The Gypsy Death...ต่อให้ตายยังไงก็รัก

“ขอโทษค่ะ”

กล่าวขอโทษทั้งๆที่อีกคนเป็นฝ่ายเดินมาชนเธอเช็ดไปที่เสื้อที่เต็มไปด้วยไวน์ชั้นเยี่ยมที่หกเลอะเธอ เป็นเพราะชายหนุ่มแท้ๆ ถ้าเป็นข้างนอกเธอโวยแหลกไปแล้วแต่ที่นี้เข้าก็ยากขืนมีเรื่อมมีหวังโดนจับโยนออกไปข้างนอกแน่

“ผมต่างหากที่ต้องขอโทษ”

รอยยิ้มกรุ่มกริมนั้นทำให้เธฮขนลุกเกรียว ปกติเธอไม่เคยสะท้านแม้แต่น้อนแต่วันนี้รนู้สึกได้ว่าผู้ชายที่อยู่หน้าไม่ควรเข้าไปยุ่มด้วยมากที่สึดคนหนึ่ง เอรีบยกมือบอกว่าไม่เป็นอะไรก่อนจะขอตัวออกมาแต่ชายหนุ่มกลับเดินตามเธอมาซะนี้ ยิ่งหนีก็เหมือนยิ่งโดนตาม

“คุณมีอะไรรึเปล่าคะ”

“จะเป็นอะไรไหมครับถ้าผมจะขอทำความรู้จัก เขื่อนครับ”

“เฟย์คะ”

“ดื่มอะไรหน่อยไหมครับ”

“ไม่ดีกว่าคะขอตัว”

“รีบจังเลยนะครับยังไม่ทันคุยกันเลย”

เมื่อตื้อหนักๆเค้าเธอก็เริ่มจะสู้บ้างแล้วนะ เจ้าชู้ขนาดนี้น่าจะจับปลอกลอกซะให้หมดตัว

“ไม่ได้รีบคะ แต่ถ้าคุณเขื่อนอยากคุยก็ได้นะคะ”

ไม่มีการถอยอีกต่อไปจะมีแต่การเดินหน้าเพื่อความสนุกสนาน นานๆทีเธอจะได้งัดมารยาหญิงออกมาใช้ดวงตายังคงกวาดไปทั่วบริเวณเพื่อตามหาเพื่อสาวทั้งสองที่เข้ามาก่อนหน้าเธอแต่ก็ยังไม่พบ

“ไม่ต้องคุณหรอกครับเขื่อนเฉยๆจะดีกว่า”

“คะ...เขื่อน”

“น่ารักจังเลยนะครับ”

ยิ้มหวานปานน้ำเชื่อม

+

+

+

แก้วเดินเคียงคู่เข้ามากับฟางที่โต๊ะใหญ่ที่สุดตอนนี้เสี่ยหลายคนกำลังโดนเจ้ามือกินอยู่แหงๆดูจากหน้าตาแล้ว กองชิพที่มากมายถูกกองจนแทบจะท่วมหัวเจ้ามืออยู่แล้ว แต่ทำไม่โครงหน้าของเจ้ามือมันถึงดูคุ้นตาเธอนักก็ไม่รู้ เธอแอบเห็นว่าแว๊บหนึ่งเค้ามองมายังเธอแต่แล้วก็หันกลับไปสนใจชิพมากมายที่กำลังจะมาอยู่ในกำมือเค้าแทน ด้วยความที่คนมุงดูมันมากเหลือเกินทำให้แก้วมองไปไม่ได้ถนัดนักเลยเห็นหน้าไม่ชัดแต่คุ้นมากจริงๆโครงหน้าเรียวหวานปานผู้หญิง

“ไปกันถอะแก้ว”

ความคิดกำลังเริ่มทำงานได้เป็นอย่างดีกลับถูกเสียงของเพื่อนสาวขัดจังหวะ ทั้งสองเดินออกมาจากตรงนั้นตรงไปที่ตู้สล๊อต

“ยัยเฟย์หายไปไหนนะ”

“อืมนั่นสิหมดสนุกเลยตัวเอกมาหายไป”

แก้วชเงอมองหาก็ไม่เห็นมือบางถูกจับไว้แล้วกระตุกให้หันกลับมา

“เคนตะ!!”

