The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

“พัทยา”
“อืมยัยเฟย์มาเดินแบบที่นี้”
แก้วไม่ได้ฟังว่าเฟย์จะมาเดินแบบงานอะไรเธอลงจากรถได้ก็วิ่งลงทะเลลุยน้ำเล่นอยู่คนเดียวอย่างสนุก ไม่รู้กี่ปีแล้วที่เธอไม่เคยมาเที่ยวทะเลเลยทั้งๆที่มันเป็นสถานที่ๆเธอชอบไปมากที่สุด จำได้ครั้งสุดท้ายที่เธอได้เหยีบน้ำทะเลก็เมื่อ5ปีที่แล้วตอนยังเป็นเด็กม.ปลายใส่ชุดนักเรียนอยู่เลย นับตั้งแต่เรียนจบมาทำงานได้เธอก็ไม่ได้ไปทะเลอีกเลย งานเดินแบบรัดตัวทุกวัน
“ยัยแก้วพอแล้วมืดแล้วเดี๋ยวผีทะเลก็ลากลงทะเลไปกินหรอก ยิ่งสวยๆอยู่”
ร่างเพรียวสูงอยู่ในชุดชาวเกาะควานหลังจนถึงเอวตะโกนเรียก แก้วที่ได้ยินก็วิ่งขึ้นมาจากน้ำอย่างรวดเร็วพุ่งเข้ากอดเพื่อนด้วยความคิดถึงทั้งสามกอดกันกลม
“พอแล้วเห็นไหมชุดฉันเปียกเดี๋ยวพีอาร์ก็คิดตังค์ฉันพอดี”
“ไม่เป็นไรคนอย่างเฟย์รวยอยู่แล้ว”
“ยัยแก้ว ถ้ารวยฉันก็เลิกเดินแบบเลยซิ...คิดถึงแกมากรู้ไหมหายไปไหนมา”
กอดเพื่อนอีกครั้งแล้วลูบไปตามโครงหน้าหวานทั้งสามคนเป็นเพื่อนรักกันมาก คบกันมานานเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งครอบครัว แค่มองตาก็รู้ใจว่าอีกฝ่ายคิดอะไรอยู่
“ฉันก็คิดถึงพวกแก”
แก้วกอดทั้งสองแน่นแล้วลากลงไปในน้ำ สามสาวเล่นฟัดใต้น้ำกันอย่างสนุกสนาน ฟ้ามืดครึ่งลงแล้วเฟย์ได้แต่เตือนสติให้ทั้งหมดขึ้นฝั่ง ทั้งสามขึ้นมาด้วยชุดที่เปียกปอน ชุดของเฟย์ดูจะล่อแหลมที่สุด แก้วรีบถอดเสื้อแขนยาวที่เธอใส่คลุมมาด้วยให้ ตัวเธอเองเลยเหลือแต่เสื้อกล้ามสีดำ
“หุ่นเพี้ยวเหมือนเดิมเลยนะเนี่ย”
เฟย์พูดตอนที่ทั้งสามกำลังเดินขึ้นมาจากชายทะเล เฟย์กับฟางมองมาทางแก้วแล้วก็ต้องเอะใจกับร่องรอยบางอย่างถึงแม้ว่ามันจะดูจืดจางลงไปบ้างแล้วแต่การที่โดนย้ำซ้ำๆหลายรอบทำให้รอยแสดงความเป็นเจ้ายังคงอยู่บนเนินอกขาว จากที่มองธรรมดาเปลี่ยนมาเป็นเพ็งมองมาที่คอจนดูแนนลงไปที่เนื้อ
“ไปทำอะมายัยแก้ว”
“ไม่ได้ทำอะไรเลย”
“อย่าโกหกนะเราสามคนไม่เคยมีความลับกัน”
เฟยืเป็นคนเดียวที่ดูจะเจนจัดมากที่สุด เธอรู้ว่ารอยนั้นที่เห็นต้องเกิดจากการจงใจทำไม่ใช่รอยยุงกัดหรือผืนคันแน่เพราะมันคือรอยที่ผู้ชายทำกับผู้หญิง
“รอยอะไรเหรอแก้ว”
ฟางถามเพราะเธอเองก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่ารอยนั้นคืออะไรแค่เห็นว่ามันเป็นสีแดงออกจะชมพูระเรื่อ
“คือว่า ...”
