้ไปตามใบหน้าสวยอย่างแผ่วเบา ร่างบางพยายามไม่สะดุ้งมาก เพราะอันที่จริงความเจ็บเล่นปราดมา
ตั้งแต่แก้มถูกสัมผัส...โทโมะชมวดคิ้วแล้วจ้องหน้าบาง
“ไง..เจ็บไหม”
“ไม่เจ็บ!!”
แก้วกระแทกเสียงหนักๆตอบกลับไป ดวงตาเรียวมองลงต่ำ แต่ใบหน้าก็ถูกจับเฉิดขึ้นมาอีก หยาดน้ำตาที่ไหลเป็น
ทางเนื่องจากความเจ็บยังคงทิ้งร่อยรอยจนเห็นได้ชัด
“ขี้แยจริงๆ”
“มันเรื่องของฉัน!!”
ควับ!!
เมื่อยังไม่เลิกประชดตึงตังก็ตัดสินใจคว้าร่างบางเข้ามากอดจนได้...
“เธอไม่ได้ผิด...ฉันเองที่ผิด มันคือหน้าที่ถ้าฉันไม่ทำแล้วใครจะกลัว ฉันเป็นมาเฟียถ้าไม่โหดร้ายลูกน้องอีกกี่พัน
คนจะเคารพ ฉันไม่เคยแคร์ใครแต่ตอนนี้ฉันแคร์เธออย่าทำให้ลำบากใจจะได้ไหม?”
“ถ้าการที่นายมาแคร์ฉันมันทำให้ลำบากนัก จะมาแคร์ทำไม”
“เธอไม่เคยเข้าใจอะไรจริงๆ”
“นายเคยบอกอะไรฉันหล่ะ!! ฉันต้องมาอยู่กับนาย นายเคนตะบ้าบออะไรนั่นต้องการตัวฉันไปทำอะไร ฉันต้องมา
เป็นเมียนาย มาเป็นนายหญิงอะไรนั่น แล้วอะไรอีกตั้งมากมาย ซึ่งนายก็ไม่บอกแล้วฉันจะทำอะไรถูกเล่า!!! แล้ว
ฉันไม่รู้นายจะให้ฉันเข้าใจอะไรได้!!”
“เธออยากรู้มากใช่ไหม?...
.................................................................................................................
มาอีกตอนแล้วค๊าบบบบ ฝากค๊าบบบบบ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