“จำกันได้ ขอบคุณมากไปกับเคนเถอะนะ”

น้ำเสียงพูดเหมือนว่ารู้จักสนิทสนมกันมานานหลายปี แต่เธอไม่เคยรู้จักผู้ชายที่ชื่อเคนตะ

“ไม่ไป ฉันไม่รู้จักนาย”

แก้วพยายามอย่างถึงที่สุดที่จะสลัดเอามือเหนียวๆของเคนตะออกไป ไม่รู้ว่าดวงเธอจะผูหพันอะไรกับผู้ชายที่เป็นมาเฟียนักไปไหนก็เจอขนาดเข้ากาสิโนมายังเจอแล้วที่นี้จะหนียังไงหล่ะโทโมะก็ไม่อยู่ ฟางก็มัวแต่เดินตามหาเฟย์จนหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้

“แก้วแน่ใจเหรอว่าไม่รู้จักพี่”

นั่นเค้ากำลังพูดถึงอะไรอยุ่ อย่าทำให้เธอสับสนไปมากกว่านี้เลยแค่นี้เธอก็มึนจนไม่รู้จะไปทางไหนแล้ว สรรพนามว่าพี่...

“ยัยตัวแสบว่าแล้วเชี่ยว”

ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนโทโมะนั่นเองไม่อยากเชื่อว่าจะเจอเค้าที่นี้ โทโมะเดินเข้ามามองหน้าแก้วอย่างคาดโทษ

“เพื่อนรักคนนี้ของฉัน”

แกะมือที่เคนตะจับไว้แน่นแต่เหมือนว่าว่าเคนตะจะไม่ยอมปล่อย เกิดการฟาดฟันทางสายตาถ้าเป็นหนังกำลังภายในก็เชื่อได้เลยว่าต้องไฟพวยพุ่งออกมาจากตาทั้งสองแล้วมาสู้กันแน่ การดของโทโมะเริ่มมายืนล้อมไว้มากขึ้น

“ที่นี้เป็นของใครแกก็รู้ปล่อยมือจากผู้หญิงฉันซะ”

“ต้องแลกด้วยอะไรถึงจะคืนผู้หญิงคนนี้ให้ฉัน”

“ไม่ต้องการเพราะทุกอย่างฉันมีมากพอแล้ว ปล่อมมือซะไอ้เคนก่อนที่แกจะไม่มีชีวิตรอดกลับออกไป”

“ฉันขอของฉันคืน”

“ไม่ให้!!”

ข้อมือบางโดนยือแย้งไปมาจนเธอทนไม่ไหวสลัดอย่างแรงจนหลุด เธองงมากที่อยู่ๆมาพูดอะไรกันก็ไม่รู้ เคนตะจะคว้ามือแก้วมาแต่จับไม่ทันโทโมะกระฉากร่างบางให้เดินออกมาก่อนอย่างรวดเร็วหากเป็นที่อื่นเคนตะไม่มีวันยอมแน่แต่ที่นี้คือบ่อนของโทโมะถ้ามีเรื่องที่นี้เท่ากันตัดหัวตัวเอง สาเหตุที่ทำให้เคนตะกล้าบุกเดี่ยวเค้ามาที่แห่งนี้ก็เพราะเธอ...

.......................................................................................................................

อัพแล้วนะคะอาจจะไม่สนุกเท่าไหร่ตอนนี้สภาพจิตใจไม่ค่อยไหวจริงๆ ขอโทษก๊าบบบ

อ่านแล้วเม้นโหวดเป็นกำลังใจกันบ้างนะคับ ขอบคุณค๊าบ