“แกไปโดนใครทำมา บอกฉันมันเอาเวอร์จิ้นแกไปรึเปล่า”
“เดี๋ยวเฟย์ไม่ใช่อย่างงั้น”
ถึงแม้ทั้งสามคนจะขายความเซ็กซี่ เดินแบบโชว์เนื้อก็บ่อยแต่ก็ไม่เคยแก้ผ้าให้ใครถ่ายและสุดท้ายทั้งสาวก็รักความบริสุทธ์ของตัวเองเป็นที่สุด เคยแม้กระทั้งสัญญาว่าจะไม่ยอมให้ใครได้เฉยชมก่อนเด็ดขาดเธอจะยอมให้ครั้งแรกเฉพาะคนที่เป็นเจ้าบ่าวของเธอเท่านั้น
“แล้วอย่างไหน”
“เค้าแค่จูบซ้ำๆย้ำๆเพื่ออะไรบางอย่างก็เท่านั้นเองไม่มีอะไรเกินเลยสาบานได้”
เฟย์เอามือลูบที่หน้าอกอย่างโล่งใจ ทั้งสามเดินขึ้นไปที่โรงแรมที่ตั้งตระง่านอยู่เหนือชายหาดไปไม่กี่กิโลแต่ไม่ลืมอุ้มดอล์ล่าที่นั่งเหงาอย่าบนรถขึ้นไปด้วย เลือกเป็นห้องพักรวมเวลาไปงานที่ไหนถ้าไปด้วยกันก็จะเลือกห้องรวมเสมอแก้วเป็นคนแรกที่ได้เข้าไปอาบน้ำต่อด้วยฟางและเฟย์ พออาบน้ำเสร็จก็มานั่งจับเข่าคุยกันกลางเตียง โดยมีดอล์ล่านอนอยู่กับตักแก้ว แก้วเริ่มเล่าทุกอย่างตั้งแต่ต้นจนจบ
“โฮ...ยัยเฟย์แกแม่นมากเลยอะดูให้บางซิ”
ฟางเริ่มอยากดูบ้างเลยเพน้าพน้อให้เฟย์ดูให้
“ฉันไม่ได้เอาไพ่มา”
“ซื้อใหม่เลยไง”
“จะบ้าเหรอไงยิปซีใครเค้าซื้อกันพร่ำเพื่อหล่ะ”
“เออๆลืมเล่าฉันเจอคนๆหนึ่งเค้าดูดวงได้เหมือนแกเลยยัยเฟย์ หล่อมากขาวมาก และรวยไม่น้อยเลยหล่ะ”
“เนื้อคู่แก้วรึเปล่าที่เฟย์บอกว่าขาวผิวขาวราวหิมะ”
ฟางพูดไปเพราะจำได้ติดตาทุกประโยคว่าเฟย์ทำนายอะไรไว้บ้าง
“ฟางก็พูดไป เค้าหน่ะพวกเดี๋ยวกับนายนั่นใช้ผู้หญิงเปลืองแล้วจะมาเป็นเนื้อคู่ฉันได้ไง”
“ช่างๆเหอะ แล้วแก้วออกมาอย่างงี้คนที่ชื่อโทโมะนั้นไม่ว่าเอาเหรอ”
เฟย์พูดทำให้แก้วนึกขึ้นได้ว่าถ้าโทโมะรู้ต้องกลายเป็นเรื่องราวใหญ่โตแน่ๆ ความจริงแล้วที่เธอหนีออกมาก็แค่อยากให้ฟางพาไปหาน้องลูกน้ำตามที่เธอเคยสัญยาเอาไว้เพราะถ้ารอให้โทโมะพาไปคงไม่มีวันนั้นแน่ พอพูดถึงเรื่องลูกน้ำทั้งเฟย์และฟางอยากจะเจอเลยตัดสินใจพากันออกไปเดี๋ยวนั้นเลย ไม่ลืมที่จะซื้ของฝากไปด้วยไม่ว่าจะเป็นกิ๊บ สร้อยของน่ารักจุกจิกมากมาย ไปถึงลูกน้ำก็ดีใจยกใหญ่มีเพื่อนคุยเป็นสามสาวยิ่งคุยไม่เลิกราและไม่ยอมให้ทั้งสามกลับออกมาด้วยกว่าจะกลับออกมาได้ก็ต้องรอให้หลับเสียก่อน กลับมาถึงพัทยาอีกทีก็5ทุ่มไปแล้ว แต่อย่างว่าพัทยาขึ้นว่าเมืองไม่เคยหลับยิ่งดึกก็ยิ่งครึกครืน เลยอยู่เดินเที่ยวในตรอกไปก่อน
“ลองไปในนั้ยกันไหม”
และก็เป้นแก้วที่คิดเล่นอะไรแผลงๆ แต่ก็ได้รับการตอบรับจากเพื่อนๆทั้งสามมาอยู่อยู่หน้าบ่อนกาสิโนขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่อยู่ในเรืองสำราญฝรั่งตาน้ำข้าวจำนวนไม่น้อยต่างถือกระเป๋าใบโตๆแล้วเดินเข้าไป
“หาเงินใช้กันสนุกๆก็ดีเหมือนกัน”
เฟย์บอก ไม่ใช่ว่าไม่เคยเค้าก่อนที่ทั้งสามจะได้มาเป็นนางแบบก็มีอาชิพหลอกผีพนันมาก่อนโดนจะเข้าไปในบ่อนแล้วทำเนียนไปอยู่กับเสี่ยกระเป๋าหนักพอเผลอๆเธอก็ล้วงเงินก้อนโตแล้วเดินจากไป ส่วนเฟย์จะเรียกว่าตัวแม่คงไม่ผิดนอกจากเธอจะดูดวงแม่นเป็นที่หนึ่งแล้วเรื่องการพนันที่นี้ต้องยกให้เล่นอะไรรวยตลอดถึงมีบางครั้งเสียก็ไม่มากดวงเธอขึ้นกับอบายมุขเสียจริง ความจริงหากเล่นกะเอารวยก็คงรวยไปนาน แต่เธอคิดว่ามันไม่ปลอดภัยเกิดวันไหนตำรวจบุกขึ้นมาไม่แย่หรอกหรือ ทั้งสามเดินเรียงหน้ากันเข้าไปในผับ
“ขอคีย์ด้วยครับ”
โอ้...ที่นี้มีระเบียบรักษากันอย่างดีขนาดนั้นเชี่ยว คงมีแต่ลูกค้ามีระดับทั้งนั้น เฟย์ยิ้มยัวช้อนสายตาหวานฉ่ำส่งไปให้ เดินหน้าเข้าไปคลอเคลีย
“ไม่มีคีย์เข้าได้ไหมคะ”
“เอิ่ม...ไม่ได้ครับ”
“แค่คนเดียวไม่ได้เหรอคะ สุดหล่อ”
กลืนน้ำลงคออย่างฝืดๆหน้าอย่างนี้แถวบ้านเธอเรียกว่าโจรต่างหาก แต่เพื่อความท้าทายเธอก็ทำๆไป นัวเนียได้ที่ส่งสัญญาณให้เพื่อนทั้งสองเดินเข้าไปเลยส่วนตัวเองใช้มือแตะที่ริมฝีปากตัวเองก่อนจะไปแตะที่ปากอีกคน เมื่อผู้หญิงเล่นด้วยขนาดนี้มีหรือผู้ชายจะปล่อยไว้ปากหนาชกลงมาที่เรียวปากนุ่มแต่เฟย์กลับไวกว่าพลิกตัวแล้วเดินเข้าไปข้างในทันที
“แล้วเจอกันดคกๆนะคะรูปหล่อ”
และแล้วเธอก็สามารถเข้าไปได้อย่าง่ายดาย มารยาหญิงใครว่ามีร้อยเล่มเกวียนสำหรับเธอคงมีเป็นพันๆเล่ม
พลัก~
ร่างบางของเฟย์ปะทะเข้ากับร่างสูงเมื่อเดินเข้ามา
“ขอโทษค่ะ”
 
 
................................................
มาอัพแล้วคะเม้นโหวดด้วยน๊า
 
รักลีดเดอร์จ๊วฟฟม๊วฟฟฟฟฟฟ